ما: کاربران شبکه‌های اجتماعی یا کارگران آنها؟!

13

در «یک پزشک» هر زمان در مورد سرویس‌های اینترنتی، گجت‌ها یا اپلیکیشن‌های می‌نویسم، دوست دارم از این زاویه آنها را مورد بحث قرار دهم که با آنها چه می‌شود کرد، نه اینکه آنها به ذات خود چه هستند!

امروز پستی را در سایت petapixel دیدم که گرچه در نگاه اول خنده‌دار به نظر می‌رسد، اما نوع کاربری و وابستگی ما به اپلیکیشن‌ها و شبکه‌های اجتماعی زیر سؤال می‌برد.

داستان چیست؟

اگر کاربر شبکه‌های اجتماعی و به خصوص اینستاگرام بوده باشید، می‌دانید که یکی از علایق عمده کاربران عکس گرفتن از غذا و تنقلاتی است که صرف می‌کنند، معمولا این نوع عکس‌های با استقبال زیاد مواجه می‌شوند و لایک زیادی پای آنها گذاشته می‌شود.

به تازگی گردانندگان یک کانال یوتیوب به نام Hungry تصمیم گرفتند که کار جالبی کنند، آنها از یک عکاس‌ که در اینستاگرام فعالیت داشت خواستند که به سراغ غریبه‌ها برود و از آنها بخواهد که به او اجازه عکس‌برداری از غذاهایشان را بدهد.

دوربین‌های در اطراف نصب شده بود تا عکس‌العمل افراد غریبه‌ای که به تصادف انتخاب می‌شدند را در قبال این درخواست غیرمعمول ثبت کنند.

برای اینکه مردم شگفت‌زده‌تر شوند، عکاس به گرفتن یک عکس معمولی اکتفا نمی‌کرد، بلکه از دستیارش می‌خواست که به کمک بیاید و به او در نورپردازی میز غذا کمک کند، او حتی به مردم سوژه‌شده می‌خواست که چطور دستشان را روی میز بگذارند و کارد و چنگال بگیرند.

insta2

insta3

insta1

این سه عکسی که در اینجا قرار داده‌ام، شاید حق مطلب را ادا نکنند و شما متوجه کمدی موقعیتی به وجود آمده نشوید، پس بد نیست، این ویدئو را ببینید. (لینک دانلود)


اما فارغ از این شوخی، اینکه بعضی‌ها برای پیدا کردن سوژه و مطلب و کاربری شبکه‌های اجتماعی این همه دردسر به خود ودیگران تحمیل می‌کنند، چیزهای دیگری را هم به ذهن متبادر می‌کند:

1- ما در زندگی آفلاین، خواهی نخواهی، متناسب با شخصیت و بینش خودمان بسیاری از کارها را برای خوشایند دیگران انجام می‌دهیم، ما دوست داریم همیشه مورد تأیید قرار بگیریم و ستایش شویم.

همین مطلب در زندگی مجازی هم صادق است، هر چقدر هم آدم متفاوت و تأثیرناپذیری باشیم، باز هم شاخص‌های مقبولیت، روی نحوه فعالیت مجازی ما اثر می‌گذارند.

تعداد بازدید از وبلاگ، میزان لایک، میزان کامنت‌ها و محتوای آنها یا تعداد دنبال‌کننده، همه، چیزهایی هستند که به فعالیت ما جهت می‌دهند.

هر زمان که لایک‌ها و کامنت‌ها برای یک دوره کم شوند، پیش خودمان تأمل می‌کنیم و با خود می‌گوییم، حتما اشکالی در نوشته‌های و فیدهای من بوده که مثل سابق، کسی از آنها استقبال نمی‌کند، پس بهتر است به سبک عامه‌پسند پیشین، بازگردم.

2- سوی دیگر قضیه این است است که هر چقدر جوامع بیشتر پیشرفت می‌کنند،‌ شاخص شدن و ارج و قرب در دنیای آنلاین ارزشی هم‌ارز و حتی بیشتر از زندگی واقعی پیدا می‌کنند.

