بتهوون ، مردِ زشت کم‌شنوایی که زیباترین آهنگ‌‌‌‌‌ها را ساخت

32

اولین برخورد

بغض گلویش را می‌‌‌‌‌فشرد، درحالی‌‌‌‌‌که ترس سر تا پای وجود او را فرا گرفته بود. لودویک‌‌‌‌‌وان بتهوون به در خانه موزارت نزدیک شد. روی در پلاکی به این اسم آویزان شده بود: وولف گانک آمادس موزارت.

وی کمی تردید داشت، ولی ناگهان قوّت قلب گرفت و در را کوبید.

البته استاد موسیقی -موزارت- قبلاً از مسافرت بتهوون باخبر شده بود، او وقتی در را به رویش باز کرد، بتهوونِ خجول، پشیمان شد که چرا شهر مولد خود، بون Bonn را ترک و به وین آمده است.

تمام این نقشه‌‌‌‌‌ها را کلفت موزارت، حامی بتهوون کوچک که پیرزنی فرتوت به شمار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رفت، کشیده بود. بتهوونِ جوان را به طرف اطاقی محقّر رهبری نمود. آن‌‌‌‌‌روز بهار سال 1787 بود، در آن موقع، بتهوونِ 17 سال و موزارت 31 سال داشت. در این سن بتهوون به دختران اعیان و اشراف آن زمان در مقابل حقوق ناچیزی درس پیانو می‌‌‌‌‌داد و موزارت با وجودی که موسیقی‌‌‌‌‌دان مشهور و با افتخاری شده بود، هنوز در فقر و مذلت به سر می‌‌‌‌‌برد.

بتهوون هم مانند تمام جوانان خردسال که صبر و حوصله ندارند، در اطاق خود شروع به راه رفتن کرد و در حال حرکت مرتباً این فکر او را رنج می‌‌‌‌‌داد «چگونه موزارت، این موسیقی‌‌‌‌‌دان بزرگ مرا خواهد پذیرفت؟ در اولین برخوردِ خود به او چه بگویم؟ او چه سوالی از من خواهد کرد؟ من چگونه جواب بدهم؟»

هربار که بتهوون روی خود را بر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گردانید، در آینه‌‌‌‌‌ای که در بالای بخاری قرار داده بودند چهره خشن و زشت خود را از نظر می‌‌‌‌‌گذراند. بتهوون مردی زشت بود و خودش بیش از هرکس به این امر آگاهی داشت. او می‌‌‌‌‌دانست که در این دنیا هیچ‌‌‌‌‌کس او را دوست ندارد.

پدرش مردی عصبانی و سنگ‌‌‌‌‌دل بود که تمام وقتش را صرف نوشیدن مشروب می‌‌‌‌‌کرد، ولی از انصاف نباید گذشت که همین پدرِ سنگ‌‌‌‌‌دل و همیشه مست بود که برای اولین بار به بتهوون نواختن پیانو آموخت. وی در همین فکر بود که ناگهان درِ اطاق او باز شد. جوان قد کوتاه و لاغر اندامی با رنگ زرد وارد اطاق گردید، این جوان، موزارت بود.

بتهوون نمی‌‌‌‌‌توانست تصور کند مردی که آن همه آهنگ‌‌‌‌‌های هیجان‌‌‌‌‌انگیز ساخته است قیافه‌‌‌‌‌ای چنین نحیف و علیل داشته باشد.


اولین آهنگی که نواخت

او نیز مانند همه مردم که قهرمانان خود را طوری دیگر در خیال خویش نقاشی می‌‌‌‌‌نمایند، موزارت را طور دیگری نقاشی کرده بود. موزارت ناگهان از بتهوون تقاضا کرد آهنگی بنوازد و اضافه کرد مخصوصاً خواهش می‌‌‌‌‌کنم هر آهنگی می‌‌‌‌‌نوازید آهنگ من نباشد.

اتفاقاً بتهوون یکی از آهنگ‌‌‌‌‌های موزارت را تمرین کرده بود تا در مقابل موزارت بنوازد. تصمیم گرفت مطابق دستور استاد آهنگ دیگری بنوازد. وی یکی از کنسرتوهای (Concerto) باخ را نواخت. ولی در موقع نواختن، ترس و وحشت مخلوط با احساسات متناقض، انرژی لازم را از انگشتانش سلب نمود. ناگهان اشک در چشمانش حلقه زد، از نواختن خودداری نمود و درحالی‌‌‌‌‌که اشک مثل باران از چشمانش فرو می‌‌‌‌‌ریخت رو به موزارت کرده و گفت:
«من می‌‌‌‌‌دانم آن‌‌‌‌‌طور که شاید و باید ننواخته‌‌‌‌‌ام ولی به من اعتماد داشته باشید، بگذارید یک آهنگ دیگر بنوازم.»

موزارت تبسمی کرد، به پیانو نزدیک گردید و شروع به نواختن یکی از آهنگ‌‌‌‌‌های خود نمود، بعد رو به طرف بتهوون کرد و گفت:
این ملودی (Melodie) از اوپرای تازه، دون‌‌‌‌‌ژوان (Don-Juan) است « این گوی و این میدان، بنواز و آن را بپروران.»

بتهوون بلافاصله فهمید که استاد او (موزارت) او را جدی نگرفته است ولی مع‌‌‌‌‌الوصف دست‌‌‌‌‌های خود را ناگهان بلند کرد و شروع به نواختن نمود.
به محض اینکه انگشت‌‌‌‌‌های بتهوون روی دکمه‌‌‌‌‌های پیانو قرار گرفت، پس از چند ثانیه موزارت به هیجان درآمد. زیرا آهنگ کوچک و بی‌‌‌‌‌اهمیت موزارت زیر انگشتان توانای بتهوون مبدل به طوفانی شد که بعد به یک آواز آسمانی و گوش خراش تبدیل گردید.

