فیسبوک حتی از چیزهایی که از انتشار آنها صرفنظر میکنید، خبر دارد!

آیا برایتان پیش آمده است که در شبکههای اجتماعی از فیسبوک و گوگل پلاس گرفته تا توییتر یا اینستاگرام، نوشتهای را کامل کرده باشید، اما در آخرین لحظه آخر، از ارسال مطلب منصرف شده باشید؟
هر یک از ما به دلایلی ممکن است، این خودسانسوری را انجام داده باشیم:
– ممکن است دلیل ما این باشد که حدس میزنیم دنبالکنندههای ما از لحن و محتوای مطلب خوششان نخواهد آمد.
– ممکن است از نوع برداشت مخاطبان خود مطمئن نباشیم.
– ممکن است، نگرانی داشته باشیم که گروهی از دنبالکنندههای ما به اندازه کافی محرم اسرار نباشند.
– ممکن است نوشته عواقبی برای ما دربرداشته باشد.
– ممکن است اصلا نخواهیم یک عکس خصوصی و خانوادگی را گروه زیادی از مردم ببینند.
– ممکن است یک لحظه عصبانی و بیپروا شده باشیم و بعد از نوشتن پست، حتی قبل از ارسال آن، اندکی آرام شده باشیم و سر عقل آمده باشیم.
به هر حال این پست ارسال نشده، بخشی از ذهنیات مخفی ما محسوب میشود، معمولا هیچ آدمی پیدا نمیشود که دوست داشته باشد، دیگران از چیزهایی که نمیخواهد آشکار کند، مطلع شوند.
اما مطابق خبر و تحقیق عجیبی که در سایت slate منتشر شده است، فیسبوک به این مطالب منتشرنشده ما دسترسی دارد!
با استفاده از همین پستهای ارسالنشده یا به قول خود فیسبوک سانسورشده، دو عضو فیسبوک تحقیق جالبی انجام دادهاند.
این دو محقق فیسبوک، «ساویک داس» و «آدم کرامر» نام دارند، آنها 3.9 میلیون کاربر فیسبوک را طی 17 روز از نظر پستهای ارسالنشده در لحظه آخر، مورد بررسی قرار دادند.
نتایج این تحقیق:
– 71 درصد کاربران به نوعی دست به خودسانسوری میزنند.
– پستها بیشتر از کامنتها سانسور میشوند.
– پستهای ارسالی به گروهها، بیشتر از پستهای عمومی سانسور میشوند.
– آن دسته از کاربرانی که به نظر میرسد محدودیت بیشتری دارند، بیشتر سانسور میکنند.
– مردها یا کسانی که مخاطب مرد بیشتری بیشتر پستها را سانسور میکنند.
– مقدار سانسور کامنتها در مردها و زنها برابر است.
– آنهایی که کنترل بیشتری بر مخاطبان خود دارند، بیشتر سانسور میکنند.
– آنهایی که دوستانی با محدوده سنی وسیعتر دارند یا آنهایی که دوستانشان متعلق به طیفهای سیاسی گوناگون هستند، بیشتر سانسور میکنند.
از ظواهر امر برمیآید که هرگاه در حال تایپ چیزی در هر جای فیسبوک باشید، متادیتای آن به فیسبوک ارسال میشود.
البته مشخص نیست که اطلاع فیسبوک از پستنشدههای شما محدود به یک متادیتا است، مثل اینکه بداند کاربر «ایکس» پستی نوشت، اما ارسال نکرد یا اینکه احیانا ممکن است فیسبوک بداند که شما دقیقا چه چیزی نوشته بودید، ولی ارسال نکردید!
البته در جیمیل هم وقتی شما شروع به نوشتن یک ایمیل یا پاسخ کنید، ولی ارسالش نکنید، نوشتههای شما به صورت پیشنویس ذخیره میشوند، اما در این مورد شما خبر دارید که چنین کاری صورت میگیرد و به علاوه این ویژگی یک چیز مفید است.
