گوگل دویستمین سال تولد چارلز دیکنز را گرامی داشت
امروز گوگل با نمایش یک لوگوی مناسبتی، همه را از سالگرد تولد چارلز دیکنز آگاه کرد، امروز هفتم فوریه، برابر با 18 ماه بهمن ماه مصادف است با دویستمین سال تولد چارلز دیکنز.
چارلز دیکنز در این روز در پورتزموث انگلستان به دنیا آمد، شخصیت‌های بی‌مانندی که او خلق کرد و آینه‌ای از واقعیت‌های تلخ قرن نوزدهم انگلستان بودند، به کرات در قالب سریال‌ها و مجموعه‌های کارتونی برای ما به نمایش درآمده است و ما هیچگاه آنها را فراموش نمی‌کنیم.
چگونه می‌شود «استلا»ی سردمزاجی که خانم هاویشام اینگونه تربیت‌اش کرده بود را فراموش کرد، «پیپ» آرزوهای بزرگ و «ایبل مگویچ» ،تبهکار فراری‌ای که پیپ زنجیر از دستانش باز کرد و بعدها مبدل به پشتیبان پیپ شد هم هرگز از یاد نمی‌رود.
کارتون‌ها و فیلم‌های بسیاری بر اساس سرود کریسمس ساخته شده‌اند و شخصیت اسکروچ، جزئی از دوران کودکی ما است ، این فیلم‌ها و کارتون‌ها به دفعات در زمان کریسمس به عنوان تنها برنامه مناسبتی برای بزرگداشت این روز، از تلویزیون ما پخش می‌شدند. اسکروچ، آن قدر در پشت‌زمینه ذهن من ماندگار بود که پستی را به بررسی مشکل پزشکی احتمالی او اختصاصی بدهم! چندی پیش نظرسنجی انتشارات پنگوئن نشان داد که اسکروچ محبوب‌ترین شخصیت کتاب‌های دیکنز از دید دوست‌داران کتاب است.
در این میان الیور تویست که جای خاص خود را دارد و یادم می‌آید در کودکی هنگام تماشای این سریال، چقدر از فاگین بدم می‌آمد و می‌ترسیدم! تصویر الیور با یک کاسه خالی در حالی که درخواست، غذای بیشتر می‌کند و با پرخاش توأم با تعحب مسئول یتیم‌خانه روبرو می‌شود، در ذهن همه ماست: باز هم؟!
سال‌ها بعد خانه متروک دیکنز هم از شبکه دوم تلویزیون ایران پخش شد و این مجموعه هم برای ما بسیار دیدنی بود.
نمی‌توانم انکار کنم برنامه‌های که در سطح دنیا به صورت عام و در انگلستان به صورت خاص برای زنده نگاه داشتن یاد و تأثیر اجتماعی دیکنز در حال بر پا شدن هستند، باعث غبطه من می‌شوند، چرا که ما در ایران کمتر نویسنده‌ای، با شهامت انعکاس آینه‌ای رخدادهای اجتماعی معاصر یا ماضی داریم که در زمان حیات یا بعد از مرگ‌اش، به جایگاه شایسته خود دست یافته باشد و به جز خواص، عامه مردم هم به او اقبال داشته باشند.
دیکنز دومین پسر، یک کارمند اداره کارپردازی نیروی دریایی انگلیس بود، پدر دائم‌الخمر و همیشه مقروض بود، طوری که در ده سالگی به زندان افتاد و دیکنز در دوازده سالگی مجبور شد به در کارخانه‌ای با دریافت کمتر از یک شیلینگ در روز، برچسب روی جعبه‌های واکس بچسباند. این دوره تأثیری شگرف روی دیکنز گذاشت، تأثیری که بعدها در قالب خلق دست‌کم یک کودک یتیم در یکایک آثارش و انتقاد از مجبور کردن کودکان به کار، نمودار شد.
دیکنز در بچگی کرم کتاب بود، تحصیلاتش گرچه منظم نبود، اما او بعدها با تحصیل در روزنامه‌نگاری، تحصیلاتش را تکمیل کرد. وی در ۲۰ سالگی، خبرنگار امور عمومی و پارلمانی شد و بعدا یه رمان‌نویس تمام‌عیار شد.
در 9 ژوئیه سال 1870، دیکنز در حالی که نیمی از یک رمان در قالب یک تریلر روانشناختی به نام «راز ادوین درود» را به پایان برده بود، درگذشت. گویا، فیلمنامه‌ای بر اساس این رمان ناتمام نوشته شده و قرار است به زودی سریال کوتاهی بر پایه این رمان به نمایش گذاشته شود.
ایده این لوگوی گوگل جالبه … 🙂
هرچقدر هم که تکنولوژی سرعت پیشرفتشو بالا میبره، بعضی چیزا هیچوقت قدیمی نمیشن.
الان نوستالوژیم حسابی درد گرفته!
خدایا گوگل را از زمینیان مگیر .الهی امین
یا رب العالمین 🙂
ممنون
فقط الیور توییست رو کم و بیش یادمه
از وقتی بچه بودم خیلی شدید به سریالای قدیمی انگلیسی علاقه داشتم
باید کتابای دیکنزو یک سری کامل بگیرم و بخونم
من از چارلز دیکنز خیلی خوشم میاد.
این کار گوگل هم گاه گداری ادمو یاد گذشته میندازه و حسابی ادمو کیفور می کنه
البته گوگل هنوز برام گوگله.
very good
سلام و درود بر آقای دکتروخواهرجوانشان
بازهم فرصتی شد که ازسایتی به اینجا بیام.خوشحالم ازدوباره دیدن سایتتون که کلی تغییرداشته است.
وای که هیچوقت شخصیت اسکروچ ازذهن من یکی هم مثل خیلی های دیگه پاک نمیشه و اولیور توئیستی با آن کاسه ی غذا و آرزوهای بزرگی که بالحظه لحظه اش حرکت کردم و…روح این هنرمند بزرگ شاد.
کاری که گوگل کرده فوق العاده بود.دست شما هم دردنکنه از این یادآوری و متنی که تهیه کردید.چقدر دلم خواست دوباره این کارتون را ببینم.
موفق شاد و سلامت باشید دکترجان