پشت پرده آهنین: عکس‌های کمیابی از زندگی در شوروی در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰
هنگامی که یک استاد آمریکایی این شانس را پیدا کرد که در طول جنگ سرد به سراسر اتحاد جماهیر شوروی سفر کند، از آنچه می‌دید شگفت‌زده شد – و تا آنجا که می‌توانست عکس گرفت.
برای بسیاری از آمریکایی‌ها در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، اتحاد جماهیر شوروی “دشمن” بود. در اوج جنگ سرد، ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی بر سر مسائلی مانند سلاح‌های هسته‌ای، اکتشافات فضایی و درگیری‌ها در کره و ویتنام با یکدیگر روبرو شدند. اما زندگی در اتحاد جماهیر شوروی واقعاً چگونه بود؟
آگهی
همانطور که در گالری عکس‌های گرفته شده توسط پروفسور آمریکایی توماس تی هاموند مشاهده می‌کنید، زندگی در شوروی گاهی شبیه زندگی در ایالات متحده است. آن‌ها در رژه شرکت می‌کردند، به مدرسه می‌رفتند و در مغازه‌ها کار می‌کردند.
اما جنبه دیگری از زندگی شوروی وجود داشت. خود اتحاد جماهیر شوروی، که شامل روسیه و ۱۴ کشور کنونی دیگر بود، دارای طیف وسیعی از جوامع شهری و کشاورزی بود. برخی از شهروندان شوروی به عنوان چوپان کار می‌کردند. دیگران بر بوفه‌های شیک نظارت داشتند. و بسیاری از مردم عادی در سال‌های سخت دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، زمانی که اقلام اولیه مانند کفش کمیاب شدند، برای چیزهای عادی در رنج بودند.
عکس‌های موجود در اینجا با تلاش یک مرد به دست آمده‌اند: توماس تی. هاموند، کارشناس برجسته امور اتحاد جماهیر شوروی و استاد دانشگاه ویرجینیا در شارلوتزویل. آن طور که دانشگاه ویرجینیا گزارش می‌دهد، هاموند (که در سال ۱۹۹۳ درگذشت) حدود چهار دهه را صرف آموزش دوره‌های تاریخ شوروی و سیاست خارجی شوروی به دانشجویان خود کرد.
هاموند به لطف تخصص خود توانست سفر‌های زیادی در این کشور داشته باشد. او در دانشگاه مسکو تحقیقاتی انجام داد، با شهروندان عادی شوروی درباره زندگی آن‌ها مصاحبه کرد و تا آنجا که می‌توانست عکس گرفت. هاموند از تصاویر خود برای دوره‌های آموزشی خود و انتشار در نشریه نشنال جئوگرافیک استفاده کرد، که او را به تهیه گزارش در مورد کشور در سال‌های ۱۹۵۹ و ۱۹۶۶ دعوت کرده بود.
هاموند در مقاله نشنال جئوگرافیک خود با عنوان “یک آمریکایی در مسکو” در سال ۱۹۶۶ نوشته بود: «مسکو جذاب و گیج‌کننده است. این پایتخت بزرگترین کشور جهان است، اما مانند مرکز یک استان می‌ماند و در حال رشد است، در آن واجد تمیز و فرسوده، باشکوه و محقر، نشاط‌آور و افسرده‌کننده، پویا و راکد، برنامه‌ریزی شده و آشفته، انقلابی و محافظه کار است. و همیشه در حال تغییر است.»
در واقع، عکس‌های هاموند بسیاری از تضاد‌های ظریف زندگی شوروی را به تصویر می‌کشد. در گالری عکس‌های او، هم جوانان خوشگذران پیدا هستند و هم زنانی که برای فروش نان زحمت می‌کشند. آن‌ها زیبایی باله روسی و همچنین زندگی مفلوکامخ یک چوپان شوروی را نشان می‌دهند.
در زیر عکس‌های هاموند نیز حقیقت آشکار دیگری وجود داشت. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، زندگی برای افراد عادی در اتحاد جماهیر شوروی دشوار شده بود.
در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، اقتصاد شوروی شروع به ترک برداتشتن کرد. عجله این کشور برای صنعتی شدن بسیاری از نخبگان را ثروتمند کرد، اما منجر به کمبود کالا برای شهروندان عادی شد. آن‌ها فاقد کالا‌های اساسی مانند کفش بودند و برای خوردن مجبور به سر کردن در صف‌های نان طولانی بودند.
اگرچه ایالات متحده و ایالات متحده آمریکا در طول جنگ سرد اغلب به عنوان ابرقدرت‌های یک دوئل تصور می‌شدند، زندگی در این دو کشور به شدت متفاوت بود. به گفته اندیشکده اقتصادی مؤسسه آدام اسمیت، شهروندان شوروی اغلب مجبور بودند برای خرید اقلامی مانند یخچال که بسیاری از آمریکایی‌ها پس از پس انداز به راحتی آن را خریداری کنند، منتظر بمانند. وقتی شهروندان شوروی اعلامیه‌ای دریافت کردند که می‌توانند یخچال بخرند، مجبور بودند آن را در یک بازه زمانی مشخص تحویل بگیرند وگرنه فرصت را از دست می‌دادند. تعداد بیشتری از آمریکایی‌ها ماشین داشتند و آمریکایی‌های کمتری به بیماری‌هایی مانند حصبه و سرخک مبتلا می‌شدند.
از آنجایی که بسیاری از مردان شوروی هنگام جنگ در جنگ جهانی دوم کشته شده بودند، زنان اغلب مجبور بود مشاغلی سخت و بدنی انتخاب کنند.
زمانی که میخائیل گورباچف در سال ۱۹۸۵ قدرت را به دست گرفت، مشخص بود که چیزی باید تغییر کند. گورباچف سیاست‌های گلاسنوست (فضای باز سیاسی) و پرسترویکا (تجدید ساختار اقتصادی که به دنبال ایجاد یک سیستم ترکیبی کمونیستی-سرمایه داری بود) را ایجاد کرد. اما کافی نبود.
در دسامبر ۱۹۹۱، اتحاد جماهیر شوروی فروپاشید. ابرقدرت سابق بعداً به ۱۵ کشور مختلف تقسیم شد: ارمنستان، آذربایجان، بلاروس، استونی، گرجستان، قزاقستان، قرقیزستان، لتونی، لیتوانی، مولداوی، روسیه، تاجیکستان، ترکمنستان، اوکراین و ازبکستان.
این نوشته‌ها را هم بخوانید
