یک پزشک نویسنده مهمان می‌پذیرد
به نظر شما وبلاگ «یک پزشک» موفق بوده است یا ناموفق؟ پاسخ شما بسته به علایق و انتظارات شما از یک وبلاگ و سطح وبلاگم ممکن است، متفاوت باشد.
اما اگر نظر واقع‌بینانه من را به دور از تعارفات مرسوم بخواهید، باید بگویم شخصا گرچه «یک پزشک» را «نسبتا» موفق میدانم، اما حس میکنم که مدتی است درجا می‌زنم و در توسعه آن موفق نبوده‌ام. بگذارید مشروح‌تر مسئله را بیان کنم:
همان طور که بارها در همین وبلاگ یا جاهای دیگر نوشته‌ام، هدف اصلی من از وبلاگ‌نویسی اشتراک چیزهایی جالبی بود که در وب می‌دیدم یا در ذهن داشتم. از آنجا که در فضای آفلاین علایق دوستان و همکاران، بسیار با علایق من متفاوت و گاه متضاد بود، من فقط فضای مجازی را برای بروز این علایق مناسب دیدم.
لطف خوانندگان باعث شد که «یک پزشک» رفته رفته پا بگیرد. اعتراف میکنم که گرچه، گاه نانوشته‌هایم از نوشته‌هایم به دلایل مختلف بسیار بیشتر هستند، اما نوشتن در وادی محدود فناوری و پزشکی در این وبلاگ، مایه دلخوشی من در این سال‌ها بوده است.
«یک پزشک»، آهسته اما پیوسته پیشرفت کرد، در یکی دو مسابقه وبلاگی شرکت کرد، ترافیک‌اش، چه به صورت مراجعه مستقیم و چه خواننده فیدی، افزایش پیدا کرد، پست‌هایش پرلایک شدند و مقاله‌هایش گاه و بیگاه در چند نشریه کاغذی چاپ میشوند.
نویسنده «یک پزشک» هم در این سال‌ها از وبلاگ نوشتن، بهره‌ای بیشتر معنوی برد، او حالا بسیار سریع‌تر از چند سال قبل مطلب به زبان اصلی می‌خواند و ترجمه میکند، به لطف دقیق شدن در مطالب، آگاهی اندکی در مورد کلیات فناوری پیدا کرده است که بی وبلاگ، شاید هرگز به آنها دست نمی‌یافت. دوستان آنلاین و آفلاینی به حلقه دوستان او اضافه شد. سبک نوشتنش بهتر شد، در حدس زدن نیاز و سلیقه مخاطبانش مهارت پیدا کرد و حتی بر میزان اعتماد به نفس آفلاین هم او اضافه شد.
همه اینها ممکن است برای شما کمال مطلوب به نظر برسند، اما برای من، نه! چرا؟ الان برایتان توضیح می‌دهم:
شاید کسانی که مدت زیادی یک وبلاگ پرمخاطب را مدیریت کرده باشند یا در روزنامه‌ای بوده باشند، حرف من را بیشتر درک کنند: نوشتن و میل به انتشار بی‌درنگ افکار، اعتیاد به دیتا، تمایل برای افزایش آگاهی مخاطب در حد وسع فکری نویسنده، رفته‌رفته حس و حال خاضی در مغز انسان ایجاد می‌کنند، آدم تمایل پیدا میکند که همیشه و در هر شرایطی مطالب جالبی را که می‌بیند، منتشر کند، در غیر این صورت باید با خارش مداوم و بی‌وقفه کورتکس دست و پنچه نرم کند!
بله! یک پزشک نسبتا سریع به‌روز میشود و کمتر روزی را می‌توان یافت که یک پست جدید در آن نوشته نشود. اما مگر در دنیای پرتحرک امروز، وبلاگی که به روز بودن را داشته باشد، می‌تواند با یکی دو پست در روز، کسر کوچکی از اخبار و مطالبی را برای مخاطب ایرانی مفید هستند، منتشر کند؟
هر روز انبوهی از مطالب استار زده در گودرم دارم که فرصتی برای نوشتن در مورد آنها ندارم. در جی‌میلم‌ام پوشه‌ای به نام سوژه دارم که هر روز به طور متوسط ، لینک 10 مطلب را در آن برای خودم ایمیل می‌زنم تا آرشیو شود و شاید روزی فرصت نوشتن در موردشان را داشته باشم، روزی که هرگز فرا نمی‌رسد.
این میل مفرط به نوشتن، چیزی نیست که ناشی از جاه‌طلبی من یا تمایل به افزایش هیت داشته باشد، هر مطلب و سوژه، به خصوص اگر حس کنم، در صورت نوشته نشدن توسط من، هیچ کس در وب فارسی در موردش نخواهند نوشت، چونان بختکی به جانم حمله می‌کنند و آن را آزار میدهند.
با بعضی از دوستان صاحب‌نظر در این مورد مشورت کرده‌ام، توصیه آنها انتخاب یکی از سه راه پیش رو بوده است:
1- سخت نگیرم. به همین سبک بنویسم. همین شیوه، به اندازه کافی مخاطب پیدا کرده است و اصولا نباید از یک وبلاگ، انتظار کار یک شبه‌خبرگزاری را داشت.
2- سبک نوشتنم را عوض کنم، پستهای کوتاه‌تر بنویسم و کمتر پستهای بلند بنویسم.
3- نویسنده مهمان و همکار پیدا کنم.
طبیعی است که من راه حل سوم را بیشتر می‌پسندم، اما پیدا کردن نویسنده مهمان و یا همکار دشوار است. به عنوان نویسنده دائمی و همکار، من فعلا فقط خواهرم را دارم که به صورت منظم مطالب سینمایی وبلاگ را می‌نویسد. به صورت مهمان هم نویسندگان خوبی بوده‌اند که مطالبشان کیفیت بسیار خوبی داشته است و مورد استقبال قرار گرفته است. اما پیدا کردن نویسنده همکار یا مهمان برای من بسیار دشوار است، به دلایل زیر:
تمایل دارم به نوعی سردبیری مطالب منتشر شده را انجام بدهم. هدف من از جذب نویسنده مهمان انتشار مطالب پراکنده آنها نیست. از آنجا که شدیدا خودم را به خوانندگانم متعد میدانم، یه هیچ عنوان راضی نیستم که مطالبی که استانداردهای روتین یک پزشک را رعایت نکنند، در این وبلاگ منتشر شوند.