– «تو نابغه هستی!»

بتهوونِ کوچک همین‌‌‌‌‌طور مشغول نواختن بود که دید دستی روی شانه‌‌‌‌‌های او قرار گرفت، این دست‌‌‌‌‌ها انگشتان موزارت بود. استاد بزرگ موسیقی در حال تبسم به طرف بتهوون خم گردید و گفت:

« تو شیطانی هستی که شیاطین را با آهنگ‌‌‌‌‌های خود به فرار وا خواهی داشت، تو نبوغ موسیقی داری، من آن‌‌‌‌‌چه را می‌‌‌‌‌دانم به تو خواهم آموخت. صدایی که از انگشتان تو بیرون خواهد آمد، یک روز گوش جهانیان را کر خواهد کرد!»

بدبختانه بتهوون نتوانست مدت مدید در وین اقامت کند، زیرا درست در همان اوایل که با ذوق‌‌‌‌‌و‌‌‌‌‌شوق از استاد بزرگ خود، موزارت درس می‌‌‌‌‌گرفت مادرش در حال مرگ او را به بالین خود خواست. وقتی بتهوون به بالین مادر رفت، مادرش آخرین دقایق عمر را می‌‌‌‌‌گذارند. بتهوون در آخرین لحظات حیات مادر به او قول داد که پس از مرگش از تمام افراد خانواده رسیدگی نماید. برای اینکه به این قول خود جامه عمل بپوشاند شروع به درس دادن پیانو و ساختن آهنگ‌‌‌‌‌های کوچک و نشاط‌‌‌‌‌انگیز کرد، چون مخارج زندگی پدر مست و برادران حسودش به گردن بتهوون افتاد. در این ایام بتهوونِ بیچاره همواره آرزو می‌‌‌‌‌کرد که یک روز فرار کند و نزد موزارت رفته و به تحصیل خود ادامه دهد ولی متاسفانه موزارت در سال 1971 فوت کرد.

یک‌‌‌‌‌سال بعد از مرگ موزارت، حامی بتهوون در شهر بن او را واداشت که به وین رفته و از موسیقی‌‌‌‌‌دان معروف، هایدن (Hyden) استفاده نماید.
در وین زیر حمایت پرنس لیچ نووسگی و همکاری چند دوست خوب بر تعداد شاگردان بتهوون افزوده شد و کنسرتی از آثار او برقرار گردید که شهرت بزرگی برایش فراهم ساخت. در این موقع با وجودی که وضع مالی بتهوون خراب و خانه و زندگی مرتبی نداشت، روز به روز بر شهرتش افزوده می‌‌‌‌‌شد و هایدن او را مرتباً تشویق می‌‌‌‌‌کرد.

3-1-2014 12-28-54 AM


آغازِ ناشنوایی

بتهوون در سن 27 سالگی یک‌‌‌‌‌روز صبح که از خواب بیدار می‌‌‌‌‌شد، باران شدیدی شروع به باریدن کرد و وقتی باران به شیشه‌‌‌‌‌های پنجره می‌‌‌‌‌خورد، صدای مخصوصی از آن برمی‌‌‌‌‌خاست. بتهوون از جای خود بلند شد و پرده‌‌‌‌‌های پنجره کنار زد، باران قطع شده بود ولی بتهوون صداهای عجیب‌‌‌‌‌وغریبی از برخورد باران به پنجره می‌‌‌‌‌شنید. ولی کلفت خود را صدا زد و پرسید آیا این صداها را می‌‌‌‌‌شنوی؟ کلفتِ او در جوابش سری تکان داد و گفت صدایی نمی‌‌‌‌‌شنوم.

موسیقی‌‌‌‌‌دان بزرگ دیوانه‌‌‌‌‌وار دست خود را روی گوش چپ قرار داد، این صداها در واقع از درون گوش او بیرون می‌‌‌‌‌آمد! شاید هم خستگی زیاد این حالت را در او به وجود آورده بود.

فردای آن روز نیز وقتی بتهوون از خواب بیدار شد، این صداها قطع نشده بود. بتهوون وحشت‌‌‌‌‌زده صبح روز بعد نزد یکی از پزشک‌‌‌‌‌های معروف وین رفت. پروفسور فرانک، بتهوون را با دقت امتحان کرد و در حالی‌‌‌‌‌که به مرتب کردن عینک خود می‌‌‌‌‌پرداخت، گفت:
«چیزی نیست، به یک نوع سرماخوردگی گوش مبتلا شده‌‌‌‌‌ای، هرشب قبل از خواب مقداری روغن بادام به گوش خود بمال و در عرض یک هفته خوب خواهی شد.»

بتهوون به دستور پروفسور فرانک عمل نمود، دو هفته از این جریان گذشت و روغن بادام کوچکترین تأثیری در گوش چپ بتهوون نداشت و پس از چند هفته همان صداها در گوش راست نیز شنیده شد.

این صداها هر روز وحشتناک‌‌‌‌‌تر می‌‌‌‌‌شد. بتهوون ساعت‌‌‌‌‌ها روی صندلی می‌‌‌‌‌نشست تا شاید بتواند از دست این صداها خلاصی یابد، هر نیم ساعت به نیم ساعت عرق سردی صورت او را فرا می‌‌‌‌‌گرفت.

واقعا او کر خواهد شد؟ کسی که فقط و فقط به امید آهنگ‌‌‌‌‌های موسیقی زنده بود فکر اینکه دارد کر می‌‌‌‌‌شود به قدری او را رنج می‌‌‌‌‌داد که شدیدتر کار می‌‌‌‌‌کرد. در همین اوایل یعنی در همان زمانی که گوش‌‌‌‌‌هایش کر می‌‌‌‌‌شد آثار موسیقی او عمیق‌‌‌‌‌تر و بهتر می‌‌‌‌‌گردید.