قوانین حفظ حریم خصوصی فیسبوک در این مورد اصلا روشن نیست و نمیگویند که سیاست شرکت در قبال چیزهایی که که به اشتراک «نمیگذارید» چیست! ممکن است وقتی سر و صدای این قضیه جدید بلند شود، فیسبوکیها بگویند که که اطلاعات پستها ارسال شده را جمعآموری نمیکند.
حالا این مطلب را بگذارید در کنار اخبار NSA یا اینکه مثلا FBI میتواند بدون اینکه ما بدانیم، وبکمهای ما را روشن کند، همه اینها یعنی رخنه صاحبان قدرت در حریم خصوصی ما.
در تحقیق سادهای که پیشتر از آن یاد کردم، چیزی به جز چند نمودار جالب نمیبینیم، اما به نظرم واقعا ناجور است که کسی یا شرکتی به افکار پنهانی ما دسترسی داشته باشد!
«ما باید از همه چیزهایی که رخ میدهند، خبر داشته باشیم.»
«دیو اِگِرز» در رمان تخیلی جدیدی خود به نام حلقه The Circle، یک شرکت اینترنتی بزرگ را توصیف میکند که میخواهد وارد همه حوزهها شود و از همه کارهای کاربرانش مطلع شود، این شرکت به مانند آمیزهای از گوگل و فیسبوک عمل میکند.
واقعیت این است که شرکتهای بزرگ، در کنار همه خدمات و امکاناتی که برای ما فراهم میکنند، گاه رفتارهای عجیب و غیرقابل قبولی هم دارند.
متوجه نشدم در کجای این مطلب چنین ادعایی ثابت شد.
این جمله ” آنها ۳٫۹ میلیون کاربر فیسبوک را طی ۱۷ روز از نظر پستهای ارسالنشده در لحظه آخر، مورد بررسی قرار دادند” خیلی نامفهومه. چطور مورد بررسی قرار دادند؟
فرض کن یه چند تا کافی نت رو مورد بررسی قرار دادن :))
روشن هست، این دو محقق به جای اینکه اطلاعات ثبت شده در مورد همه کاربرهای فیسبوک را بررسی کنن که کاری زمانبر بود، یک حجم نمونه محدود برداشتن و مورد بررسی قرار دادن.
اطلاعات خام رو حاضر و آماده فیس بوک در اختیارشون قرار داده.
منظورم این بود که با این آزمایش نمیشه به درستی ادعایی که در تیتر اومده زسید.
فیس بوک کاملا یه ابزار برای جاسوسیه . اما اینو هم در نظر بگیریم که FBI یا خود فیس بوک اطلاعات زندگی من اصلن به چه دردش میخوره ؟!
با سلام
دوست من؛
شاید در نگاه اول این موضوع(اطلاع از زندگی خصوصی مردم) بی اهمیت به نظر برسد اما اگر کمی دقیق شویم خواهیم فهمید که آنها می توانند با دانستن سلایق ، عادات ، طرز تفکر…مردم به سود اقتصادی و سیاسی(شاید بتوان نام بهتری بر آن نهاد!) دست یابند!
برای مثال اگر آنها بدانند که بیشتر مردم رنگ سفید را برای موبایل های خود به سایر رنگ ها ترجیح می دهند آنگاه می توانند با در اختیار قرار دادن این اطلاعات به شرکت های تولید کننده موبایل به سود فراوانی دست یابند(البته این مثالی بسیار ساده بود…خودتان بسطش دهید).
یا اینکه مثلا بدانند مردم فلان شهر انگلیس از اوضاع کشور ناراضی هستند و احتمال دارد دست به شورش بزنند اما آنها خواستار این اتفاق نیستند!
می توانند با ابزارهای تبلیغاتی گوناگون و سایر روش ها جلوی این شورش را بگیرند!