هدف من پیدا کردن چهار – پنج نویسنده است که بتوانم شخصا سوژه‌ها را به آنها ایمیل بزنم و سپس به تناسب دشواری یا آسانی آن سوژه و مطلب، ظرف چند ساعت یا یکی یا دو روز مطلب را تحویل بگیرم و منتشر کنم، طوری که به روز شدن این وبلاگ تقریبا دو تا سه برابر شود.
گرچه از سوژه‌ها و مطالب ارسالی هم استقبال خواهم کرد، اما اولویت من مدیریت مطالب و به نوعی تعیین یک راهبرد کلی در انتشار مطالب است.
صحبت از استانداردها کردم، بهتر است برایتان بنویسم که چه ویژگی‌هایی از یک نویسنده انتظار دارم:
– تسلط به زبان انگلیسی
– توانایی نگارشی خوب و رعایت گرامر فارسی و نقطه‌گذاری درست
– توانایی پروراندن مطلب
– اطلاعات و دانش کافی عمدتا در حوزه آیتی و دانش البته در حد یک وبلاگ‌نویس
– تعامل خوب
– خوش‌قولی و داشتن وقت آزاد روزانه در حد یکی دو ساعت
– آشنایی با سیستم‌های انتشار محتوا و توانایی ویرایش مقدماتی عکس‌ها
خوب اینها ویژگی‌هایی هستند که انتظار دارم یک نویسنده همکار در یک پزشک داشته باشد. اما وقتی داشتم این ویژگی‌ها را فهرست میکردم، دیدم که کسی با این توانایی‌ها یا همین حالا وبلاگ‌نویس موفقی است یا شاید علیرغم داشتن این مهارت‌ها میلی و رغبتی برای نوشتن نداشته باشد.
مشکل اساسی‌تر این است که من منبع مالی، برای پرداخت حق‌الزحمه ندارم. شاید اگر به آگهی‌های یک پزشک مطمئن بودم، اوضاع بهتر بود، اما به گواهی اهالی وبلاگستان بازار آگهی مخصوصا در یکی دو ماهه اخیر کساد شده است، آگهی‌هایی هم که فعلا در یک پزشک می‌بینید، سفارشات قبلی بوده‌اند. از سوی دیگر آدم شرمنده میشود که برای دوست بزرگواری برای یک مطلب خوب، مبلغ ناچیزی کنار بگذارد. اما امیدوارم که در آینده نزدیک، اوضاع عوض شود.
خوب، همین تردید باعث شد که گرچه یک سالی میشود به شدت حس میکنم، یک پزشک به نویسنده مهمان نیاز دارد، اما هر بار در نوشتن فراخوان نویسنده مهمان منصرف می‌شدم.
به هر ترتیب، اگر خودتان را را دارای مهارت‌های بالا می‌بینید، با من تماس بگیرید.
– کسانی که قبلا وبلاگ داشته‌اند یا در نشریه‌ای نوشته‌اند در اولویت هستند.
– در هنگام تماس، نمونه نوشته‌های خودتان را برایم ارسال کنید یا به آنها لینک بدهید.
– نوشتن در یک پزشک شاید به درد کسانی بخورد که میل و استعداد نوشتن دارند، اما از آنجا که می‌خواهند از صفر شروع کنند، ناامید هستند. آنها می‌توانند با انتشار مطالب خود در یک پزشک، به خوانده شدن مطالب خود مطمئن باشند یا اینکه آنها می‌توانند با لینک شدن وبلاگشان در یک پزشک، وبلاگ خود را تدریجا مطرح کنند.
– «یک پزشک» در رد یا قبول پیشنهادات شما مختار است.
در صورت پذیرش شما به عنوان نویسنده مهمان، شیوه کلی همکاری به این صورت است:
– شما باید دست کم روزی دو بار ایمیل خود را چک کنید، لینک‌های ارسالی از سوی من را ببینید. مطالب ارسالی من بیشتر، شامل مطالب روز آیتی هستند.
– در صورتی که وقت داشتید، برای نوشتن یک مطلب اعلام اعلام آمادگی کنید.
– مطلب را بخوانید، ترجمه‌اش کنید (مراد، ترجمه کلمه به کلمه نیست)
– مطلب را بپرورانید: مقدمه‌ای برای مطلب بنویسید، در صورتی که عکس‌های مطلب اصلی کافی یا مناسب نباشد، عکس‌های مناسب را پیدا کنید یا اسکرین‌شات‌هایی تهیه کنید. از منابع دیگر، چیزهایی بر مطلب اصلی اضافه کنید.
– مطلب نهایی را با رعایت اصول نگارش فارسی و نقطه‌گذاری درست برایم ایمیل کنید.
– من مطلب را میخوانم و در صورت لزوم ویرایش و سپس پست میکنم.
گرچه احتمال می‌دهم، شمار زیادی از خواننده‌ها، این پست را اصلا نخوانند و الان که این سطور را می‌نویسم در پیشقدم شدن افراد داوطلب، تردید دارم، اما حتی اگر این پست در رسیدن به هدف خود، موفق نباشد، دست‌کم شما خواننده را با مشکلاتی که «یک پزشک» دارد و همچنین تمایل قلبی نویسنده‌اش برای توسعه و بالا بردن سطح کاری وبلاگ و انجام تعهد خود به خوانندگان آشنا خواهد کرد.
ضمنا اگر انتقاد یا پیشنهادی در مورد یک پزشک دارید، در قسمت کامنت‌ها منتظر شما هستم.
من یکی از خوانندگان فیدی و جدیدا پلاسی “یک پزشک” هستم. فوق لیسانس الکترونیک هستم و همیشه از مطالبت استفاده کردم و لذت بردم. این اولین کامت من برای یک پزشک که می دونم خیلی کم لطفی. استفاده از نویسنده ی مهمان شاید خوب باشه اما یکی از مهمترین مشکلاتش برای خواننده شاید یک دست نشدن نوع نوشتار باشه. همین الان با وجود اینکه تو و فرانک می نویسید به دلیل پیش زمینه های خانوادگی، نوع نگارش نزدیک به همی دارید. یکی از دلایل پر مخاطب شدن یک پزشک نحوه ی پروراندن مطلب توسط خود شماست. فکر می کنم شاید استفاده از نویسنده ی مهمان بتونه نقش مسکن کوتاه مدت رو ایفا کنه.