سمفونی معروف هروئیک (Heroica) به افتخار ناپلئون در همین زمان ساخته شد.


نخستین عشق وی

در این زمان ناگهان استاد موسیقی عاشق یک دختر 17 ساله ایتالیایی به نام گیولتا گیچیاردی (Giuletta-Guicciardi) گردید و تقاضای ازدواج از او نمود. پدر و مادر دختر به هیچ وجه حاضر نشدند دختر خود را به مردی بدهند که نه ثروت داشت و نه یک کار معین. در نوامبر سال 1803 یگانه معشوقه بتهوون با کنت گابلزک ازدواج کرد.

این پیش‌‌‌‌‌آمد بتهوون را تنهاتر و بدبخت‌‌‌‌‌تر نمود و بر صداهای گوش‌‌‌‌‌خراش سابق، صداهای دیگری مثل صدای سوت، صدای ضربه‌‌‌‌‌های متقاطع و صداهای گوش‌‌‌‌‌خراش ناهنجار اضافه گردید. با این وصف آثار او روز به روز بهتر می‌‌‌‌‌گردید. سونات کروی تزر (Kreutzer) سمفونی پنجم و سمفونی معروف پاستورال (Pastorale) را در همین روزها ساخت.

… و دومین عشق
پس از ساختن سمفونی پاستورال، بتهوون با دختر جوانی به نام ترز برونسویک (Therese-Brunswick) آشنا گردید. وی ناگهان عشق گیولتا را فراموش کرد و عاشق ترز که اهل مجارستان بود، گردید.

به دعوت پدر و مادر دختر به مجارستان رفت ولی جرئت نکرد که عشق خود را علنی سازد، یک روز که در مصاحبت دختر تنها بود آواز معروف ژان‌‌‌‌‌سباستیان‌‌‌‌‌باخ را نواخت.

«اگر مایلی که قلب مرا تسخیر کنی موضوع را با کسی در میان نگذار.»

دخترمجارستانی به تمایلات بتهوون نسبت به خود پی برد، پس از این‌‌‌‌‌که بتهوون به وین مراجعت کرد، مکاتبه با ترز را ادامه داد و از جواب‌‌‌‌‌های دختر جوان پی برد که دختر تمایلی به او ندارد و با خود می‌‌‌‌‌گفت چگونه ممکن است مرا که نه قیافه دارم، نه هیکل و تازه زشت و متکبر و بی‌‌‌‌‌پول هستم کسی دوست بدارد؟


وصیت‌‌‌‌‌نامه

در 6 اکتبر 1806 بتهوون وصیت‌‌‌‌‌نامه خود را این‌‌‌‌‌طور نوشت:
«چندسال است که بیماری غیر قابل علاجی مرا رنج می‌‌‌‌‌دهد، هیچ‌‌‌‌‌یک از پزشکان قادر نشدند که مرا معالجه نمایند، حس شنوایی من روز به روز ضعیف‌‌‌‌‌تر می‌‌‌‌‌شود. حس شنواییِ کسی که بیش از هرکس محتاج آن بوده است. هروقت به مردم نزدیک می‌‌‌‌‌شوم وحشت سر تا پای مرا فرا می‌‌‌‌‌گیرد زیرا می‌‌‌‌‌ترسم که مردم حس کنند من کر هستم و به بیماری غیر قابل علاجی مبتلا هستم. از بس تنهایی کشیدم که به دفعات می‌‌‌‌‌خواستم به زندگی خود خاتمه دهم فقط هنر موسیقی، مرا تاکنون زنده نگاه داشت و به ادامه زندگی امیدوار نمود.»

وضع مادی بتهوون هرروز بدتر می‌‌‌‌‌شد. و هرروز نیز گوش‌‌‌‌‌های او کم‌‌‌‌‌تر از روز قبل می‌‌‌‌‌شنید.

وی سمفونی هفتم را نیز به هر طریق که ممکن بود ساخت و به آن خاتمه داد. او بارها به خود می‌‌‌‌‌گفت باید قبل از مرگ و قبل از این‌‌‌‌‌که از نعمت شنوایی محروم گردم سمفونی‌‌‌‌‌هایی که قول داده‌‌‌‌‌ام بسازم.

برای بار سوم تصمیم به ازدواج گرفت، در عشق سوم هم ناکام شد. این بار نیز تیرش به سنگ خورد. این عدم موفقیت‌‌‌‌‌های عشقی او را هرروز بدخلق‌‌‌‌‌تر و عصبانی‌‌‌‌‌تر نمود.

3-1-2014 12-29-09 AM

بالاخره پزشکان به او تجویز نمودند که برای تغییر آب‌‌‌‌‌وهوا به تیپ‌‌‌‌‌لیتز (Teiplitz) برود. بتهوون در تیپ‌‌‌‌‌لیتز به گوته -نویسنده و شاعر معروف آلمانی- برخورد کرد.

یک روز که در پارک تیپ‌‌‌‌‌لیتز با گوته گردش می‌‌‌‌‌کرد، ناگهان ملکه آلمان با یک عده شاهزاده و دوک و اشراف از طرف مقابلِ بتهوون و گوته به طرف پائین باغ می‌‌‌‌‌رفتند. بتهوون ناگهان دست گوته را محکم گرفت و گفت ابداً از جای خود تکان نخوریم، وظیفه آن‌‌‌‌‌ها است که راه را برای ما باز نمایند و به ما حق تقدم بدهند.

