کابوسها ممکن است پیوندی ترسناک با بیماری خودایمنی داشته باشند
کابوسها میتوانند یک سیستم هشدار اولیه برای شروع اختلالات خود ایمنی در مغز باشند.
مطالعه جدیدی که توسط محقق بهداشت عمومی دانشگاه کمبریج، ملانی اسلون انجام شده، نشان داده که خوابهای بد یکی از شایعترین و اولیهترین نشانههای شعله ور شدن لوپوس است.
در یک نظرسنجی آنلاین از ۶۷۶ بیمار مبتلا به لوپوس -یا لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) – تقریباً یک سوم بیماران خوابهای مختل شده را در سال قبل از ظهور سایر علائم بیماری گزارش کردند.
این یافتهها به گزارشهای دیگری میافزاید که این فرضیه را مطرخ میکنند که رویاها و سیستم ایمنی مغز به نوعی در هم تنیده هستند.
گای لشزینر، متخصص مغز و اعصاب و مخقق این تحقیق، از بیمارستان گای و سنت توماس در لندن، میگوید: «ما از مدتها پیش میدانستیم که تغییرات در رویا ممکن است نشاندهنده تغییرات در سلامت جسمی، عصبی و روانی باشد و گاهی اوقات میتواند نشانههای اولیه بیماری باشد.»
با این حال، این اولین شواهدی است که نشان میدهد کابوسهای شبانه ممکن است به ما در پیشبینی بیماری خودایمنی جدی مانند لوپوس نیز کمک کنند و یک هشدار مهم برای بیماران و پزشکان است که علائم خواب ممکن است به ما در مورد عود قریبالوقوع اطلاع دهند.
SLE یک بیماری خودایمنی مادام العمر با علت ناشناخته است که اغلب در سنین ۱۵ تا ۴۵ سالگی شروع میشود. هر چند سال یا بیشتر، شعله ور شدن متناوب بیماری رخ میدهد که علایمی مانند مفاصل دردناک، تب، درد قفسه سینه، خستگی یا ریزش مو را دارد..
همه افراد مبتلا به SLE در طول این شعلهوری یا فعال شدن شدید بیماری علائم عصبی روانی را بروز نمیدهند. اما در تقریباً ۴۰ درصدی کهدستگاه عصبی درگیر میشود، تشخیص و درمان چالش برانگیز است، زیرا علائمی مانند کابوس و توهم ذهنی رخ میدهد و بسیاری از بیماران در بحث درباره آنها مردد هستند.
افراد مبتلا به بیماریهای خودایمنی مغز اغلب رویاهای واضحی را تجربه میکنند که از نظر احساسی درگیرشان میکند، اما این علائم شناختی معمولاً پنهان میمانند.
به علاوه، اخیراً مطالعات نشان داده که بسیاری از افرادی که به بیماری پارکینسون (که با مشکلات خودایمنی مرتبط است) مبتلا میشوند، تا یک دهه قبل از تشخیص، درگیر رویاهای ناراحتکننده هستند.
کابوسها همچنین به طور بالقوه پیشبینیکننده زوال عقل هستند که باز هم با سیستم ایمنی مرتبط است. و برخی از بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس یا همان ام اس میگویند که رویاهایشان قبل از شعلهور شدن بدتر میشود. در حال حاضر به نظر میرسد همین امر برای برخی از افراد مبتلا به لوپوس نیز صادق باشد.
علاوه بر این نظرسنجی آنلاین، محققان با ۶۹ فرد مبتلا به بیماری روماتیسمی، از جمله لوپوس، مصاحبههای شخصی انجام دادند.
یکی از پاسخدهندگان گفت که خوابهای بدشان در حین شعلهور شدن لوپوس آنقدر “وحشتناک” بود که گویی پستشان کنده مید. آنها به محققان گفتند: «فکر میکنم هر چه بدن من تحت استرس بیشتری قرار گیرد، رویاپردازی واضحتر و بدتر خواهد بود.»
یکی دیگر از بیماران نظریه مشابهی داشت: «من به این نتیجه رسیدم که [کابوس ها] احتمالاً من در حال مبارزه با سیستم خودم هستم.»
یکی از شرکتکنندگان گفت: «کابوسها لزوماً ترسناک نستند؛ درست مثل این است که شما یک رویا دیدهاید و با این حال در باغ بیدار نشستهاید… مثل این است که واقعاً سرگردان هستید. نزدیکترین چیزی که میتوانم به آن فکر کنم این است که احساس میکنم من آلیس در سرزمین عجایب هستم.»
همچنین نظرسنجی آنلاین نشان داد که بیش از ۶۰ درصد از پاسخدهندگان گزارش کردهاند که خواب شبانهشان به طور فزایندهای مختل شدهاند.
چنین یافتههایی از مشاهدات بالینی اخیر انجام شده توسط دو تن از نویسندگان مطالعه، اسلون و روماتولوژیست دیوید دکروز از کینگز کالج لندن حمایت میکنند، که خاطرنشان کردند باید از بیماران لوپوس در مورد کابوسهایشان پرسید، چون ارتباطی با فعالیت بیماری آنها دارد.
این مطالعه در eClinicalMedicine منتشر شده.
این نوشتهها را هم بخوانید