پیشنهاد من اینه: خیلی وقت ها مطالب یک پزشک دچار اطناب می شه! با تمام احترامی که برای پروردان مطالبت قائلم ، تو این زمونه که همه چی داره سریع پیش میره و همه کم حوصله شدن اگر بتونی پست های کوتاه تر بنویسی و برای علاقه مندان پست هم لینک های مرتبط بزاری شاید بهتر باشه.
امیــــــــــــدوارم هر تصمیمی که می گیری موفق باشی مجید عزیز.
ممنون
سلام….
من راستش،میتونم بگم تمام شرایط رو دارم،ولی نمیخوام(نمی تونم) همکاریی داشته باشم!! دلیلش هم همونه که گفتید!
“شاید علیرغم داشتن این مهارت‌ها میلی و رغبتی برای نوشتن نداشته باشد.” در حدی که حتی وقت ندارم وبلاگم رو که به دلایل نامعلومی خراب شده بدون هیچ دستکاریی،درست کنم یا حتی هارد دیسکم که 170 گیگش از دسترس من خارجه و پر شده دیگه رو درست کنم و ترجیه دادم هارد دیگه ای رو وصل کنم به سیستم!!
در هر حال،امیدورام که اومدن نویسنده های جدید،باعث بشه که مطالب بهتری دیده بشن نه اینکه روزانه ده ها مطلب جدید در فید یک پزشک باشه که بعد از خوندن تیتر،اون ها رو کنار بزنم!!
یک پزشک،واقعا یکی از بهترین وبلاگ هایی هستش که فیدش رو دنبال میکنم
هدف پر کردن وبلاگ از مطلب نیست و من خودم معتقدم حتی اگه نوشته‌ها عالی هم باشن، فعلا فرکانس به روز شدن نباید از چهار مطلب در روز بیشتر باشه. به علاوه من در متن پست هم نوشته‌ام که خودم را به خواننده‌های متعهد می دونم و ترجیح میدم اصلا وبلاگ به روز نشه، تا اینکه مطلبی برای خالی نبودن عریضه در اون قرار داده بشه. من هم مثل شما معتدقم که خیلی از استعدادهای بالقوه وبلاگ‌نویسی اصلا داخل این حیطه به دلایل مختلف نمی‌شن.
سلام
از نظر من یک پزشک همچنان موفق است اما مثل قدیم ها خیلی به دنبال سوژه های جدید و نابی نیست که دیگران معمولا از آن غافل اند.
و این:
– توانایی نگارشی خوب و رعایت گرامر فارسی و نقطه‌گذاری درست
گرامر یا دستور زبان؟ ;)
موفق باشید
نوشتن سوژه‌های نابی که مثلا به صورت خبرهای ورتینی نباشه که بشه مطلب اورجینالش را در وبلاگای فرنگی در همان روز دید، نیاز به تمرکز داره. یکی از مزایای نویسنده‌های مهمان پیدا کردن همین تمرکز بیشتره.
با سلام و عرض خسته نباشید باید عرض کنم بلاگتون از نظر من بهترین وبلاگ پارسی هستش و من همیشه از مطالبش لذت میبرم و آرزوی موفقیت بیش از پیش برایتان دارم .
شما لطف دارین. ممنون
دکتر جان همین طور که خودتون نتیجه گیری کردید مشکل هست همیچین شخصی پیدا کنید.
مگر اینکه پست زن بخواین که الاماشا… توی نت ایران فراوان هست.
شاید اگر من در موقعیتی مثل موقعیت الان ما داشتم 2 3 تا وبلاگ که می پسندیدم (در سطح و اندازه همین وبلاگ) رو انتخاب میکردم و بهشون پیشنهاد همکاری میدادم یعنی 2 3 تا وبلاگ جمع میشد و یه وبلاگ رو تشکیل میداد با هم آپدیتش می کردیم.
البته این کار هم خیلی خیلی سخت هست از جهاتی ولی فکر کنم از پیدا کردن نویسنده با این مشخاص راحتتر باشه.
چون به نوعی نویسنده نمیشه گفت وقتی شما موضوع ور میدین و مطلب رو درخواست می کنین میشه تقریبا مثل این آگهی های ترجمه توی کوچه و بازار.
به هر حال امیدوارم موفق باشید.
همون طور که توی پست براتون نوشتم، بر تعهد کلی سایت به خواننده‌هاش اصرار دارم. سبک یک پزشک به هیچ عنوان تغییر نخواهد کرد. در انتخاب نویسنده و مطالب هم همچنان سختگیری اعمال میشه!
سلام.
به نظر من در پستها تنوع ایجاد کنید. روزی چند پست خبری کوتاه بزنید و یک پست بلند تحلیلی. اینطوری میتونید طیف وسیعتری از مخاطب رو جذب کنید.
ممنون. دنبال همین کار هستم. نویسنده‌های مهمان با نوشتن پست‌هایی که جنبه خبری و به روز داره، کمک می‌کنن که من بتونم بیشتر پستهای تحلیلی بلند بنویسم – بتونم راهکار کلی وبلاگ را مشخص کنم و بهتر از همه بتوم تعامل بهتری با خواننده‌ها داشته باشم.
فکر نکنم برای یک پزشک نویسنده مناسبی پیدا شود چون اکثر وبلاگنویسان ماهر خودشان هم وقتی برای نویسندگی ندارند؛ بهتر است خودتان مطالب یک پزشک را بروز کنید تا مطالبش پرارزشش حفظ شود.
آقای دکتر سلام
این که می‌خواهید تنوع یک پزشک را حفظ کنید خیلی خوبست ولی فکر کنم اونقدرها هم جای نگرانی نیست. به اندازه کافی تنوع دارید. خود من سلیقه ام از معرفی گجت ها و سرویس‌های وب به پستهای سینمایی و ادبی یک پزشک شیفت پیدا کرده. بخصوص معرفی کتاب‌ها که یک جورایی دست چین شده است. خلاصه که به نظرم کارتون خوبه وجای نگرانی نیست.
