نجواهایی از تاریخ : ماندگارترین ها – 5

جک نیکلسون

جک نیکلسون در ۲۲ آوریل ۱۹۳۷ در شهر نیویورک به دنیا آمد. مادرش جون فرنسس نیکلسون (جون نیلسون) یک رقاص بود. شش ماه قبل از بدنیا آمدن جک، مادرش با مردی از همکاران خود به نام دونالد فورچیلو که اصالتاً ایتالیایی بود ازدواج کرده بود. مادر جون اصرار شدیدی داشت که دخترش به کار رقصندگیش ادامه دهد و داشتن فرزند، وی را مجبور به کناره‌گیری از شغلش نکند. بنابراین نگهداری جک را عهده‌دار شد. در مورد اینکه دونالد فورچیلو واقعاً پدر اصلی جک است یا نه، اختلاف نظر وجود دارد. خود دونالد این گفته را انکار می‌کند. جک نیکلسون نیز تا به حال حاضر به انجام آزمایش DNA برای مشخص شدن هویتش نشده‌است. نیکلسون در گفتگو با مجلهٔ تایم گفته‌است، سرپرستان واقعی او در واقع مادربزرگ و پدربزرگش بودند و خواهر خود را به عنوان مادرش خوانده‌است.

او از طرفداران پرو پا قرص لس آنجلس لیکرز است. جک نیکلسون بازیگر آمریکایی است که با دو جایزهٔ اسکار در نقش اول و یک جایزه اسکار در نقش مکمل و شش جایزهٔ گلدن گلوب در کارنامهٔ حرفه‌ای خود، به آفریدن شخصیت‌های عصبی مزاج و بعضاً شریر شهرت دارد. نیکلسون در کنار اینگرید برگمن، مریل استریپ ، والتر برنان و دانیل دی-لوئیس (هر کدام با سه جایزه اسکار) پس از کاترین هپبورن (برنده چهار جایزه اسکار)، جزء رکوردداران بردن اسکار بازیگری است.

در سپتامبر ۲۰۱۳ شایعهٔ بازنشستگی بی سر و صدای او به دلیل ضعف حافظه و آلزایمر به گوش رسید اما او در یک گزارش زندهٔ تلویزیونی از شبکهٔ NBC این شایعات را رد و اعلام کرد هنوز به بازیگری علاقه دارم و این کار را انجام خواهم داد.

تکه ای از دیالوگ جک نیکلسون

داستین هافمن

هافمن در لس آنجلس بدنیا آمد. وی پسر دوم لیلیان و هری هافمن است. پدرش یهودی روسی الاصل بود که علاوه بر طراحی مبلمان به عنوان خیاط در کمپانی کلمبیا کار می‌کرد و مادرش هنرپیشه آماتور تئاتر بود. برادر بزرگترش رونالد وکیل و اقتصاددان است. خانواده هافمن نام داستین را از روی نام داستین فارنام بازیگر فیلم مرد زن صفت ساخته سیسیل دمیل برای فرزند خود برگزیدند. هافمن در ابتدا برای پزشکی درس خواند اما پس از مدتی تحصیل را رها کرد و به شغل‌های مختلفی مثل دستیاری روانپزشکی، پیشخدمتی، ظرف‌شوری، تایپیستی و روزنامه‌فروشی پرداخت تا اینکه به هنرستان موسیقی و هنر لس‌آنجلس آمریکا راه یافت.

هافمن در سال ۱۹۶۷ به لطف بازی در فیلم فارغ‌التحصیل به کارگردانی مایک نیکولز که از آن به عنوان یکی از فیلم‌های نمادین سینمای آمریکا یاد می‌شود، یک شبه به مقام یک ستاره رسید و برای اولین بار نامزد اسکار بهترین بازیگر مرد شد.فارغ‌التحصیل به کارگردانی مایک نیکولز عنوان فیلمی پیشرو و تاثیرگذار بود که داستین هافمن ۳۰ ساله در آن نقش جوانی احساساتی و سر به هوا به نام بن برادوک را بازی می‌کرد که پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، به اصرار خانواده متمول و اعیانش مجبور به ازدواج می‌شود. تصمیمی که در نهایت به اتفاقی مضحک و خنده دار اما جسورانه و موفقیت آمیز ختم می‌شود. فارغ‌التحصیل در آن سال، عنوان پرفروش ترین فیلم سال را از آن خود کرد و امروزه به عنوان بیست و یکمین فیلم پرفروش تاریخ سینما بر حسب نرخ تورم شناخته می‌شود. سال ۱۹۶۹ هافمن در فیلم کابوی نیمه شب ساخته تحسین برانگیز جان شلزینگر ایفای نقش کرد، این فیلم داستان زندگی ۲ جوان دست از پا درازتر که یکی از شهرستان به شهر آمده و دیگری مفلسی است مفلوک را روایت می‌کند. نقشی که در این فیلم هافمن بازی کرد همین مفلس کارتن خواب به نام راتسو ریتسو بود. او در این فیلم نیز بسیار خوش درخشید و بار دیگر کاندیدای دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد شد. پس از دو فیلم موفق فارغ‌التحصیل و کابوی نیمه شب، هافمن در فیلم جان و مری ساخته پیتر یاتس حضور یافت.