بنابراین یک شخص ممکن است حلقه دوستان اندکی در زندگی واقعی داشته باشد،‌ اما در همان حال از داشتن اکانتی در گوگل پلاس که توسط هزاران نفر دنبال می‌شود، خشنود باشد.

3- فراتر از اینها، ما بسیاری از لحظات و دقایق زندگی آفلاین خود را فدای زندگی آنلاین خود می‌کنیم. یک زمانی دلخوشی ما این بود که با کار کردن، سرمایه لازم را برای داشتن اوقات فراغت و روزهای تعطیل دلپسند فراهم کنیم. و حالا اوضاع عوض شده است،‌ طوری که در زندگی آنلاین، ما در حال جمع‌آوری سرمایه و سوژه برای زندگی آفلاین هستیم.

اینستاگرام فقط جلوه‌ای کوچک از این دغدغه است، هیچ توجه کرده‌اید ما اصولا بسیاری از عکس‌ها را تنها به قصد اینستاگرامی کردن و متعاقب آن گرفتن لایک و کامنت شکار می‌کنیم؟

ویدئوی طنزآمیز بالا دقیقا همین روند را به شیوه‌ای افراطی نشان می‌دهد.

اگر آدمی هستید که در حین کار و تحصیل، مدام در فکر جمع‌آوری و شکار سوژه‌ها و عکس‌ها و لطایف برای درج در شبکه‌های اجتماعی است، شما هم در حقیقت به همین اعتیاد مبتلا هستید.

دغدغه و اعتیادی که از آن صحبت کردم، فعلا در شکل ابتدایی خود قرار دارد، وقتی گجت‌های پوشیدنی مثل عینک گوگل همه‌گیر شوند، آن وقت است که فاصله بین زندگی آفلاین و آنلاین کم‌رنگ می‌شود.

در آن صورت ممکن است تنها به قصد اشتراک آنلاین چیزی به جایی برویم، یا سرمان را تنها به قصد ایجاد زاویه‌ای بهتر به چپ و راست بچرخانیم.

چشم بر هم بزنیم، ممکن است تعادلمان به هم بخورد و از کاربران شبکه‌های اجتماعی به کارگران این شبکه‌ها تبدیل شویم.

این ممکن است تعبیر و تلقی‌ای افراطی باشد، اما نشانه‌های چنین چیزی، حتی همین حالا هم به چشم می‌خورد.


اگر خواننده جدید سایت «یک پزشک»  هستید!
شما در حال خواندن سایت یک پزشک (یک پزشک دات کام) به نشانی اینترنتی www.1pezeshk.com هستید. سایتی با 18 سال سابقه که برخلاف اسمش سرشار از مطالب متنوع است!
ما را رها نکنید. بسیار ممنون می‌شویم اگر:
- سایت یک پزشک رو در مرورگر خود بوک‌مارک کنید.
-مشترک فید یا RSS یک پزشک شوید.
- شبکه‌های اجتماعی ما را دنبال کنید: صفحه تلگرام - صفحه اینستاگرام ما
- برای سفارش تبلیغات ایمیل alirezamajidi در جی میل یا تلگرام تماس بگیرید.
و دیگر مطالب ما را بخوانید. مثلا:

عکس‌هایی از ترسناک‌ترین ساختمان‌های دنیا – آلبوم عکس

چرا برخی از ساختمان‌ها و خانه‌ها خیلی ترسناک به نظر می‌رسند. اینها دسته از سکونت‌گاه‌ها طیف گسترده‌ای دارند:- آنهایی که سایه روشن شب ترسناک‌شان می‌کند و هنگام روز یک ساختمان تقریبا عادی هستند.- آنهایی که مدت‌ها متروک مانده‌اند و…

Fotomat: یادآوری غرفه‌های پردازش عکس دهه 1980 آمریکا که با خودرو از کنار آنها می‌گذشتند و فیلم‌…