سلام. به نظر من یکی از مهمترین دلایل موفقیت خیلی خوب وبلاگ شما، خوب پرورش دادن مطالب است، به گونه ای که حتی در سایتهای مرجع اخبار هم به این جامعی دیده نمیشود. در حال حاضر چند وبلاگ فارسی هستند که با ترجمه اخبار از Engadget, Slashgear و سایتهای مشابه اخبار مهم فناوری اطلاعات را پوشش میدهند -که کار واقعا با ارزشی هم هست- اما امیدوارم وبلاگ شما به اون سمت نرود و سبک و سیاق خودش را حفظ کند تا پاسخگوی جنبه دیگری از علایق و سلیقه های مخاطبانش باشد. بنابراین با این نظر که مطالب را کوتاه کنید خیلی موافق نیستم.
شاید تنها راه چاره پیدا کردن نویسنده ای با قابلیتهای مشابه شما و علائق مشترک باشد.
من خیلی علاقه دارم با شما همکاری کنم ، وبلاگتون رو هم خیلی دوست دارم اما من هم موافق این هستم که مهمان کسی رو نیارید چون وبلاگ الان داره خوب به روز میشه همه هم وقت می کنن بخونن اما مثلا اگر به تدریج زیادش کنید ممکنه نیمی از مطالبی که ممکنه خیلی روشون زحمت کشیده میشه تو سیر زیاد آپدیت شدن خونده نمیشه و در واقع دیگه اومدن میل یک پزشک جذاب نیست ، روزمره میشه، البته کامنت ها رو خوندم و فهمیدم که شما این قصد رو ندارید اینها فقط نگرانی از چیزیه که ما دوستش داریم و می خوایم همیشه هم خوب بمونه .
درباره‌ی آن لینک‌هایی که در جیمیلت آرشیو میکنی یا در گودر ستاره می‌زنی و به قول خودت هیچ وقت هم نوبتشان نمیشود، پیشنهاد میکنم عمومی‌شان کنی. اینجوری شاید یکی پیدا شد و از یکی از آن لینکها خوشش آمد و در وبلاگ خودش نوشت.
پیشنهاد بالا البته بیشتر برای تولید محتوای وب فارسی است و نه پربارتر شدن «یک پزشک» و احتمالاً ربطی هم به این مطلبت ندارد!
ایده‌ی نویسندهی مهمان از این دید که شاید کسانی را تبدیل کند به نویسنده که پس فردایی بروند و برای خودشان در وب محتوای مفید تولید کنند، خیلی خیلی ایده‌ی خوبیست.
روزی تیم‌هایی مثل راه‌آهن تهران، به تربیت بازیکن مشهور بودند. خیلی از بازیکنان مطرح فوتبال کشورمان، از تیم‌های پایه‌ای مثل راه‌آهن و شاهین به مدارج عالی رسیدند. به گمانم، «یک پزشک» در آینده‌ای نه چندان دور، تبدیل به یک چنین مقامی برسد که البته سزاوارش نیز هست.
در حال حاضر، متاسفانه، قطعاً نه ولی امیدوارم روزی به شرط فراهم شدن شرایط، ازت رخصت بخواهم و به عنوان نویسندهی مهمان همکاری کنم که میدانم نوشتن در «یک پزشک» روزی از افتخارات خواهد شد و کمترین حاصلش، پربار تر شدن رزومه‌ی نویسندهی مهمان!
بهتر نیست یک حالت امتحان گونه بگذارید مثلا شما از بین کاندیدا ها چند نفر را نتخاب کنید و بعد یک سوژه مشترک را برایشان بفرستید و مطالب را قیاس کنید . حداقل 3-4 سوژه می تواند میزان قوت قلم و اطلاعات افراد را بسنجد و بعد شما می توانید بهترین را و نزدیک ترین را نسبت به خط مشی خودتان انتخاب کنید
سلام بر آقا مجیدعزیز .
خیلی خوشحالم که داری از روند رو به افول 1پزشک جلوگیری میکنی.
نزدیک 4 ساله که 1 پزشک رو میخونم اما واقعا یه مدتی که ناراحتم که قلبم فرمان میده بیام 1پزشک اما مغزم بیشتر به دنبال سایتهای با محتوی بیشتره مثل نارنجی .
امیدوارم که دوستان جدید که به گروه میپیوندند هم مثل شما و فرانک زیبا بنویسن.
به نظر من آوردن نفر جدید خیلی کمک میکنه اما مدیریتشون مشکل بعدی شماست که اگه از الان براش برنامه نداشته باشید شاید مشکلات جدیتر بشه .
به امید موفقیت بیشتر وبلاگ محبوب مون .
جناب یک پزشک دنیای اینترنت بسیار گسترده می باشد و من متاسفانه از مدت ها پیش می بینم که روند شما در مسیری تکرار قرار گرفته
واقعا نویسندگان دنیای مجازی ما در مسیری متفاوت هستند
فکرم یکنید چند نفر از هموطنان شما توانائی خرید ایفون دارند کلی در سایت های ایرانی مطالب از ایفون منتشر شده
در حالی که در همین سایت یک پزشک می شد مطالب پاپولار پزشکی و کمی آموزش پزشکی در حدی که انسان ها بتوانند به همدیگر کمک کنند گذاشت
مدت هاست روی مساله آتش نشانی دراین کشور کار میکنم و دنبال بومی سازی و ارزان سازی این استاندارددر کشورمان هستم تا بتوانم در کم شدن تلفات آتش نقشی داشته باشم حتی بار ها به چند سایت مطالبم را ارسال کردم ولی هیچگاه منتشر نشدن
من نمی خواهم فقط مهندسان بدانند یا عده ای کم بلکه هر سایت ما می تواند در پیشرفت کشوری و دنیایی که در آن زندگیمی کنیم نقش موثری داشته باشد
در سایت یک پزشک انتظار این است که تبلیغاتی درمورد اهدای کمک به مریضان بی بضاعت ام اس و یا سرطان و ایدز باشد
در ساین یک پزشک می توان کتاب هائی برای زندگی بهتر معرفی کرد
فیلم هائی برای تفکری بهتر و دیدگاه مثبت به دور وبرمان داشتن
نه از یک پزشک که اکثر سایت های ما روند خاصی در پیش گرفته اند ترجمه و تلخیص سایت های پر بازدید خارجی و همچنین انتشار مطالب انتزاعی
من بعضی وقت ها به یک پزشک سر می زنم و این دفعه هم خواستم صحبت کرده باشم من اینجا چیز هالی خوبی دیده ام و منکر نمی شوم ولی انتظار جامعه از یک پزشک بیشتر از من نوعی هستش که حتی یک ایمیل هم به زور دارم
برای ماندگاری باید در زمان خود درد مردم را شناخت و مثل تختی پا برهنه در میان خیابان ها برای نجات مردم زلزله زده دوید تا ماندگار شد
و الا ما الان قهرمانانی داریک که تختی از لحاظ قدرت بدنی شاید انگشت کوچیکشان هم نشود
ولی رسم پهلوانی چیزی دیگر است
پزشکان نه در ایران که در کل جهان قهرمانان مردم هستند
در سریال لاست دیدیم که همیشه نگاه به جک دکتر مثبت بود
شما هم دکتر جک در سریال زندگی مردم هستید هم شما و هم سایر پزشکان
همینکه خبری عمومی از علاج یک بیماری صعب در سایت شما باشد می تواندقلب های نگران بسیاری را امید وار سازد
باور کنید ایفون داران ما کم هستند
مطالب دنیای ای تی هم زیاد شاید به درد ما نخورد چون زود کهنه می شود
گجت ها هم پول می خواهد بسیاری هم درایران اصلا کارئی ندارند
به مردم ما امید به زندگی را هدیه دهید
تحلیل شما بسیار یک طرفه و غیر منطقی به نظر می رسد.
