آبلیسک چیست و مصریان چرا آنها را می‌ساختند؟
آبلیسک یک ستون باریک سنگی با رأس هرمی شکل می‌باشد. اولین و معروفترین این بنا‌ها در مصر ساخته شد. بنظر می‌رسد که این ستون‌های سنگی مصری آبلیسک‌های واقعی باشند، زیرا هر یک از یک سنگ منفرد تراشیده شده‌اند. بعضی بنا‌های یادبود مشهور در ایالات متحده آمریکا مانند «بونکر هیل» و بنا‌های واشنگتن شک شبیه آبلیسک‌ها می‌باشند ولی از قطعات کوچک سنگ ساخته شده.
مصریان معتقد بودند که آبلیسک جایگاه روح خورشید است. آبلیسک‌ها معمولا بصورت قرینه ساخته می‌شده و در دو طرف دروازه‌های معابد و آرامگاه‌ها قرار می‌گرفتند و قسمت فوقانی اغلب با فلزات درخشان مانند طلا پوشیده می‌شد تا اشعه خورشید را منعکس کند. کتیبه‌هایی با خط تصویری در چهار طرف معبد فراعنه، کسی که دستور ساخت ابلیسک‌ها را داد » را ستایش می‌کنند. سنگ‌های تمام ابلیسک‌های مصری از معدن گرانیت در نزدیک آسوان می‌آمد.
بعضی از آنها بیش از ۲۶ متر بلندی داشتند. چگونه مصریان قادر به حرکت چنین ستون‌های عظیمی بودند؟ کسی بطور دقیق جواب آنرا نمی‌داند. بر آورد می‌شود که بیش از بیست هزار نفر مرد برای کشیدن یک ستون لازم است.
آبلیسک‌ها از معدن بطرف رودخانه نیل کشیده می‌شدند و روی قایق بار‌زده و با کشتی به شهر‌های مختلف حمل می‌شدند.
در تمام طول تاریخ، آبلیسک‌های مصری به تمام نقاط دنیا فرستاده شدند. رومی‌ها شدیدا تحت تأثیر آنها قرار گرفته و بعد از فتح مصر توسط مردم روم در سال ۳۰ قبل از میلاد، آنها پانزده آبلیسک را به ایتالیا انتقال دادند. کسی نمی‌داند که چگونه اینکار را انجام دادند.
آبلیسکی که جلو کلیسای «سن پیتر» در رم قرار گرفته است در همان زمان به رم آورده شد. ۱۹ قرن بعد در سال ۱۹۸۵، این ستون به می‌دانی واقع در جلو کلیسای جامع انتقال یافت. این کار در حدود یک سال طول کشید.
در قرن ۱۹ سه آبلیسک از مصر انتقال داده شد. اولین آن در سال ۱۸۳۹ در محل «de la concorde» در پاریس برپا شد. دومین آبلیسک در سال ۱۸۸۰ در سواحل رود تایمز در لندن برپا شد. و سومی در سال ۱۸۸۱ در پارک مرکزی نیویورک سیتی قرار داده شده. آبلیسک‌های لندن و نیویورک هر دو سوزن کلئوپاترا، نامیده می‌شوند.
