میگرن همراه با اورا یا میگرن کلاسیک چیست؟

میگرن همراه با اورا Migraine with aura (که به آن میگرن کلاسیک نیز می‌گویند) سردردی است که بعد از یا همزمان با اختلالات حسی به نام اورا بروز می‌کند. این اختلالات می‌تواند شامل فلاش نور، نقاط کور و سایر تغییرات بینایی یا گزگز در دست یا صورت باشد.

درمان میگرن با اورا و میگرن بدون اورا (که میگرن رایج نیز نامیده می‌شود) معمولاً یکسان است. می‌توانید با همان دارو‌ها و اقدامات خودمراقبتی که برای پیشگیری از میگرن استفاده می‌شود سعی کنید از میگرن با اورا جلوگیری کنید.

علائم

علائم اورا میگرن شامل اختلالات بینایی موقت یا سایر اختلالات است که معمولاً قبل از سایر علائم میگرن رخ می‌دهد – مانند سر درد شدید، حالت تهوع، و حساسیت به نور و صدا.

اورا میگرنی معمولا یک ساعت قبل از شروع سر درد رخ می‌دهد و معمولا کمتر از 60 دقیقه طول می‌کشد. گاهی اوقات اورا میگرنی بدون سردرد به خصوص در افراد 50 ساله و بالاتر رخ می‌دهد.

علائم و نشانه‌های بینایی

اکثر افرادی که میگرن همراه با اورا دارند، علائم و نشانه‌های بصری موقتی را بروز می‌دهند که تمایل دارند از مرکز میدان دید شروع شده و به بیرون گسترش پیدا کنند. این‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• نقاط کور (اسکوتوما) که گاهی با طرح‌های هندسی ساده مشخص می‌شوند
• خطوط زیگزاگی که به تدریج در میدان دید شما شناور می‌شوند
• لکه‌ها یا ستاره‌های درخشان
• تغییر در بینایی یا از دست دادن بینایی
• جرقه‌های نور

سایر اختلالات

سایر اختلالات موقتی که گاهی با اورا میگرنی همراه است عبارتند از:

• بی‌حسی، معمولاً به صورت گزگز در یک دست یا یک طرف صورت احساس می‌شود که ممکن است به آرامی در امتداد اندام پخش شود.
• مشکل گفتار یا زبان
• ضعف عضلانی

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر علائم و نشانه‌های جدید میگرن همراه با اورا مانند از دست دادن موقت بینایی، مشکل گفتار یا زبان و ضعف عضلانی در یک طرف بدن خود را دارید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. پزشک شما باید شرایط جدی‌تری مانند سکته مغزی را رد کند.

علل

شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد اورا میگرنی به دلیل یک موج الکتریکی یا شیمیایی است که در سراسر مغز حرکت می‌کند. بخشی از مغز که در آن موج الکتریکی یا شیمیایی پخش می‌شود، نوع علائمی را که ممکن است تجربه کنید تعیین می‌کند.

این موج الکتریکی یا شیمیایی می‌تواند در مناطقی که سیگنال‌های حسی را پردازش می‌کنند، مراکز گفتار یا مراکزی که حرکت را کنترل می‌کنند، رخ دهد. رایج‌ترین نوع اورا اورا بینایی است که زمانی اتفاق می‌افتد که موجی از فعالیت الکتریکی از طریق قشر بینایی پخش می‌شود و علائم بینایی ایجاد می‌کند.

امواج الکتریکی و شیمیایی می‌توانند با عملکرد طبیعی اعصاب ایجاد شوند و به مغز آسیبی نرسانند.

بسیاری از عواملی که باعث میگرن می‌شوند نیز می‌توانند باعث ایجاد میگرن با اورا شوند، از جمله استرس، نور‌های روشن، برخی غذا‌ها و دارو‌ها، خواب زیاد یا خیلی کم و قاعدگی.

عوامل خطر

اگرچه به نظر نمی‌رسد که هیچ عامل خاصی خطر میگرن همراه با اورا را افزایش دهد، به نظر می‌رسد میگرن به طور کلی در افرادی که سابقه خانوادگی میگرن دارند شایع‌تر است. همچنین میگرن در زنان بیشتر از مردان است.

عوارض

افرادی که میگرن همراه با اورا دارند در معرض خطر خفیف سکته مغزی هستند.

تشخیص

پزشک شما ممکن است بر اساس علائم و نشانه‌های شما، سابقه پزشکی و خانوادگی و معاینه فیزیکی، میگرن را با اورا تشخیص دهد.

اگر اورا شما با سر درد همراه نباشد، ممکن است پزشک آزمایش‌های خاصی را برای رد شرایط جدی‌تر مانند حمله ایسکمیک گذرا (TIA) توصیه کند.

