فیلم دانشگاه هیولاها – خلاصه داستان، نقد و بررسی – Monsters University 2013
کارگردان: دَن اسکانلون
صداپیشگان: بیلی کریستال (صدای مایک وازووسکی)، جان گودمن (صدای جیمز پی. سالیوان)، استیو بوسیمی (صدای رندی)، هلن میرن (صدای هارد اسکرابل رئیس دانشگاه)، جوئل موری (صدای‌تری). 104 دقیقه.
دانشگاه هیولاها نام فیلم پویانمایی و سه‌بعدی می‌باشد که پیش‌درآمد شرکت هیولاها است. این فیلم توسط استودیوی پویانمایی پیکسار تولید و توسط والت دیزنی توزیع شد. داستان فیلم قبل از داستان فیلم نخست یعنی شرکت هیولا ها اتفاق می‌افتد. این فیلم در تاریخ ۲۱ ژوئن ۲۰۱۳ به نمایش درآمد.
در شرکت هیولاها این فرض داستانی مطرح شد که هیولاها جملگی در شهری زندگی می‌کنند که برق مصرفی‌اش از انرژی موجود در ترسِ بچه‌های آدمیزاد تأمین می‌شود. یا به عبارتی، تا زمانی که هیولاها بتوانند بچه‌های آدمیزاد را بترسانند، نیروی برق شهرستان تأمین می‌شود اما وای به روزی که هیولاها نتوانند بچه‌های آدمیزاد را بترسانند که در این صورت شهرشان در تاریکی فرو خواهد رفت و همه‌ی خدمات شهری از کار خواهد افتاد. در فیلم شرکت هیولاها دو شخصیت اصلی فیلم دو هیولایی بودند که دوست صمیمی یکدیگر به شمار می‌رفتند: مایک وازووسکی یک چشم (با صدای بیلی کریستال) و جیمز سالیوان گنده‌ی پشمالو (با صدای جان گودمن). در قسمت دوم، دانشگاه هیولاها، این دو شخصیت را در زمانی می‌بینیم که آنها تازه با هم آشنا شده‌اند.
محل آشنایی این دو در «دانشگاه هیولاها» است. مایک و سالی در این هنگام نه تنها بهترین دوستان هم به شمار نمی‌روند بلکه درگیر یک رقابت درسی با یکدیگر شده‌اند. این دو در برنامه‌ی «ترسانندگان» ثبت‌نام کرده‌اند. سالی و مایک تفاوت‌هایی با هم دارند. سالی از یک خانواده‌ی محترم آمده و حضور با ابهت و نعره‌ی ترسناکی دارد اما از تکنیک‌های لازم برای ترساندن بچه‌های آدمیزاد بهره‌مند نیست. از طرف دیگر، مایک دارای تحصیلات علمی و پژوهشی خوبی است و معنای واقعی ترس را می‌داند اما ذاتاً هیولای ترسناکی نیست.
این دو وارد بحث داغی می‌شوند که منجر به اخراج هر دوی آنها از برنامه‌ی دانشگاهی «ترسانندگان» می‌شود. تنها راه برگشت سالی و مایک این است که به همراه چهار موجود عجیب و غریب دیگر در «بازی‌های ترس» که سالیانه در دانشگاه برگزار می‌شود، شرکت کنند و پیروز شوند. تنها از این طریق است که این دو می‌توانند نظر مساعد رئیس دانشگاه (با صدای هلن میرن) را جلب کنند و به تحصیلات‌شان در دانشگاه ادامه دهند…
دانشگاه هیولاها گرچه چیز‌های جالبی برای بزرگسالان دارد اما توجه محوری‌اش معطوف به کودکان است. فیلم، مثل هر انیمیشن خوب دیگری واجد چند درس و پیام اخلاقی برای مخاطبان کم‌سن و سال‌اش است: ارزش‌های دوستی، کارِ گروهی و باور داشتن به خود و دیگران. طرح داستانی فیلم عمدتاً قابل پیشبینی است اما در پانزده دقیقه‌ی پایانی یک توئیست تقریباً غافلگیرکننده دارد که فرصتی برای یک مقدار عمق دادن بیشتر به قصه و کاراکتر‌هایش را فراهم می‌کند.
برای بزرگ‌تر‌ها، روایت و قصه چندان مهم نیست بلکه دیالوگ‌های بامزه‌ای که میان سالی و مایک رد و بدل می‌شود واجد جذابیت است. شیمی کلامی بیلی کریستال و جان گودمن پس از دوازده سال که از اکران شرکت هیولاها می‌گذرد همچنان کارآمد است. جزئیات بصری فیلم، مثل دیگرمحصولات انیمی‌شنیِ پیکسار، فوق‌العاده عالی است؛ هرچند که حالا تکنولوژی‌های کامپیوتری به چنان سطحی رسیده که دیگر چنین دستاورد‌هایی جزو بدیهیات به شمار می‌رود و دیگر مثل سابق باعث شگفتی و تحسین نمی‌شود. دانشگاه هیولاها فیلم سرگرم‌کننده و آموزنده‌ای است که همه‌ی اعضای خانواده، از کوچک تا بزرگ، می‌توانند از تماشای آن لذت ببرند.
