آنچه شما در اینترنت به اشتراک میگذارید و آنچه مردم دوست دارند بخوانند
به چیزهایی که شما و دوستانتان در شبکههای اجتماعی به اشتراک میگذارید، توجه کنید. به نظرتان چه نوع مطالبی بیشتر به اشتراک گذاشته میشوند، مطالب ژرف علمی، تحلیلهای علمی اقتصادی و سیاسی، یا اخبار مربوط به مد و زیبایی و اخبار مربوط به مشاهیر سینما؟
حالا به نظرتان واقعا کدام دسته مطالب بیشتر خواننده دارند و روی آنها کلیک میشود.
کافی است چند ماهی کاربر اینترنت بوده باشید تا بدانید که میزان استقبال از کدام دسته مطالب بیشتر است. در حالی که عامه مردم وقتی علنی میخواهند چیزی را در حساب کاربریشان به اشتراک میگذارند، سعی میکنند برای باهوش جلوه دادن خود یا ایجاد یک وجهه شاخص از خود، بیشتر روی مطالب علم و دانش متمرکز شوند، میزان کلیک بر روی اخبار سیاسی، سرگرمی، اخبار مد و زیبایی و اخبار مشاهیر به طرز چشمگیری از خبرهای علمی و هنری بیشتر است.
به تازگی مؤسسهای به نام 33Across با بررسی مطالب 500 رسانه معتبر، همین مطالب را تأیید کرده است و در قالب یک نمودار عرضه کرده است. (+)
همان طور که در نمودار بالا میبینید، خبرهای علمی بیش از هر دسته دیگری به اشتراک گذاشته میشوند، اما وقتی پای کلیک میرسد که در نمودار با رنگ قرمز مشخص شده است، داستان چیز دیگری میشود. به عبارتی چون کلیکهای هر کاربر عیان نمیشوند، آنها میتوانند بدون دغدغه روی هر چیزی که دوست دارند، کلیک کنند.
در سایتهای لینکپراکنی فارسی هم دقت کنید، بسیاری از اوقات میزان کلیک بر روی مطالب علمی از چند ده عدد فراتر نمیرود، در حالی که روی عکسها مخصوصا اگر عکس مشاهیر باشند، چند هزار کلیک صورت میگیرد.
درست به همین خاطر است که مدتهاست حتی رسانههای رسمی و معتبر فارسی هم نوع انتخاب عناوین اخبار خود را تغییر دادهاند. مثلا بعد از نوشتن عنوان مینویسند (+عکس)!
این عناوین در نگاه اول توهینی به مخاطب به نظر میرسند، چون با زبان بیزبانی به او میگویند که:
میدانیم که حوصله ندارید، مطلب اصلی را بخوانید اما دستکم برای تماشای عکس، کلیک کنید!
اما از سویی دیگر کار این رسانهها، عملگرایانه و مبتنی بر واقعیت حاکم است!
مثل همه امور دیگر، ما در مورد وب فارسی هم آمار درست و حسابی نداریم و نمیدانیم که واقعا کاربرهای ما در اینترنت چه میکنند، اما حدس و گمانهایی که به واقعیت نزدیک هستند به ما میگویند که وضعیت ما باید بدتر از تحقیق 33Across باشد، به عبارتی کیفیت کاربری اینترنت در کشور ما بسیار نازل است.
البته من شخصا معتقد به متر کردن و رتبهبندی کاربرها نیستم و فکر میکنم هر کاربری بسته به نیاز و خواهشهای درونی خود باید بتواند از اینترنت استفاده کند، اما از آنجا که وبلاگنویس هستم و علاقهمند به ایجاد محتوای سازنده، دوست دارم در جوی در وب فارسی فعالیت کنم که کاربرانش در آن به صورت آزاد، با استفاده از فناوریهای نو، محتواهای بکر، تازه، تأملبرانگیز و آن دسته مطالبی را بخوانند که باعث تغییر نگرششان شود.
اما در عالم واقع، واقعیت به گونهای دیگر است:
– سرعت و «کیفیت» بد اینترنت و برخی ملاحظات چنان که افتد و دانی باعث میشود که اصولا خیلیها اصلا خود را درگیر، محتواسازی نکنند.
– در نبود چرخه اقتصاد آنلاین، کمتر کسی پیدا میشود که بیچمداشت محتواسازی کند.
– وضعیت کنونی اینترنت، تشویقگر ایجاد ذائقه پاپکورنی در کاربران شده است.
– کاربران ما مهارتهای پایهای وبگردی را ندارند و با فناوریهایی مثل فید آشنا نیستند، بسیاری از آنها نمیتوانند از گجتهای هوشمند استفاده کنند.
– از سویی دیگر، به سبب بافت اجتماعی خاص ما، امیال و رفتارهای محدود شده در پی ظهور مخفی در عالم آنلاین هستند. همین مسئله باعث سربرآوردن قارچگونه سایتهایی حاوی اخبار زرد و عکسهای ستارههای سینما و ورزش شده است.