مثلا
“مطالب دنیای ای تی هم زیاد شاید به درد ما نخورد چون زود کهنه می شود”
نشان می دهد شما علاقه ای چندانی به دنیای IT ندارید و از حجم مطالب بسیار زیاد وب در مورد مسائل مرتبط با فناوری اطلاعات راضی نیستید.
فکر میکنم شما شخصاً باید وبلاگی با موضوعات مورد نظر خود ایجاد و منتشر کنید نه اینکه جلوی انتشار مطالب دیگران را بگیرید
سرکار لیلا
اولا من سایت مربوط به خودم را دارم و تقریبا هر هفته سعی در آپدیت کردنش می کنم
بحث من چیزی دیگری بود
متاسفانه ما ایرانی ها اصلا یاد نگرفته ایم تا زمانی که اشراف تقربی به موضوعی پیدا نکرده ایم اظهار نظر نکنیم
یک پزشک یعنی 1 پزشک یعنی کسی که از من و شما بیشتر از مسائل درمان سرش می شود آیا غیر ازاین است؟
یک پزشک می تواند در بحث آموزش به مردم با توجه به ترافیکش عمل نماید نجات مردم خیلی با ارزشتر از اپلیکشن های آپل و اندروئید هستش که زود هم کارائی خود را ز دست می دهند
مطالب دنیای آی تی خیلی زیاد هستش در سایت های خارجی دائما مطالب جدید می ذارن ولی مثلا این چه دردی ازجامعه ما درمان می کند ؟وقتیکه خیلی حتی موبایل 1100 هم ندارن یا خیلی ها تو جاده های کشور براثر نا آگاهی از مسائل پزشکی از بین می رن
شایذد شما فراموش کردین که ایران برابر تهران نیست
خیلی ها با سرعت کم اینترنت می آن اینجا در مورد اپلیکیشن ها مطلب بخونن د رحالی که درکنار اون می شه چند موضوع پزشکی و درمانی یاد بگیرن
می شه ازاینجا هدایت بشن به سایت های خیریه عمومی که برای مریضان تالاسمی و سرطان و ایدز تاسیس شده
صحبت از فیلم و کتاب و کامپیوتر , عکاسی می تواند موضوعات جالبی باشد ولی چقدر؟
تا کی می خواهید دائما گوشی بخرید و آنرا در چشم مردمان دیگر فرو کنید روزی می رسه که همه تکنولوژی شامل یک کامپیوتر پر قدرت و یک بیسیم و چند تا گجت رو تو یه قوطی کبریت جا می دن این تو دنیای فن آوری مشخصه
ولی تا اون موقع در کشوری که سالانه بیش از 30 هزار کشته جاده ای داره چند نفر به خاطر آگاهی بخشی یک پزشک نجات پیدا کنن ارزشمندتره
ئالا شما یادتون نمی آد ما زماتیکه در کلاس سوم ریاضی نظام قدیم بودیم به عنوان طرح کاد :داشته باشین من متعلق به چه دورانی هستم:)” با برنامه نویسی بیسیک شروع کردیم و از آن موقع آمیگا پنتیوم 2 تا حالا که می بینید چه وضعی هستش
تکنولوژی داره پیشرفت میکنه و پیشرفتش هم به خاطر تلاش های انسان های دیگه ای هستش که متاسفانه در کشور ما حضور ندارن ما فقط مصرف کننده محضیم
قایل قبول تر اینه که یکی از این اپلیکشن ها رو خودتون بنویسید بذارین ملت دانلودکنن و اگه بلد نیستین بنویسین مثل ما زیاد در مورد آی تی اظهار نظر نکنی
آتیلا، نظرتون خیلی غیرمنطقیه.
در وهله‌ی اول نوشته های وبلاگ یک پزشک، منعکس کننده‌ی علاقه‌ی نویسنده‌ش به موضوعاتیه که راجع بهشون قلم میزنه. من مطمئنم دکتر مجیدی حرف من رو تائیید میکنه. در ثانی، کاربرد نوشته‌هایی که به قول شما اثرشون رو زود از دست میدن، فقط به به روز کردن علم خواننده‌های خاص نیست، همون نوشته ها میتونن بعدها، خیلی مورد استفاده کسانی قرار بگیرند که تا اون موقع هیچ اطلاعی از موضوعاتی از اون دست نداشتند و به قول معروف از دنیا عقبند. کسی هم بهشون ایرادی نمیگیره و اصولاً چنین حقی نداره. بنابراین، همون نوشته های به ظاهر درآینده بی ارزش، میتونن منبع مناسبی از اطلاعات برای یک گروه شاید از نظر شما وسیعتری از خواننده تلقی بشن. به اضافه اینکه اونقدر هم تخصصی نوشته نشده اند که همون اول کار، این خواننده ها رو از خوندنشون منصرف کنند.
بد نیست یه کم جلوتر از نوک دماغتون رو هم ببینید. اگر چیزی به درد شما نمیخوره، به درد ده نفر دیگه که مثل شما نیستند خواهد خورد.
