پریتونیت ناشی از دیالیز پریتونئال یا صفاقی چیست؟

عوارض اصلی دیالیز پریتونئال شامل پریتونیت، عفونت‌های غیر پریتوئنی ناشی از کاتتر، بالا رفتن وزن و اختلالات متابولیک و اورمی باقی مانده می‌باشد.

تشخیص:

پریتونیت ناشی از دیالیز پریتونئال با وجود حداقل ۱۰۰ عدد WBC در مایع پریتوئن که دست کم ۵۰٪ آن نوتروفیل (PMN) باشد تشخیص داده می‌شود. این اعداد از پریتونیت باکتریال خود به خودی کمتر است که به دلیل وجود دکستروز در محلول‌های دیالیز صفاقی می‌باشد.

علائم بالینی:

درد شکمی، مایع دیالیز کدر، تب و سایر علائم سیستمیک مهمترین تظاهرات آن هستند.

باکتریولوژی:

کوکسی‌های گرم مثبت ( از جمله استافیلوکوک) شایعترین ارگانیسم‌های ایجاد‌کننده هستند که حاکی از منشاء پوستی عفونت می‌باشد.

درمان:

در اغلب موارد می‌توان پریتونیت ناشی از دیالیز پریتونئال را با آنتی بیوتیک داخل صفاقی یا خوراکی درمان نمود.

تعداد زیادی از این بیماران نیاز به بستری در بیمارستان را ندارند. اگر پریتونیت، ناشی از گرم منفی‌های میله‌ای هیدروفیل (مثل سودوموناس) یا مخمر باشد، معمولا درمان آنتی بیوتیکی به تنهایی کافی نبوده و برداشتن کاتتر هم لازم است.