سرطان پروستات چه علائمی دارد؟ آزمایش PSA چه جایگاهی در تشخیص دارد؟ گزینه‌های درمانی

پروستات یک غده کوچک گردویی شکل در مردان است که مایع منی تولید‌کننده اسپرم را تغذیه و منتقل می‌کند. سرطان پروستات یکی از شایع‌ترین انواع سرطان است. بسیاری از سرطان‌های پروستات به آرامی رشد می‌کنند و محدود به غده پروستات هستند، جایی که ممکن است صدمات جدی ایجاد نکنند. با این حال، در حالی که برخی از انواع سرطان پروستات به آرامی رشد می‌کنند و ممکن است به حداقل درمان یا حتی بدون درمان نیاز داشته باشند، انواع دیگر تهاجمی هستند و می‌توانند به سرعت گسترش یابند.

سرطان پروستات که زود تشخیص داده می‌شود – زمانی که هنوز trx در غده پروستات قرار دارد – بهترین شانس را برای درمان موفق دارد.

علائم

سرطان پروستات ممکن است در مراحل اولیه هیچ علامت و نشانه‌ای نداشته باشد.

سرطان پروستات که پیشرفته‌تر است ممکن است علائم و نشانه‌هایی مانند:

• مشکل در ادرار کردن
• کاهش نیروی خروجی جریان ادرار
• وجود خون در ادرار
• وجود خون در مایع منی
• درد استخوان
• کاهش وزن بدون علت
• اختلال در نعوظ

علل

هنوز مشخص نیست علت سرطان پروستات چیست. پزشکان می‌دانند که سرطان پروستات زمانی شروع می‌شود که سلول‌های پروستات تغییراتی در DNA خود ایجاد کنند. DNA سلول حاوی دستورالعمل‌هایی است که به سلول می‌گوید چه کاری انجام دهد. این تغییرات به سلول‌ها می‌گوید سریعتر از سلول‌های عادی رشد کرده و تقسیم می‌شوند. سلول‌های غیرطبیعی در زمانی که سلول‌های دیگر می‌میرند به زندگی خود ادامه می‌دهند.

تجمع سلول‌های غیرطبیعی توموری را تشکیل می‌دهد که می‌تواند رشد کرده و به بافت مجاور حمله کند. با گذشت زمان، برخی از سلول‌های غیر طبیعی می‌توانند جدا شده و به سایر نقاط بدن گسترش پیدا کنند. (متاستاز دهند)

عوامل خطر

عواملی که می‌توانند خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش دهند عبارتند از:

• سن بالا. با افزایش سن خطر ابتلا به سرطان پروستات افزایش می‌یابد. سرطان پروستات بیشتر پس از 50 سالگی شایع است.
• نژاد: به دلایلی که هنوز مشخص نشده است، سیاه پوستان بیشتر از سایر نژاد‌ها در معرض ابتلا به سرطان پروستات هستند. در سیاه پوستان، سرطان پروستات نیز به احتمال زیاد تهاجمی یا پیشرفته است.
• سابقه خانوادگی. اگر یکی از خویشاوندان خونی، مبتلا به سرطان پروستات شود، ممکن است خطر ابتلا افزایش یابد. همچنین، اگر سابقه خانوادگی ژن‌هایی که خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می‌دهند (BRCA1 یا BRCA2) یا سابقه خانوادگی بسیار قوی سرطان سینه دارید، احتمال ابتلا به سرطان پروستات بیشتر است.
• چاقی: افرادی که چاق هستند ممکن است در مقایسه با افرادی که وزن طبیعی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به سرطان پروستات باشند، اگرچه مطالعات نتایج متفاوتی داشته‌اند. در افراد چاق، سرطان به احتمال زیاد تهاجمی‌تر بوده و پس از درمان اولیه دوباره عود می‌کند.

