آیا یوفوها واقعا وجود دارند؟
ادوارد راپلت، رئیس کمیته سری تحقیقات نیروی هوایی ایالات متحده، زمانی در اوایل دهه ۵۰ میلادی / ۳۰ شمسی نوشت: «تمام جنجال‌ها درباره لغت «مدرک» به یک سوال ختم می‌شود؛ اینکه مدرک چیست؟
آیا یوفوها باید جلوی در ورودی کارمندان پنتاگون فرود آیند؟ یا مدرک این است که راداری زمینی یوفویی را ردیابی کند، هواپیمای جنگنده‌ای را برای رهگیری آن ارسال کند، خلبان جنگنده آن را ببیند و با رادار خود روی آن قفل کند، فقط برای اینکه یوفورا مجبور کند با سرعتی خارق العاده دور شود؟
یا مدرک این است که خلبان جنگنده‌ای به سمت یوفو شلیک کند و حتی با وجود تهدید به محاکمه در دادگاه نظامی روی حرف خود بایستد؟ آیا این مدرک محسوب می‌شود؟ » الزلی کین، خبرنگار حوادث و نویسنده کتاب «یوفوها: ژنرال‌ها، خلبانان و مسؤولان دولتی رسما سخن می‌گویند» به این نکته اشاره می‌کند که در ۹۰ تا ۹۵ درصد گزارشات مربوط به مشاهده یوفوها در نهایت مشخص می‌شود که ناظران در واقع شاهد بالون‌های هواشناسی، گوی‌های آذرخش، منور، هواپیما، و سایر پدیده‌های زمینی بوده‌اند. اما آن ۵ تا ۱۰ درصد مشاهدات دیگر به آسانی قابل توضیح نیستند؛ اما بدان معنا هم نیست که این مساله فرازمینی بودن منشأ آن‌ها را اثبات می‌کند. با این وجود، کین استدلال می‌کند این فرضیه که یوفوها بازدید کنندگانی از دنیاهای دیگر هستند «نظریهای منطقی است؛ و با توجه به داده‌هایی که ما در اختیار داریم باید مد نظر قرار گیرد.» اما مهم‌ترین شواهدی که برای این فرضیه وجود دارند کدامند؟
تاریخچه طولانی و مستند مشاهدات
یوفوها همیشه این دور و بر بوده‌اند؛ در واقع خیلی پیش از آنکه انسان‌ها آسمان را به تسخیر خود را درآورند. نخستین گزارش از مشاهده یوفو در آمریکا به سال ۱۰۱۸ / ۱۶۳۹ بازمی گردد؛ زمانی که جان وینتروپ، فرماندار مهاجرنشین ماساچوست در دفتر یادداشت روزانه خود می‌نویسد: جیمز اورل، مردی موقروبا خرد» و دو شاهد دیگر جرم درخشانی را دیده‌اند که به مدت دو تا سه ساعت بر فراز رودخانه مادی (MuddyRiver) نزدیک چارلزتاون پرواز می‌کرد. در طول قرن نوزدهم، مشاهدات مستندی دال بر مشاهده اجسامی گزارش شد که بعدها کشتی هوایی (Airships) نام گرفتند. از جمله گزارش جولای ۱۸۸۴ / تیرماه ۱۲۶۳ که از مشاهده یوفویی زحل مانند (توپی که حلقه‌ای به دور آن وجود داشت) در نوروود ایالت نیویورک حکایت می‌کرد؛ یا جرم سریع السیری که در سال ۱۸۹۷ /۱۲۷۶ برای مدت کوتاهی بالای سر مردم وحشت‌زده شهر اورست ایالت کانزاس پرواز کرد.
