هوریدوس، بهترین و کامل‌ترین فسیل تریسراتوپس جهان
خیلی‌ها تریسراتوپس را یکی از جالب‌ترین دایناسورهای تاریخ می‌دانند و اکنون شاخص‌ترین نمونه از این دایناسور برای اولین بار در معرض دید عموم قرار گرفته است.
با Horridus آشنا شوید! این اسکلت عظیم که به صورت دقیق Triceratops horridus نامگذاری شده، حدود 2 متر قد، 6 تا 7 متر طول و بیش از یک تن وزن دارد. و در نمایشگاه جدید، Triceratops: Fate of the Dinosaurs در موزه ملبورن در معرض تماشا گذاشته شده.
تریسراتوپس یکی از متداول‌ترین فسیل‌های دایناسور است که به خاطر استخوان‌های بزرگشان – به‌ویژه جمجمه منحصربه‌فرد – شاخص است. هوریدوس چون 266 استخوان که 85 درصد از کل اسکلت را تشکیل می‌دهد، حفظ شده، کامل‌ترین و بهترین نمونه از این گونه است که تا کنون یافت شده.
غیرممکن است که از دیدن آن شگفت‌زده نشوید. تریسراتوپس بدون شک یکی از نمادین‌ترین دایناسور‌ها است و دیدن آن از فیلم‌ها و کتاب‌های مصور دوران کودکی و ایستادن در کنار آن، به عنوان حیوانی که در واقع وجود داشته است، هیجان‌انگیز است.
ما برای اولین بار است که مثلا دم حیوان کاملا به خوبی حفظ شده و تا آخرین مهره را بدون ابهام می‌توانیم ببینیم، این مهره آخر آنقدر کوچک است که در کف دست جا می‌گیرد.
حتی برخی از تاندون‌های این دایناسور هم به خوبی حفظ شده‌اند.
از آنجایی که این نمونه در اثر فشار‌ها و دمای شرایط فسیل‌سازی تا حد زیادی تحریف نشده باقی مانده، تیم پژوهشی قادر به ایجاد یک اندوکست جمجمه دقیق – یک مدل سه‌بعدی از حفره‌ای که زمانی مغز هوریدوس را در خود جای می‌داد، شد و شکل خود مغز را نیز تعیین کرد. مغز این جاندار مانند بسیاری از خزندگان، آن مغز دراز و استوانه‌ای شکل بود.
شکل گوش داخلی آن نیز در آن اندوکاست ثبت شده. با بررسی آن مشخص شده که تریسراتوپس در شنیدن صدا‌های با فرکانس پایین، مانند گام‌های سنگین دیگر دایناسورهای بزرگ، تخصص داشته. به این ترتیب، احتمالاً صدا‌های فرکانس پایین و عمیقی برای برقراری ارتباط با هم نوعان خود ایجاد می‌کرده. حتی می‌توانیم بگوییم که کانال‌های نیم دایره‌ای گوش داخلی چیز‌های زیادی در مورد تعادل و وضعیت بدن حیوان نشان می‌دهند.
هوریدوس حدود 67 میلیون سال پیش در مونتانای کنونی ایالات متحده آمریکا زندگی می‌کرد. در دوره کرتاسه این منطقه بد آب و هوا نبود و جنگلی سرسبز و باتلاقی بود.
این دایناسور در یک کانال رودخانه باستانی شده. احتمالا سیلاب و رسوب خیلی زود پیکر دایناسور را پوشانده، هرچند به نظر نمی‌رسد که هوریدوس در این سیل مرده باشد.
تیم حفاری محل را با استفاده از فرآیندی به نام فتوگرامتری بررسی کردند که شامل ساخت یک مدل سه بعدی از عکس‌های گرفته شده در مراحل مختلف حفاری است. این به دانشمندان اجازه می‌دهد تا موقعیتی را که دایناسور در زمان دفن در آن قرار داشته است، ببینند.
نمایشگاه Horridus and the Triceratops: Fate of the Dinosaurs در تاریخ 12 مارس در موزه ملبورن به روی عموم باز می‌شود.
