آیا تماس‌های زوم، واقعا با تماس‌های فیزیکی از نظر تاثیر ذهنی، برابری می‌کنند؟
آیا تا به حال بعد از استفاده از زوم Zoom خداحافظی کرده‌اید و احساس ناخوشایندی به شما دست داده؟
تحقیقات جدید نشان داده‌اند که ممکن است مغز ما مکالمات زوم را مانند مکالمات چهره به چهره پردازش نکند. به عبارت دیگر، یافته‌های این مطالعه در دانشگاه ییل نشان می‌دهد که ارتباط حضوری چقدر در نحوه تعامل طبیعی ما با دیگران اهمیت دارد.
جوی هیرش، عصب‌شناس و محقق ارشد این پژوهش، می‌گوید: «ساختارهای اجتماعی مغز انسان در طول برخورد‌های حضوری واقعی بیشتر از زوم فعال هستند.
«بازنمایی آنلاین چهره‌ها، حداقل با فناوری کنونی، همان «دسترسی ممتاز» به مدار‌های عصبی اجتماعی در مغز را ندارد و شرایط واقعی شبیه‌سازی نمی‌شود.
به گفته هیرش و همکارانش، اکثر مطالعات قبلی که از تصویربرداری عصبی برای ثبت فعالیت مغز در طول تعاملات اجتماعی استفاده می‌کردند.
اما در تحقیق جدید، محققان نحوه تعامل دو نفر با یکدیگر را در زمان تماس زوم مقایسه کردند. شرکت‌کنندگان 28 بزرگسال سالم بدون اختلال بینایی و در سنین، جنسیت و قومیت‌های مختلف بودند.
هیرش و تیمش از طیف‌سنجی عملکردی فروسرخ نزدیک (fNIRS)، الکتروانسفالوگرافی (EEG) و ردیاب‌های چشمی برای ثبت دقیق فعالیت مغز و چشم در هنگام صحبت کردن افراد با یکدیگر استفاده کردند.
آنها نتایج جفت‌هایی را که در مکالمات رو در روی واقعی شرکت می‌کردند با نتایج کاربران زوم، مقایسه کردند. برای پرهیز از مخدوش کننده‌ها، گفتگو کننده‌ها ثابت ماندند و مکالمه‌ها در مورد چیزهای یکسانی بود.
مشخص شد در مقایسه با زوم، بحث‌های رو در رو با افزایش بیشتر سیگنال‌دهی مغز در ناحیه‌ای مهم به نام ناحیه پشتی-آهیانه یا dorsal-parietal همراه بود.
زمانی که افراد رو در رو با یکدیگر صحبت می‌کردند، فعالیت امواج مغزی، نوسانات تتا را نشان می‌داد که با پردازش بهتر چهره مرتبط است. فعالیت در نواحی مغز مرتبط با پردازش حسی و ادراک فضایی نیز نشاندهنده ایجاد کنتراست و ضووح بیشتری است و ردیابی چشم دوره‌های تماس چشمی طولانی‌تری را نشان می‌دهد.
قطر مردمک در هنگام دیدن چهره‌های به صورت حضوری بزرگتر از چهره‌های مجازی است که نشاندهنده افزایش برانگیختگی در مورد چهره‌های حضوری بود.
اسکن‌های مغزی افرادی که مکالمه‌های چهره به چهره داشتند، سطوح بالاتری از فعالیت عصبی هماهنگ را نشان داد، که محققان آن را نشانه‌ای از افزایش تبادل متقابل نشانه‌های اجتماعی تفسیر می‌کنند.
خلاصه اینکه ، تعاملات اجتماعی پویا و طبیعی که به طور خود به خود در طول تعاملات حضوری رخ می‌دهد، با تماس زوم کمتر رخ می‌دهد یا اصلا به وقوع نمی‌پیوندد.
آنچه تعاملات چهره به چهره را از تعاملات مجازی متمایز می‌کند، نوع نگاه ما به یکدیگر است و محدودیت‌های تکنولوژیکی ممکن است ریشه این تفاوت باشد.
حتی با دوربین‌های امروزی با وضوح بالا، وب کم‌ها تماس چشمی را دشوار می‌کنند. نگاه کردن به دوربین به گونه‌ای که شریک زندگی‌مان بتواند چشم‌های ما را ببیند، ما را از تمرکز بر روی صفحه نمایش و چشم‌های او باز می‌دارد، اما اگر به صفحه نگاه کنیم، مخاطب ما متوجه می‌شود که به جایی، زیر خط دید او نگاه می‌کنیم.
پس تعامل اجتماعی فیزیکی مهم است و ما انسان‌ها موجوداتی اجتماعی در اندرون خود هستیم و مغزهای ما برای پردازش چهره‌های واقعی به صورت پویا، سازگار و بهینه شده‌اند.
پس تماس زومی هیچ وقت (فعلا) نمی‌تواند جایگزین تماس واقعی شود.
این مطالعه در Imaging Neuroscience منتشر شده.