او در دههٔ جدید بر خلاف ده‌های پیشین در کارهای‌های مهمی حضور نیافت. و فیلم‌های هیات منصفه فراری، درجستجوی ناکجا آباد، سرگذشت ناگوار، ملاقات فوکرها، شهر از دست رفته، آخرین شانس هاروی و صداپیشگی در کارهای پاندای کونگ فو کار یک و دو مهم ترین کارهای وی در هزاره جدید میلادی می‌باشند. وی در مقام کارگردانی نیز اولین فیلم خود با نام کوارتت را در سال ۲۰۱۲ ساخت. هافمن در سال ۲۰۱۳ به دلیل ابتلا به بیماری سرطان تحت عمل جراحی قرار گرفت که حال جسمانی وی، پس از عمل خوب و مساعد توصیف شد. امروزه داستین هافمن، در کنار رابرت دنیرو، جک نیکلسون و آل پاچینو به عنوان بزرگان بازیگری در سینمای مدرن شناخته می‌شوند.

تکه ای از دیالوگ هافمن

جین هکمن

هاکمن در سن برناردینو ایالت کالیفرنیا بدنیا آمد. والدین وی لیدا و یوجین ازرا هاکمن نام داشتند. خانواده وی دائماً جابجا می شدند تا این که سرانجام در دانویل ایالت ایلینویز اقامت گزیدند. پدر هاکمن برای یک روزنامه محلی بر روی ماشین چاپ کار می کرد. والدین هاکمن در سال ۱۹۴۳از یکدیگر جدا شدند و پدر وی متعاقباً آن ها را ترک کرد. هاکمن در سن شانزده سالگی به تفنگداران دریایی ایالات متحده ی امریکا پیوست. و مدت چهار سال و نیم در آن جا به عنوان گوینده رادیو خدمت کرد. پس از آن به نیویورک رفت و شغل های کوچک مختلفی را تجربه کرد. در سال ۱۹۶۲ مادر وی به دلیل حادثه آتش سوزی از دنیا رفت.

هاکمن در سال ۱۹۵۶ به بازیگری روی آورد و و به تئاتر پاسادنا در ایالت کالیفرنیا پیوست. در این جا بود که با داستین هافمن آشنا شد و حتی مدتی نیز با هم در یک آپارتمان زندگی می کردند. جالب این که مسئولان مدرسه احتمال موفقیت این دو را بسیار کم می دانستند. سپس هاکمن بازیگری را در چند تئاتر خارج از برادوی به صورت حرفه ای آغار کرد. در سال ۱۹۶۴ پیشنهاد بازی در کنار سندی دنیس در تئاتر هر چهارشنبه در ورود به عالم سینما را بر روی وی گشود. اولین حضور وی در فیلم لیلیت با نقش اولی وارن بیتی همراه بود. دو سال بعد هاکمن در یکی از پرفروش ترین فیلم های دهه ی ۶۰ با نام هاوایی حضور یافت. اما در سال ۱۹۶۷ با حضور در فیلم بانی و کلاید ساخته کم نظیر آرتور پن توانست برای اولین بار، نامزدی جایزه اسکار را بدست آورد. در سال ۱۹۶۹ هاکمن نقش مربی اسکی رابرت ردفورد را در فیلم قهرمان اسکی ایفا کرد. این فیلم اولین کار سینمایی مایکل ریچی ( کارگردان فیلم کاندیدا ۱۹۷۲ ) نیز بود.

در سال ۲۰۰۱ در فیلم های سرقت ساخته دیوید ممت و خانواده اشرافی تننبام به کارگردانی وس اندرسون حضور یافت. فیلم خانواده اشرافی تننبام برای هاکمن موفقیت زیادی به همراه داشت و وی جوایز متعددی از جمله جایزه گلدن گلاب نقش اول مرد کمدی را دریافت کرد. هیئت منصفه فراری محصول ۲۰۰۳ سومین حضور هاکمن در اقتباسی از کارهای جان گریشام بود که با اولین همکاری هاکمن با دوست دیرینش داستین هافمن همراه شد. هاکمن برای آخرین بار در سال ۲۰۰۴ در فیلم به موسپورت خوش آمدید در نقش رئیس جمهور آمریکاحاضر شد وی پس از این فیلم در سن ۷۴ سالگی برای همیشه از سینما به عنوان بازیگر خداحافظی کرد. در سال ۲۰۰۳ جایزه افتخاری گلدن گلاب با عنوان جایزه سیسیل دمیل به وی اهدا شد.

