دنیای ما آدم‌ها، آن‌طور که پرنده‌ها تماشای‌مان می‌کنند!
فرانک مجیدی: عکس‌های پانورامایی و دیدنی گروهی از عکاسان روسی، به ما کمک می کند تا تصوری از چشم‌انداز پردگان آزادِ بالای سرمان داشته‌باشیم. این گروه، به بسیاری از مناطق مشهور جهان سفر کرده‌اند و چشم‌اندازهایی بدیع را از بالا ثبت نموده‌اند. آن‌ها برای این عکاسی، از هلی‌کوپتر، هواپیما، بالن، و هلیکوپترهای کوچک با کنترل‌های از راه دور رادیویی استفاده کرده‌اند. آن‌چه کار این گروه را جالب‌توجه نموده‌است، نمایش 360 درجه‌ای است که با مراجعه به وبسایت آن‌ها، می‌توانید از این اماکن تماشا نمایید و خود را هرچه بیشتر در محیط احساس کنید.
حتی تصورش هم شیرین و عجیب است که اگر می‌شد ما آدم‌ها هم مثل پرنده‌ها، آزاد و رها سفر کنیم و جهان را از بالای آسمان ببینیم. ولی خب، ما انسان هستیم، بال نداریم. ما آدم‌های این دنیای پایین هستیم و از عهده‌ی این رهایی برنمی‌آییم. فقط تصور کنیم، اگر امکان این را داشتیم که جهان‌مان را از بالا ببینیم، چه کارهای زشتی را برای بیشتر داشتن از این دنیای کوچک مرتکب نمی‌شدیم و چقدر موجودات بهتر و مهربان‌تری بودیم. تصور کنیم، در دنیایی که ما آدم‌ها با قید و بند و سیم‌های خاردار و گلوله از مرزهای‌ش اجازه‌ی عبور نمی‌دهیم، کلمه‌ی «مرز» چه چیز مضحک و بی‌معنایی می‌شد. تصور کنیم، تمام پرنده‌هایی را که بالای اردوگاه‌های کار اجباری در سیبری، اردوگاه‌های نگهداری اسرا در جنگ جهانی دوم، مابین آلمان شرقی و غربی، بین کره‌ی شمالی و جنوبی و بر فراز دیوارهای بتونی که خاک را برای مردم فلسطین تنگ‌تر می‌کند و سمت اسرائیلی‌ها را بی هیچ قانونی، بیشتر می‌گشاید، پرواز کردند. تصور کنیم داستان‌هایی را که آن ها دیدند و ما هرگز نمی‌شنویم‌شان. تصور کنیم که آدمی می‌توانست همه‌ی قلبش را، جهانش را و وطنش را، همچون پرنده‌ها -و البته بنفشه‌ها- بردارد و با خود ببرد، هرکجا که خواست!
بخش وستردوک، آمستردام، هلند
کلیسای باسیل مقدس، مسکو، روسیه
پارک مرکزی، نیویورک، آمریکا
آبشار ایگوآسو، آرژانتین و برزیل
دوبی، امارات
آبشار churun- meru در ونزوئلا
بارسلونا، اسپانیا
خلیج هالونگ، ویتنام
طاق نصرت، پاریس، فرانسه
سانتورینی، اویا، یونان
تجمع فلامینگوها، دریاچه‌ی بوگوریا، کنیا
تالاب یخ‌زده‌ی Jokulsarlon ، ایسلند
دریاچه‌ی پاول، یوتا-آریزونا، آمریکا
دریاچه‌ی بایکال، روسیه
کاش آدمی می توانست وطنش را همچون بنفشه ها باخود ببرد به هرجایی که می خواست.
عالی بود مثل همیشه خانم مجیدی نازنین
این شعر زیبا رو به خاطر دارم فرهاد مهراد اجرا کرده بود:
ای کاش آدمی وطنش را همچون بنفشه می شد با خود ببرد هر کجا که خواست
هیچ چیزی بهتر ازین نیست که چند روز متوالی چندین پست از خانوم فرانک بخونم…انتخاب موضوعات خوب با نوشتار خوب….ممنون.
بسیار زیبا.همه عکسها یه طرف پارک ملی نیویورک یک طرف.با دیدنش حس دنیای مدرن به آدم دست میده
بسیار زیبا. مرسی
تنوع و خاص بودن مطالب و پست های سرکار خانم مجیدی عالی و بی نظیرِ.
سپاس سرکار خانم مجیدی!
واقعا عالیییییییییییییی بود
بسیار زیبا بود! البته فک کنم لنز چشم پرنده ها کمی متفاوت باشه.
بسیار زیبا…. مرسی
عالییییییی بود عکسا
ممنون از تصاویر زیبا اما فکر کنم اگه بجای “طاق نصرت” بنویسید “دروازه پیروزی” بهتر باشه ☺