گوته که سال‌‌‌‌‌های متمادی به ادب درباری آشنا شده بود مطابق دستور بتهوون رفتار ننمود بلکه وقتی ملکه و شاهزادگان به آن‌‌‌‌‌ها نزدیک شدند به کناری رفت و راه را برای آن‌‌‌‌‌ها باز نمود ولی بتهوون مطابق میل خود رفتار نمود. وی درحالی‌‌‌‌‌که کلاهِ خود را تا روی صورت پائین آورده بود وسط خیابان را اشغال نمود و درباریان مجبود شدند از کنار بتهوون گذشته و حق تقدم را به بتهوون بدهند.

هنرمندی که سال‌‌‌‌‌های متمادی پس از مرگش صدهاهزار مؤسسه‌‌‌‌‌ی تهیه صفحات کلاسیک از آثار او میلیونر گردیده‌‌‌‌‌اند، هیچ‌‌‌‌‌وقت نتوانست از یک غذای مرتب یا یک جای مناسب برخوردار گردد.

خودش همیشه در این مورد می‌‌‌‌‌گفت: هرچه در می‌‌‌‌‌آورم باید قروض بقال و عطار و نانوا و خیاط را بپردازم.

بدبختی ادامه داشت
بتهوون در اواخر عمرش چون موسیق باله (Ballet) مد شده بود در فقر عجیبی غوطه‌‌‌‌‌ور گردید و مجبور شد خودش به بازار رفته و مواد غذایی و ارزاق ارزان‌‌‌‌‌قیمت خریداری نماید و غذای خود را تهیه کند. این بود که او کم‌‌‌‌‌کم مثل پدرش به نوشیدن نوشابه‌‌‌‌‌های الکلی نیز عادت نمود.

در اوایل ماه پاییز سال 1815ناشنوایی او شدت پیدا کرد و یک روز حس کرد که کاملاً کر شده، صدای هیچ‌‌‌‌‌چیز را نمی‌‌‌‌‌شنود ولی با این وصف وی سمفونی هشتم خود را به هر طریق که بود ساخت، این سمفونی با عدم موفقیت مواجه گردید.

از آن‌‌‌‌‌روز به بعد بتهوون مانند دیوانه‌‌‌‌‌ها در کوچه‌‌‌‌‌ و خیابان‌‌‌‌‌ها متفکر به این طرف و آن طرف، ویلان می‌‌‌‌‌گشت. وقتی که به یکی از دوستان خود برخورد می‌‌‌‌‌کرد، می‌‌‌‌‌گفت: اگر چیزی می‌‌‌‌‌خواهید به من بگویید خواهشمندم آن‌‌‌‌‌را روی کاغذ بنویسید.

در این ایام از بدبختی یکی از برادرانش مرد و تربیت پسربچهِ او به گردن بتهوون افتاد.

برادرزاده بتهوون جوانی شرور، عصبانی، الکلی و دروغ‌‌‌‌‌گو بود که وقت خود را هرروز و هرشب در قمار‌‌‌‌‌خانه‌‌‌‌‌ها و یا مشروب‌‌‌‌‌فروشی‌‌‌‌‌ها می‌‌‌‌‌گذرانید و هروقت بتهوون به قمارخانه‌‌‌‌‌ها و یا مشروب‌‌‌‌‌فروشی‌‌‌‌‌ها می‌‌‌‌‌رفت تا برادرزاده خود را به خانه ببرد. به عموی خود بتهوون می‌‌‌‌‌گفت «گم شو مردیکه بدقیافهِ کرِ خسیس و کثیف. برو مزاحم من نشو، تو اصلا عموی من نیستی!». بتهوون بیچاره که اصولاً نمی‌‌‌‌‌توانست چیزی بشنود به او تبسم می‌‌‌‌‌نمود.


آخرین رنج‌‌‌‌‌ها

با همه این احوال بتهوون در سن پنجاه سالگی سونات قشنگ 106 خود را نوشت و با وجود خستگی روحی و جسمی در سال 1822 داوطلب گردید که اوپرای معروف خود را به نام فیدلیو (Fidelio) خودش رهبری نماید. از حرکات او معلوم بود که ابداً صدای ارکستر را نمی‌‌‌‌‌شنود و اعضای ارکستر نیز نمی‌‌‌‌‌توانستند تحت رهبری او به نواختن ادامه دهند و پس از چند دقیقه هویدا گردید که بتهوون دیگر قادر به اداره و رهبری نیست ولی کسی جرئت نمی‌‌‌‌‌کرد که این موضوع را علناً با او در میان بگذارد.

خودِ بتهوون با اضطراب و وحشت عجیبی واکنش تماشاچیان را از نظر می‌‌‌‌‌گذراند ولی به هر طرف که نگاه می‌‌‌‌‌کرد سکوت محض همه‌‌‌‌‌جا را فرا گرفته بود. بالاخره بتهوون از روی صندلی پائین آمد و روی کاغذی به شیندلر (Schindler) نوشت «خواهشمندم ارکستر را متوقف سازید و به این طریق، بتهوون از سالن خارج گردید.

3-1-2014 12-29-42 AM

این گرفتاری‌‌‌‌‌ها و هزاران بدبختی دیگر بتهوون را با وجودی که کر و ناقص‌‌‌‌‌الاعضاء شده بود از کار باز نداشت و بتهوون سمفونی نهم و مس (Messe) معروف خود را به اتمام رسانید.

در هفتم ماه مه 1824 روزی که قرار بود کنسرت خود را بنوازد لباس مناسبی نداشت که به تن نماید.

بالاخره مرگ به سراغش آمد…

بدبختی و فقر او روز به روز شدت پیدا می‌‌‌‌‌کرد و از همه گذشته به رنج معده نیز مبتلا گردید.

بالاخره در پاییز 1826 به ملک برادر خود جوهان پناهنده شد تا از هوای آزاد دهات بهره‌‌‌‌‌مند گردد ولی هنوز چند روز از مدت اقامت او در آن دهات نگذشته بود که پلیس برادرزاده او را به عنوان ولگردی توقیف نمود. بتهوون با عجله با یک کالسکه‌‌‌‌‌ی شیرفروشی به طرف وین حرکت کرد ولی قبل از این‌‌‌‌‌که به وین برسد به بیماری خون‌‌‌‌‌ریزی معده مبتلا شد و بیماری ریه نیز قوز بالای قوز گردید.