ارزیابی‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• معاینه چشم یک معاینه کامل چشم، که توسط متخصص چشم (چشم‌پزشک) انجام می‌شود، می‌تواند به رد کردن مشکلات چشمی که ممکن است باعث علائم بینایی شوند کمک کند.
• توموگرافی کامپیوتری سر (CT) اسکن. این تکنیک اشعه ایکس تصاویر دقیقی از مغز شما تولید می‌کند.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). این روش تصویربرداری تشخیصی تصاویری از اندام‌های داخلی شما از جمله مغز شما تولید می‌کند.

پزشک شما ممکن است شما را به یک دکتر متخصص در اختلالات سیستم عصبی (متخصص مغز و اعصاب) ارجاع دهد تا بیماری‌های مغزی را که می‌تواند باعث علائم شما شود، رد کند.

درمان

برای میگرن همراه با اورا، درست مانند میگرن به تنهایی، درمان با هدف تسکین درد میگرن انجام می‌شود.

دارو‌ها برای تسکین

دارو‌هایی که برای تسکین درد میگرنی استفاده می‌شوند، زمانی بهترین کارایی را دارند که در اولین نشانه‌های میگرن جدید مصرف شوند – به محض شروع علائم و نشانه‌های اورا میگرنی. بسته به شدت درد میگرن، انواع دارو‌هایی که می‌توان برای درمان آن استفاده کرد عبارتند از:

• مسکن‌ها. این مسکن‌های بدون نسخه یا تجویزی شامل آسپرین یا ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، و غیره) هستند. هنگامی که به طور مکرر مصرف شوند، ممکن است باعث سردرد ناشی از مصرف بیش از حد دارو و احتمالاً زخم و خونریزی در دستگاه گوارش شوند.

دارو‌های تسکین دهنده میگرن که کافئین، آسپرین و استامینوفن (Excedrin Migraine) را ترکیب می‌کنند ممکن است مفید باشند، اما معمولاً فقط در برابر درد خفیف میگرن.

• تریپتان‌ها دارو‌های تجویزی مانند سوماتریپتان (Imitrex، Tosymra) و ریزاتریپتان (Maxalt، Maxalt-MLT) برای درمان میگرن استفاده می‌شوند زیرا مسیر‌های درد در مغز را مسدود می‌کنند. مصرف آن‌ها به صورت قرص، واکسن یا اسپری بینی می‌تواند بسیاری از علائم میگرن را تسکین دهد. آن‌ها ممکن است برای کسانی که در معرض خطر سکته مغزی یا حمله قلبی هستند بی‌خطر نباشند.
• دی هیدروارگوتامین (DHE 45، Migranal). این دارو که به صورت اسپری بینی یا تزریقی موجود است، زمانی مؤثر است که مدت کوتاهی پس از شروع علائم میگرن برای میگرنی که بیشتر از 24 ساعت طول می‌کشد مصرف شود. عوارض جانبی می‌تواند شامل بدتر شدن استفراغ و حالت تهوع مرتبط با میگرن باشد.

افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر، فشار خون بالا یا بیماری کلیوی یا کبدی باید از مصرف دی هیدروارگوتامین اجتناب کنند.

• Lasmiditan (Reyvow). این قرص خوراکی جدیدتر برای درمان میگرن با یا بدون اورا تایید شده است. در آزمایشات دارویی، لاسمیدیتان به طور قابل توجهی درد سردرد را بهبود بخشید. لاسمیدیتان می‌تواند اثر آرام‌بخشی داشته باشد و باعث سرگیجه شود، بنابراین به افرادی که آن را مصرف می‌کنند توصیه می‌شود حداقل تا هشت ساعت از رانندگی یا کار با ماشین‌آلات خودداری کنند.
• آنتاگونیست‌های پپتید مرتبط با ژن کلسی تونین (CGRP). Ubrogepant (Ubrelvy) و rimegepant (Nurtec ODT) آنتاگونیست‌های خوراکی CGRP هستند که اخیراً برای درمان میگرن حاد با یا بدون اورا در بزرگسالان تأیید شده‌اند. در آزمایشات دارویی، دارو‌هایی از این دسته نسبت به دارونما در تسکین درد و سایر علائم میگرن مانند حالت تهوع و حساسیت به نور و صدا دو ساعت پس از مصرف موثرتر بودند.

عوارض جانبی رایج عبارتند از خشکی دهان، حالت تهوع و خواب آلودگی بیش از حد. Ubrogepant و rimegepant نباید با دارو‌های مهارکننده قوی CYP3A4 مصرف شوند.

