.

فید این (Fade In) در سینما یعنی چه؟

فید این (Fade In) یکی از تکنیک‌های ابتدایی و مؤثر در تدوین و انتقال صحنه‌ها در سینما است که به‌عنوان روشی برای معرفی صحنه‌ها، ایجاد حس تدریجی و تنظیم فضای داستان به کار می‌رود. این تکنیک که در آن تصویر به‌تدریج از تاریکی (یا رنگی یک‌دست) به تصویر روشن و واضح تغییر می‌کند، به فیلم‌سازان کمک می‌کند تا آغاز صحنه‌ها و تغییر فضاها را به شکلی آرام و طبیعی انجام دهند و به بیننده فرصت دهند تا با صحنه جدید هماهنگ شود.

توضیح فید این

فید این به تدریج روشن شدن تصویر از حالت تاریک به حالت روشن گفته می‌شود و به‌عنوان روشی برای شروع صحنه یا انتقال از حالتی به حالت دیگر استفاده می‌شود. این تکنیک به‌ویژه در آغاز فیلم‌ها یا صحنه‌هایی با فضای آرام و تدریجی به کار می‌رود تا تأثیر ملایم‌تری بر بیننده بگذارد. با این روش، تصویر از حالتی تاریک یا رنگی خاص (معمولاً سیاه) به تدریج به تصویر اصلی تبدیل می‌شود، به گونه‌ای که بیننده آرام‌آرام وارد فضای داستان می‌شود.

فید این در سینما به عنوان یکی از ابزارهای روایتی و بصری، به کارگردان این امکان را می‌دهد که به شیوه‌ای هنری و ظریف، تغییر در فضا و زمان داستان را به بیننده منتقل کند. در مقابل، فید اوت (Fade Out) روشی است که برای پایان دادن به صحنه‌ها استفاده می‌شود و تصویر را از حالت روشن به تاریکی می‌برد.

چگونگی اجرای فید این

اجرای فید این به دقت و زمان‌بندی مناسب نیاز دارد. تدوین‌گر با تنظیم سرعت تغییرات روشنایی تصویر از حالت تاریک به روشن، فید این را ایجاد می‌کند. این تکنیک معمولاً در نرم‌افزارهای تدوین مانند ادوبی پریمیر پرو (Adobe Premiere Pro) و فاینال کات پرو (Final Cut Pro) انجام می‌شود. در این نرم‌افزارها، فید این با استفاده از گزینه‌های تنظیم روشنایی و تنظیم مدت زمان انتقال به‌راحتی قابل اجراست. فیلم‌سازان می‌توانند با تغییر طول زمان فید این، احساس متفاوتی را ایجاد کنند؛ برای مثال، یک فید این طولانی‌تر ممکن است حس آرامش و ورود تدریجی به فضا را القا کند، در حالی که فید این سریع‌تر برای ورود ناگهانی و برجسته‌تر به صحنه‌های خاص مناسب است.

کاربردهای فید این در سینما

فید این یکی از تکنیک‌های مهم و پرکاربرد در تدوین سینمایی است و به فیلم‌سازان کمک می‌کند تا از این ابزار برای اهداف مختلفی استفاده کنند. برخی از کاربردهای اصلی فید این در سینما عبارتند از:

  1. آغاز فیلم یا صحنه‌های جدید: فید این برای شروع فیلم یا آغاز یک صحنه جدید بسیار مؤثر است و به بیننده فرصت می‌دهد که به آرامی وارد داستان شود. به عنوان مثال، در فیلم «پدرخوانده» (The Godfather)، اولین صحنه با یک فید این آرام آغاز می‌شود که به‌تدریج چهره شخصیت را در تاریکی نمایان می‌کند و فضای داستان را به خوبی به تصویر می‌کشد.
  2. انتقال به فضاهای آرام و تأمل‌برانگیز: فید این برای صحنه‌های آرام و تأمل‌برانگیز مناسب است، زیرا به بیننده حس ورود تدریجی به فضا را منتقل می‌کند. برای مثال، در فیلم «اینگمار برگمان» بسیاری از صحنه‌ها با فید این آغاز می‌شوند که تأثیر عمیق و فلسفی صحنه‌ها را به مخاطب منتقل می‌کند.
  3. ایجاد حس نوستالژی و گذر زمان: فید این به‌ویژه در فیلم‌هایی که به گذشته و خاطرات پرداخته می‌شود، کاربرد دارد و می‌تواند حس نوستالژی و مرور خاطرات را به خوبی القا کند. برای مثال، در فیلم «فارست گامپ» (Forrest Gump) فید این برای نمایش خاطرات شخصیت اصلی به کار می‌رود و به بیننده کمک می‌کند با گذر زمان و تغییرات در زندگی شخصیت همراه شود.
  4. استفاده در صحنه‌های رویایی و تخیلی: فید این در صحنه‌هایی که فضای رویایی و تخیلی دارند نیز مؤثر است و به تدریج بیننده را وارد فضای غیرواقعی می‌کند. به عنوان مثال، در فیلم «ارباب حلقه‌ها» (The Lord of the Rings)، برخی از صحنه‌های رویایی و جادویی با استفاده از فید این به نمایش درمی‌آیند و فضای خیال‌انگیزی را برای مخاطب ایجاد می‌کنند.
  5. انتقال از فضای تیره به روشن: فید این برای انتقال از فضای تیره یا تاریک به فضای روشن و جدید به کار می‌رود. این تکنیک به بیننده کمک می‌کند که به‌تدریج از حالت یک صحنه به صحنه دیگر منتقل شود. به عنوان مثال، در فیلم «مکس دیوانه: جاده خشم» (Mad Max: Fury Road)، از فید این برای تغییر فضاها و صحنه‌های اکشن پرجنب‌وجوش استفاده شده است.

  این نوشته‌ها را هم بخوانید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
[wpcode id="260079"]