بازسازی چهره زوسیا؛ دختر به اصطلاح خونآشام از ۴۰۰ سال پیش در لهستان
دانشمندان با استفاده از دیانای (DNA)، چاپ سهبعدی و خمیر مدلسازی موفق به بازسازی چهره زنی شدند که ۴۰۰ سال پیش به عنوان یک خونآشام دفن شده بود. زوسیا، نامی که محققان به این دختر جوان دادهاند، در سال ۲۰۲۲ توسط گروهی از باستانشناسان در قبرستانی بینام در پین، شمال لهستان، کشف شد. زوسیا در زمان خود توسط اطرافیانش به عنوان موجودی شیطانی تلقی شد و از ترس بازگشت او از مرگ، به شکل خاص و عجیب دفن شده بود؛ این باور در آن دوران وجود داشت که خونآشامها از گور برمیگردند و به مردم آسیب میرسانند. بنابراین، تدابیری اتخاذ میشد تا از بازگشت این افراد جلوگیری شود.
شیوه دفن زوسیا و باورهای ترسناک جامعه
جسد زوسیا به شکل غیرمعمولی دفن شده بود. یک داس فلزی در امتداد گردن او قرار گرفته بود که نشان میدهد مردم زمان او از بازگشت او از مرگ هراس داشتند. علاوه بر آن، قفلی به پای او بسته شده بود که بهعنوان یک محافظ سحرآمیز برای جلوگیری از برخاستن او از گور عمل میکرد. این روشهای تدفین عجیب، نشاندهنده باورهای عمیق مردم به سحر و جادو و موجودات ماوراء طبیعی مانند خونآشامها بود. در نزدیکی قبر زوسیا، جسد کودکی نیز کشف شد که او نیز به شکل غیرعادی و با صورت رو به پایین دفن شده و پای او قفل شده بود. این اقدامها نشان از تلاش جامعه برای مقابله با «تهدیدهای ماورایی» داشت.
زندگی زوسیا؛ تأثیر بیماریهای جسمی و ذهنی بر سرنوشت او
بر اساس تحلیلهای جمجمهای، زوسیا دختری ۱۸ تا ۲۰ ساله بود که احتمالا از مشکلات جسمی و روحی رنج میبرد. محققان دانشگاه نیکولاس کوپرنیک (Nicolaus Copernicus University) در تورون لهستان، پس از بررسی ساختار جمجمه او، نتیجه گرفتند که زوسیا به دلیل وضعیت جسمی نامناسبی که احتمالا منجر به غش کردن، سردردهای شدید و حتی مشکلات روحی شده، به عنوان یک خونآشام تلقی شده است. این مشکلات جسمی و ذهنی، در زمانی که جامعه با بحرانهای جنگ و آشوب مواجه بود، ممکن است باعث ایجاد ترس و هراس بیشتری در اطرافیان شده باشد. زندگی در قرن هفدهم میلادی، همراه با باورهای عجیب به موجودات ماوراء طبیعی و خونآشامها، باعث شده بود که زوسیا و افرادی مانند او به عنوان تهدیدی ماورایی تصور شوند و در نتیجه به شکل ترسناکی به خاک سپرده شوند.
بازسازی چهره؛ بازگشت زوسیا به زندگی از طریق علم و هنر
بازسازی چهره زوسیا توسط اسکار نیلسون، باستانشناس سوئدی، انجام شد. نیلسون فرایند را با چاپ سهبعدی یک مدل از جمجمه زوسیا آغاز کرد و سپس به تدریج لایههای عضلانی را با استفاده از خمیر پلاستیسین و بر اساس ساختار استخوانها، جنسیت، سن و نژاد او بازسازی کرد. این بازسازی با دقت بالا و براساس تکنیکهای علمی و هنری انجام شد تا تصویری واقعگرایانه و زنده از چهره زوسیا به نمایش بگذارد. هدف نیلسون، نمایش زوسیا به عنوان یک انسان واقعی و نه یک موجود شیطانی بود که توسط باورهای غلط دفن شده است. او با تأکید بر انسانیت زوسیا میگوید که بازگرداندن چهرهای از گذشته، بهویژه وقتی که داستانی دردناک در پس آن نهفته است، احساسی خاص ایجاد میکند.
این بازسازی نشاندهنده تلاش برای درک بهتر انسانهای گذشته و باورها و خرافاتی است که بر سرنوشت آنها تأثیر گذاشته است. زوسیا اکنون به عنوان نمادی از انسانهایی که قربانی ترسها و باورهای نادرست جامعه خود شدند، به زندگی بازگشته است.