عوارض

عوارض سرطان پروستات و درمان‌های آن عبارتند از:

• سرطانی که گسترش می‌یابد (متاستاز می‌دهد). سرطان پروستات می‌تواند به اندام‌های مجاور مانند مثانه شما سرایت کند یا از طریق جریان خون یا سیستم لنفاوی به استخوان‌ها یا سایر اندام‌ها منتقل شود. سرطان پروستات که به استخوان‌ها سرایت می‌کند می‌تواند باعث درد و شکستگی استخوان شود. هنگامی که سرطان پروستات به مناطق دیگر بدن سرایت کرد، ممکن است هنوز به درمان پاسخ دهد و کنترل شود، اما بعید است که درمان شود.
• بی‌اختیاری: هم سرطان پروستات و هم درمان آن می‌تواند باعث بی‌اختیاری ادرار شود. درمان بی‌اختیاری بستگی به نوع شما، شدت آن و احتمال بهبود آن در طول زمان دارد. گزینه‌های درمانی ممکن است شامل دارو، کاتتر و جراحی باشد.
• اختلال در نعوظ: اختلال نعوظ می‌تواند ناشی از سرطان پروستات یا درمان آن، از جمله جراحی، اشعه یا درمان هورمونی باشد. دارو‌ها، دستگاه‌های خلا که به نعوظ و جراحی کمک می‌کنند، برای درمان اختلال نعوظ در دسترس هستند.

پیشگیری

• رژیم غذایی سالم و سرشار از میوه و سبزیجات را انتخاب کنید. انواع میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل بخورید. میوه‌ها و سبزیجات حاوی ویتامین‌ها و مواد مغذی زیادی هستند که می‌توانند به سلامت شما کمک کنند.

• غذا‌های سالم را به جای مکمل‌ها انتخاب کنید. هیچ مطالعه‌ای نشان نداده است که مکمل‌ها در کاهش خطر ابتلا به سرطان پروستات نقش دارند. در عوض، غذا‌های غنی از ویتامین‌ها و مواد معدنی را انتخاب کنید تا بتوانید سطح ویتامین‌های سالم را در بدن خود حفظ کنید.
• بیشتر روز‌های هفته ورزش کنید. ورزش سلامت کلی شما را بهبود می‌بخشد، به شما کمک می‌کند وزن خود را حفظ کرده و روحیه خود را بهبود ببخشید. سعی کنید بیشتر روز‌های هفته ورزش کنید. اگر تازه وارد ورزش شده‌اید، آهسته شروع کنید و هر روز به زمان بیشتری برسید.
• وزن طبیعی را حفظ کنید. اگر وزن فعلی شما سالم است، با انتخاب رژیم غذایی سالم و ورزش در بیشتر روز‌های هفته برای حفظ آن تلاش کنید. اگر نیاز به کاهش وزن دارید، ورزش بیشتری کنید و تعداد کالری دریافتی خود را در روز کاهش دهید. از پزشک خود برای ایجاد برنامه‌ای برای کاهش وزن سالم کمک بگیرید.

• با پزشک خود در مورد افزایش خطر ابتلا به سرطان پروستات صحبت کنید. اگر خطر سرطان پروستات بسیار بالا است، شما و پزشک خود ممکن است دارو‌ها یا درمان‌های دیگری را برای کاهش خطر در نظر بگیرید. برخی از مطالعات نشان می‌دهد که مصرف مهار‌کننده‌های 5 آلفا ردوکتاز، از جمله فیناستراید و دوتاستراید، ممکن است خطر کلی ابتلا به سرطان پروستات را کاهش دهد. از این دارو‌ها برای کنترل بزرگ شدن غده پروستات و ریزش مو نیز استفاده می‌شود.

با این حال، برخی از شواهد نشان می‌دهد که افرادی که از این دارو‌ها استفاده می‌کنند، احتمال ابتلا به نوع جدی‌تری از سرطان پروستات (سرطان پروستات درجه بالا) را افزایش می‌دهند. ا

تشخیص

غربالگری سرطان پروستات

آزمایش مردان سالم بدون علائم سرطان پروستات مودر اختلاف متخصصان است.