در دوران قبل از عکاسی دیجیتال و آپلود آسان عکس‌ها (در این دومی شک دارم که فعلا در ایران ساده باشد!)، یک راه حل جذاب و نوآورانه برای ظاهر کردن فیلم‌های آنالوگ وجود داشت:  Fotomat.در طول دهه 1980، این غرفه‌های پردازش عکس در سراسر آمریکا،…

وقتی با اشعه ایکس از اشیای عادی عکس بگیرید؛ شگفت‌زده می‌شوید! کاری که آندری دومان کرد

مجموعه عکس‌های اشعه ایکس می‌توانند اشیاء روزمره را به روشی باورنکردنی و منحصر به فرد نشان دهند.آندری دومان، عکاس تجاری، حدود یک سال است که این کار را می‌کند. زمانی که دومان کاری را برای مشتریان انجام نمی‌دهد، دوست دارد پروژه‌های شخصی را…

شوخی با مجسمه‌ها – وقتی حال مردم خوش است!

شوخی و طنز هم حال و هوای خاص خودش را می‌طلبد. مردم اگر از نظر پیشبینی شرایط اقتصادی آینده و وضعیت رفاه اکنون، آرامش و اطمینان خاطر لازم را داشته باشند و اگر بتوانند خود مقوله فرهنگ و اخلاق و دانش خود را ارتقا بدهند، شرایظ ظاهری و باطنی دیگر…

مجموعه باور نکردنی از عکس‌های تاریخی که توسط عکاسان آنها امضا و حاشیه‌نویسی شده

عکس بالا عکس اتاق موقعیت اضطراری است که توسط جو بایدن امضا شده است . لحظات پرتنش عملیات نپتون نیزه را نشان می‌دهد که نیرو‌های دریایی ایالات متحده به محوطه اسامه بن لادن یورش بردند. امضا کرد: ایمان را حفظ کن!مجموعه‌ای از عکس‌هایی که…

توهم کوتارد: آنهایی که تصور می‌کنند مدتهاست مرده‌اند!

«می‌اندیشم پس هستم»  Cogito, ergo sum با این حال همه کسانی که می‌اندیشند با این باور دکارت موافق نیستند.محتوای تفکر برخی از افراد مبتلا به یک اختلال عصبی روانپزشکی نادر، معروف به سندرم کوتارد، به جای اینکه به حس بودن منجر شود، به احساس…
آگهی متنی در همه صفحات
دکتر فارمو / موتور فن کویل / شیشه اتومبیل / نرم افزار حسابداری / خرید سیلوسایبین / هوش مصنوعی / قیمت وازلین ساج / مقاله بازار / شیشه اتومبیل / قیمت ایمپلنت دندان با بیمه /سپتیک تانک /بهترین دکتر لیپوماتیک در تهران /بهترین جراح بینی در تهران / آموزش تزریق ژل و بوتاکس / دوره های زیبایی برای مامایی / آموزش مزوتراپی، PRP و PRF /کاشت مو / مجتمع فنی تهران /قیمت روکش دندان /خدمات پرداخت ارزی نوین پرداخت / درمان طب / لیست قیمت تجهیزات پزشکی / دانلود آهنگ / سریال ایرانی کول دانلود / دانلود فیلم دوبله فارسی /داروخانه اینترنتی آرتان /اشتراك دايت /فروشگاه لوازم بهداشتی /داروخانه تینا /لیفت صورت در تهران /فروش‌ دوربین مداربسته هایک ویژن /سرور مجازی ایران /مرکز خدمات پزشکی و پرستاری در منزل درمان نو /توانی نو / ثبت برند /حمل بار دریایی از چین /سایت نوید /پزشک زنان سعادت آباد /کلاه کاسکت / لمینت متحرک دندان /فروشگاه اینترنتی زنبیل /ساعت تبلیغاتی /تجهیزات پزشکی /چاپ لیوان /خرید از آمازون /بهترین سریال های ایرانی /کاشت مو /قیمت ساک پارچه ای /تولید محتوا /دانلود نرم افزار /
13 نظرات
  1. میرتوحید می گوید

