این افراد نمی‌توانند با خشم خود کنار بیایند

با تـوجه بـه پژوهـش‌های انجام شده درباهٔ خشم آنچه مسلم است این است که شمار کسانی که با خـشم خود برخورد نادرست می‌کند، به مراتب از شمار کسانی که به آن برخورد درست مـی‌کنند بیشتر است. نیل وارنـر در کـتاب مشهور خشم را، یار و یاور خود سازید با توجه به رفتاری که اشخاص به هنگام خشم بروز می‌دهند، آن‌هایی را که با خشم برخورد درست ندارند به چهار دسته تقسیم می‌کنند: جسمانی‌کننده‌ها، خـود مجازات‌گرها، منفجر شونده‌ها و مخفی‌کننده‌ها.

1. جسمانی‌کننده‌ها.

این‌ها اشخاصی هستند که با خشم برخورد انفعالی می‌کنند و آن را به بدن خود منتقل می‌سازند. جسمانی‌کننده‌ها کسانی هستند که احساسات خشم خود را آشکارا نشان نمی‌دهند به جـای آن از بـیم آن‌که مبادا مورد تأیید و تصدیق واقع نشوند آن را بروز نمی‌دهند و پنهان می‌کنند.

از سوی دیگر، تفاوتی که میان جسمانی‌کننده‌ها و دیگران وجود دارد این است که این اشخاص خشم خود را به شکل میگرن، سـر درد، زخـم معده، کلیت و ورم مفاصل بروز می‌دهند.

2. خود مجازات‌گرها.

رفتار انفعالی دیگری در زمینه بروز خشم، تبدیل کردن خشم به احساس گناه است. این اشخاص اغلب به این دلیل که خشمگین شـده‌اند بـر خود خشم می‌گیرند. در نتیجه تخلیه هیجانی خشم را بروز نمی‌دهند. به جای آن با کنترل ابراز خشم از میزان عزت نفس خود می‌کاهند.

برای مثال پرخوری یا گرسنگی عمدی، افراط در میگساری، افـراط در خـرید کـردن و خوابیدن که جملگی می‌توانند از مـیزان عـزت نـفس بکاهند، از جمله اقداماتی است که خود مجازات‌گرها به نمایش می‌گذارند.

3. منفجرشونده‌ها.

منفجرشوندها نمونه‌های کلیشه‌ای پرخاشگری مدیریت نشده هستند. این‌ها کسانی هـستند کـه خـشم خود را به شکلی خصمانه به صورت کلامی یـا جـسمانی بروز می‌دهند. این اشخاص مانند یک آتشفشان منفجر می‌شوند و به هرکس که در پیرامون آنها قرار گیرد هجوم می‌برند.

مـنفجرشونده‌ها خشمشان را در خـود نگه می‌دارند و بعد ناگهان، و به هر دلیل آن را بر سر هـرکسی که در پیرامون‌شان قرار گیرد تخلیه می‌کنند. در بسیاری از مواقع این اشخاص به جای اینکه نسبت به کسی که مـوجب خـشم آنـها شده خشمگین شوند، خشمشان را نسبت به آنها سرکوب می‌کنند و بـعد آن را بـر سر اشخاصی که کمترین گناهی مرتکب نشده‌اند، اشخاصی از قبیل، همسر، فرزندان و کارکنان زیردست خالی می‌نمایند.

در بـسیاری از مـوارد خـشم انفجاری به منظور ایجاد رعب و ارعاب و سلطه‌جویی استفاده می‌شود. این همان رفـتاری اسـت کـه روانشناسان آن را نشانهٔ شخصیت تیپ الف معرفی می‌کنند و با بیماری‌های قلبی-عروقی در ارتباط نزدیک است.

4. مـخفی‌کننده‌ها.

مـخفی‌کننده‌ها هـم مانند منفجرشونده‌ها خشم مدیریت نشده‌ای را به نمایش می‌گذارند. تفاوت رفتار میان مخفی‌کننده‌ها و منفجرشونده‌ها ایـن اسـت که مخفی‌کننده‌ها معمولاً خشم خود را متوجه کسی که سبب ساز خشم آنها شـده مـی‌کنند، امـا این کار را به طور غیرمستقیم انجام می‌دهند، آنگونه که به لحاظ اجتماعی مشکلی حـاصل نـشود.

مخفی‌کننده‌ها به خاطر بی‌عدالتی که در حق آنها روا شده مترصد تلافی هستند-با ایـن تـفاوت کـه خشم‌شان را به شکلی که به لحاظ اجتماعی قابل قبول باشد، در ابعاد ملایم بروز می‌دهند. نـمونه‌هایی از ابـراز خشم به شیوه مخفی‌کننده‌ها شامل دیر رفتن سر جلسه، یا طعنه زدن مـی‌باشد.

مـخفی‌کننده‌ها خـودشان را قربانیان زندگی ارزیابی می‌کنند و با آنکه خشم‌شان اغلب متوجه کسی است که آنها را ناراحت کـرده اسـت، تـمام شدن خشم به‌ندرت اتفاق می‌افتد.

وارنر خاطرنشان می‌سازد که همهٔ ما بـا تـوجه به شرایط و موقعیت در مواردی از همهٔ این روش‌ها استفاده می‌کنیم.

اما در هرکسی یکی از این روش‌ها حالت غـالب پیـدا می‌کند و در تبادل‌های روزانه به‌طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرد. باید توجه داشـت کـه هیچ یک از این چهار روش سالم نـیستند، بـه هـیچ جهت رفتن از یک حالت به حالت دیـگر تـوصیه نمی‌شود. وارنر توصیه می‌کند که احساس خشم خود را شناسایی کنیم و آن را به شـکل خـلاقانه تخلیه کنیم.