موعظه‌ای برای گروه کُر – الهامی آسمانی که واقعاً می‌چسبید
«آرت فرای» خوانندهٔ گروه کُر «کلیسای پرسبیترین پروتستان» در «سینت پال مینسوتا» بود. او هر یکشنبه تکه کاغذهایی در سرودنامه‌اش می‌گذاشت تا سرودهای آن هفته را راحتر پیدا کند. بعضی مواقع که تکه کاغذی می‌افتاد، فرای مجبور بود به سرعت صفحه‌ها را ورق بزند تا سرود مورد نظرش را پیدا کند.
فرای به یاد چسبی افتاد که همکار شیمی‌دانش به نام «اسپنسر سیلور» در شرکت «3M» ابداع کرده بود. چسب عجیبی بود، چسبناک نبود و خشک هم نمی‌شد. فرای فکر کرد که اگر گوشه‌های کاغذ را به مادهٔ ابداعی سیلور آغشته کند می‌تواند نشان خوبی باشد که هیچ وقت گم نمی‌شود.
و این گونه بود که کاغذ یادداشت «پُست ایت» پدید آمد.
در دفتر مرکزی 3M همه مجذوب این ابداع بودند، اما در سنجش بازار نمونهٔ آزمایشی اوضاع آن قدرها هم خوب نبود. هیچ کس حاضر نبود برای یک دفترچه یادداشت پشت چسب‌دار که معلوم نبود به چه دردی می‌خورد پولی پرداخت کند. پس 3M تصمیم گرفت تعدادی از آن را به صورت رایگان توزیع کند تا شاید بتواند مردم را علاقمند ند.
این ایده جواب داد و دفترچه یادداشت‌های پست ایت از آن روز به ما چسبیده‌اند.
دو مدیر مصمم 3M این دفترچه یادداشت‌ها را از شکست نجات دادند. آن‌ها به سرعت خودشان را به محل سنجش بازار اولیه در «ریچموند ویرجینیا» رساندند و شروع به پخش رایگان دفترچه‌ها در منطقهٔ تجاری شهر کردند. هر جا که می‌رفتند تعداد بیشتری را مجاب به استفاده از آن می‌کردند. به دنبال آن‌ها پخش وسیع نمونه رایگان در بویز آیداهو اتفاق افتاد که به «هجوم رعدآسای بویز» معروف شد. تجربه بازاریابی دفترچه یادداشت‌ها آنقدر موفق بود که امروز هم کسب و کارهای تازه تاسیس از آن استفاده می‌کنند.