تکه ای از دیالوگ هاکمن

کلینت ایستوود

کلینت ایستوود متولد شهر سان فرانسیسکو در ایالت کالیفرنیا است. مادرش راث کارگر شرکت آی‌بی‌ام، و پدرش سینیور کلینت ایستوود کارگر فولاد و کارگر موقت بوده است. وی همچنین یک خواهر جوان‌تر دارد. خانواده آنها بخاطر شغل پدرش مدام در حال حرکت بین شهرهای مختلف بودند اما در نهایت ساکن پیمونت، کالیفرنیا شدند و کلینت ایستوود در این شهر تحصیلات دبیرستان خود را به پایان رساند. در دوران دبیرستان معلمانش وی را تشویق به حضور در برنامه‌ها و کلاس‌های نمایش می‌کردند اما وی خودش علاقه‌ای به کارهای نمایشی نداشت. در نهایت نیز مشغول به انجام کارهای پاره‌وقت متفاوتی چون غریق‌نجات، فروشنده، آتش‌نشان جنگل و کار در زمین گلف شد.

در سال ۱۹۵۱ وی را برای خدمت در ارتش فراخوان کردند. طبق گفته یکی از هم‌کلاسی‌های ایستوود، او برای جلوگیری از اعزام شدن به جنگ کره، خود را عاشق دختر یکی از فرماندهان پادگانش نشان داد و این فرمانده در مواقع ضروری مراقب ایستوود بود.
یک‌بار که وی در هنگام بازگشت از تعطیلات آخر هفته برای دیدار خانواده‌اش، با یک هواپیمای داگلاس ای-۱ اسکایریدر در حال پرواز بود در میانه راه هواپیما به علت کمبود سوخت در دریا سقوط می‌کند. وی و خلبان هواپیما برای نجات خودشان ۵ کیلیومتر را شنا کردند.

او در ابتدا بین سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۷ تقریباً فقط به عنوان بازیگر در فیلم‌ها ظاهر می شد. مهمترین نقش‌های او نقش کابوی بدون نام سه گانهٔ سرجولیونه (به خصوص مشهورترین آنها: خوب بد زشت) و نقش هری در سری فیلم‌های هری کثیف است. در سمت کارگردانی فیلم‌های فوق‌العاده‌ای ساخته است که هر کدام بیانگر حقایقی تلخ از دنیای بدون نقص اطراف ما می‌باشد. فیلم نابخشوده (۱۹۹۲) برای او اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را به ارمغان آورد. بعد از نابخشوده چند فیلم جنایی دیگر ساخت که در مقایسه با نابخشوده البته، فیلم‌های ضعیفی بودند. تا اینکه در سال ۲۰۰۳ رود میستیک را می سازد که در آن بازیگرانی چون شان پن و تیم رابینز حضور داشتند و جوایزی از جمله اسکار نیز برای این فیلم مهم دریافت کرده‌اند. خود او نیز نامزد بهترین کارگردانی شد.

سال بعد از موفقیت رود میستیک، فیلم تاثیرگذار دختر میلیون دلاری را می سازد و برای بار دوم بعد از نابخشوده، اسکار بهترین کارگردانی و فیلم را کسب می کند. در سال ۲۰۰۶ دوگانهٔ جنگی دربارهٔ جنگ جهانی دوم بین آمریکا و ژاپن با نام‌های پرچم‌های پدران ما و نامه‌هایی از ایوجیمارا می سازد که هردو از سوی بسیاری از منتقدین بهترین فیلم‌های سال معرفی می شوند.نامه‌هایی از ایوجیما توانست در جوایز اسکار نامزد ۴ جایزه (از جمله بهترین فیلم و کارگردانی) بشود هر چند که در مقابل فیلم رفتگان از مارتین اسکورسیزی باخت.

در ۲۰۰۸ دو فیلم مهم می سازد. یکی بچهٔ جایگزین (با بازی آنجلینا جولی که برای بازی در این فیلم نامزد جایزهٔ اسکار شد) و یکی گرن تورینو، که برای آن جایزهٔ دست آورد یک عمر را گرفت. در ۲۰۰۹ ایستوود برای بار چندم، از مورگان فریمن در فیلم شکست‌ناپذیرش استفاده می‌کند که نامزد دو اسکار شد ولی هیچ یک را بدست نیاورد.

کلینت ایستوود در طول زندگی‌اش تاکنون در چندین رابطه با افراد مشهور دیگر بوده. افرادی چون کاترین دنو، جیل بنر، ایگر استیونز، جمی رز، شان سبر و ان هریس. اگرچه که در بیشتر فیلم‌ها ایستوود در حال سیگار کشیدن است، اما در زندگی واقعی وی هیچوقت سیگار نمی‌کشد و بسیار به تغذیه و سلامت بدنی‌اش اهمیت می‌دهد. وی مالک یک هتل و رستوران است. ایتسوود از طرفداران ورزش گلف است و بیشتر علاقه به انجام این ورزش دارد. وی هم‌چنین مجوز خلبانی داشته و عمدتاً برای رهایی از ترافیک، با هلیکوپتر خود به استودیوها می‌رود. در ۵ فوریه ۲۰۱۴ ایستوود موفق به نجات یک فرد از مرگ شد. این مرد در حال خفگی بود که ایستوود توانست جان وی را نجات دهد.

تکه ای از دیالوگ ایستوود