فیلم 55 Days at Peking – نقد و تحلیل و داستان

سال اکران: 1963

کارگردان: نیکولاس ری (Nicholas Ray)

هنرپیشه‌ها: چارلتون هستون (Charlton Heston)، آوا گاردنر (Ava Gardner)، دیوید نیون (David Niven)

درباره کارگردان نیکولاس ری

نیکولاس ری یکی از کارگردانان برجسته و نوآور هالیوود بود که به دلیل کارهایش در ژانرهای مختلف، به ویژه درام‌های روان‌شناختی و فیلم‌های وسترن، شناخته شد. او بیشتر به خاطر فیلم‌هایش با موضوعات اجتماعی، سیاسی و انسان‌شناسی مشهور است. یکی از شناخته‌شده‌ترین آثار او “Rebel Without a Cause” (۱۹۵۵) بود که با بازی جیمز دین به یک کلاسیک تبدیل شد و نقدهای اجتماعی قوی در مورد جوانان و بحران هویت داشت. سبک کارگردانی ری همیشه با دیدگاه‌های روان‌شناختی و عمیق همراه بود، و او به توانایی‌اش در ایجاد احساسات پیچیده و درام‌های پرتنش شهرت داشت. او همواره به شخصیت‌های پرتنش و داستان‌های دراماتیک علاقه‌مند بود، به طوری که آثارش از نظر پرداخت روانشناسی شخصیت‌ها بسیار برجسته هستند.

“55 Days at Peking” یکی از پروژه‌های بزرگ و جاه‌طلبانه نیکولاس ری بود که او را در فضای تاریخی و جنگی چین در اوایل قرن بیستم قرار داد. این فیلم با بودجه‌ای بزرگ ساخته شد و به دلیل همکاری با بازیگران برجسته‌ای مانند چارلتون هستون و آوا گاردنر توانست توجه‌ها را جلب کند. ری در این فیلم توانست تنش‌های اجتماعی و سیاسی دوران قیام بوکسورها را به شکلی دراماتیک و تأثیرگذار به تصویر بکشد. با اینکه این فیلم یکی از آخرین آثار کارگردانی نیکولاس ری است، اما همچنان نشان‌دهنده توانایی‌های او در کارگردانی و ایجاد صحنه‌های بزرگ و پرتنش است. او در این فیلم سعی کرد تا داستانی تاریخی را با جزئیات دقیق و احساسات انسانی ترکیب کند.

داستان فیلم

فیلم “55 Days at Peking” درباره واقعه تاریخی قیام بوکسورها در سال ۱۹۰۰ در چین است. این قیام زمانی آغاز شد که گروهی از ملی‌گرایان چینی، معروف به بوکسورها، علیه دخالت‌های خارجی در کشورشان شورش کردند. این قیام باعث شد که بسیاری از خارجیان، از جمله دیپلمات‌ها و شهروندان، در پکن تحت محاصره قرار بگیرند. داستان فیلم بر روی یک گروه از دیپلمات‌های خارجی و سربازان بین‌المللی متمرکز است که در سفارتخانه‌های مختلف پکن محاصره شده‌اند و تلاش می‌کنند از خود در برابر حملات بوکسورها دفاع کنند.

سرهنگ لوئیس (چارلتون هستون) یکی از فرماندهان آمریکایی است که در این محاصره نقش حیاتی دارد. او به همراه فرمانده بریتانیایی، سر آرتور رابرتسون (دیوید نیون)، مسئولیت حفاظت از سفارتخانه‌ها و شهروندان خارجی را برعهده دارند. در میان جنگ و خشونت، لوئیس با بارونس ناتالی ایوانوف (آوا گاردنر)، زنی جذاب و قدرتمند، رابطه‌ای عاشقانه برقرار می‌کند. در همین حال، امپراتور چین تحت فشارهای داخلی و خارجی برای متوقف کردن این قیام قرار دارد، اما خود نیز در مقابل این چالش‌ها بی‌قرار است.

در طول فیلم، نبردها شدیدتر می‌شود و هر روز فشار بیشتری بر خارجیان محاصره‌شده وارد می‌شود. سربازان خارجی به همراه نیروهای چینی همکارشان در تلاش‌اند تا مقاومت کنند و از سفارتخانه‌ها دفاع کنند. اما با گذر زمان و کاهش تدارکات و امکانات، شرایط برای آنها به شدت سخت‌تر می‌شود. لوئیس و همکارانش باید تصمیمات مهمی درباره جان خود و حفاظت از دیگران بگیرند.

در نهایت، پس از ۵۵ روز مقاومت در برابر حملات بوکسورها، نیروهای کمکی بین‌المللی به کمک آنها می‌رسند و محاصره پایان می‌یابد. این پیروزی تلخ است، زیرا بسیاری از افراد کشته شده‌اند و پکن در وضعیت بحرانی قرار گرفته است. فیلم با نمایش خرابی‌های شهر و تأثیرات این جنگ بر مردم به پایان می‌رسد.

مفهوم فیلم

“55 Days at Peking” به بررسی مفاهیمی از جمله استعمار، دخالت خارجی و مقاومت ملی‌گرایان می‌پردازد. قیام بوکسورها، به عنوان نمادی از مقاومت مردم چین در برابر قدرت‌های خارجی، نشان‌دهنده این است که دخالت خارجیان در امور داخلی کشورها می‌تواند به تنش‌ها و در نهایت جنگ منجر شود. این فیلم همچنین نشان می‌دهد که چگونه افراد و دولت‌ها در مواجهه با بحران‌ها، برای حفاظت از منافع خود، مجبور به گرفتن تصمیمات دشوار می‌شوند.

