سریال مردان دیوانه – Mad Men – داستان، نقد و بررسی
پدیدآورنده: متیو وینر
تهیه‌کنندگان: متیو وینر، اسکات هورن باکر، لیزا آلبرت
نویسندگان: متیو وینر، کیتر کوردن، آندری ژاکمتون، ماریا ژاکمتون، لیزا آلبرت
کارگردانان: فیل آبراهام، لسلی لینکا گلتر، تیم هانتر، مایکل آپندال، متیو وینر
موسیقی متن: دیوید کاربونارا
بازیگران: جان هام (دان دریپر)، الیزابت ماس (پکی اولسن)، وینسنت کار تایزر (پیت کمپبل)، جنیوری جونز (بتی دریپر)، کریستینا هندریکس (جوآن هریس)، آرون استیتون (کن کاسگروو)، ریچ سامر (هری کرین)، جان اسلاتری (راجر استرلینگ)، کایرنان شیپکا (سالی دریپر)، رابرت مورس (برترام کوپر)
تولید و پخش: کمپانی برادران وینر، لاینزگیت تلویژن، شبکه ای‌ام سی
خلاصه داستان سریال مردان دیوانه
ماجراهای سریال در سال‌های پایانی دهه‌ی پنجاه و سال‌های آغازین دهه‌ی شصت در دنیای آغشته به دود سیگار و بوی الکل تبلیغات در خیابان مدیسن در شهر نیویورک و شرکت تبلیغاتی استرلینگ کوپر می‌گذرد.
شخصیت کلیدی آن‌دان دریپر، یکی از مدیران خلاق شرکت است که بعد‌ها در به راه‌اندازی شرکت استرلینگ کوپر دریپر پرایس سرمایه‌گذاری هم می‌کند. در فصل‌های مختلف سریال به رابطه دان دریپر با همکاران‌اش در محیط کار و همسرش بتی و فرزندانش در خانه پرداخته می‌شود.
پخش سریال مردان دیوانه از ۱۹ ژوئیه ۲۰۰۷ از شبکه ای ام سی شروع شد. فصل اول سریال بعد از پخش ۱۳ قسمت در تاریخ ۱۸ اکتبر ۲۰۰۷ به پایان رسید.
متیو وینر در سال ۲۰۰۰ به عنوان یکی از نویسندگان مجموعه‌ی بکر (۲۰۰۴-۱۹۹۸) فعالیت می‌کرد که متنی برای اولین قسمت یک سریال نوشت. در سال ۲۰۰۲ دیوید چیس بعد از خواندن این متن از متیو وینر دعوت کرد تا به عنوان یکی از نویسندگان مجموعه‌ی خانواده‌ی سوپرانو کار کند. به گفته‌ی چیس متنی که وینر نوشته بود زنده بود و حرف تازهای برای گفتن داشت. او داستانی درباره دنیای تبلیغات در دهه شصت نوشته بود و از طریق آن قصد داشت به تاریخ مدرن آمریکا هم نگاهی بیندازند.
وینر این متن را هفت سال کنار گذاشت و در این مدت نتوانست نظر مثبت مسئولان شبکه‌های اچ بی‌او یا شوتایم را جلب کند تا کار تولید سریال را به راه بیندازد. وقتی خانواده سوپرانو در حال اتمام بود مسئولان شبکه کابلی ای ام سی که در صدد تهیه سریال تازهای بودند از وینر دعوت به همکاری کردند.
جان هام (شهر)، کریستینا هندریکس (بران) و جنیوری جونز (افراد ایکس: درجه یک) هم با اینکه قبل از بازی در مردان دیوانه در فیلم‌های سینمایی هم بازی می‌کردند اما بیشتر به خاطر حضور در این سریال معروف شدهاند.
منیو وینر: «در سریال مردان دیوانه همه چیز هست. یک مقطع تاریخی خاص با فضای منحصربه فردش، مدل لباس‌ها و مو‌های خاص آن دوران ولی در طول تولید این سریال همیشه به بررسی زندگی ش خصیت‌ها علاقه‌مند بوده‌ام. سعی‌ام این بود که نشان بدهم چطور وقتی مردم احساس آزادی می‌کنند، شورش‌ها شکل می‌گیرد و دولت‌ها از هم می‌پاشند. اما همین حس موجود در فضاست که به شخصیتی مثل بتی اجازه می‌دهد به این نتیجه برسد که دوره‌ی ازدواج او با‌دان به سر آمده. »
ماریا ژاکمتون: «تیم نویسندگان ما بیشتر از خانم‌ها تشکیل شده، خانم‌هایی که از بیست ساله تا پنجاه ساله در بین آنها دیده می‌شود. خانم‌ها در بخش‌های کلیدی دیگر سریال از جمله تولید و کارگردانی هم حضور دارند. متیو وینر و اسکات هورن باکر براساس تجربه و توانایی‌ها افراد آنها را برای ساخت سریال انتخاب می‌کنند. آنها در سئوالی اصلی می‌پرسند: “آیا می‌توانی چنین دنیایی خلق کنی؟ آیا می‌توانی شیوه داستان گویی منسجمی ارائه بدهی؟ ”
جان هام: «در طول سریال مردان دیوانه شخصیت‌دان تصمیماتی می‌گیرد که هم برای خودش و هم برای اطرافیان او شرایط ناخوشایندی پدید می‌آورد. بعد از یک جایی به بعد‌دان با عواقب تصمیمات نادرست‌اش روبه رو می‌شود. زندگی زناشویی‌اش از هم فرو می‌پاشد و دیگر آن محبوبیت سابق در دنیای تبلیغات را ندارد چون این حرفه بیشتر به جوان‌ها بها می‌دهد. اما نکته اینجاست که دان خودش را خوب می‌شناسد و می‌داند که می‌تواند خود را با شرایط تطبیق بدهد. »
قسمت اول مردان دیوانه عنوان پربیننده‌ترین قسمت اول سریالی تلویزیونی محصول شبکه‌ای ای ام سی را به خود اختصاص داد و نام دوپهلوی سریال از اصطلاحی گرفته شده که در اواخر دهه‌ی پنجاه برای مدیران اجرایی شرکت‌های تبلیغاتی در خیابان مدیسن استفاده می‌کردند
طبق قوانین ایالت کالیفرنیا بازیگران نمی‌توانند در محیط بسته سیگار بکشند. وینر هم تصور عدم وجود صحنه‌های سیگار کشیدن شخصیت‌ها را به یک شوخی تشبیه کرد. به همین خاطر. به جای کشیدن سیگار واقعی سیگار‌های گیاهی می‌کشند.