میشه لطفاَ چندتا از اون سوژه هاتون رو برام بفرستین، بررسی کنم بعد اطلاع میدم.
” بتوانم شخصا سوژه‌ها را به آنها ایمیل بزنم و سپس به تناسب دشواری یا آسانی آن سوژه و مطلب، ظرف چند ساعت یا یکی یا دو روز مطلب را تحویل بگیرم و منتشر کنم، طوری که به روز شدن این وبلاگ تقریبا دو تا سه برابر شود.”
اینطوری خلاقیت را از فرد میگیرید . مطمئنا این شرط شما بسیاری رو ناامید کرده
قدرت تحلیل و استنتاجات شخصی شما از اخبار بود که وبلاگتان را زنده نگه می داشت و گرنه چه نیاز است به دیلماج ! … چیزی که وبلاگتان را زنده نگه خواهد داشت باور بفرمائید خود شما خواهید بود از موقعی که مطالب سینمائی در وبلاگتان نشر یافت چندان به آینده وبلاگ تان خوشبین نبودم سکته ای بود و ردیفی ناجور و مرثیه ای زود هنگام .
وبلاگ را به کسی نسپار ….توصیه اول را در نظر بگیر
به نظر من اینکه میگید باید سبک یک پزشک حفظ شه درست نیست. منظورتون از سبک چیه دقیقا؟ بحث نگارشی که یک چیز جداست و از استانداردهای یک وبلاگ خوب. نویسنده مهمان روش اسم نویسنده هست یعنی سبک خاص خودش رو داره و اینکه میگین سبک خودم حفظ بشه درست نیست. هدف از آوردن نویسنده مهمان ایجاد تنوع و افزایش گستره مطالب و تنوع موضوعیه.
با این سیاست فکر نکنم به جایی برسید. شما باید هویت نویسندگی رو به شخص مهمان بدید و دستشو باز بذارید ضمن اینکه قرار نیست مبلغی هم پرداخت بشه. اینکه قرار باشه سوژه بدید اون مطلب تحویل بده اصلا صورت خوشی نداره انگار کارمند استخدام کردید. البته این موضوع رو با ویرایش نگارشی و املایی مطلب شخص توسط خودتون قاطی نکنید.
حاضر به خدمت بودیم اما شرط اول رو ما نداریم .
به نظر من وبلاگ شما خیلی عالیه
نکته ای که تو این چند ماه بیشتر در وبلاگ شما جلب توجه می کنه علاقه شما به نوشتن پست های روزه. و پست های تحلیلیتون کمتر شده
فبلا مطالب پزشکی خوبی می نوشتید که الان خیلی کمتر شده
خیلی از این پست های به روزی که میذارید را میشه در نارنجی،گویا آیتی،فارنت پیدا کرد ؛ به نظر من لازم نیست این پست ها را بنویسید
——-
واقعا از این پستتون ممنونم چون من خیلی دنبال روش صحیح نوشتن یه مطلب در وبلاگ بودم که این پست شما به من خیلی کمک کرد.
من مطالب زیادی را ترجمه کردم و تو هاردم داشتم ولی نمی دونستم چه اصولی را برای نگارش نهایی و انتشار باید اعمال کنم که خوب تواین پست شما بهش رسیدم.
سلام
من خودم وبلاگ نویس هستم و مشکل فکری شما را درک می کنم. اما یک پیشنهاد به عنوان راه حل دارم.
جسارت نوشتن داشته باشد. از نوشتن نترسید. کسی که خود را محدود میکند و مدام خطوط قرمزی که اصلاگ وجود ندارند را می بافد ناخوداگاه دچار رخوت فکری میشود چون خودش دارد دستور می دهد راجع به اینها فکر نکن!
سعی کنید راجع به جامعه هم بنویسید.
بعضی وقتها لازم است ادم تغییر کند تا چیزها تغییر کنند
سلام، وقت بخیر،
وبلاگ “یک پزشک” اگر بهترین وبلاگ فارسی نباشد، مطمئنا جزو بهترین هاست که استانداردهای بسیاری برای وب فارسی تعریف کرده است. هنگامی که چند سطر ابتدایی این پست، را میخواندم، نگران این شدم که نکند “یک پزشک” هم دارد خداحافظی میکند !
امیدوارم وبلاگ همیشه، همین طور منظم و با کیفیت به راه خود ادامه دهد
جالب بود انتظار داشتم کامنت منو منتشر نکنین
ولی اشکال نداره خاصیت ایرانی جماعت بیشتر از این نیست:)
ما در سایت خودمون مشغول به کار هستیم با یک تیم 12 نفره البته به زودی مارو تو گوگل پیدا خواهید کرد دنبال معروفیت نیستیم با اینکه بد هم نیست قصد بیشتر خدمت هستش به مردم کشورمون تا تبلیغات و سر و صدا
تو زمان خودش هم شات اسکرین این کامنت بالائیم رو می ذارم و هم نقدی داریم در مورد سایت شما و اینکه واقعا ایرانی جماعت مریض هستن جناب دکتر
ما یاد گرفته ایم مطالبی بنویسیم که اصلا تخصصی در ا ون مورد نداریم ترجمه های ناقص انجام بدیم و درمورد مضوعات بی ربط اظهار نظر کنیم
چند نوع نویسنده الان در وب هستند
1. کسانی که پول میپیرند و ترجمه می کنند، که البته نیاز به ادیت و شرح وبسط داره ترجمه هاشون. علاوه بر اینکه گرامر و نقطه گذاری رو هم حتی رعایت نمی کنند و شما مجبورید که متن رو اصلاح کنید و نقطه گذاری کنید!! البته مترجم حرفه ای هم هست که فی سبیل الله کار نمی کنه.
2. دوستانی که مایل به همکاری هستند، اما خوب آینده نگری می کنند بخاطر همکاری وبلاگی و افزایش ترافیک وبلاگ و وب سایتشون یا مطرح شدن به عنوان نویسنده یک پزشکی که بعدا هم توش سهمی داشته باشند. این دوستان خیلی مایه می زارند برای سایت و می تونید تا حد زیادی بهشون اعتماد کنید و کار رو بهشون بسپرید.
