اولین پیوند رحم موفق در بریتانیا و سؤالات اخلاقی

 خبر اولین پیوند موفق رحم در بریتانیا در بیمارستان چرچیل در آکسفورد، شاید طلوع عصر جدیدی در پزشکی باشد.

گیرنده رحم زن ۳۴ ساله‌ای است که بدون رحم به دنیا آمده بود و اهداکننده خواهر بزرگترش بود که از قبل فرزند داشت.

این عمل توسط Womb Transplant UK را پشتیبانی کرد که یک مؤسسه خیریه است که برای این کار بودجه گردآوری می‌کند و در پی آن است که پیوند رحم را گزینه دیگری برای درمان ناباروری در چند سال آینده در کنار ابزار‌های موجود مانند دارو‌ها، IVF و رحم اجاره‌ای کند.

این روش ممکن است پتانسیل تغییر زندگی برای برخی از زنان را داشته باشد، ولی ملاحظات اخلاقی را هم برانگیخته است.

پیوند رحم یک عمل پیچیده است که در آن یک تیم از جراحان رحم را از اهداکننده خارج می‌کنند و تیم دوم آن را به گیرنده پیوند می‌دهند. هر دو مرحله از عمل جراحی ساعت‌ها طول می‌کشد و بیماران تا روز‌ها پس از آن باید در بیمارستان بمانند.

اهداکننده و گیرنده قبل از پیوند تحت مشاوره‌های گسترده‌ای قرار می‌گیرند تا از نظر روان‌شناختی از تصمیم آنها اطمینان حاصل شود.

گیرنده رحم باید دارو‌هایی مصرف کند تا سیستم ایمنی را سرکوب کند تا از رد یا پش زده شدن رحم جدید توسط بدنش جلوگیری شود.

هنگامی که گیرنده پیوند باردار شد و دیگر نیازی به رحم نداشت، جراحی دیگری برای برداشتن آن انجام می‌دهد تا دیگر نیازی به دارو‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی نداشته باشد و این داروها قطع شود.

از زمان اولین پیوند موفق رحم در سال ۲۰۱۲، در حال حاضر حدود ۱۰۰ عمل در سراسر جهان انجام شده است که منجر به تولد حدود ۵۰ نوزاد شده است. تیم‌هایی در سوئد و ایالات متحده به ویژه در این عل پیشگام بوده‌اند.

اما پیوند رحم عملا به چه زمانی پیشنهاد می‌شود؟
یک زن از هر ۵۰۰۰ زن بدون رحم متولد می‌شود و بسیاری از زنان در سنین باروری به دلیل سرطان، فیبروم، افتادگی یا پریود‌های بسیار سنگین، رحم با جراحی از بدنشان خارج می‌شود.

البته زنان بدون رحم ممکن است هنوز بتوانند مادران ژنتیکی باشند. چون از تخمک‌های بارور شده آنها در رحم‌های اجاره‌ای می‌شود استفاده کرد. اما پیوند رحم به آن‌ها این شانس را می‌دهد که بچه‌های را در درون خودشان پرورش بدهند و به دنیا بیاورند.

ادعا می‌شود که این روش از نظر پزشکی برای اهداکننده و گیرنده بی‌خطر است، و داده‌های زیادی – از بیش از ۵۰ سال پیوند اعضای دیگر – در مورد ایمنی دارو‌های سرکوب‌کننده ایمنی برای کودکان متولد نشده دریافت‌کننده‌های رحم وجود دارد.

برای پیوند رحم، جراحی دشواری باید انجام شود و زمان نقاهت آن هم قابل توجهی است.

همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد زنانی که تحت عمل برداشتن پیوند یا هیسترکتومی قرار می‌گیرند – حتی در مواردی که باعث یائسگی نمی‌شود – ممکن است افسردگی را تجربه کنند.

مرحله مشاوره می‌تواند به اهداکنندگان در مورد این خطرات هشدار بدهد و اطمینان حاصل شود که رضایت آن‌ها کاملاً آگاهانه است. اما نمی‌تواند خطر را حذف کند و رضایت به تنهایی برای اخلاقی کردن یک رویه کافی نیست.

همچنین گزارش‌های نگران‌کننده‌ای از بازار سیاه فروش اعضای بدن و افراد آسیب‌پذیر که برای اعضای بدنشان قاچاق می‌شوند، از جمله در بریتانیا، وجود دارد. هنگامی که پیوند رحم گسترده‌تر شود، نگرانی‌های مشابهی ممکن است در رابطه با پیوند رحم ایجاد شود.

همچنین وقتی پیوند رحم رایج‌تر شود، زنان ممکن است تحت فشار ظریفی برای اهدا به اعضای خانواده واجد شرایط قرار گیرند.

اولین پیوند رحم در بریتانیا  ۲۵۰۰۰ پوندی هزینه داشت. اما ممکن است در آینده NHS بخشی از آن را پوشش بدهد. آیا این جراحی در مورد زنان ترنس هم صورت خواهد گرفت؟

 

اما آیا واقعا به این پیوند نیاز است و باید گسترده شود؟

افرادی که بدنشان نمی‌تواند حاملگی را تجربه کنند، می‌توانند به صورت دیگری تجربه مادری را داشته باشند. ما باید مراقب باشیم که در تلاش برای امکان‌پذیر ساختن فرزندپروری روتین، سلسله مراتبی ایجاد نکنیم که در آن بچه‌زایی به عنوان استاندارد طلایی در نظر گرفته شود و فرزندپروری ژنتیکی و اجتماعی بی‌ارزش تلقی شود.

ما همچنین باید مراقب باشیم که انتظارات بیش از حد‌ایده‌آل در مورد بارداری و تولد، ایجاد نکنیم.

بارداری می‌تواند یک تجربه مضطرب و ناراحت‌کننده باشد و برای برخی از زنان دارای تروما، غم‌اقزا باشد یا به دنبال آن به افسردگی پس از زایمان دچرا شوند. پس این انتظار که لزوماً زندگی را بهبود بخشد، غیرواقعی است.


  این نوشته‌ها را هم بخوانید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
[wpcode id="260079"]