علاوه بر جنبه‌های سیاسی، فیلم به موضوع انسانیت و همبستگی نیز پرداخته است. هرچند شخصیت‌های فیلم در آغاز به دلیل منافع شخصی و ملی خود در این جنگ حضور دارند، اما با گذر زمان و افزایش خطرات، حس همبستگی و فداکاری در میان آنها تقویت می‌شود. این مفهوم در داستان عاشقانه بین لوئیس و بارونس نیز نمود دارد که نشان‌دهنده تعاملات انسانی در میان جنگ و خشونت است.

نقد و بررسی فیلم

اقتباس تاریخی و دقت در جزئیات

یکی از جنبه‌های مهم “55 Days at Peking” دقت تاریخی آن است. فیلم با استفاده از جزئیات دقیق از جمله لباس‌ها، معماری و فرهنگ چینی در دوران قیام بوکسورها، به بازآفرینی یک دوره مهم تاریخی پرداخته است. کارگردانی نیکولاس ری در بازسازی صحنه‌های تاریخی و نمایش دقیق رویدادها تأثیرگذار است. هرچند که فیلم با برخی از ساده‌سازی‌های تاریخی همراه است، اما توانسته است بسیاری از وقایع اصلی این قیام را به خوبی به تصویر بکشد.

بازیگری

چارلتون هستون در نقش سرهنگ لوئیس یکی از بهترین بازی‌های خود را ارائه می‌دهد. او با قدرت و دقت به تصویر کشیدن نقش یک فرمانده شجاع و در عین حال انسانی، توانسته است تعادل خوبی بین جنبه‌های جنگی و احساسی شخصیت خود ایجاد کند. آوا گاردنر نیز در نقش بارونس ناتالی، با جذابیت و قدرت بازیگری خود توانسته است به فیلم عمق بیشتری ببخشد. دیوید نیون با بازی در نقش فرمانده بریتانیایی نیز نقشی مکمل اما تأثیرگذار را ایفا کرده است.

فضاسازی و کارگردانی

نیکولاس ری توانسته است با فضاسازی دقیق، حس محاصره و فشار روزافزون بر شخصیت‌ها را به خوبی منتقل کند. استفاده از لوکیشن‌های بزرگ و بازسازی دقیق معماری پکن آن دوران، به بیننده این امکان را می‌دهد که وارد دنیای تاریخی و پرتنش فیلم شود. صحنه‌های نبرد نیز با دقت و هیجان بالایی کارگردانی شده‌اند و حس تعلیق را در سراسر فیلم حفظ کرده‌اند.

مفاهیم استعمار و مقاومت

فیلم با به تصویر کشیدن قیام بوکسورها و تلاش مردم چین برای رهایی از سلطه خارجیان، به موضوعات پیچیده استعمار و مقاومت می‌پردازد. این مفاهیم به طور غیرمستقیم نقدهایی بر سیاست‌های خارجی قدرت‌های بزرگ در دوران استعمار ارائه می‌دهند. همچنین فیلم به تماشاگر نشان می‌دهد که چگونه دخالت‌های خارجی می‌تواند منجر به تشدید تنش‌ها و مقاومت‌های داخلی شود.

موسیقی و جلوه‌های بصری

موسیقی فیلم که توسط دیمیتری تیومکین ساخته شده است، به تقویت حس درام و تنش در طول فیلم کمک کرده است. جلوه‌های بصری نیز با دقت و زیبایی طراحی شده‌اند و صحنه‌های بزرگ نبرد و محاصره را به شکل تأثیرگذاری به تصویر کشیده‌اند. این فیلم از لحاظ بصری یکی از موفق‌ترین آثار جنگی تاریخی دهه ۱۹۶۰ محسوب می‌شود.

10 فکت در مورد فیلم

1. “55 Days at Peking” بر اساس وقایع واقعی قیام بوکسورها در چین ساخته شده است.
2. فیلم در لوکیشن‌هایی در اسپانیا فیلم‌برداری شد که برای بازسازی دقیق پکن استفاده شدند.
3. چارلتون هستون برای بازی در این فیلم یکی از بالاترین دستمزدهای آن دوران را دریافت کرد.
4. نیکولاس ری به دلیل مشکلات سلامتی در اواسط فیلم‌برداری از پروژه کنار رفت و کارگردانی به اندرو مارتون سپرده شد.
5. این فیلم یکی از بزرگترین پروژه‌های سینمایی هالیوود در دهه ۱۹۶۰ بود و بودجه بسیار بالایی داشت.
6. آوا گاردنر در نقش بارونس ناتالی، یکی از شخصیت‌های مهم داستان عاشقانه فیلم را به تصویر کشید.
7. فیلم به دلیل مسائل سیاسی و تاریخی‌ای که در آن مطرح شد، در برخی کشورها ممنوع شد.
8. دیمیتری تیومکین برای ساخت موسیقی فیلم نامزد جایزه اسکار شد.
9. نیکولاس ری در ابتدا تمایلی به کارگردانی این فیلم نداشت اما در نهایت پذیرفت.
10. فیلم با وجود نقدهای متفاوت، در گیشه موفق عمل کرد و به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های آن سال تبدیل شد.