سی تی اسکن CT ریه چه کمکی به تشخیص بیماری‌های ریه و دستگاه تنفس می‌کند؟
توموگرافی کامپیوتری کاربردهای بسیاری در طب ریه دارد و نسبت به عکس سینه اطلاعات دقیق‌تری از ساختمان ریه در اختیار می‌گذارد. با استفاده از این تکنیک می‌توان مقاطعی از کل قفسه سینه، معمولاً با فواصل 1 سانتی‌متری به دست آورد. می‌توان وضوح تصویر (contrast) را برای مشاهدهٔ بهینهٔ پارانشیم ریه یا ساختمان‌های جنبی مدیاستن تنظیم کرد. استفاده از ماده حاجب وریدی به عنوان بخشی از مطالعه امکان تفکیک ساختمان‌های عروقی و غیرعروقی مدیاستن را فراهم می‌آورد. ا
سکن توموگرافی کامپیوتری از قفسه سینه در مقایسه با عکس سینه جزییات آناتومیک بسیار بیشتری در اختیار می‌گذارد. قدرت تفکیک (resolution) بالاتر امکان روشن ساختن بسیاری یافته‌ها را فراهم می‌آورد. CT در مشخص ساختن گرهک‌ها؛- توده‌های ریوی؛ افتراق بین ضخیم شدگی جنب و مایع جنبی، تخمین اندازهٔ قلب و وجود مایع پریکاردی، شناسایی الگوی درگیری در بیماری بینابینی ریه، تشخیص حفره‌ها، شناسایی فرایندهای درون حفرات مثل مایستوم‌ها، سنجش کمی وسعت و توزیع آمفیزم، تشخیص و اندازه‌گیری بزرگی گره‌های لنفاوی مدیاستن برای مرحله‌بندی سرطان ریه، و شناسایی تهاجم عروقی توسط نئوپلاسم کمک کننده است. نسل‌های جدیدتر اکسنرهای CT قادر به استفاده از چندین باریکه پرتو هستند به طوری که همزمان ۴ تا ۶۴ تصویر با سرعتی بسیار بالاتر از مدل‌های قدیمی‌تر که فقط از یک باریکه پرتو X و آشکارساز آن استفاده می‌کردند ایجاد می‌کنند.
CT آنژیوگرافی امکان بازسازی تصاویر سه بعدی از سامانهٔ عروق ریوی را فراهم می‌سازد. این روش تصویربرداری به عنوان روش انتخابی برای تشخیص آمبولی ریه ظهور کرده و جایگزین اسکن ذره‌نگاشتی (scintigIaphic) تهویه – خون‌رسانی ریه گردیده است. از این تکنیک می‌توان در شناسایی ناهنجاری‌های عروقی ریوی مثل شکافته شدن آئورت (aortic dissection)، بدریختی‌های (malformation) عروق ریوی، و آنوریسم‌های آئورت نیز استفاده کرد.
CT با قدرت تفکیک بالا تکنیکی است که برشی‌های آناتومیک نازک (۱ میلی‌متری) ایجاد می‌کند تا تصویری با وضوح بالا از پارانشیم ریه به دست دهد. در CT با قدرت تفکیک بالا، یک الگوریتم بازسازی ویژه، فصول مشترک بافت نرم را واضح‌تر می‌سازد تا قابلیت مشاهدهٔ پارانشیم ریه فراهم گردد. این تکنیک عمدتاً برای شناسایی بیماری بینابینی ریه و برونشکنازی به کار می‌رود. این تکنیک در تشخیص بیماری بینابینی ریه که ممکن است در عکس ساده سینه آشکار نباشد بسیار مفید بوده و در تشخیص برونشکتازی جایگزین برونکوگرافی شده است.