در 5 ژانویه 1827 بتهوون تمام اموال خود را به برادرزاده ولگرد خود شارل بخشید. وقتی چندروز پس از این وصیت‌‌‌‌‌نامه دکترواوراچ به او فهمانید که عمرش به آخر رسیده است بتهوون به قدری خوشحال گردید که هرکس به دیدن او می‌‌‌‌‌رفت می‌‌‌‌‌گفت «دست بزنید کمدی من خاتمه یافته است!»

در روز 26 مارس سال 1827 درحالی‌‌‌‌‌که برف شدیدی می‌‌‌‌‌بارید بتهوون دار فانی را وداع گفت. مراسم و تشریفات کفن و دفن بتهوون با جلال و جبروت مخصوصی انجام پذیرفت.

درحالی‌‌‌‌‌که مارش فونبر (Marche Funebre) می‌‌‌‌‌نواختند تابوت بتهوون را از وسط شهر وین حرکت دادند.

در پشت تابوت بتهوون بزرگ‌‌‌‌‌ترین و معروف‌‌‌‌‌ترین هنرمندان شهر وین در حرکت بودند و همه مردم گل قرمز و گیلاس در دست داشتند. آن‌‌‌‌‌روز مردم سخت اشک می‌‌‌‌‌ریختند.

آری در تمام مدت عمر خود، بتهوونِ وحشی، بتهوونِ تنها و بی کس، بتهوونِ کر و زشت این همه دوست و خواهان نداشت.

منبع: مجله دانشمند – سال 1343


اگر مایل هستید بدانید که علت بیماری‌های بتهوون چه بوده است، توصیه می‌کنم، این پست قدیمی «یک پزشک» را بخوانید.


اگر خواننده جدید سایت «یک پزشک»  هستید!
شما در حال خواندن سایت یک پزشک (یک پزشک دات کام) به نشانی اینترنتی www.1pezeshk.com هستید. سایتی با 18 سال سابقه که برخلاف اسمش سرشار از مطالب متنوع است!
ما را رها نکنید. بسیار ممنون می‌شویم اگر:
- سایت یک پزشک رو در مرورگر خود بوک‌مارک کنید.
-مشترک فید یا RSS یک پزشک شوید.
- شبکه‌های اجتماعی ما را دنبال کنید: صفحه تلگرام - صفحه اینستاگرام ما
- برای سفارش تبلیغات ایمیل alirezamajidi در جی میل یا تلگرام تماس بگیرید.
و دیگر مطالب ما را بخوانید. مثلا:

موجودات شگفت انگیزی که اکنون منقرض شده‌اند: بقایای باورنکردنی آنها از گذشته‌های طولانی

مادر طبیعت هرگز دست از شگفت زده کردن ما بر نمی‌دارد و در طول میلیون‌ها سال موجودات باورنکردنی، از ظریف گرفته تا خشن زایش کرده است.وقتی تاریخ جانداران را مرور می‌کنیم، حشرات به اندازه یک انسان، خزندگان با ابعاد بزرگ، و جوندگان با شاخ …

عکس های رنگی مردم «عادی» در دوران استالین که توسط یک دیپلمات آمریکایی که به دلیل جاسوسی اخراج شد،…

زندگی مردم عادی چیزی است که آنچنان که باید و شاید ثبت نمی‌شود. مورخی را تصور کنید که پنج دهه بعد بخواهد در مورد تاریخ الان ایران تحقیق کند. او احتمالا انبوهی از روزنامه‌های و مجلات و کتاب‌ها و مصاحبه‌های شفاهی و آمارها یا اطلاعات سایت‌ها را…

هوش مصنوعی نشان می‌دهد که سلبریتی‌ها در دهه‌های بعد چگونه به نظر می‌رسند

یک عکاس از هوش مصنوعی برای ایجاد مجموعه‌ای از پرتره‌ها استفاده کرده که نشان می‌دهند برخی از سلبریتی‌ها ممکن است چند دهه آینده چه چهره‌ای پیدا کنند. عکاس و وکیل ترکیه‌ای به نام Alper Yesiltas این پروژه رو انجام داده. او به دلیل کارهای…

این عکس‌های تاریخی را یا ندیده‌اید یا احتمالش کم است که دیده باشید!

پسرک «بانجو» نوا» با سگش -  تقریباً در اوایل دهه 1900جورج لوکاس قبل از تکامل جلوه‌های کامپیوتری، 1984فضای داخلی خطوط قطار اورینت اکسپرس،  سال 18831947. دختری در حال بازی با ماشین اسباب‌بازی، شهر نیویورک، عکس از فرد…

عمو حاجی -کثیف‌ترین مرد جهان- چند ماه پس از نخستین حمام برای اولین بار در ۶۰ سالگی، سال پیش درگذشت!

عمو حاجی (۱۹۲۸–۲۰۲۲) مردی ایرانی بود که بیش از ۶۰ سال به حمام نکردن شهرت داشت. عمو حاجی نام واقعی او نبود بلکه لقبی بود که به این فرد مسن داده می‌شد. او در روستای دژگاه فارس در آلونک و چاله‌ای در زمین زندگی می‌کرد.از آنجایی که او…

این دانشجوی 18 ساله با هوش مصنوعی 19 شخصیت سیمپسون‌ها را به صورت شخصیت‌های واقعی درآورد!

