شگفتی گوشت های ده هزار ساله یخزده ماموتها
اجساد ماموتهایی که در گل ولای سواحل رودخانه برسوکا در سیبری کشف شد مدتها دانشمندان را دچار سردرگمی کرده بود. از همه عجیبتر آن بود که اجساد این هیولاهای یخزده سالم مانده و بعضی از آنها گل و برگ گیاه آلاله در دهان داشتند اما این واقعیت که در ابتدا توجه چندانی به آن نشد، بعد ها جای پایی شد برای رسیدن به یکی از ماجراهای وحشتناک تاریخ زمین.
ماموتها جانوران پستانداری بودند با عاج بلند و از خانواده فیلها که نزدیک نیم میلیون سال بر پهنه زمین می زیستند و ۲۰۰۰ هزار سال قبل از میان رفتند. در مناطق همیشه یخزده سیبری تا آلاسکا و کانادا هنوز می توان اجساد این جانوران را پیدا کرد. درست مانند گوشت گوساله یخزده.
طبق گفته بعضی از دانشمندان، علی رغم گذشت هزاران سال گوشت آنها هنوز خوردنی است. جسد حیوانات دیگری نیز در همان لایه ها بصورت توده ای از گوشت و استخوان در هم پیچیده یافت شده است.
دانشمندان برای توضیح این فاجعه پاسخی ساده دارند، گله هایی بزرگ از ماموتها در چراگا ههای بزرگ قطبی – توندرا – در فصل تابستان که از علف پوشیده شده بود، به چرا مشغول بودند.
هر از گاه یکی از آنها در آبشارهای نزدیک به این انجماد یا در شکافهای یخی می افتاد برف روی آن را می پوشاند و در طول قرنها لاشه اش سالم می ماند.
توضیح، بسیار روشن اما نادرست بود. او در آن چراگاهها آبشار یخی وجود نداشت. نواحی وسیعی از قطب از یخ پوشیده شده بود اما زمینهای توندرا از خاک شن و لای و لجن پوشیده شده که آب یخزده سطح آن را می پوشاند، و ماموتها نه در یخ بلکه در لجن زیر آن یافت شده اند.
علاوه بر آن، در دوران معینی در سیبری یخبندان نبود مگر در نواحی مرتفع کوهستانی که چراگاه ماموتها نبود.
فرضیه جدیدی پا گرفت، ماموتها بدرون رودخانه ها افتادند و توسط جریان آب به اعماق رودخانه به میان گل و لجن کشانده شدند اما این فرضیه نیز با اشکال روبرو شد، در توندرا رودخانه ای وجود نداشت و در ضمن اجساد بسیاری از آنها سر پا بود.
از متخصصین انجماد گوشت نظرخواهی شد اما آنها موضوع را پیچیده کردند و گفتند امکان ندارد موجودی به بزرگی ماموت را در هوایی نظیر قطب به آن صورت منجمد کرد.
اگر گوشت به آرامی منجمد شود کریستالهایی در سلولهای گوشت تشکیل می شود که باعث ترکیدن سلول و رطوبت زدایی گوشت نشده گوشت را غیرقابل مصرف می کند. در مورد گوشت ماموتها جریان امر به گونه ای دیگر بوده.
برای انجماد ورقه ای از گوشت گوساله، ۱۳۰ دقیقه زمان و سرمای ۴۰- درجه سانتیگراد لازم است. برای انجماد موجود عظیم الجثه و زنده ای چون ما موت که بدنش از موی ضخیم هم پوشیده شده بود سرمای حدود ۱۰۱- درجه سانتیگراد لازم بود که چنین سرمایی حتی در منطقه قطبی نیز وجود نداشته است.
شواهد، نادرست بودن تمام این فرضیات را نشان میدهد على الخصوص در مورد ماموتهای منطقه برسوکا، این جانوران در زمان مرگ به چرا و خوردن علف و برگهای آلاله مشغول بودند.
باغبانها میدانند که گل آلاله به آب و هوایی معتدل، آفتاب و باران نیازمند است، چطور ممکن است ما موتهایی که به آرامی مشغول جویدن گل و علف در هوایی معتدل بوده اند، بناگاه با سرعتی باور نکردنی درجا یخ بزنند؟
دانشمندان ناچارند توضیح دهند که چگونه ماموتها نه فقط در برسوکا بلکه حتی در سیبری شمالی و آلاسکا به ناگاه منجمد شدند.
هیچ تغییر شناخته شده ای در آب و هوا نمیتواند منشا انجماد ناگهانی جانورانی به آن عظمت آنهم در طول هزاران کیلومتر فاصله شده باشد تنها سیلی ناگهانی می تواند چنین حادثه ای را باعث شود که آنهم در زمان مورد بحث گزارش نشده است.
شواهد حاکی از آن است که وقوع زلزله ای سخت شکافهای ناگهانی ناشی از آن، باعث این ماجرا شده است، قشر زمین که به ضخامت ۲۰ تا ۶۰ مایل بر روی گدازه داخلی شناور است از صفحات متعددی تشکیل شده که به روی یکدیگر فشرده شده اند. عمل جابجایی و تماس صفحات تحت فشارهای غول آسا منجر به زلزله و گسیختگیهای عظیم میشود.
تصور می شود این گسیختگیها باعث فرو رفتن ماموتها و مرگ آنها و ایجاد شکافی عظیم در زمین شده است. چنین شکافی نه فقط باعث خروج مواد مذاب میشود بلکه مقادیر عظیمی گاز را تخلیه می کند ، اگر این گاز به ارتفاع زیادی در اتمسفر برسد سرمای شدیدی را ایجاد میکند و بر روی هوای گرم نزدیک زمین فرو می آید آن لایه هوا را میشکافد و با سرعتی باور نکردنی به زمین می رسد. نتیجه سرمای غیرقابل تصور ۱۰۱- درجه است.
در سیبری ماموتها ، بر روی توندرا مشغول چرا بودند که سرمایی سخت بر آنها نازل شد و ریه های آنها را پر از هوای یخزده کرد و چون آبها منجمد شد، در چند ثانیه آنها منجمد شده و بتدریج در زمین فرو رفتند.
هر چه بود، حادثه وحشتناکی اتفاق افتاد و امکان دارد این واقعه در آینده نیز تکرار شود.