شوک کاردیوژنیک چیست و چطور درمان میشود؟
شایعترین علت شوک کاردیوژنیک، نارسایی اولیه قلب ثانویه به انفارکتوس میوکارد (MI) است.
1- اکثر مبتلایان به شوک کاردیوژنیک از دیس پنه شکایت دارند و رنگ پریده، مضطرب، عرق کرده و سیانوتیک هستند و هوشیاری این بیماران متغیر است.
۲- نبض این بیماران ضعیف است. همچنین ممکن است دچار برادیکاردی شدید ناشی از بلوک قلبی High grade شوند.
۳- فشارخون سیستولیک کمتر از ۹۰mmHg میباشد. گاهی فشار شریانی به دلیل مقاومت بالای عروق سیستمیک حفظ میگردد.
۴- تاکی پنه و اتساع ورید ژوگولرممکن است وجود داشته باشند.
۵- ضربه نوک قلب و S1، ضعیف بوده و گالوپ S3 ممکن است قابل سمع باشد.
۶- در اکثر مبتلایان به نارسایی بطن چپ ایجادکننده شوک کاردیوژنیک، رال (کراکل) شنیده میشود.
٧- اولیگوری و آنوری در شوک کاردیوژنیک شایع است.
۸- بیشتر مبتلایان به شوک کاردیوژنیک به منظور کنترل هیپوکسی حاد، به ونتیلاسیون مکانیکی زودرس نیاز دارند (حدودا ۸۰٪ موارد).
یافتههای آزمایشگاهی:
یافتههای آزمایشگاهی در شوک کاردیوژنیک عبارتند از:
١- لکوسیتوز و افزایش CRP
2- ترانس آمینازهای کبد، ۲۰٪ افزایش مییابند.
٣- فانکشن کلیه به تدریج مختل میگردد.
۴- لاکتات شریانی افزایش مییابد
۵- در ABG معمولا هیپوکسمی و اسیدوز متابولیک با AG بالا را نشان میدهد.
۶- گلوکزخون در هنگام پذیرش بالا رفته است و یک عامل پیش بینیکننده مستقل و قوی برای مرگ است.
درمان دارویی:
نوراپی نفرین نسبت به دوپامین عوارض کمتری مثل آریتمی) داشته، لذا انتخاب اول درمان دارویی با وازوپرسورها در درمان شوک کاردیوژنیک است.