یا اینکه برعکس ؛دوست دارند در فلان کشور شورشی رخ دهد!آنها مردم را جهت دهی کرده و افکار آنان را از طریق همین شبکه ها تحریک خواهند کرد!تا شورشی به نفع آنها رخ دهد!
مطالبی که ذکر کردم تنها گوشه ای از اهمیت این اطلاعات را خاطر نشان می کند.
مدت ها پیش ریچارد استالمن بزرگ(رهبر نرم افزارهای آزاد) نیز در خصوص این جاسوسی ها هشدار داده بود!
علاوه بر این موضوعات، شما با لایک کردن یه سری نوشته، به اشتراک گذاری اونها و کارهایی از این قبیل دارید گرایش و عقیده های خودتون رو در این سایت ها در اختیار قرار می دهید. برای همین تحلیل داده هایی از این دست به سیاستمداران این امکان رو میده که بدونه هزینه به یک نگرش کلی از جوامع هدفشون دست پیدا کنند و با توجه به اون تصمیم گیری های کلانی مثل سیاست خارجی را انجام بدهند.
یکی دیگر از بحث های خیلی جالب در این زمینه سوءاستفاده کردن از تحلیل افراد تاثیرگذار در شبکه اجتماعی به منظور تحمیل عقیده، تغییر گرایش و … است.
کلاً دید افراد در ابتدا این هست که اطلاعات شخصی من به چه درد می خوره، ولی همین که شما بزنید که آدم شادی هستید یا غمگین، با یه تحلیل روی شبکه اجتماعی افراد یک منطقه جغرافیایی در این زمینه کلی داده ی مفید به کسانی که می خواهند از اون استفاده کنند یا سوء استفاده دارید میدهید.
دوستان اگر حوصله دارند میتونند این رو صد درصد آزمایش کنند. کافیه یک نرمافزار کنترل کننده ترافیک اینترنت (مثل Proxifier یا Fiddler) رو روی مرورگر لاک کنیم و کانکشنهای TCP مرورگر رو بررسی کنیم. اونوقت در حالتیکه هیچ پیجی بجز فیسبوک باز نیست اقدام به تایپ پست جدید کنیم و کانکشنهای خائن رو پس از چند ثانیه ببینیم!!!
ولی کل ترافیک روی SSL هست – نمیشه که محتوای packet ها رو دید – منظورم اینکه ترافیک میتونه واسه رفرش شدن محتوای صفحه یا چت فیس بوک باشه – البته اینکه تمام این اطلاعات ثبت و ضبط میشه توش شکی نیست !
سلام
فکر میکنم در ترجمهی circle بهتر بود از کلمهی «دایره» و یا «دور» استفاده کنید.
«حلقه» معادل کلمهی ring هست!
یاد قسمتی از فیلم به رنگ ارغوان افتادم …
به نظرم این مطالعه خیلی مطالعه دقیقی نیست. اگه به متن مقاله مراجعه کنیم به نظرم این کار از مطالعه کیفیِ sleeper هم یک قدم جلوتر نذاشته. دلیلش هم اینه که تعریف مفهومی که از خودسانسوری ارائه داده “وقتی کسی آغاز به نوشتن پست/کامنتی میکنه ولی در نهایت اونو منتشر نمی کنه” خیلی گل و گشاد و در اصل غیرمفهومیه. اتفاقا تحلیل اسلیپر در طبقه بندی 5 گانه از کسانی که در شبکه های اجتماعی به خودسانسوری دست می زنن دقیق تره (با اینکه به دلیل نوع نمونه گیری اش قابل تعمیم نیست). مولفان این مقاله بین framing و shaping و editing و سانسور تفاوت قائل نشده اند. حتی یک روزنامه نگار معمولی هم متن خودشو تغییر می ده، چرکنویس داره، دوباره می نویسه، سردبیرش متن را بررسی و گاهی تغییر می ده. اینا الزاما به معنی سانسور یا خودسانسوری نیست.
