ازوفاژیت ائوزینوفیک چیست و شیوه تشخیص و درمان آن چیست؟

میزان بروز ازوفاژیت ائوزینوفیک در حال افزایش می‌باشد. انفیلتراسیون شدید ائوزینوفیل‌ها در لایه اپیتلیال مری در این بیماری وجود دارد.

بیشتر مبتلایان به ازوفاژیت ائوزینوفیلیک، آلرژیک هستند و اغلب به درماتیت آتوپیک، رینیت آلرژیک، آسم یا ائوزینوفیلی محیطی مبتلا هستند.

 اتیولوژی:

واکنش حساسیت تأخیری نسبت به آلرژن‌های غذا یا پاسخ ایمنولوژیک به آلرژن‌های خارج از دستگاه گوارش، عامل این بیماری است.

علائم بالینی:

شایع‌ترین علامت دیسفاژی است، اما سوزش سردل، درد قفسه صدری و تهوع نیز در این بیماران رخ می‌دهد. گیرکردن و تجمع غذا، ممکن است اولین تظاهر این بیماران باشد.

یافته‌های آندوسکوپیک

۱- کاهش یکنواخت قطر مجرای مری

۲- شیار‌های منفرد یا متعدد در مری Mucosal Furrows)

٣- کنگره دار شدن منفرد یا متعدد مرى (Corrugations)

۴- ایجاد تنگی

مری در این بیماران شکننده است و ممکن است در هنگام آندوسکوپی، بیوپسی یا دیلاتاسیون، پاره شود.

تشخیص:

تشخیص زمانی قطعی می‌شود که در بیوپسی از قسمت دیستال یا میانی مری، ۲۵-۱۵ ائوزینوفیل در هر High-Power field مشاهده شود

درمان

١- تمام مبتلایان به ازوفاژیت ائوزینوفیلیک صرف از نظر وجود GERD، باید با PPI دوبار در روز درمان شوند.

۲- درمان بعدی، استفاده از استروئید‌های موضعی خوراکی است، اسپری فلوتیکازون برای این منظور به کار برده می‌شود که به داخل دهان اسپری می‌شود. بعد از هر بار اسپری بیمار باید دهانش را بشوید تا از ایجاد کاندیدیازیس دهانی جلوگیری شود.

۳- در موارد شدید می‌توان از بودزوناید یا استروئید‌های سیستمیک خوراکی استفاده کرد.

پیگیری:

تمام بیماران باید از نظر واکنش‌های آلرژیک به غذا و س ایر آلرژن‌ها بررسی شوند. رابطه بین ازوفاژیت ائوزینوفیلیک و GERD هنوز اثبات نگردیده است.