• دارو‌های مخدر برای افرادی که نمی‌توانند سایر دارو‌های میگرن را مصرف کنند، دارو‌های مخدر مخدر ممکن است کمک‌کننده باشد. از آنجایی که آن‌ها می‌توانند بسیار اعتیادآور باشند، معمولاً فقط در صورتی استفاده می‌شوند که هیچ درمان دیگری مؤثر نباشد.
• دارو‌های ضد تهوع. اگر میگرن همراه با اورا همراه با حالت تهوع و استفراغ باشد، می‌تواند کمک کند. دارو‌های ضد تهوع عبارتند از کلرپرومازین، متوکلوپرامید (Reglan) یا پروکلروپرازین (Compro). این‌ها معمولاً همراه با دارو‌های مسکن مصرف می‌شوند.

مصرف برخی از این دارو‌ها در دوران بارداری ایمن نیست. اگر باردار هستید یا در تلاش برای باردار شدن هستید، از هیچ یک از این دارو‌ها بدون مشورت با پزشک خود استفاده نکنید.

دارو‌های پیشگیرانه

دارو‌ها می‌توانند به پیشگیری از میگرن‌های مکرر، با یا بدون اورا کمک کنند. اگر سردرد‌های مکرر، طولانی مدت یا شدید دارید که به خوبی به درمان پاسخ نمی‌دهند، پزشک ممکن است دارو‌های پیشگیرانه را توصیه کند.

هدف از دارو‌های پیشگیرانه کاهش دفعات سردرد میگرنی با یا بدون اورا، شدت حملات و مدت زمان آنهاست. گزینه‌ها عبارتند از:

• دارو‌های کاهش دهنده فشار خون. این‌ها شامل مسدودکننده‌های بتا مانند پروپرانولول (ایندرال، اینوپران XL، سایرین) و متوپرولول تارتارات (لوپرسور) است. مسدود‌کننده‌های کانال کلسیم مانند وراپامیل (ورلان) می‌توانند در پیشگیری از میگرن همراه با اورا مفید باشند.
• دارو‌های ضد افسردگی یک داروی ضد افسردگی سه حلقه‌ای (آمی‌تریپتیلین) می‌تواند از میگرن جلوگیری کند. به دلیل عوارض جانبی آمی‌تریپتیلین، مانند خواب آلودگی، ممکن است دارو‌های ضد افسردگی دیگری به جای آن تجویز شود.
• دارو‌های ضد تشنج. والپروات و توپیرامات (Topamax، Qudexy XR) ممکن است در صورت داشتن میگرن کمتر کمک‌کننده باشند، اما می‌توانند عوارض جانبی مانند سرگیجه، تغییرات وزن، حالت تهوع و موارد دیگر را ایجاد کنند. این دارو‌ها برای زنان باردار یا زنانی که قصد بارداری دارند توصیه نمی‌شود.
• تزریق بوتاکس. تزریق onabotulinumtoxinA (بوتاکس) تقریباً هر 12 هفته به پیشگیری از میگرن در برخی از بزرگسالان کمک می‌کند.
• آنتی بادی‌های مونوکلونال CGRP Erenumab-aooe (Aimovig)، fremanezumab-vfrm (Ajovy)، galcanezumab-gnlm (Emgality) و eptinezumab-jjmr (Vyepti) دارو‌های جدیدتری هستند که توسط سازمان غذا و دارو برای درمان میگرن تایید شده‌اند. آن‌ها به صورت ماهانه یا سه ماهه به صورت تزریقی تجویز می‌شوند. شایع‌ترین عارضه جانبی واکنش در محل تزریق است.

از پزشک خود بپرسید که آیا این دارو‌ها برای شما مناسب هستند یا خیر. مصرف برخی از این دارو‌ها در دوران بارداری ایمن نیست. اگر باردار هستید یا در تلاش برای باردار شدن هستید، از هیچ یک از این دارو‌ها بدون مشورت با پزشک خود استفاده نکنید.

مدیریت استرس و سبک زندگی

وقتی علائم میگرن همراه با اورا شروع شد، سعی کنید به یک اتاق ساکت و تاریک بروید. چشمان خود را ببندید و استراحت کنید یا چرت بزنید. یک پارچه خنک یا یک کیسه یخ پیچیده شده در یک حوله یا پارچه روی پیشانی خود قرار دهید.

سایر اقداماتی که ممکن است میگرن همراه با درد اورا را تسکین دهد عبارتند از:

• تکنیک‌های آرامش بخش. بیوفیدبک و سایر اشکال تمرین آرام‌سازی راه‌هایی را برای مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا به شما آموزش می‌دهند که ممکن است به کاهش تعداد میگرن‌های شما کمک کند.
• یک روال خواب و خوردن ایجاد کنید. زیاد یا کم نخوابید. روزانه یک برنامه خواب و بیداری ثابت تنظیم و دنبال کنید. سعی کنید هر روز وعده‌های غذایی را در زمان مشخصی بخورید.
• به مقدار زیاد مایعات بنوشید. هیدراته ماندن، به ویژه با آب، ممکن است کمک کند.