آزمایشات غربالگری پروستات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• معاینه انگشتی راست روده (DRE). در طول DRE، پزشک انگشت دستکش دار و آغشته به مایع روان‌کننده را به راست روده وارد می‌کند تا پروستات، که در مجاورت راست روده قرار دارد را بررسی کند. در صورت مشاهده هرگونه ناهنجاری در بافت، شکل یا اندازه غده توسط پزشک، ممکن است به آزمایشات بیشتری نیاز داشته باشید.
• آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA). نمونه خون از رگ بازو گرفته می‌شود و برای PSA، ماده‌ای که به طور طبیعی توسط غده پروستات تولید می‌شود، تجزیه و تحلیل می‌شود. طبیعی است که مقدار کمی PSA در جریان خون شما باشد. با این حال، اگر سطح بالاتر از حد معمول پیدا شود، ممکن است نشان دهنده عفونت پروستات، التهاب، بزرگ شدن یا سرطان باشد. (توجه کنید که PSA بالا مترادف با سرطان پروستات نیست.)

در صورتی که نتیجه آزمایش PSA در فردی غیر طبیعی باشد جهت بررسی‌های بیشتر بیوپسی پروستات و سونوگرافی در خواست می‌شود. زمانی که نتیجه آزمایش در فردی کمی بالاتر از حد طبیعی باشد ممکن است پزشک جهت بررسی بیشتر نسبت PSA آزاد به PSA کل را نیز در خواست نماید.

این تست به پزشک کمک می‌کند تا تشخیص دهد این افزایش PSA منشاء سرطانی دارد یا نه. از علائم سرطان پروستات مشکلات دفع ادرار و درد ناحیه لگنی را می‌توان نام برد.

فعالیت‌های بدنی شدید نظیر دوچرخه سواری می‌تواند روی پروستات تأثیر‌گذار باشد و به طور موقت سطح PSA را بالا ببرد. انجام اعمال جنسی نیز می‌تواند طی ۲۴ ساعت قبل از انجام آزمایش سطح PSA را هنگام آزمایش بالا ببرد.

بعضی از دارو‌ها نیز می‌توانند سطح PSA را افزایش یا کاهش دهند. در صورت عفونت پروستات و محیط اطراف آن نیز سطح PSA در خون افزایش می‌یابد که در شرایط نام برده پزشک به شما توصیه خواهد کرد که چند هفته بعد دوباره آزمایش PSA را تکرار نمایید.

محدودیت‌های آزمایش PSA

محدودیت‌های آزمایش PSA شامل موارد زیر است:

• عوامل افزایش PSA علاوه بر سرطان، سایر شرایطی که می‌توانندسطح PSA را افزایش دهند شامل بزرگ شدن پروستات (همچنین به عنوان هیپرپلازی خوش خیم پروستات یا BPH ) و پروستات ملتهب یا عفونی (پروستاتیت) می‌شود. همچنین، سطح PSA به طور معمول با افزایش سن افزایش می‌یابد.
• عوامل کاهش PSA برخی از دارو‌های مورد استفاده برای درمان BPH یا بیماری‌های ادراری و دوز‌های زیاد دارو‌های شیمی درمانی خاص، ممکن است سطح PSA را کاهش دهند. چاقی همچنین می‌تواند سطح PSA را کاهش دهد.
• نتایج گمراه‌کننده آزمایش همیشه نتیجه دقیقی ارائه نمی‌دهد. افزایش سطح PSA لزوما به این معنی نیست که شما سرطان دارید. و ممکن است سرطان پروستات داشته باشید و همچنین سطح PSA طبیعی داشته باشید.
• تشخیص بیش از حد: برخی از سرطان‌های پروستات که با آزمایش PSA تشخیص داده می‌شوند هرگز علائم ایجاد نمی‌کنند و منجر به مرگ نمی‌شوند. این سرطان‌های بدون علامت بیش از حد تشخیص داده می‌شوند.

انواع آزمون PSA عبارتند از:

• سرعت افزایش PSA. سرعت PSA تغییر درسطح PSA درطول زمان است. افزایش سریع PSA ممکن است نشان دهنده وجود سرطان یا شکل تهاجمی سرطان باشد. با این حال، مطالعات اخیر در ارزش سرعت PSA را در پیش بینی یافتن سرطان پروستات از بیوپسی تردید کرده است.
• درصد PSA آزاد. PSA در خون به دو شکل در گردش است – یا به پروتئین‌های خاصی از خون متصل شده یا بدون اتصال (رایگان). اگر سطح PSA بالایی دارید اما درصد کمی از PSA رایگان دارید، احتمال دارد سرطان پروستات داشته باشید.
• تراکم PSA. سرطان‌های پروستات می‌توانند PSA بیشتری در هر حجم از بافت نسبت به شرایط خوش خیم پروستات تولید کنند. PSA اندازه‌گیری تراکم تنظیم PSA مقادیر حجم پروستات. اندازه گیریتراکم PSA به طور کلی به MRI یا سونوگرافی ترانس رکتال نیاز دارد.
• 

