رمز و راز سندرم هاوانا پس از تجزیه و تحلیل اسکن‌های مغز، پیچیده‌تر می‌شود
علائم تجربه شده توسط افراد مبتلا به سندرم هاوانا متفاوت است، اما اغلب شامل سردرد، سرگیجه، حالت تهوع، کاهش شنوایی، مشکلات شناختی، و سایر مشکلات عصبی است. برخی افراد گزارش کرده‌اند که قبل از شروع علائم، صدا‌ها یا احساسات عجیبی را تجربه کرده‌اند.
علت دقیق سندرم هاوانا همچنان نامشخص است و نظریه‌های مختلفی ارائه شده است. برخی پیشنهاد کرده‌اند که می‌تواند نتیجه حمله صوتی یا مایکروویو باشد، در حالی که برخی دیگر در مورد احتمال عوامل محیطی یا علل روانی حدس می‌زنند. با این حال، هیچ توضیح قطعی تأیید نشده است و منجر به تحقیقات مداوم توسط سازمان‌های دولتی و کارشناسان پزشکی شده است.
این پدیده نگرانی‌هایی را در مورد ایمنی و امنیت پرسنل دیپلماتیک ایجاد کرده و روابط دیپلماتیک بین ایالات متحده، کانادا و کوبا را که بسیاری از حوادث گزارش شده در آنجا رخ داده‌اند، تیره کرده است. همچنین منجر به افزایش نظارت بر حوادث مشابه گزارش شده توسط دیپلمات‌ها و مقامات کشور‌های دیگر شده است.
از سال 2016، بیش از 1000 پرسنل دولت ایالات متحده مستقر درکشورهای خارجی گزارش کرده‌اند که صداهای مزاحم را می‌شنوند و روی سر خود احساس فشار می‌کنند و به دنبال آن علائمی مانند سردرد شدید، سرگیجه و اختلال عملکرد شناختی را تجربه کرده‌اند. از زمانی که کارمندان فدرال مستقر در هاوانا، کوبا، برای اولین بار این حوادث ناهنجار بهداشتی (AHIs) را گزارش کردند، سندرم هاوانا اصطلاح اصلی رسانه ها برای این بیماری بوده است.
محققان آمریکایی به رهبری مؤسسه ملی بهداشت (NIH) اکنون گزارش داده‌اند که هیچ تفاوت قابل توجهی در اسکن مغز یا سایر آزمایشات بیولوژیکی بین افراد مبتلا به سندرم هاوانا و افراد سالم پیدا نکرده‌اند.
یه گفته کارلو پیرپائولی، عصب‌شناس NIH، محقق اول این مطالعات، فقدان شواهدی برای تفاوت قابل‌تشخیص با MRI بین افراد مبتلا به AHI و افراد کنترل، این موضوع را رد نمی‌کند که یک رویداد نامطلوب تأثیرگذار بر مغز در زمان AHI رخ داده است.
ممکن است افراد مبتلا به AHI نتایج رویدادی را تجربه کنند که منجر به علائم آن‌ها شده، اما آسیب، تغییرات تصویربرداری عصبی طولانی‌مدتی را که معمولاً پس از ضربه شدید یا سکته مغزی مشاهده می‌شود، ایجاد نکرده است.
محققان انواع مختلف اسکن‌های MRI را برای اندازه‌گیری حجم، ساختار و عملکرد مغز در 81 شرکت‌کننده که AHI را تجربه کرده بودند، مورد مطالعه قرار دادند و آن‌ها را با 48 فرد سالم مقایسه کردند که 29 نفر از آن‌ها وظیفه شغلی مشابهی داشتند، اما هیچ AHI گزارش‌شده‌ای نداشتند.
همچنین در یک مطالعه جداگانه، 86 شرکت‌کننده با AHI و 30 فرد کنترل با وظایف شغلی مشابه، تحت آزمایش‌های مختلفی از جمله آزمایش نشانگرهای زیستی خون و ارزیابی‌های بالینی، شنوایی، تعادل، بصری و عصب روان‌شناختی قرار گرفتند.
اسکن MRI تقریباً 80 روز پس از شروع علائم انجام شد و برخی از شرکت‌کنندگان در اوایل 14 روز پس از گزارش اسکن شدند. علی‌رغم روش‌های کامل، تیم ناهنجاری‌های تصویربرداری ثابتی که افراد مبتلا به AHI را از افراد سالم متمایز کند، پیدا نکردند.
تحقیقات منتشر شده در سال 2019 در نمونه کوچک‌تری از مبتلایان به AHIs ، تفاوت‌های قابل‌توجهی در حجم ماده سفید و کاهش اتصال عملکردی در نواحی شنوایی و بصری مغز را نشان نداد.
افراد مبتلا به سندرم هاوانا در مقایسه با گروه کنترل مشکلات بیشتری را در تعادل و سطوح بالاتری از خستگی، افسردگی و اختلال استرس پس از سانحه داشتند.
لوئیس فرنچ، روانشناس عصبی از مرکز ملی پزشکی نظامی والتر رید، می گوید: «اغلب این افراد اختلالات قابل توجهی در زندگی خود داشته‌اند و همچنان نگران سلامتی و آینده خود هستند. این سطح از استرس می‌تواند اثرات منفی قابل توجهی بر روند بهبودی داشته باشد.»
در ضمن 41 درصد از شرکت کنندگان مبتلا به AHI معیارهای اختلالات عصبی عملکردی (FNDs) – یعنی ضعف و مشکلات حسی ناشی از عملکرد غیرطبیعی مغز را که اغلب با استرس، افسردگی و اضطراب مرتبط است، داشتند. بسیاری از این شرکت کنندگان علائمی مانند سرگیجه، سرگیجه و بی‌ثباتی را نیز تجربه کردند.