– متأسفانه حتی در حوزه سرگرمیسازی سطح پایین هم رسانههای اینترنتی فارسی، فاقد هر گونه ابتکار، جذابیت و خلاقیت هستند و فرهنگ کپی پیست در آنجا هم غوغا میکند.
– به سبب دغدغههای اقتصادی به صورت خاص و فرهنگ عمومی حاکم به صورت عام، به همان گونهای که کتاب و کتابخوانی تبدیل به یک ضد ارزش شدهاند و اصولا این روزها کمتر اثر فاخر یا حتی مقاله نسبتا طولانیای در جراید میتوان پیدا کرد که به دقت خوانده شود، در دنیای سایبر هم خیلی وقتها مطالب پربار بیمخاطب باقی میمانند.
این نوشتهها را هم بخوانید
آخ آخ آخ….
درد دل ما هم همینه به خدا
اصلاً خیلی ها فقط با هدف پیگیری همین اخبار زرد و محتوای ضعیف و سرگرم کننده رو اوردن به اینترنت، که حتی کار با کامپیوتر رو بلد نیستند، چه برسه به…. !
فرشاد خان من(از نظر خودم البته که بسیار بسیاری از دوستان به مراتب از من قوترند) همیشه خودم رو در حوضه شبکه صاحب نظر می دونستم و در تیوبهای مختلف به دنبال مطالب جدید بودم در کورس های دانشگاهی (مجازی)ام ای تی و استفورد و … امتیاز میگرفتم(تو رشته عمران و کامپیوتر) و فکر میکردم جداد اوه اوه من از اینترنت دارم استفاده مفید و اما بعد از قطع وی پی نهادر همین چند هفته با دنیای جدید سایت های ایرانی و(خارجی جدید که قبلا هرگز به انها سرنمیزدم) سایت های جالب علمی که هنوز بسته نشدن اشنا شدم که به مراتب برام جالب تر از انها بود و دیدم هنوز افرادی (ایرانی) هستند که با هر دلیلی محتوا های بسیار جالب منتشر میکنند ( باوجود سختی در انتشار نگهداری ) با وجود ابزار های جدید دور زدن تحریمها کماکان از انترانت داخلی استفاده میکنم چون بسیار جذاب تر از سایت های که برای کمی دانش که در اتبدا به اسم مجانی وبعد کمی پیش روی با هزینه یا از روشهای دیگر از شما بهره بر داری میکنند شدم و برای همین دیگه به ابزار دور زدن تحریما روی نیوردم البته چیزهای ام از دست دادم ولی ارزشوش داشت که شما تمام اموزش های پولی رو بدون تورنت و سعی خطا های بسیار به راحتی بگیری و سایت های جالبی بجز چندین سایت محدود که همیشه عادت داشتی سر بزنی ببینی البته همشه از منتقدان این سیاست بودم که حق کپی رایت از بین برودو همچنین ضعفهای غیر قابل انکار در خیلی موارد ساده و همچنین موارد غیر قابل ذکر پس درد ما راحت طلبی بسیاری از افراد که البته همین راحت طلبی باعث پیشرفت هم شده البته من فقط در سایت اقای دکتر کامنت میذارم چون سطح علمی خوانندگان اون بسیار بالاست و در بسیاری از موارد نظرات را به چالش مکشن
پس پیشاپیش اینترنت ملی مبارکتون باشه ;)
متاسفانه همان طور در کامنت های قبلی (در مورد گوگل ریدر) گفتم ما در نقطه کور فناوری اطلاعاتیم و چوب دو سر ف یلتر شدیم البته بعضی مزیت ها رو هم نمشه انکار کرد دسترسی بدون پیگری (چون تور نت همجا قابل دسترسی(بجز کشور خودمان و …))ولی کسی تحت پیگرد برای استفاده، تولید و توزیع … غیر مجاز قرار نمیگیره ولی همین عامل مانند چاقوی دو لبه است.، بگزریم.
من خودم همیشه دنبال همه جور مطلبی تو انترنت بودم از بحث ها پیچیده مربوط به عمران و شبکه و برنامه نوسی تا ریت و ریویو ها که تقریبا کمترین نرخ کلیک رو داره اما در همه جای دنیا الان اینترنت وسیله سرگرمی تا فضای علمی ارتقا ی دانش چون “علم هنوز هم پولی و مطالب عمیق وتخصوصی فقط در دست رس افراد که برای ان هزینه میکنند”و مطالب که برای تبلیغات کالا و…. مجانی و فریبنده
البته باید دید که منظور از ساینس چیه ایا فقط اخبار مربوط به علم چون این دو مطلب را جدا مورد تحلیل قرار داده یا خود اون چون تمامی سایتهای که مطالب عملی (نه خبر پراکنی) دارن فقط از طریقه حق عضویت علم رو در اختیار ما قرار میدهند ولی کافی در مورد اخرین اخبار مد یا تصویر بازیگران یا نسخه جدید گلکسی سرچ کنیند
درد دلمو گفتی خدا خیرت بده نه نه !!!
وقتی متا تگ های این سایت های فروشگاهی رو می بینی خجالت میکشی ، هر چی چرت تر پربازدید تر !