تشخیص سرطان پروستات

اگر غربالگری سرطان پروستات یک ناهنجاری را تشخیص دهد، پزشک ممکن است آزمایشات بیشتری را برای تعیین سرطان پروستات توصیه کند، مانند:

• سونوگرافی. در طی سونوگرافی ترانس رکتال، یک پروب کوچک به اندازه و شکل یک سیگار برگ در راست روده شما قرار می‌گیرد. این کاوشگر با استفاده از امواج صوتی تصویری از غده پروستات شما ایجاد می‌کند.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). در برخی موارد، پزشک ممکن است اسکن MRI پروستات را برای ایجاد تصویر دقیق‌تر توصیه کند. تصاویر MRI ممکن است به پزشک شما در برنامه‌ریزی روشی برای برداشتن نمونه‌های بافت پروستات کمک کند.
• جمع‌آوری نمونه‌ای از بافت پروستات. برای تعیین وجود سلول‌های سرطانی در پروستات، پزشک ممکن است روشی را برای جمع‌آوری نمونه‌ای از سلول‌های پروستات توصیه کند (بیوپسی پروستات). بیوپسی پروستات اغلب با استفاده از یک سوزن نازک که برای جمع‌آوری بافت در پروستات وارد می‌شود انجام می‌شود. نمونه بافت در آزمایشگاه تجزیه و تحلیل می‌شود تا مشخص شود آیا سلول‌های سرطانی وجود دارند یا خیر.

تعیین تهاجمی بودن سرطان پروستات

هنگامی که بیوپسی وجود سرطان را تأیید می‌کند، گام بعدی تعیین سطح تهاجم سلول‌های سرطانی است. یک پزشک در آزمایشگاه نمونه‌ای از سلول‌های سرطانی شما را بررسی می‌کند تا میزان تفاوت سلول‌های سرطانی با سلول‌های سالم را مشخص کند. درجه بالاتر نشان دهنده سرطان تهاجمی‌تر است که احتمال انتشار سریع آن بیشتر است.

تکنیک‌های مورد استفاده برای تعیین تهاجمی بودن سرطان عبارتند از:

• نمره گلیسون رایج‌ترین مقیاسی که برای ارزیابی درجه سلول‌های سرطانی پروستات استفاده می‌شود نمره گلیسون است. نمره گلیسون دو عدد را ترکیب می‌کند و می‌تواند از 2 (سرطان غیر تهاجمی) تا 10 (سرطان بسیار تهاجمی) متغیر باشد.

بیشتر نمرات Gleason برای ارزیابی نمونه‌های بیوپسی پروستات از 6 تا 10 متغیر است. نمره 6 نشان دهنده سرطان پروستات با درجه پایین است. نمره 7 نشان دهنده سرطان پروستات متوسط ​​است. نمرات 8 تا 10 نشان دهنده سرطان‌های درجه بالا است.

• آزمایش ژنومیک آزمایش ژنومی سلول‌های سرطانی پروستات را مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهد تا مشخص شود جهش‌های ژنی موجود است. این نوع آزمایش می‌تواند اطلاعات بیشتری در مورد پیش آگهی شما به شما بدهد. اما مشخص نیست که چه کسی ممکن است بیشتر از این اطلاعات سود ببرد، بنابراین از آزمایشات به طور گسترده استفاده نمی‌شود. آزمایشات ژنومیک برای هر فرد مبتلا به سرطان پروستات ضروری نیست، اما ممکن است اطلاعات بیشتری برای تصمیم‌گیری در مورد درمان در شرایط خاص ارائه دهد.