برودی هالبروک دست به کار جالبی زده و جان تازه‌ای به شخصیت‌های محبوب سریال سیمپسون‌ها داده است. او در این مورد نوشته:«من از Midjourney برای تبدیل شخصیت‌های مورد علاقه‌‌ان از انیمیشن‌ها به قالب انسان استفاده کردم. البته برخی از اعضای…
آگهی متنی در همه صفحات
دکتر فارمو / شیشه اتومبیل / نرم افزار حسابداری / خرید سیلوسایبین / هوش مصنوعی / قیمت وازلین ساج / مقاله بازار / شیشه اتومبیل / نهال بادام / قیمت ایمپلنت دندان با بیمه /سپتیک تانک /بهترین دکتر لیپوماتیک در تهران /بهترین جراح بینی در تهران / آموزش تزریق ژل و بوتاکس / دوره های زیبایی برای مامایی / آموزش مزوتراپی، PRP و PRF /کاشت مو / مجتمع فنی تهران /قیمت روکش دندان /Hannover messe 2024 /خدمات پرداخت ارزی نوین پرداخت / درمان طب / لیست قیمت تجهیزات پزشکی / دانلود آهنگ / سریال ایرانی کول دانلود / دانلود فیلم دوبله فارسی /داروخانه اینترنتی آرتان /جارو استخری /میکروبلیدینگ / اشتراك دايت /فروشگاه لوازم بهداشتی /داروخانه تینا /لیفت صورت در تهران /فروش‌ دوربین مداربسته هایک ویژن /سرور مجازی ایران /مرکز خدمات پزشکی و پرستاری در منزل درمان نو /توانی نو / ثبت برند /حمل بار دریایی از چین /سایت نوید /پزشک زنان سعادت آباد /کلاه کاسکت / لمینت متحرک دندان /فروشگاه اینترنتی زنبیل /ساعت تبلیغاتی /تجهیزات پزشکی /چاپ لیوان /خرید از آمازون /بهترین سریال های ایرانی /کاشت مو /قیمت ساک پارچه ای /تولید محتوا /دانلود نرم افزار /
32 نظرات
  1. sinohe می گوید

    مرسی دکتر… واقعا از صمیم قلب لذت بردم… خالی از لطف نیست که اشاره کنیم لئو تولستوی هم نام یک از داستانهای تاثیرگذار خود را سونات کویتزر گذاشته است ….

  2. محمد رضا محمودی می گوید

    عالی

  3. Ali.D می گوید

    وسطهای متن داشتم فکر میکردم که این متن دلنشین را چه کسی نوشته است !
    زمانی که خواندن نوشته تمام شد با دیدن این نام لبخندی بر لبانم آمد ” دانشمند “

  4. Reza می گوید

    با تشکر از این مطلب بسیار عالی

  5. مهدی می گوید

    هر روز شوق زیادی دارم که فقط 1پزشک آپدیت بشه وبسایتی برای زندگی بهتر

  6. Ara می گوید

    اینکه بتوون با موتزارت دیدن داشته شایعه هست، ندیدم جایی تایید یا رد بشه…
    ———–
    من خودم شخصا از موتزارت بیشتر خوشم میاد و اکثرا آهنگ های موتزارت رو گوش میکنم (البته توی بزرگ بودن هردو شکی نیست)
    ———–
    یه تفاوت جالب بین موتزارت و بتوون این بوده که موتزارت آهنگ هاش رو هیچ وقت ادیت نمیکرده، یعنی یه بار رو کاغذ مینوشته و اجرا میکرده در صورتی که بتوون به شدت وسواسی بوده و چندین بار متن آهنگ هاش رو تغییر و تصحیح میداده/میکرده
    ———-
    آهنگ های موتزارت که من خیلی دوست دارم و حتما پیشنهاد میکنم گوش کنین:

    عین کلاین نخت موزیک: الیگرو
    تورکیش مارچ
    سرنید شماره 6: سراناتا ناتورنا ک 239
    سوناتا فاچیله ک 545 الیگرو
    سمفونی شماره 40 در جی ماینر
    کنسرت پیانو شماره 26 در دی میجیر
    ازدواج فیگارو
    —————
    البته من چون علاقه زیادی به موتزارت دارم میتونم تا ابد درموردش حرف بزنم ولی به همین مقدار بسنده میکنم، دکتر جان آهنگ هایی که گفتم رو حتما گوش کن!

    1. کیان می گوید

      ملاقات بتهوون و موتزارت یه شایعه ی تعیید نشده هست. (ممکنه حقیقت داشته باشه و ممکنه حقیقت نداشته باشه) پس این متن نمیتونه به هیچ وجه با این دقت زیاد جزییات رو بیان کنه. بیشتر حالت ادبی داره تا واقعیت.

      عجیبه که در متن اشاره ای به سمفونی شماره 9 بتههومن نشد. کارهای آخر بتهوون اصلا موفق نبودند، به جز سمفونی شماره 9 که در اولین اجرا بسیار موفق بود. و این سمفونی اولین قطعه موسیقی هست که به میراث جهانی سازمان ملل اضافه شده و البته سرود رسمی اتحادیه اروپا هم قطعه ای از این سمفونی هست.

      – در متن مرگ موتزارت رو 1971 به جای 1791 قرار نوشتید-

      در مورد موتزارت نبوغ در نوازندگی و اهنگسازی از خورد سالی باعث شهرتش شد و در مورد بتهوون نا شنواییش. اما فراموش نکنیم هم موتزارت و هم بتهوون و البته تقریبا همه ی آهنگسازان شهیر دوران کلاسیک و رومانتیک (شوپن، شوبرت، مندلسون، واگنر، اشتراوس و …) آهنگسازی رو از با مطالعه و نواختن باخ آموختن. و البته به نظر من هیچ کدوم رو نمیشه به هوچ وجه با خود باخ مقایسه کرد.