متاسفانه فرمایش تان عین واقعیت است و بسیار جای نگرانی است،که سطح افکار عمومی جامعه چقدر پایینه.
بهتون خسته نباشید میگم.
متأسفانه دغدغه بزرگی است.
متاسفانه مطالب زرد مخاطب و طرفداران بیشتری دارند، مخصوصا درمورد کاربران ایرانی؛ اما من خودم ترجیح میدهم کاربران سایتم کسایی باشند که دنبال اینجور مطالب نیستن یا کمتر هستن و به علم و یادگیری بیشتر اهمیت میدهند. حتی اگر تعدادشون کم باشد و بازدید سایتم کم شود.
به این شکل امکان فرهنگ سازی هم بیشتر خواهد بود.
البته یک دیدگاه دیگرم هم این است که میشود با نوشتن مطالب پر طرفدار کاربران را جذب کرد و با نوشتن مطالب کاربردی و مفید بینابین این مطالب و زیاد کردن تعداد این مطالب به مرور زمان، کاربران را به سمت این مطالب سوق داد و از این طریق به شکل موثرتری فرهنگ سازی کرد. البته نمیدونم این دیدگاه تا چه حد میتواند مفید واقع شود.
منظور از ذائقه پاپکورنی چیه؟
سلام من مدت ها بود که سایت شما را به خاطر حمایت شدید از اپل ترک کرده بودم :) دلیل عجیبی بود ولی بعد از مدت ها لینک سایت شما را دیدم و باز به نظر می رسد هر روز باید سری به سایت ششما بزنم .:D
عکسی که واسه این مطلب گذاشتین خیلی جالبه!
اینکه خبرهای علمی بیش از هر دسته دیگری به اشتراک گذاشته میشوند، حداقل در ایران صحت نداره. نظر شما چیه؟
با یک آمارگیری سرانگشتی بین دوستان خودمان در فیس بوک میشه به نتایج خوبی رسید.
آقای مجیدی به نظرتون این تیتر برای مطلبتون چطوره؟”مطالبی که در شبکه های اجتماعی به اشتراک گذاشته میشود چقدر کلیک میخورد یا چقدر طرفدار دارد”
به توجه به آمار معلومه که در کشورهای غربی مردم بیشتر نگران زندگیشان هستند یعنی به زندگشیان اهمیت میدن زیرا اخبار و سیاست خواهان زیادی دارد ولی در کشور ما شاید اینطور باشد ولی مردم آنرا در شبکه های اجتماعی بروز نمی دهند و بیشتر وقت خود با مطالب آنچنانی به هد می دهند
در کشورهای دیگر مردم به دلیل دسترسی نداشتن به منابع خبری موثق دیگر مانند روزنامه و تلویزیون آزاد، برای دسترسی به اخبار و سیاست به اینترنت روی می آورند در حالی که در کشور ما به دلیل تعدد منابع آزاد و قابل اعتماد مردم نیازی به اینترنت احساس نمی کنند و اینترنت را فقط برای سرگرمی های زرد به کار میگیرند.
p.s. Bazinga
اتفاقى که همیشه تجربه اش کردم ، من هم هر دو دسته ى مطالب رو دنبال میکنم و اغلب از هر دو دسته در فیس بوک اشتراک گذارى میکنم اما همیشه تجربه کردم میزان توجه به مطالب سرگرم کننده در مقایسه با مطالب آموزنده بسیار بالاتره !!
به نظرم الان توی وب فارسی یه عکس نژادپرستانه 100 برابر بیشتر از یه عکس آموزشی یا علمی کلیک و لایک می خوره
ای وای من همیشه آخر مطالبم مینویسم + عکس
اینم بطور نا خواسته از تجربیاتی که از تعداد لایکا دیدم برداشتم ….
با خواندن این مطلب چند نکته به نظرم رسید که با شما در میان میگذارم .
1) سرعت تولید علم نسبت به بسیاری از وقایع دیگر پایین است . مثلا اگر درمان بیماری ایدز کشف گردد این مطلب بارها به اشتراک گذاشته می شود حال آنکه هر کسی آن را فقط از یک منبع می خواند
2) تا جایی که دیده ام عده ای از علاقه مندان به علم مشتاق نشر دانش ودانایی در بین سایرین می باشند بدون داشتن نفع شخصی ، ( قاعدتا مطالبی که نفع شخصی دارد باید کمتر به اشتراک گذاشته شود )
3)مطالب علمی این قابلیت را دارند که تا سال ها به اشتراک گذاشته شوند ( اما چند نفر علاقه مندند که نتایج مسابقات فوتبال 40 سال قبل را ببینند ؟)
به نظرم تفسیر نمودار بالا به یک بررسی جامع نیاز دارد .
اصلاحیه : ببخشید مورد اول یک قسمت جا افتاده دارد .
سرعت کشف در مان یک بیماری را با تعداد مسابقات ورزشی که در هر روز برگزار می شود مقایسه کنید .طبیعی است که چراغ سایت ها ی علمی با به اشتراک گذاری مطالب روشن بماند .