تعیین اینکه آیا سرطان گسترش یافته است یا خیر

پس از تشخیص سرطان پروستات، پزشک شما برای تعیین میزان (مرحله) سرطان کار می‌کند. اگر پزشک مشکوک است که سرطان شما فراتر از پروستات شما گسترش یافته است، ممکن است یک یا چند آزمایش تصویربرداری زیر توصیه شود:

• اسکن استخوان
• سونوگرافی
• اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
• اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)

البته لازم نیست هر بیماری همه این روش‌ها را انجام بدهد.

پزشک از اطلاعات این آزمایشات برای تعیین مرحله سرطان استفاده می‌کند. مراحل سرطان پروستات با اعداد رومی از I تا IV نشان داده می‌شود. پایین‌ترین مراحل نشان می‌دهد که سرطان محدود به پروستات است. در مرحله چهارم، سرطان فراتر از پروستات رشد کرده و ممکن است به سایر نواحی بدن گسترش یافته باشد.

درمان

گزینه‌های درمانی سرطان پروستات شما به عوامل مختلفی بستگی دارد، مانند سرعت رشد سرطان، گسترش و سلامت کلی شما، و همچنین مزایای احتمالی یا عوارض جانبی درمان.

ممکن است درمان فوری لازم نباشد

سرطان پروستات با درجه پایین ممکن است فوراً نیازی به درمان نداشته باشد. برای برخی، ممکن است هرگز نیازی به درمان نباشد. در عوض، پزشکان گاهی اوقات نظارت فعال را توصیه می‌کنند.

در نظارت فعال، پیگیری منظم آزمایش خون، معاینه مقعدی و بیوپسی پروستات ممکن است برای نظارت بر پیشرفت سرطان انجام شود. اگر آزمایشات نشان دهد سرطان شما در حال پیشرفت است، می‌توانید از درمان سرطان پروستات مانند جراحی یا اشعه استفاده کنید.

نظارت فعال ممکن است یک گزینه برای سرطان باشد که علائم ایجاد نمی‌کند، انتظار می‌رود که بسیار آهسته رشد کند و محدود به ناحیه کوچکی از پروستات باشد. نظارت فعال همچنین ممکن است برای افرادی که بیماری جدی دیگری دارند یا در سنین بالا هستند که درمان سرطان را دشوارتر می‌کند، در نظر گرفته شود.

جراحی برای برداشتن پروستات

جراحی سرطان پروستات شامل برداشتن غده پروستات (پروستاتکتومی رادیکال)، برخی بافت‌های اطراف و چند غدد لنفاوی است.

جراحی برای درمان سرطان محدود به پروستات یک گزینه است. گاهی اوقات برای درمان سرطان پیشرفته پروستات همراه با سایر درمان‌ها استفاده می‌شود.

برای دسترسی به پروستات، جراحان ممکن است از تکنیکی استفاده کنند که شامل موارد زیر است:

• ایجاد چندین برش کوچک در شکم. در طول پروستاتکتومی لاپاراسکوپی با کمک روبات، ابزار‌های جراحی به یک دستگاه مکانیکی (روبات) متصل می‌شوند و از طریق چندین برش کوچک در شکم شما وارد می‌شوند. جراح پشت کنسول می‌نشیند و با استفاده از کنترل‌های دستی، ربات را برای حرکت ابزار‌ها راهنمایی می‌کند. اکثر جراحی‌های سرطان پروستات با استفاده از این تکنیک انجام می‌شود.
• ایجاد یک برش طولانی در شکم. در حین جراحی رتروپوبیک، جراح یک برش طولانی در قسمت زیر شکم شما ایجاد می‌کند تا به غده پروستات دسترسی پیدا کرده و آن را خارج کند. این روش بسیار کمتر رایج است، اما ممکن است در شرایط خاص ضروری باشد.

با پزشک خود مشورت کنید که کدام نوع جراحی برای موقعیت خاص شما مناسب است.

پرتو درمانی

پرتودرمانی از انرژی قوی برای کشتن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. درمان‌های پرتودرمانی سرطان پروستات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اشعه‌ای که از خارج بدن شما به وجود می‌آید (تابش پرتو خارجی). در طی پرتودرمانی با پرتو خارجی، در حالی که دستگاهی در اطراف بدن  حرکت می‌کند، روی میز دراز می‌کشید و پرتو‌های پرقدرت انرژی مانند اشعه ایکس یا پروتون‌ها را به سمت سرطان پروستات هدایت می‌کند. شما به طور معمول پنج روز در هفته به مدت چند هفته تحت درمان با اشعه پرتو خارجی قرار می‌گیرید. برخی از مراکز درمانی دوره کوتاهتری از پرتودرمانی را ارائه می‌دهند که از دوز‌های بیشتری از اشعه در طول روز‌های کمتر استفاده می‌کند.