    2. ستوده می گوید

      اتفاقا برعکس. اینکه شما گفتی موتزارت موزیکشو یکبار روی کاغذ می آورد و دیگه دستکاری نمی کرد اما بتهوون وسواسی بود و مدام ایده هاشو تغییر میداد، از نظر خیلی از کارشناسان دلیل برتری بتهوون محسوب میشه.
      از نظر من موتزارت بزرگترین نابغه تاریخ موسیقیه(کسی که از 3 سالگی آهنگسازی رو شروع کرد و در 5 سالگی استاد پیانو شد) اما بزرگترین و بهترین آهنگساز نیست.
      همونظور که می دونید موتزارت ایده ها ش رو در یک آن بدست میاورد و روی کاغذ میاورد و تغییر نمی داد و این به دلیل نبوغ ذاتی و مادرزادیش بود. اما بتهوون که از این حد از نبوغ محروم بود مجبور بود با تلاش و پشتکار باور نکردنی به موفقیت برسه. بتهوون نه تنها اون نبوغ مادرزادی رو نداشت، بلکه اصلی ترین ابزار کارش برای دریافت ایده های موسیقی یعنی شنوایی ش رو هم از دست داد. به علاوه حسرت یک زندگی آرام تا آخر عمر به دلش موند و انواع و اقسام بدبختی ها و فلاکت های شخصی و خانوادگی رو سرش خراب شد. ( از خودکشی برادر زاده اش و شکست های عشقی گرفته تا رشد بی رویه استخوان در پا و جمجمه ش و درد های کشنده سر و کبد و دیوانگی در اوخر زندگی و….) اینها ضربات سهمگین چکش روزگار بودن که فقط شخصیت فولادین بزرگی مثل بتهوون می تونست تحملش کنه و اونطور آب دیده بشه. (درسته موتزارت هم ثروتمند نبود و در فقر درگذشت اما خیلی زود ازدواج کرد و خیلی زود هم فوت کرد و به هیچ وجه بحران های روحی و مشکلات خانوادگی و فلاکت های بتهوون رو تجربه نکرد.)
      جدا از بحث سخت کوشی، وسواس بتهوون برای اصلاح و ارتقای آثارش ناشی از فلسفه کاریش که همون آرمان گرایی و رشد وتعالی نوع بشره که هیج وقت به کاری که انجام داده بود راضی نمی شد و احساس می کرد هنوز جای پیشرفت داره. بتهوون موسیقیش رو وقف بشریت کرد و اهداف انسانیش بود که اون رو جاودانه کرد شاید از نظر کنتراپوان و سیر و سفر در تونالیته ها باخ یک سرو گردن بالاتر باشه اما بتهوون و فلسفه کاریش از کالبد و چارچوب موسیقی خارج میشه و انسان رو به دنیایی زیبا و لایتناهی وصل می کنه که بر آزادی، برادری و برابری، شجاعت ، دلیری و ذلت ناپذیری و… بنا شده. دلیل حرفهای من تاثیر تکان دهنده آثار بتهوون روی بزرگترین شخصیت های 2 قرن اخیر از آهنگسازان گرفته تا سیاستمداران، فلاسفه و… خیلی از صاحبنطران میگن موسیقی موتزارت و باخ به شکل خارق العاده ای زیباست اما موسیقی بتهوون چیزی فراتر از موسیقی است. چون کار باخ و موتزارت ساختن موسیقی زیبا بود ولی فاقد فلسفه متعالی و آرمان های والای بتهوون می باشند.

      *بتهوون یکی از بزرگترین شخصیت های تاریخ بشر *
      ( نه یکی از بزرگترین شخصیت های تاریخ موسیقی)

      1. بویراحمد می گوید

        درود

  7. حمید می گوید

    عجیب حرف دل الانم رو تو این متن دیدم،
    <>
    واقعا آرزوی پایان زندگی برای بعضی آدما بزرگترین آرزوئه چون انگار خوشبختی به زندگیشون هیچوقت راهی نداره….

  8. آترین می گوید

    عالی بود. بهترین بیوگرافی ممکن از بتهون. مرسی

  9. ZigOoL می گوید

    سلام !
    فکر می کنم یه اشتباه تاریخی صورت گرفته …
    ” بهار سال ۱۷۸۷بتهوونِ ۱۷ سال و موزارت ۳۱ سال داشت”
    “موزارت در سال ۱۹۷۱ فوت کرد”
    اگه درست میگم ، خوبه متن رو تصحیح کنید 😉

    1. Penman می گوید

      فکر کنم ١٧٩١ بوده که پشت و رو شده

  10. ZigOoL می گوید

    ( البته جمله ی اول رو واسه مقایسه ی سال نوشتم. مشکل روی 1971 هستش که باید بشه 1791 …
    ممنون از بابت مطلب عالی تون.)

  11. ک می گوید

    ممنون از دکتر و سپاس ویژه از “دانشمند” رفیق قدیمی.
    عجیب بود برام که بتهون که در فقر و محنت زندگی رو وداع گفت و بعد مرگ سر دست بلندش کردن! یعنی این رسم مرده پرستی در آنزمان آلمان هم وجود داشته و مختص ایران نبوده.

  12. آرتین بختیاری می گوید

    سلام ،
    ممنون،بابت متن بسیار زیبا اما تلخ ولی واقعیت
    کلاً نکته عجیبی در نظر دوستان دیده میشه که همه به حاشیه پرداختند و در تلاش برای به ثبت رسوندن نظر های شخصی و ….بودند.
    اصل موضوع از سخت کوشی،پشت کار،سختی تا تلخی و فشار…. و نتیجه گیری و استفاده در زندگیحرفی به میان نیاوردند.

