کتاب تاریخ ایران آکسفورد
ایران دولت-ملتی است که جهانیان تا اوایل قرن بیستم آن را به نام پرشیا می‌شناختند. نام پرشیا در غرب اغلب زنده‌کننده تصاویری از جهانی بود آکنده از رمز و راز، انحطاط، و تجمل که از عصر نویسندگان یونان باستان تا زمان سیاحان عصر ویکتوریا پابرجا مانده است.
نام ایران و ایرانی تداعی‌کننده تصویر‌های ذهنی فرش ایرانی، گربه ایرانی، خاویار ایرانی و دیگر کالا‌هایی از این دست است. امروزه ایران را مثالی از سرکشی در برابر غرب و نیز مدافع گرایش‌هایی خاص می‌شناسند.
اما این تنها نگاهی اجمالی به تمدنی با تاریخ طولانی و پیچیده است که از عصر باستان تاکنون هر بازدید‌کننده‌ای را مجذوب خود کرده است.
ایران و ایرانیان تاریخی پیچیده داشته‌اند؛ تاریخی که به تدریج و در طی دوره‌های مختلف شکل گرفته است. برای فهم تاریخ ایران و مردم ایران، باید به مطالعه این تحولات، و همچنین عناصر تداوم و تغییر پرداخت. «گذشته» بر تعاملات و رفتار اجتماعی و سیاسی امروز ایرانیان بسیار تاثیرگذار بوده است.
شاهنشاهی هخامنشی، ساسانیان، فتوحات اعراب مسلمان و مغول‌ها، و نیز سلطه انگلیس و روسیه و آمریکا، همگی تاثیری نازدودنی بر ذهن ایرانیان باقی گذارده است. بدون آگاهی از تاریخ ایرانیان، نمی‌توان خود آنان را درک کرد که همچون بسیاری مردمان دیگر، تاریخشان را مقدس و هدایتگر و چراغ راه آینده می‌دانند.
تاریخ ایران آکسفورد»، از لحاظ گستره تاریخی، مجموعه مقالاتی است جامع درباره سرگذشت تمدن ایرانی. نویسندگان، که همگی در حوزه‌های مطالعاتی مربوطه پیشرو هستند، بر پیوستگی‌های کلان موجود در این تاریخ تأکید می‌کنند و در عین حال به توصیف الگو‌های مهم تحول در دوره‌های مختلف می‌پردازند. هر یک از فصول کتاب متمرکز است بر یک عصر و مختصات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی آن. بخش‌های مربوط به ایران باستان از شواهد انسان شناختی دوران پیشا تاریخ آغازیده و نخستین تمدن‌های شکل گرفته در این سرزمین را وصف می‌کنند و در ادامه به برآمدن امپراتوری‌ها می‌رسند.
بخش سده‌های میانه به تاخت وتاز عرب می‌پردازد و سپس به نفوذ ترکان آسیای میانه. موضوع بخش سوم ایرانی جدید است و با پایه‌گذاری حکومت صفوی آغاز شده و با تحلیل تعارضات مربوط به مدرن‌سازی ایران در عهد قاجار و دوران پهلوی، و سرانجام، انقلاب ۵۷، پی گرفته می‌شود. کتابی در نوع خود، کم مانند.