تابش اشعه خارجی یک گزینه برای درمان سرطان محدود به پروستات است. همچنین می‌توان از آن برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده کرد که در صورت وجود خطر گسترش یا بازگشت سرطان وجود دارد. در مورد سرطان پروستات که به مناطق دیگر بدن مانند استخوان‌ها سرایت می‌کند، پرتودرمانی می‌تواند به کاهش رشد سرطان و تسکین علائم مانند درد کمک کند.

• پرتو‌های داخل بدن شما (براکی تراپی). براکی تراپی شامل قرار دادن منابع رادیواکتیو در بافت پروستات است. بیشتر اوقات، اشعه در دانه‌های رادیواکتیو به اندازه برنج وجود دارد که در بافت پروستات شما وارد می‌شود. دانه‌ها در مدت زمان طولانی دوز کمی از تابش را ارائه می‌دهند. براکی تراپی یک گزینه برای درمان سرطانی است که فراتر از پروستات گسترش نیافته است.

در برخی موارد، پزشکان ممکن است هر دو نوع پرتودرمانی را توصیه کنند.

انجماد یا گرم کردن بافت پروستات

درمان‌های نسبی بافت پروستات را با سرما یا گرما از بین می‌برد. گزینه‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• انجماد بافت پروستات. کرایو ابلیشن یا کرایوتراپی برای سرطان پروستات شامل استفاده از گاز بسیار سرد برای یخ زدن بافت پروستات است. اجازه می‌دهید تا بافت ذوب شود و روش تکرار شود. چرخه‌های انجماد و ذوب سلول‌های سرطانی و برخی بافت‌های سالم اطراف را از بین می‌برد.
• گرم کردن بافت پروستات در سونوگرافی متمرکز با شدت بالا (HIFU) از انرژی فراصوت متمرکز برای گرم کردن بافت پروستات و مرگ آن استفاده می‌شود.

این درمان‌ها ممکن است برای درمان سرطان‌های بسیار کوچک پروستات در صورت عدم امکان جراحی در نظر گرفته شوند. اگر سایر درمان‌ها مانند پرتودرمانی کمکی نکرده باشد، ممکن است از آن‌ها برای درمان سرطان‌های پیشرفته پروستات استفاده شود.

محققان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا کرایوتراپی یا HIFU برای درمان بخشی از پروستات می‌تواند گزینه‌ای برای سرطان محدود به پروستات باشد. این استراتژی که به عنوان “درمان کانونی” شناخته می‌شود، ناحیه‌ای از پروستات را که حاوی تهاجمی‌ترین سلول‌های سرطانی است مشخص می‌کند و فقط آن ناحیه را درمان می‌کند. مطالعات نشان داده است که درمان کانونی خطر عوارض جانبی را کاهش می‌دهد. اما مشخص نیست که آیا این دارو همان مزایای بقاء را برای درمان کل پروستات دارد یا خیر.

هورمون درمانی

هورمون درمانی درمانی است که بدن شما را از تولید هورمون مردانه تستوسترون باز می‌دارد. سلول‌های سرطانی پروستات برای کمک به رشد به تستوسترون متکی هستند. قطع مصرف تستوسترون ممکن است باعث مرگ یا رشد کندتر سلول‌های سرطانی شود.

