چگونه گرم شدن جهانی آب و هوا، به داد و ستد چین کمک خواهد کرد؟
گرچه تغییرات اقلیمی و گرم شدن جهانی و آب و هوا، به شیوه‌های مختلف اثرات منفی روی زندگی ما می‌گذارند، اما در عین حال اثر مثبتی هم روی حمل و نقل دریایی می‌گذارند، در این میان چین، ظاهرا بیشتر سود را خواهد برد، چرا که کالاهای چینی می‌توانند به جای مسیر معمولی که در آن کشتی‌ها باید از اقبانوس هند و کانال سوئز گذر کنند تا به اروپا برسند، از معبر قطبی بگذرند.
همین هفته پیش که کشتی‌ای متعلق به غول حمل و نقل دریایی چین -COSCO- بندر دالیان در شمال شرق چین را ترک کرد تا با پیمودن مسیر قطبی -معادل 5400 کیلومتر- در عرض 30 روز به روتردام هلند برسد.
البته علیرغم گرم شدن آب و هوا، باز هم در طول یک سال، تنها 4 ماه این معبر شمالی باز است، اما در همین بازه زمانی، کوتاه شدن مسیر به میزان 12 تا 15 روز کمک زیادی به حمل و نقل کالا بین چین و اروپا می‌کند.
اتحادیه اروپا، بزرگ‌ترین مقصد صادرات چین است، سال پیش این کشور 385 میلیارد دلار صادرات به اروپا داشت.
برآورد می‌شود که بین 5 تا 15 درصد کل صادرات چین، بتواند از طریق این معبر شمالی صورت بگیرد.
بازیافت آشغال‌های تولیدشده توسط چین هم خودش به گرم شدن بیش از حد زمین دامن میزنه!
و هر چه بیشتر پای آدمی به کوه و جنگل و … دیگر منابع طبیعی باز بشود، میزان تخریب و تهدید و … هم زیادتر خواهد شد. روزی می‌رسد (شاید هم شبی) ( که به احتمال زیاد، زیاد طول نخواهد کشید) که نه از کوهی خبری هست نه جنگلی و نه قطبی. شاید سرنوشتی شبیه به انیمیشن “Dr. Seuss The Lorax” پیدا کنیم. هوای پاک، کیسه ای چند تومان، ارزان، بیا بخر و… ، بیچاره دانشمندان.
حرص عجب چیز عجیبیه که به خاطرش به خود صدمه می‌زنیم، و نیز “توسعه”.
اگر زمین گرم شود و یخچالها آب شوند، بنادر چین را هم آب می گیرد تا اینقدر گاز گلخانه ای تولید نکنند.
عکس خرس روی تکه یخ باقیمانده هم خیلی قشنگ بود. بیچاره زمین و موجوداتش چه ها که از دست انسانها نمی کشند.
بر طبق آماری که در کتاب «جهان در سال ۲۰۵۰» ارائه شده، باز شدن چنین معبری حتی در سال ۲۰۵۰ نمی‌تونه چنین ظرفیت اقتصادی‌ای رو جابه‌جا کنه
مهمترین دلیل اون، اینه که تنها کشتی‌هایی با طبقه‌بندی قطبی امکان چنین سفری رو دارند که بسیار گران قیمت هستند و محدود. در ضمن تعرفه‌های شرکت‌های بیمه برای چنین مسافرتی بدلیل ضریب ریسک زیاد اون مقدار زیادیه.
برای اطلاعات بیشتر به «جهان در ۲۰۵۰»، نوشته لارنس اسمیت، ترجمه امیدی و زرین پنجه، انتشارات مهر ویستا، سال ۹۱ مراجعه کنید. (فصل ششم)