طاعون چیست و چه علائمی دارد؟
اولین گزارش قطعی از بروز طاعون در پیمان نامه قدیمی بود. فلسطینیان بعد از شکست اسرائیلی‌ها، در معرض این بیماری قرار گرفتند.
طاعون یک عفونت حاد است که در ابتدا موش‌ها و سایر جوندگان و سپس انسان را مورد حمله قرار می‌دهد. عامل مولد آن یک موجود زنده بنام باسیلوس پستیس است. و کک‌هایی که بعنوان انگل روی بدن جوندگان زندگی می‌کنند، بیماری را از طریق نیش زدن به انسان منتقل می‌سازند.
علائم آن در انسان، تب، احساس سرما و غدد متورم در کشاله ران می‌باشد. لکه‌هایی نیز بر روی پوست ظاهر شده که بعلت تیرگی این لکه‌ها و همچنین مرگ و میر زیاد ناشی از این بیماری، در قرون وسطی، آن را مرگ سیاه می‌نامیدند! نام دیگر آن طاعون خیار کی Bubonic است، زیرا تورم غدد کشاله ران، خیار کیا «bubo» نامیده شده که از لغت یونانی bubon» به معنای کشاله ران گرفته شده است. یکی از بزرگترین دوران شیوع طاعون در تاریخ: مرگ سیاه قرن چهاردهم بود که از آسیای مرکزی شروع شد و بطرف سواحل دریای سیاه ادامه یافت و سپس به بسیاری از بندر‌های اروپایی رسید و در عرض ۵ سال، در تمام قاره انتشار یافت.
در هنگام بروز طاعون، اولین عکس العمل مردم: ترس و هراس ناگهانی و تلاش برای ترک منطقه بود. ولی کسی قادر به انجام این کار نبود. گام‌های بلندی برای جلوگیری از انتشار این بیماری برداشته شد: مردم در خانه‌هایشان بصورت جدا از بقیه نگهداری شده و نمی‌توانستند آنجا را ترک کنند و کسی نیز اجازه ملاقات با آنها را نداشت. غذا‌ها نیز بوسیله پیک‌های مخصوصی فراهم می‌شد. هنگامی که یک فرد مبتلا به طاعون می‌مرد، تمام وسائل او را می‌سوزاندند.
طاعون خیار کی مجددا در قرن هفدهم در اروپا شایع گشت. تقریبا نیمی از اهالی شهر لیون فرانسه، حدود هشتاد و شش هزار نفر در میلان و تقریبا پانصد هزار نفر در جمهوری ونیز از بین رفتند. امروزه تمام اقدامات پیشگیری برای جلوگیری از شیوع طاعون انجام می‌گیرد که اکثر آنها در ارتباط با کنترل جمعیت موش‌هاست.