3. دوستان جوانی که مایلند بنویسند و یاد بگیرند، خیلی هم به حق الزحمه کاری ندارند، اما قطعا در حد خود شما نمی توانند بنویسند، در این حالت مطالب نگارش هایش متفاوت میشود و آن دیگر یک پزشک با دستخط علیرضا مجیدی نیست!
در ضمن برای اینکه کلا پشیمان نشوید ابتدا روی خوش قولی حساب ویزه ای باز کنید که جماعت فناور اطلاعات دست کمی از صنف نجارها ندارد (با احترام ویژه به هر دو صنف)! مخصوصا اگر فی سبیل الله باشد کار!
سلام.من هم با تمامی دوستان موافقم. و ابتدا یک خسته نباشید مخصوص به خدمت شما و خواهر گرامیتون که قبلا افتخار اشناییشون رو به همین صورت کامنتگذاری داشتم عرض میکنم. نوع نثر و جمله بندی شما و تسلط کامل بر زبان انگلیسی و پرداختن به جزییات مطالب البته با شیوه های سنجیده و علمی باعث رونق این وبلاگ شده به طوریکه به پاتوقی برای اهل وبلاگ و افراد تحصیلکرده تبدیل شده. و البته به نظر این بنده حقیر نوشتن پستهای وبلاگ به وسیله خود شما بهترین شیوه است .
با سلام
به موقع و به جا استارت زدی وبه یاری خدا موفق میشی . ولی من نفهمیدم این پست های طولانی که بعضی ها میگن کجا بود که ما ندیدیم.
پست وبلاگی که اس ام اس نیست عزیزان . عادت به مطالعه نداریم می گوییم پستت طولانی شد . و البته فکر میکنم کسانی که می نشینند وبا حوصله و سرفرصت مطلبشان را می نویسند جالب تر از اب در بیایند.خدا پشت و پناهت یا علی
با سلام و ضمن تشکّر فراوان به خاطر مدیریت این وبلاگ پر محتوا ؛
پیشنهاد چند تن از دوستان را مبنی بر ارسال یک پست یا چند پست مشترک برای علاقمندان و انتخاب شما ، از میان نویسندگان پست های مذکور را تأیید می کنم و با این پیششنهاد بیشتر موافقم.
به ه روی وبلاگ شما پر بار هست و امید دارم که به موفقیت های بیشتری دست پیدا کنید…
منم یه چندسالی تو کش و قوس همین چیزایی که میگی بودم. تا همین دو هفته پیش.
فکر می کنم این احساس درجا زدنت واسه خاطر این باشه که دیگه چند وقته از اون هدف اصلی که “نوشتن برای لذت بردن شخص خودت” باشه فاصله گرفتی. یا از روی عادت می نویسی یا از رو وظیفه یا برای اینکه فاصله بین اپدیت ها زیاد نشه. وبلاگ نوشتن تفریح نیست اما باید کار مفرحی باشه وگرنه ادم یه جایی دیگه می بره و ول میکنه میره پی کارش.
سلام
مدت مدیدی هست که سایت خوب و بروز شما رو دنبال میکنم و بعضا مطالب شما رو از طریق گودر ری شیر میکنم.
به نظرم در مورد نوشتن میبایست یک تحقیق آمار هم انجام بدید.
مثال سایت یک پزشک در سال 89 و سال 90 چند بار مطلب منتشر کرده و فید بک اون در سایت های دیگه چی بود و دیگر اینکه دایره موضوعی نوشته روی چی بوده.
این مورد درباره نویسنده مهمان هم صدق میکنه تا بحث نو آوری در ساختار یا گنجاندن موضوعات جدید هم بررسی بشه .
بررسی کلمات مورد استفاده قرار گرفته هر فرد اول اینکه حساسیت ها و دوم موقعیت جغرافیایی نویسنده رو نشون میده ، که همین میرسونه آیا شخص نسبت به گروه خودش چقدر آگاهی بیشتری داره و شناختش از مخاطبش چقدر هست.
جناب آقای مجیدی عزیز
همیشه ما یک کاربر عادی برای این وبلاگ بودیم که مطالب شما را(که بدون هیچ چشمداشتی با کیفیت بالا منتشر می شدند و میشوند ) دنبال می کردیم. اکنون با نگاهی به همه دیدگاههای بالا که تقریباً نهی کننده انتخاب سوم شما هستند و دلایل قابل قبولی هم در میانشان یافت میشود ، اعلام میکنم که مانند آداب همکاری در همه سازمانها ، مایل به گذراندن این دوره آزمایشی برای همکاری و بدون هیچ چشمداشتی (به مصداق : خوش بود گر محک تجربه آید به میان) هستم .
سلام ، چقدر خوب می شد اگه تنوعی هم در موضوعات وبلاگ ایجاد می کردید.
سلام اقای مجیدی من الان 4 ساله که وبلاگ شمارو میخونم به نظر من چند ماه که وبلاگ شما مثل قبل نیست مطمئا باشید در مورد خود من موفقیت وبلاگتون وایکنه هروز اولین وبلاگی هستید که اونو باز مکنم مسئله بروز بودن مطالب دنیای فناوری خیلی مهم نیست (هرچند این یکی از جاذبه های وبلاگتونه وخیلی طرفدار داره)نداشتن سوزه های ناب و پستهای بلندی که قبلا کشته مردش بودم و فقط تو وبلاگ شما پیدا میشدو همینطور کم شدن مطالب پزشکی یکی از دلایلشه هر چند من بعنوان یک خواننده وبلاگتون دوست ندارم یک دستی وبلاگ از بین بره اما شاید این یک گذر بامنفعت در اینده وبلاگ بلشه امید وارم موفق باشید
سلام.
من مدت هاست که وبلاگ شما را می شناسم و گاه گاهی به آن سر می زنم، با اینکه دانشجوی فوق لیسانس مهندسی فن آوری اطلاعات هستم، مطالب خانم فرانک را بیش از نوشته های شما می پسندم! فکر می کنم ایشان در نوشتن مطالب حوزه سینما آزادانه عمل می کنند تا اینکه به لینک های شما رسیدگی کنند.