گزینه‌های هورمون درمانی شامل موارد زیر است:

• دارو‌هایی که بدن شما را از تولید تستوسترون باز می‌دارد. برخی از دارو‌ها-که به عنوان هورمون آزاد‌کننده هورمون لوتئینیزه‌کننده (LHRH) یا آگونیست‌ها و آنتاگونیست‌های هورمون آزاد‌کننده گنادوتروپین (GnRH) شناخته می‌شوند-مانع از دریافت پیام‌های بدن شما برای تولید تستوسترون می‌شوند. در نتیجه، بیضه‌های شما تولید تستوسترون را متوقف می‌کنند.
• دارو‌هایی که مانع از رسیدن تستوسترون به سلول‌های سرطانی می‌شوند. این دارو‌ها، که به عنوان آنتی آندروژن شناخته می‌شوند، معمولاً همراه با آگونیست‌های LHRH تجویز می‌شوند. این به این دلیل است که آگونیست‌های LHRH می‌توانند باعث افزایش موقت تستوسترون قبل از کاهش سطح تستوسترون شوند.
• جراحی برای برداشتن بیضه‌ها (ارکیکتومی). حذف بیضه‌ها باعث کاهش سریع سطح تستوسترون در بدن شما می‌شود. اما برخلاف گزینه‌های دارویی، جراحی برداشتن بیضه‌ها دائمی و غیر قابل برگشت است.

هورمون درمانی اغلب برای درمان سرطان پیشرفته پروستات برای کوچک کردن سرطان و کند کردن رشد آن استفاده می‌شود.

گاهی اوقات هورمون درمانی قبل از پرتودرمانی برای درمان سرطانی که از پروستات گسترش نیافته است استفاده می‌شود. این به کاهش سرطان کمک می‌کند و اثر درمانی پرتودرمانی را افزایش می‌دهد.

شیمی درمانی

شیمی درمانی از دارو‌ها برای از بین بردن سلول‌های سریع رشد می‌کند، از جمله سلول‌های سرطانی. شیمی درمانی را می‌توان از طریق ورید بازو، به شکل قرص یا هر دو انجام داد.

شیمی درمانی ممکن است یک گزینه درمانی برای درمان سرطان پروستات باشد که در مناطق دیگر بدن گسترش یافته است. شیمی درمانی همچنین ممکن است یک گزینه برای سرطان‌هایی باشد که به هورمون درمانی پاسخ نمی‌دهند.

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن شما برای مبارزه با سرطان استفاده می‌کند. سیستم ایمنی بدن شما می‌تواند به سرطان شما حمله نکند زیرا سلول‌های سرطانی پروتئین‌هایی تولید می‌کنند که به آن‌ها کمک می‌کند از سلول‌های سیستم ایمنی پنهان شوند. ایمونوتراپی با دخالت در این فرایند کار می‌کند.

ایمونوتراپی سرطان پروستات می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• سلول‌های خود را برای مبارزه با سرطان مهندسی کنید. درمان Sipuleucel-T (Provenge) برخی از سلول‌های ایمنی شما را می‌گیرد، آن‌ها را در آزمایشگاهی برای مبارزه با سرطان پروستات مهندسی ژنتیک می‌کند و سپس سلول‌ها را از طریق ورید به بدن شما تزریق می‌کند. این یک گزینه برای درمان سرطان پروستات پیشرفته است که دیگر به هورمون درمانی پاسخ نمی‌دهد.
• به سلول‌های سیستم ایمنی بدن کمک کنید تا سلول‌های سرطانی را شناسایی کنند. دارو‌های ایمونوتراپی که به سلول‌های سیستم ایمنی کمک می‌کند تا سلول‌های سرطانی را شناسایی کرده و به آن‌ها حمله کنند، گزینه‌ای برای درمان سرطان‌های پیشرفته پروستات هستند که دیگر به هورمون درمانی پاسخ نمی‌دهند.

درمان دارویی هدفمند

درمان‌های دارویی هدفمند بر ناهنجاری‌های خاص موجود در سلول‌های سرطانی تمرکز می‌کنند. با جلوگیری از این ناهنجاری‌ها، درمان دارویی هدفمند می‌تواند باعث مرگ سلول‌های سرطانی شود.

اگر هورمون درمانی مثر نباشد، ممکن است دارو‌های درمانی هدفمند برای درمان سرطان پیشرفته یا مکرر پروستات توصیه شود.

برخی از درمان‌های هدفمند فقط در افرادی موثر است که سلول‌های سرطانی آن‌ها دارای جهش‌های ژنتیکی خاصی هستند. سلول‌های سرطانی شما ممکن است در آزمایشگاه آزمایش شوند تا ببینند آیا این دارو‌ها به شما کمک می‌کنند یا خیر.