دستاوردی درخشان در مهندسی ژنتیک: افزایش طول عمر با دستکاری یک ژن

تحقیقات جدید نشان داده که تغییرات در یک ژن خاص میتواند به طور قابل توجهی بر روند پیری اثر بگذارد و حتی طول عمر را افزایش دهد. پژوهشگران کلینیک مایو (Mayo Clinic) در مطالعهای توانستند با دستکاری ژنهای مرتبط با پروتئین F-actin (فیلامِنتوز، filamentous) در مگسهای میوه (Fruit Fly)، عمر این حشرات را تا ۳۰ درصد افزایش دهند. این کشف امیدهای تازهای برای کاهش سرعت پیری و افزایش سلامت زیستی در انسانها نیز به همراه داشته است.
پروتئین F-actin و نقش آن در ساختار سلول
پروتئین F-actin بخشی از ساختار اسکلت سلولی یا سیتواسکلتون (Cytoskeleton) سلولی است، که به شکل شبکهای از رشتههای نازک و انعطافپذیر در بیرون سلول دیده میشود و به حفظ شکل، سفتی و حرکت سلولها کمک میکند. به مرور زمان و با افزایش سن، ساختار سیتواسکلتون دچار تغییرات نامطلوب میشود و عملکردهای آن مختل میشود. این اختلال میتواند به بروز بیماریهای مرتبط با پیری از جمله مشکلات شناختی و زوال عقل منجر شود.
ارتباط تجمع F-actin با زوال سلولهای مغزی
پژوهشگران در این مطالعه که در ژورنال معتبر Nature Communications منتشر شده، تمرکز خود را روی تاثیر تجمع پروتئین F-actin در مغز قرار دادند. آنها دریافتند که این تجمع، توانایی سلولها در پاکسازی زبالههای سلولی را کاهش میدهد و با انباشته شدن این زبالهها، عملکرد طبیعی مغز مختل میشود. به مرور زمان، این انباشتگی منجر به کاهش توان شناختی و زوال مغزی میشود. اما دانشمندان امیدوارند که با دستکاریهای ژنتیکی بتوانند از تجمع این پروتئین جلوگیری کنند و سرعت پیری را کاهش دهند.
دستاوردهای آزمایشهای ژنتیکی روی مگسهای میوه
تیم تحقیقاتی، به دلیل شناخت کامل از ژنوم مگسهای میوه، آزمایشهای خود را روی این موجودات انجام داد. آنها با تغییر ژنهای مرتبط با تولید F-actin، توانستند طول عمر این مگسها را تا ۳۰ درصد افزایش دهند. این افزایش عمر تنها به طول عمر مربوط نمیشد بلکه بهبودهای چشمگیری در سلامت عمومی و عملکرد مغز و اندامهای دیگر مگسهای دستکاریشده نیز مشاهده شد. پژوهشگران بیان کردند که تغییرات ژنتیکی اعمالشده بهویژه روی نورونها تمرکز داشت، که در نتیجه آن، توان شناختی و سلامت کلی مگسها نیز افزایش یافت.
پتانسیل مقابله با بیماریهای مرتبط با پیری در انسان
این پژوهش نشان میدهد که تجمع F-actin ممکن است از عوامل اصلی کاهش توانایی شناختی و بیماریهای مرتبط با پیری مانند آلزایمر باشد. با بررسی بیشتر این پروتئین و تاثیر آن بر سلولها، محققان امیدوارند بتوانند راهحلهای جدیدی برای درمان یا پیشگیری از این بیماریها بیابند. اگر این دستکاری ژنتیکی بتواند در انسان نیز به نتایج مشابه دست یابد، این میتواند راهی برای به تأخیر انداختن پیری و بهبود کیفیت زندگی در دوران سالمندی باشد.
گامی به سوی آینده
این تحقیق یک نقطه عطف در زمینه مطالعات مرتبط با پیری و ژنتیک است و امید دارد که با ادامه پژوهشها و توسعه تکنیکهای مهندسی ژنتیک، بتوان راهکارهای کارآمدی برای بهبود سلامت و طول عمر انسان یافت. پژوهشگران معتقدند که دستکاری پروتئینهای مرتبط با سیتواسکلتون، گامی بزرگ به سوی مقابله با پیری و بیماریهای ناشی از آن است.
این نوشتهها را هم بخوانید