سریال 24 – معرفی، نقد و خلاصه داستان – یک اکشن و تریلر سیاسی به‌یادماندنی

پدیدآورندگان: جوئل سرنو، رابرت کوچران. تهیه‌کنندگان: جوئل سرنو، رابرت کوچران، کیفر ساترلند

نویسندگان: جوئل سرنو و رابرت کوچران (۱۹۵ اپیزود)، هاوارد گوردن

کارگردانان: جان کاسار، براد ترنر، میلان چیلوف، برایان اسپایسر، استیون هاپکینز

مدیر فیلمبرداری: رادنی چارترز (۱۸۶ اپیزود)

موسیقی متن: شان کالری. تدوین: دیوید لاتهام، اسکات پاول

بازیگران: کیفر ساترلند (جک بائر)، لسلی هوپ (تری بائر)، سارا کلارک (نینا مایرز)، الیشا کاتبرت (کیم بائر)، دنیس هیزبرت (دیوید پالمر)، سارا وینتر (کیت وارنر)، کارلوس برنارد (تونی آلمدیا)، مری لین راجسکوب (کلوئه ابراین)

خلاصه سریال:

جک بائر، مامور پلیس فدرال آمریکا، یکی از آن شخصیت‌های آشنای آثار پلیسی آمریکایی است؛ او دوست ندارد همیشه طبق قوانین رایج کارش ماموریت‌هایش را انجام بدهد. جک بائر عضو واحد ضدتروریسم لس‌آنجلس است و کارش این است که از انفجار بمب، پخش ویروس و اقدام به ترور جلوگیری کند. معمولاً در حین انجام دادن کار پردردسرش هم جان فردی از نزدیکان و دوستان‌اش به خطر می‌افتد و او باید دست به عصا راه برود. با وجود این، جک بائر یکی از آن ماموران کله‌شق پلیس است که شیوهٔ کارش نشان می‌دهد او به این آموزه معتقد است که «وسیله، هدف را توجیه می‌کند».

ایدهٔ ساخت سریال اول به ذهن جوئل سرنو، تهیه کنندهٔ مجموعه‌ها و برنامه‌های تلویزیونی، رسید. ایده این بود که سریالی تلویزیونی با ۲۴ اپیزود در هر فصل ساخته شود که هر قسمت آن یک روز کامل را به نمایش بگذارد. سرنو ایده‌اش را تلفنی با همکارش رابرت کوچران در میان گذاشت. پاسخ اولیهٔ کوچران منفی بود: «بی‌خیال‌اش شو، این بدترین ایده‌ای است که تا به حال شنیده‌ام. هم جواب نمی‌دهد و هم این‌که اجرای آن خیلی سخت است.» اما ماجرا طور دیگری پیش رفت و روز بعد آن دو با هم ملاقات کردند تا ایدهٔ ساخت این سریال برای شبکهٔ فاکس را بررسی و نهایی کنند. فاکس قبل از پخش تست اول سریال در بیانیه‌ای گفت: «این سریال گامی رو به جلو در فرم سریال‌های تلویزیونی خواهد بود.»

کیفر ساترلند، بازیگر، کارگردان و تهیه کنندهٔ کانادایی، وقتی در سال ۲۰۰۱ بازی در ۲۴ را شروع کرد ۲۳ سال سن داشت. این اولین باری بود که او در مجموعه‌ای تلویزیونی نقشی ثابت را بر عهده می‌گرفت. او در ۴۳ سالگی بازی در این مجموعه را به پایان رساند.

سریال ۲۴ از آن دسته سریال‌های پرتعلیق و نفس‌گیر است که بیشتر از هر نکتهٔ دیگری ایده‌های بصری‌اش آن را از دو نمونه‌های مشابه‌اش متمایز می‌کند.

قدرت مطلق بودن و خودسرانه رفتار کردن شخصیت جک بائر در مقاطعی کمی توی ذوق می‌زند اما به قول عوامل فیلم بیننده باید خود را جای جک بائر در آن موقعیت خطرناک و بی‌نهایت سرنوشت‌ساز فرض کند که در آن صورت به او حق می‌دهد دست به هر کاری بزند.

نویسندگان سریال خیلی خوب از پس گره زدن منافع ملی و منافع شخصی پرسوناژها برآمده‌اند. بخشی از جذابیت سریال به واسطهٔ واکنش‌های غیرمنتظرهٔ شخصیت‌ها در لحظات سرنوشت‌سازی که عزیزانشان در خطر هستند، به وجود می‌آید.

شروع پخش سریال ۲۴ درست همزمان با رویدادهای پس از حادثه یازده سپتامبر ۲۰۰۱ بود و به همین خاطر ارزیابی آن، به خصوص از فصل دوم به بعد، به عنوان واکنشی به وقایع آن روز اجتناب‌ناپذیر است.

برگ برندهٔ کیفر ساترلند بر نقش جک بائر چشم‌هایش است که آن‌ها را از پدرش به ارث برده. نگاه خیره و همیشه مضطرب ساترلند یکی از ویژگی‌های اصلی شخصیت جک بائر است.

حرف‌های سازندگان

جوئل سرنو: «حجم اتفاقاتی که ظرف یک روز در فصل‌های اول و دوم برای جک بائر اتفاق می‌افتد، غیرواقعی است اما در چارچوب جهانی که در آن زندگی می‌کنیم، می‌توانیم کاری کنیم که چنین اتفاقاتی در یک روز به وقوع بپیوندد. ما توانستیم یک ساعت برنامهٔ پرتنش برای پخش از تلویزیون بنویسیم. سریال به این خاطر جواب داد که ما بر روی جزئیات کوچکی که باعث ایجاد هیجان و تنش می‌شود، تمرکز کردیم.»