شخصیت‌ها این طرف و آن طرف می‌روند، بدون آنکه متوجه باشند زندگی‌شان چقدر بی‌هدف است. فکر می‌کنند زندگی زناشویی‌شان بی‌نقص است اما این طور نیست. تصور می‌کنند بهترین شغل دنیا را دارند اما این طور نیست. از سلامتی هم که خبری نیست، وقتی مدام سیگار می‌کشند و الکل مصرف می‌کنند خیلی راحت می‌شود پی برد که در دهه‌ی شصت آمریکا چطور زندگی‌ها و خانه‌ها همه کاغذی و رویا‌ها و بلندپروازی‌ها همه پوشالی بوده‌اند. بعد می‌شود به نکته‌ی اصلی رسید: سریال مردان دیوانه نمایشگر جامعه‌ی امروز آمریکاست.
نکته‌ی شگفت‌انگیز سریال بافت داستانی آن است. صحنه‌های خنده دار بسیاری در سریال هست به شرط آنکه به جزئیات داستان دقت کرده باشید و بدانید در قسمت‌های قبلی چه اتفاقاتی افتاده. لحظات تراژیکی هم هست که اگر داستان سریال را به طور کامل ندانید، متوجهی ظرافت آنها نخواهید شد. بسیاری از دیالوگ‌ها هم دوپهلو هستند و می‌شود برداشت‌های متفاوتی از آنها داشت.
مردان دیوانه سریالی چشم نواز است؛ از طراحی صحنه و کارگردانی هنری درخشان آن گرفته تا فیلمبرداری، نورپردازی و فضاسازی‌های روشن و سایه روشن آن، همه و همه در خلق | دنیای خاص سریال نقشی کلیدی ایفا برعهده دارند.
عنوان‌بندی آغازین مردان دیوانه تماشایی است؛ در قالب انیمیشن مردی با کت و شلوار رسمی را می‌بینیم که از ارتفاع به پایین سقوط می‌کند و اطراف او پر از آسمانخراش‌های پوشیده از تبلیغات هستند. این عنوان‌بندی ترکیبی از تیتراژی است که سائول باس برای شمال از شمال غربی (آلفرد هیچکاک، ۱۹۵۹) ساخته اشاره‌ای به پوستر سرگیجه (آلفرد هیچکاک، ۱۹۵۸) دارد و به نوعی یادآور عنوان‌بندی‌های فیلم‌های جیمز باند است.
شخصیت کلیدی سریال‌دان دریپر (جان هام) است؛ او از آن دسته شخصیت‌هاست که به راحتی نمی‌شود با آنها ارتباط برقرار کرد. دان دریپر در نظر اول مردی عبوس، بلند پرواز و مغرور است اما به مرور پرده‌ها کنار می‌روند و جنبه‌های تازهای از این شخصیت آشکار می‌شود که به بیننده اجازه می‌دهد بتواند ارتباط نزدیک‌تری با این شخصیت برقرار کند، حتی اگر قرار نباشد که با او احساس همذات پنداری پیدا کند.
موفقیت مردان دیوانه به نمایش موفقیت‌آمیز فیلم‌هایی درباره مردانی که در دهه‌ی پنجاه در شهر کار می‌کنند و زنان خانه دارشان در حومه‌ی شهر از بچه‌ها مراقبت می‌کنند هم مرتبط است، فیلم‌هایی مثل ساعت‌ها (استیون دالدری، ۲۰۰۲) و جاده رولوشنری (سام مندز، ۲۰۰۸) که تصویری دلخراش و تیره و تار از زندگی در عصر موسوم به اضطراب را به تصویر می‌کشند. شاید به همین خاطر است که بیشتر قسمت‌های سریال ختم به سیاهی می‌شود.
ریتم ادای دیالوگ‌ها توسط شخصیت‌ها تند و تیز است و حرف‌های گزنده‌ای به زبان می‌آورند. مردان دیوانه از این نظر یادآور سریال‌هایی است که ارون سورکین (نویسنده برنده اسکار فیلم شبکه‌ی اجتماعی) نویسنده آنهاست.