    کاملا موافقم. امیدوارم اعتیاد نداشته باشم، که شک دارم!:)

  2. Alireza می گوید

    درود بر آقای مجیدی .
    واقعا فکر میکنم که همینگونه باشه . برای من بارها اتفاق افتاده که به این موضوع فکر کردم البته ساده از کنارش نگذشتم اما به نقطه مورد نظری هم نرسیدم .
    و اینکه برای خود من شخصا اینگونه شده که بسیاری از عکس هایی که میگیرم ( به عکاسی علاقه بسیاری دارم چون اطرافم رو به شکل زیبایی میبینم حتی ساده ترین چیزها ) برای اشتراک در اینستاگرام میگیرم . البته ناگفته نمونه که در گرفتن عکس های بهتر و زیبا تر هم کمکم کرده .
    ممنون از پست مفیدتون .

  3. آرش می گوید

    سپاس از نوشته خوب و آگاه‌کننده‌تون
    یادآوری بجایی بود.

  4. عباس ملكشاه می گوید

    نفستون گرم دکتر مجیدی با این مطلب تلنگراه تون

  5. metti می گوید

    من فکر میکنم گرفتن عکس،به خودی خود برای شریک کردن دیگران در لحظه ها و یا جلب نظرشون از قابِ دیدِ ما هست. وگرنه دقت در مشاهده ارزش و اصالت بیشتری داره. اما دید زیبای شما و تلنگرِ بجای شما رو نمیشه در مورد شبکه های اجتماعی نادیده گرفت.

  6. محسن می گوید

    اقای دکترحواست کجاست دو جا بجای انلاین نوشتی افلاین
    یکی در شماره2 “شاخص شدن و ارج و قرب در دنیای آفلاین ارزشی هم‌ارز و حتی بیشتر از زندگی واقعی پیدا می‌کنند.” دنیای افلاین همان دنیای واقعی هست که! فکر کنم منظور انلاین بوده

    در خط اخر شماره 3 ” طوری که در زندگی آفلاین، ما در حال جمع‌آوری سرمایه و سوژه برای زندگی آفلاین هستیم.” که فکر کنم افلاین دوم منظور انلاین بوده

    1. علیرضا مجیدی می گوید

      ممنون. اینقدر آنلاین آفلاین نوشته بودم که اینها را اشتباه نوشته بودم.

      1. محسن می گوید

        شماره 2 درست شد
        ولی شماره 3 بدتر شد که فکر کنم باید اولی آفلاین و دومی آنلاین باشه البته اگه اشتباه نکنم و منظورتون رو درست متوجه شده باشم.یعنی باید جمله زیر درست باشه نه برعکس
        -طوری که در زندگی آفلاین، ما در حال جمع‌آوری سرمایه و سوژه برای زندگی آنلاین هستیم-
        ببخشید که گیر دادما ناراحت نشید چونکه ممکنه خواننده ها کمی گیج بشن

        1. علیرضا مجیدی می گوید

          نه, سومی به همین ترتیب درسته.

  7. javad می گوید

    تشکر و واقعا تلنگر بود @};-

    اما چرا راه دور بریم،در ایران خیلی از این اتفاق ها پیش می آید(البته نه به این شدت)

    مثال: دوستانی را می شناسم که در انجمن های تفریحی خواب و خوراک ندارند و خودشون را غرق کپی پیست کردن از سایت های دیگه کردن 😕

  8. Ali می گوید

    سلام
    موافقم.
    تشکر

  9. هادی می گوید

    سلام، جالب بود، ولی لینک دانلود ویدئو کار نمیکنه!

  10. marjan می گوید

    کاملاً درسته،ما واقعا داریم تبدیل به کارگر میشیم برای شبکه های اجتماعی. خود من هم تا حدی این شکلی شدم الان با خوندن این مقاله حس کردم باید از این فضا دور بشم

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

••4 5