رابرت کوچران: «سخت‌ترین کار این بود که داستان‌های زندگی شخصی جک بائر را با فعالیت‌های ضدتروریستی پلیسی پیوند بزنیم. در فصل اول آن‌ها خانوادهی بائر را ربودند ولی نمی‌شد که هر فصل خانوادهٔ جک را بدزدند.»

کیفر ساترلند: «به لطف طرفداران سریال در سراسر جهان بود که موفق شدیم هشت فصل از سریال را بسازیم و من در آن‌ها نقش جک بائر را بازی کنم.»

رابرت کوچران: «در شخصیت کیفر ساترلند نیمهٔ تاریکی هم وجود دارد. به همین خاطر است که در فعالیت‌های سینمایی‌اش تعداد نقش‌های منفی او زیاد است. این حس به صورت طبیعی وارد بازی او می‌شود. به نظرم برگ برندهٔ او در جان بخشیدن به شخصیت دوگانهٔ جک بائر همین بود.»

انتقادات بسیاری از سوی جامعهٔ آمریکا به سریال وارد شد؛ از نحوهٔ نمایش شکنجه در سریال گرفته تا تصویر نادرستی که از مسلمانان ارائه می‌دهد. صدای خیلی ها هم درآمد که شخصیت جک بائر شکنجه را امری عادی، موثر و قابل قبول نشان می‌دهد. به همین خاطر گروهی از طرف ارتش آمریکا با عوامل سریال دیدار کردند و از آن‌ها خواستند دوز صحنه‌های شکنجه سریال را کم کنند. همین اتفاق هم افتاد. استدلال نظامیان این بود که ممکن است سربازان آمریکایی دست به تقلید کارهای جک بائر بزنند.

کار ساخت هر فصل سریال ده ماه و نیم زمان لازم داشت.

در سال ۲۰۰۴ برندهٔ جایزه گلدن‌گلوب بهترین سریال تلویزیونی درام شد و در طول پخش‌اش هر سال پای ثابت جوایز امی بود و عوامل آن جوایز بسیاری به خانه بردند.

کیفر ساترلند در سال ۲۰۰۲ برندهٔ جایزهٔ گلدن‌گلوب بهترین بازیگر مرد سریال تلویزیونی درام شد.

در فهرست پنجاه سریال برتر تمامی دوران نشریه امپایر (منتشر شده در سال ۲۰۰۸) رتبهٔ شش را کسب کرد.

آنیل کاپور و شهره آغداشلو از جمله بازیگران آسیایی‌تبار سریال بودند.

یکی از سریال‌هایی بود که ایدهٔ یک رئیس‌جمهور سیاه‌پوست برای آمریکا در آن مطرح شد.

منتقدان

آدام باکمن (نیویورک پست): «۲۴ سریالی در باب تعلیق، اکشن و خشونت است.»

رابرت بیانکو (یو اس تودی): «نکتهٔ قابل تقدیر سریال ۲۴ این است که همین‌طور که فصل به فصل پیش می‌رود، روش‌های بسیاری برای غافل‌گیر کردن ما پیدا می‌کند یا این‌که دیدگاه ما نسبت به موضوعی را مورد هدف قرار گرفته و آن را تغییر می‌دهد.»

مؤسسهٔ فیلم آمریکا: «۲۴ چهرهٔ سریال‌های تلویزیون را تغییر داد.»

مارک داویدزیاک (کلیولند پلین دیلر): «حتی اگر لحظه‌های در سریال ببینید که صدایتان در بیاید که “ای بابا، بی‌خیال!” باز هم تعداد صحنه‌هایی که باعث خواهد شد بگوید “وای خدای من!” خیلی بیشتر از آن صحنه‌ها خواهد بود.»

متیو گیلبرت (بوستون گلوب): «با این‌که ۲۴ را با علاقه تماشا می‌کنم و کیفیت ساخت آن را تحسین می‌کنم اما نمی‌توانم خیلی آن را جدی بگیرم.»

سریال ۲۴ یکی از دوران‌سازترین مجموعه‌های تلویزیونی پنجاه سال اخیر است؛ دلیل‌اش هم این است که در بسیاری از بخش‌های آن صفحه به چند قسمت تبدیل می‌شود و زمان سریال هم واقعی است. متن‌های سریال هم با توجه بسیار به جزئیات نوشته شده و خطاهای انگشت‌شماری در آن به چشم می‌خورد.

این سریال را می‌توان ماجرای نیمروز (فرد زینه‌مان، ۱۹۵۲) قرن بیست و یکم دانست.

کیفر ساترلند با بازی در نقش جک بائر بالاخره از زیر سایهٔ سنگین پدر و مادرش، دونالد ساترلند و شرلی داگلاس که هر دو بازیگران سرشناسی هستند، بیرون آمد.

این حقیقت که خیلی‌ها عاشق این سریال شده‌اند، باعث می‌شود که ایمان‌ام به جامعهٔ آمریکا را از دست بدهم. ۲۴ واقعا سریال بدی است؛ بازی‌ها، متن سریال، چرخش‌های داستانی و جزئیات فنی این سریال، همه در آستانهٔ تبدیل به حالت کمدی هستند. گول تعریف‌هایی که از این سریال می‌کنند را نخورید!