«دیاسپورا» به کنایه از تمرکز زدایی یک شبکه اجتماعی غیر متمرکز هست که از سال ۲۰۱۰ کارش رو شروع کرده. سرور مرکزی نداره و اطلاعات بصورت غیر متمرکز روی سرورهایی پراکنده در سراسر دنیا که خود افراد راه اندازه کردن نگهداری میشه. متن بازه و کاملاً مشخصه که داره چیکار میکنه.
من از شبکههای اجتماعی استفاده نمیکنم اما اگه بخوام استفاده کنم دوستام رو به این شبکه دعوت میکنم یا دوستانی انتخاب میکنم که روی این شبکه هستن چون بی گمان آدمهای آزادتری اونجا هستن.
diasporafoundation.org
http://en.wikipedia.org/wiki/Diaspora_%28social_network%29
من هم مثل یکی از دوستان یاد فیلم به رنگ ارغوان افتادم
(تو نوشتی و نفرستادی ولی من خواندم)
مسئله سر اینه هر کی اطلاعات بیشتر داشته باشه قدرتمند تره .
جناب دکتر شما هم میتونید توی طراحی بلاگتون از کدهایی استفاده کنید که این خود سانسوری ها رو مانیتور کنه .
هر نرم افزار دیگه ای میتونه تو سیستم شما اینکارو بکنه ! فقط کافیه برنامه نویس بخواد …
هر App ای که شما تو اسمارتفون ها تون نصب میکنید میتونید خیلی کارهای گسترده تر و اطلاعات بیشتری از هر چی فکر میکنید جمع آوری کنه … کافیه برنامه نویس بخواد .
اگه اینجوری فک کنیم گوگل یا فیسبوک کار عجیبی نمیکنه .
گوگل هم همینطور است. هر مطالبی در سطح وب ببنیه ذخیره میکنه و براش فرقی نداره که شما راضی باشی یا نه.
این ریسرچ در داخل فیسبوک انجام شده. و هدف شناخت بهتر کاربرهاست و کمک به آنها در راستای انتشار بهتر محتوا 🙂 و صد البته نمایش بهتر تبلیغات 😉
نویسنده کاملا درست گفته و با هوشمندی قضاوت کرده.
از کجا معلوم شرکت مایکرو سافت از طریق سیستم عامل ویندوز اقدام به جاسوسی اطلاعات نمی کند؟
از کجا معلوم که از طریق مروگر گوگل کروم اقدام به دزدیدن اطلاعات شما نمی کنند؟
از کجا معلوم سیستم عامل اندروید، اپل که روی تلفن های هوشمند وصل شده اقدام به ارسال اطلاعات شما به سازمان های امنیتی آمریکایی نمی کنند؟
اصلا از کجا معلوم آنتی ویروس هایی که روی کامپیوترهایمان داریم و مدام به بهانه های مختلف آپ دیت می شوند اقدام به ارسال اطلاعات ما نکنند؟
برنامه پخش فیلم یا موسیقی هم می توانند به سرعت اطلاعات فایلهای ما را به بیگانگان بدهند.
مثلا برنامه نرو را در نظر بگیرید. به سادگی می تواند نام فایلهایی را که روی سی دی رایت می کنید با سرعت از طریق اینترنت در اختیار بیگانگان قرار دهد. یا همین برنامه فتوشاپ را در نظر بگیرید اصلا امن نیست.
به نظر من اصلا اینترنت و دنیای مجازی چیزی خوب نیست. بهتره مثل کوبا و کره شمالی اینترنت را به طور کاملا کنترل شده در اختیار مردم قرار دهیم.
به امید روزی که بتوانیم هر شخصی را که با شخصی دیگری تماس می گیرد بطور کامل و دقیق شناسایی کنیم.
به امید روزی که بفهمیم و بتوانیم خط به خط میل و ارتباطات همه شهروندان را شناسایی کنیم و برای هرکدامشان یک فایل جداگانه درست کنیم.
آفرین