بیماری منیر چیست و چگونه باعث سرگیجه می‌شود و چه درمانی دارد؟

اپیدمیولوژی: بیماری منیر در آقایان شایعتر بوده و سن ابتلا به آن ۲۰ | تا ۵۰ سالگی می‌باشد.

پاتوژنز:

عامل این بیماری هیدروپس آندولنف می‌باشد؛ در این شرایط آندولنف نسبت به پری لنف متسع می‌باشد.

علائم بالینی:

حملات راجعه سرگیجه به همراه علائم شنوایی از جمله کاهش شنوایی، وزوز گوش (تینیتوس) و احساس پری گوش، تظاهرات اصلی این بیماری می‌باشند. حملات سرگیجه از چند دقیقه تا چند روز طول می‌کشند ولیکن در اغلب موارد بیشتر از ۲۰ دقیقه ادامه می‌یابند. در طی حملات، تهوع و استفراغ شدید رخ می‌دهد.

برخی از مبتلایان به منیر به صورت ناگهانی و بدون کاهش هوشیاری به زمین می‌افتند که به این وضعیت حمله Tumarkin’s otolithic گفته می‌شود.

با پیشرفت کاهش شنوایی، حملات سرگیجه کم می‌شود.

بیماری منیر معمولا یک گوش را درگیر ولی در موارد در نهایت هر دو گوش گرفتار می‌گردند.

درمان

1- محدودیت مصرف نمک و تجویز دیورتیک اساس درمان هستند.

۲- در برخی موارد تزریق اینتراتمپانیک جنتامایسین انجام می‌شود.

۳- در موارد مقاوم از قطع عصب وستیبولار و تخریب لابیرنت استفاده می‌شود.