  13. سراب می گوید

    واقعا زیبا و تکان دهنده بود ممنون ازتون ن ن

  14. امین می گوید

    کسی نمیدونه دانشمند این مطلب رو از چه کتاب یا مجله ای ترجمه کرده بوده؟

  15. ابراهیم می گوید

    ممنون ازمطلبی که نوشتین اطلاعات خوبی داشت مرسی تاحالا اینارو نمیدونستم//واقعا سخت کوشی این قبیل ادما ستودنیه توجامعه اونروز باوجودمشکلات فراوان وفقری که ادم روفلج میکنه روحشون شاد

  16. محبت می گوید

    عالی بود، پیروز باشید

  17. هامین می گوید

    اشتباهاتی در متن میباشد.لطفا تصحیح کنیدواگر میشه منبع رو ذکر کنید.

  18. Ludwig the great می گوید

    ممنون از مطلب زیباتون. واقعا از عظمت و بزرگی بتهوون هرچه بگیم کم گفتیم. مردی که یک تنه تحولی در موسیقی به وجود آورد و پایه گذار مکتب رمانتیسم شد و موسیقی رو از کلیشه ها و قواعد دست و پاگیر کلاسیسم هایدن و موتزارت به سمتی انقلابی برد که تاثیرش رو آهنگسازان بعدی تا ده ها سال با عمق وجود احساس کردن. نمونش برامس،چایکوفسکی،واگنر،مالر و…
    ولی نکته ای که بتهوون رو بعد از مرگش جاودانه کرد، تلاش و هدفش برای تعالی انسان بود. همیشه در کارهاش میبینیم که فضای تیره و تاری رو ترسیم میکنه که حاکی از بدبختی ها و دردهای بشره و بعدش پلیدی ها و ظلم ها از بین میره و انسان قاطعانه و پیروز مندانه بر سرنوشت شومش برتری پیدا میکنه(سمفونی شماره 5-موومان اول) و یا ظالم به زیر کشیده میشه(سمفونی شماره 9- موومان اول). ویژگی منحصر به فرد بتهوون، به شدت انسانی بودن آثارشه. چیزی که اون رو از کسایی مثل موتزارت یا باخ متمایز میکنه روح انسانی حاضر در موسیقیشه که همیشه به دنبال آگاه سازی، ترسیم شرایط وخیم حاضر یا خطرات پیش رو و جزم کردن عزم برای پیروزی و تسلیم نشدن رو بیان میکنه. چیزی که شعار نبود و خودش اولین مصداق عملی آثار بود و ناممکن ها رو ممکن کرد و جهانیان رو در بهت فرو برد. میتونست مثل خیلی از آهنگسازا نوکری اشراف یا اربابانکلیسا رو بکنه ولی ذلت رو قبول نکرد و آزادمردانه زیست. این ها گوشه از دلایلیه که باعث شده بتهوون و فلسفه بتهوون پا رو از موسیقی فراتر گذاشته و عشق و محبتش بعد از دویست سال در شیفتگانش زبانه بکشه.
    در کتاب صد شخصیت تاثیر گذار تاریخ نوشته پروفسور میشل اچ هارت که در اون نام دانشمندان، مخترعین، فلاسفه، پیامبران، پادشاهان و… که مستقیما بر حیات انسان تاثیر داشتند هست، رتبه 45 م به بتهوون رسیده یعنی تاثیر موسیقی بتوون به حدی بوده که با کار دانشمندان و مخترعین مقایسه شده، کاری که بزرگانی چون موتزارت و داوینچی و…. از اون عاجز بودن.

  19. هیمن می گوید

    عالی بود ممنون…
    ولی نمیدونم چرا به قیافه و چهره به این خفنی میگن زشت….
    بنظر من که آدم خوش چهره ای بوده.

  20. محمدرضا می گوید

    به نظر من آهنگ های بتهوون قشنگ تر هستند

  21. مهدی می گوید

    تاتیرات موسیقی علت مرگ….استاد راءفی پور راست میگفت///موسیقی…رائفی پور

  22. مهتاب می گوید

    بتهوون به اندیشه های فی نفسه که به زندگی نگرشی عقلانی و عینی دارد اعتنایی نداشت وفقط به حالاتی می اندیشد که به این اندیشه ها دلالت دارد توجه به این مهم منو از سردرگمی نجات داد طوریکه شاید با هیچ فلسفه ای اینقدر نمی تونستم قانع بشم

    1. alireza می گوید

      میشه منظورتونه رو واضح تر با تمثیل بگین؟ شاید به درد ما هم بخوره

      1. مهتاب می گوید

        یعنی اینکه تو اینهمه مظاهر و شلوغی دنیای پیرامون به مرحله ای از اگاهی برسیم که موقع دشوارترین و سردرگم کننده ترین مراحل زندگی احساس اراده و ارامش و حضور در پس امور را داشته باشیم درست کاری که مدیتیشن انجام میده

  23. erfan می گوید

    کف بزنید دوستان کمدی تمام شد….
    به یاد بتهوون بزرگ

  24. امیرعلی می گوید

    ببخشید ولی بتهوون در مقابل افرادی مانند باخ یا کلاودیو مونته ورودی چرا بسیار زیبا داشت و در ضمن ایشون با کارل بسیار خوش برخورد بود و طبق گفته های خودش او را مانند پسرش دوست داشت منی که چندین کتاب مختلف از زندگی نامه او خوانده ام این رو می گویم شما نیازی نیست که این شخص والامقام را کوچک بشمارید و در ضمن ایشون طبق کتاب سرگذشت آهنگسازان بزرگ به قلم هرولد شونبرگ مردی عاشق پیشه بود و هر از گاهی عاشق وسپس فارغ میشد متاسفم که برخی ها با دانسته های کم خود یه چنین افرادی را پست می شمارند با عرض تاسف

  25. Tina می گوید

    چه قدر اشکمو در اورد بتهوون بنده خدا???

  26. ERY می گوید

    واقعا اگر خدا بخواهد آدم میتونه از فرش به عرش برسد

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

••4 5