پیشنهاد بنده این است که شما از چند همکار یا میهمان استفاده کنید ولی نه اینطور محدود شده، به آنان استقلال دهید، تا از خلاقیت خود استفاده برند. به عنوان مثال اگر شما در حوزه ادبیات از فردی که مطالعات ادبی بسیاری داشته و دارد استفاده کنید ممکن است هر چند روزی مطلبی ادبی ارسال کند ولی کیفیت آن آنقدر خوب است که هم کیفیت وبلاگ شما را بالا برده، هم خود ایشان از نوشتن لذت برده و هم به چندین خواننده لذت بیشتری می چشاند. همانطور که بنده از نوشته های خانم فرانک در حوزه سینما لذت می برم.
با توجه به اینکه رشته دانشگاهی/تخصصی من فناوری اطلاعات است، ویژگی هایم بیش از شرایط شماست، ولی متأسفانه هیچ تمایلی به نوشتن ندارم، با این حال اگر من خودم را جای نویسنده همکار شما قرار دهم ترجیح می دهم خودم مطالبی در این حوزه بنویسم، و به لینک های ارسالی شما در حد یک پیشنهاد نگاه کنم.
با سلام .من دیشب قبل از جوجه ام کامنت گذاشتم والخ . اما جوجه می گفت بابا کامنتت فیلتر شده؟؟؟؟؟چه میدانم شاید هم روی دکمه سبز خوب کلیک نکردم .
در هر حال شروع خوب وفرخنده ایست .در مورد مطالب وبلاگ وگوناگونی ان بنظرم همینش خوب است خب من هم با اپ های ایفون میانه ای ندارم ولی همه مطالب را هم از دم میخوانم چون میدانم دست اول است ومنبع هم پایین مطلب.(دیشب دنبال مطلبی در باره شبکه کردن ووایرلس میگشتم .نتیجه این شد 28 تب باز کردم و با حوصله اولین مطلب را خواندم گفتم کاملتر هم هست لابد …چشمتان روز بد نبیند اخرش نفهمیدم کی از روی کی کپی کرده ؟ جهارده تایشان را پی دی اف کردم .تابفهمم بقول کمانگیر جنگل کپی کاری چقدر در وب فارسی وسعت گرفته ) بعضی می گویند مطلب را خلاصه تر کن .یک زمانی چخوف به سر دبیر روزنامه ای نوشت بگذارید بجای 100 خط 120 خط بنویسم اجازه بدهید مطلب را بپرورانم و …
سوما” اقای مجیدی در دنیای مجازی هم متلک گو -حسود -بخیل وغیره کم نداریم خیلی ها از دست همین ها خون به دل شدند و رها کردند .مواظب خودت باش ونیشها وطعنه ها و… را بها نده . انشاالله موفق باشی
سلام
برای جواب دادن به نیاز یا بهتر بگم وسواس آپدیت بودن راه خوبی انتخاب کردین اما بعد از چند مدت محدود کردن تعداد پستها خیلی سخت میشه و اونوفته که دیگه اسم وبلاگ تناسبش رو با محتوا از دست میده.
خیلیا ۱ پزشک رو با همین ساختار دوست دارن و شاید بهتر بود وبلاگ رو به همین ترتیب (یا محدود به مسائل تخصصی) ادامه میدادین و در کنارش سایتی رو با شکل و محتوای دلخواهتون راه می‌انداختین. کاری که مثلا Justin Tadlock از اعضای تیم وردپرس انجام داد.
پیروز باشین
سلام از خوانندگان همیشگی مطالب وبلاگ یک پزشک هستم چند نکته به نظرم رسید که بد ندیدم عنوان کنم :
یکی اینکه من به عنوان یک خواننده این وبلاگ و کسی که سعی می کنه پستی از دستش در نره این وبلاگ رو به همین صورت می پسندم یعنی با نویسندگی خودت و خواهرت و اینکه نوشته های خواهرت در این وبلاگ توسنته جا بیفته نزدیکی شما به هم و نوع نگارش ایشون به شماست .
پس آمدن نویسنده مهمان ممکنه شرایطی رو درست کنه که خواننده رو نسبت به مطالب دلزده بکنه .
دومی اینکه با اینکه من مدت زیادی در روز پای نت هستم ولی باز هم ممکن است در روز مطالبی از دستم در بره و نتونم همه رو بخونم
با این سرعت اینترنت در ایران و وقت ناکافی و شرایط نا مساعد حجم مطالب بیشتر نمی تونه مفید باشه .
نکته دیگه اینکه سعی کنید کوتاه تر بنویسید به دلایل مشابه بالا که گفتم
ممنونم. تلاش من اینه که کیفیت مطالب حفظ بشه. از لحاظ کمیت هم من فعلا معتقد به آپدیت بیشتر از چهار بار در روز، اون هم با فاصله زمانی نیستم. چون حتی اگه مطالب با کیفیت خیلی بالا نوشته بشن، آپدیت خیلی سریع باعث خونده نشدن اونها میشه.
کار خوب ، مزد خوب هم میخواد. نمیشه از کسی که بدون پول یا با هزینه کم کار میکنه انتظار مطلب با کیفیت داشت.
یا باید وبلاگ را با نویسندگان جدید شریک بشوید که به نظر جالب نیست. یا باید دست به جیب بشید که اگر بگیره و احتمالش هم زیاده یک دفعه میشه مثلا شبیه mashable فارسی. اون وقت شما اون بالا سردبیری میکنی از پول تبلیغات خرج نویسنده ها رو میدی ، تازه تهش کلی هم درآمد باقی می مونه. اما اولش باید اون ریسک رو کرد و دست به جیب شد!!
دلیل مهم پیشرفت سایت شما، همانطوریکه خودتان هم بدان حساس هستید، سبک نگارش خوبتان است. متاسفانه ما در ایران روی بحث نگارش از دوران مدرسه تا دانشگاه خوب کار نکرده ایم. اصول نگارش، سناریوی نوشته ، حتی نقطه گذاری هم در بسیاری نوشته ها مراعات نمی شود.
به نظر من شما نمی توانید کسی را که در روز چند ساعت برای شما کار کند و دستمزدی نخواهد، به راحتی پیدا کنید. به نظرم بهتر است به چند نفر، که هر کدام هفته ای یک مطلب بنویسند، فکر کنید.
البته به تجربه من، وقتی نگارش یک موضوع خوب نباشد، ویرایش آن دشوار تر از نگارش از صفر و دوباره آن خواهد شد.
به هر حال اینکه شما کیفیت را فدای کمیت نمی کنید، ستودنی است.
برایتان آرزوی پیروزی و پایندگی دارم
موفق باشید