همسانی و سازگاری توصیفات از چیزی که به نظرسفینه بیگانگان است
طی دهه هاتوصیف شاهدان یوفوها از شکل و سایر مشخصات اجرامی که دیده بودند، همسانی بینظیری را نشان می‌دهد. در سال ۱۳۲۸ / ۱۹۴۹، نویسندگان گزارش پروژه علامت (Project Sign) یکی از نخستین تحقیقات نظامی درباره یوفوها چهار گروه اصلی این اجرام را شناسایی کردند: لوحهای پرنده یا بشقابها، شناورهای سیگار یا اژدر مانند بدون بال یابالچه، اجرام کروی یا بالون مانند که قادر به شناور ماندن یا پرواز با سرعت بالا بودند، و گوی‌های نورانی بدون شکل فیزیکی مشهود که قابلیت مانور داشتند. نزدیک به ربع قرن بعد، گروه بازرسی دولتی فرانسه به سرپرستی کلود پور از مرکز ملی تحقیقات فضایی، الگوی مشابهی را در میان بیش از ۱۰۰۰ گزارش دریافت شده از فرانسه و سایر کشورها پیدا کرد. البته در سال‌های اخیر، گزارشاتی دال بر مشاهده یوفوهای گوهای شکل که شبیه جدیدترین هواپیماهای نظامی زمینی هستند جایگزین بعضی از اشکال سنتی یوفوهاشده است
تعداد بی شمارمشاهدات جدید که توسط افراد حرفه‌ای و موثق انجام شده است
راپلت در کتاب خود با عنوان «گزارش اجرام پرنده ناشناس» که در سال ۱۳۳۴ / ۱۹۵۵ منتشر شد، به نمونه‌های بیشماری از سربازان ارتش، خلبانان عادی و نظامی، دانشمندان و سایر افراد حرفه‌ای قابل اعتماد استناد می‌کند که یوفوها را مشاهده کرده‌اند. در یک نمونه، راپلت از تجربه خلبان یک جت جنگنده 86-F نیروی هوایی آمریکا سخن می‌گوید که تلاش کرد تا یوفویی را ردیابی کند و موفق شد به فاصله ۱۰۰۰ متری جرمی بشقاب مانند نزدیک شود؛ اما پس از اینکه به سوی آن شلیک کرد، جرم ناشناس به سرعت برق از او دور شد. او همچنین به رویارویی سال ۱۹۴۸/ ۱۳۲۷ اشاره می‌کند که دو خلبان یک خط هوایی به فاصله ۱۰۰ متری یوفویی نزدیک شدند، و دو ردیف پنجره با نورهای درخشان را مشاهده کردند.
وجود شواهد محتمل فیزیکی از رویارویی با فضاپیمای بیگانگان
گزارش سال ۱۳۴۷ / ۱۹۶۸ دانشگاه کلرادو که توسط گروهی به سرپرستی جیمز کوندون گردآوری شده بود، مستند به نمونه‌های بیشماری از مناطقی بود که خاک، چمن و سایر پوشش گیاهی آن‌ها ظاهرا در اثر مواجهه با یک یوفو صاف شده بود، سوخته بود، شکسته بود یا به اطراف پراکنده شده بود. تحقیق علمی دیگری در خصوص شواهد فیزیکی یوفوها که در اواخر دهه ۱۳۷۰/ ۱۹۹۰، و به سرپرستی اخترفیزیکدان دانشگاه استنفورد، پیتر استروک انجام شد؛ نمونه‌های گیاهی را توصیف می‌کرد که از محل فرود یوفویی احتمالی در فرانسه تهیه شده بود. محققان فرانسوی کشف کردندبرگها تحت تاثیر تغییرات شیمیایی غیر عادی قرار گرفته‌اند که تنها می‌تواند ناشی از تابش قدرتمند مایکروویو باشد؛ موضوعی که توضیح آن با توجه به یافت نشدن اثری از پرتوزایی (رادیواکتیویته) در محل بسیار دشوار بود.
اثرات فیزیولوژیک مستند روی بدن شاهدان یوفوها
گزارش استروک همچنین علائم و نشانه‌هایی را توصیف می‌کرد که افراد مختلفی که با یوفوهاروبه رو شده بودند به آن‌ها دچار شده‌اند. این نشانه‌ها از سوختگی و کری موقتی، تاحالت تهوع مداوم و از دست دادن حافظه را شامل می‌شود. از جمله واضح‌ترین نمونه‌ها می‌توان ماجرای بتی کش، ویکی لندروم ونوه وی کولبی را نام برد. آن‌ها در دسامبر ۱۹۸۰ / آذرماه ۱۳۵۹ با «جرمی بزرگ و الماس مانند» مواجه شدند که بر فراز جاده‌ای در تگزاس شناور بود.هر سه نفر پس از آن دچار بیماری شدند. برای مثال بتی کش علاوه بر تهوع شدید و اسهال، دچار تاول‌های بزرگی روی صورت خود شد. این اثرات برای چندین سال ادامه داشت و باعث شد او بیش از ۲۰ بار در بیمارستان بستری شود.
منبع: دانستنیها – مهر 1392
