چرا کودکم جیغ می‌زند؟
نوزاد از زمان تولد برای تأمین نیازهای خود یا بیان مشکلاتش فقط گریه می‌کند. سپس بتدریج حرف می‌زند و با بیان کلمات نیاز خود را بیان می‌کند. بعضی مشکلات جسمی، مسائل شنوایی یا بیماری‌های کودک ممکن است با بی‌قراری، گریه کردن ممتد و جیغ زدن کودک همراه باشد. این یک وسیله برای ارتباط با محیط و ابزار نیاز یا مطرح کردن خود است.
جیغ زدن کودک در هر سنی معنا و مفهوم متفاوتی دارد. زیر یک سال، جیغ زدن کودک راه ارتباطی او با مادرش است. بعد از سه تا چهار ماهگی، این جیغ‌ها ممکن است همراه با گریه باشد و معمولاً کودک هنگام خستگی، گرسنگی، درد داشتن یا کثیف بودن پوشک جیغ می-زند. معمولاً مادر یا مراقب کودک می‌تواند تا زیر یک سال تشخیص دهد علت گریه و جیغ زدن کودک چیست.
از 15 ماهگی که سخت‌ترین تربیت کودک است و به آن نوپایی گفته می‌شود، کودک یک سلسله رفتار از خود بروز می‌دهد که آن را قشقرق می‌نامیم. این رفتار شامل جیغ زدن کودک، فریاد کشیدن، پا به زمین کوبیدن، سر به زمین یا دیوار زدن همراه با گریه است. قشقرق به پا کردن معمولاً از 15 ماهگی شروع می-شود و تا سه سالگی ادامه می‌یابد و بیشتر به منظور دستیابی به خواسته‌ای است که والدین در مقابل آن پافشاری می‌کنند. در این سنین، جیغ زدن کودک به دلیل بیماری، گرسنگی و تشنگی نیست. حدود 10 درصد از کودکان بدخلق، بدقلق، غیرقابل پیش‌بینی و انعطاف‌ناپذیر هستند. دو تا سه سالگی سن استقلال طلبی کودک است و تصور می‌کند مرکز دنیاست و همه باید به او توجه کنند و ممکن است حتی بی‌دلیل جیغ و فریاد راه بیندازد تا توجه دیگران را به خودش جلب کند.
برای مقابله با جیغ زدن کودک و قشقرق‌های او، ابتدا باید دلایل ایجاد قشقرق و جیغ زدن کودک را شناسایی کنید. چنانچه خواسته کودک معقول باشد خواسته او را برآورده کنید و با کودک لجبازی نکنید. اما اگر کودک به دلیل ناموجه، جیغ و فریاد راه می‌اندازد، به او بی‌توجه باشید و رفتارش را نادیده بگیرید؛ زیر اگر بلافاصله خواسته او را برآورده کنید کودک یاد می‌گیرد با استفاده از قشقرق، تمام خواسته‌های خود را برطرف کند. فضای خانه را آرام و کم تنش نگه دارید. سبک تربیتی پدر و مادر بهتر است همسو باشد تا کودک سوء استفاده نکند. در مقابل قشقرق کودک و جیغ‌زدن او نباید شما نیز جیغ بزنید و رفتار او را تقویت کنید. به کودک، الفاظ و جملات منفی مانند «جیغ‌جیغو»، «دوستت ندارم» و «ازت خسته شدم» نگویید. به جای تمرکز بر رفتارهای پرخاشگر کودک، رفتارهای آرام او را تقویت کنید و در زمان‌هایی که با آرامش رفتار می‌کند به او توجه بیشتری نشان دهید. با کودک خود وقت بگذرانید و نیازهای عاطفی، روانی و اجتماعی او را برآورده کنید.
