در محل یک بیمارستان 500 ساله اسپانیایی در لیما، اسکلت‌های بیش از 40 نفر، از جمله درگذشتگان به خاطر بیماری سیفیلیس کشف شد
باستان شناسان بقایای 42 انسان را در گورستانی در کنار بیمارستانی در پرو کشف کردند که قدمت آن به قرن شانزدهم باز می گردد. این زمان مقارن است با هنگامی که این کشور برای اولین بار بخشی از امپراتوری اسپانیا شد.
این اسکلت‌ها در حیاط بیمارستان Real de San Andres، یک بیمارستان سابق در مرکز لیما، پایتخت پرو، پیدا شده‌اند.
این ساختمان تاریخی که در سال 1552 به طور خاص برای بیماران اسپانیایی ساخته شد، قدیمی‌ترین بیمارستان در پرو و آمریکای جنوبی محسوب می‌شود.
این مکان که تصور می‌شود اولین پزشکان قرن شانزدهم در آن آموزش دیده‌اند، یک کلیسا و حتی فضایی برای بیماران روانی داشت.
این اجساد، قرن‌ها کشف نشده باقی مانده بودند، علیرغم اینکه تنها در حدود ۳۰ سانتی متری زیر زمین دفن شده بودند.
کارشناسان تصور می‌کنند که این اجساد بقایای اینکاها باشد، قبیله‌ای که زمانی قبل از فتح اسپانیا بر منطقه آند آمریکای جنوبی حکومت می‌کردند.
علاوه بر این، کارشناسان یک دخمه زیرزمینی و تکه‌هایی از سرامیک‌های پیش از ورود اسپانیایی را پیدا کرده‌اند که احتمالاً مربوط به قبل از ساخت بیمارستان است.
به گفته متخصصان، علت مرگ شماری از این اجساد بیماری سیفلیس بوده و آثار بدشکلی در جمجمه که نشانه عوارض دیررس سیفیلیس است، بر این امر گواهی می‌داد.
بیمارستان Real de San Andrés توسط نایب السلطنه آندرس هورتادو د ویلدوسو، افسر ارتش اسپانیایی تأسیس شد. ساختار اصلی بیمارستان به شکل صلیب طراحی شده بود. سایر سازه‌های مجاور شامل دفاتر، داروخانه، بخش روانپزشکی و همچنین باغ و گورستان بود.
کارشناسان تصور می‌کنند بقایای حداقل سه فرمانروای امپراتوری اینکاها – Pachacutec، Huayna Capac و Tupac Yupanqui – شاید در این بیمارستان یافت شوند. در 200 سال گذشته تلاش‌های متعدد و ناموفقی برای یافتن این بقایا صورت گرفته است.
سیفلیس یک عفونت باکتریایی است که معمولاً از طریق تماس جنسی منتشر می شود. این بیماری به صورت یک زخم بدون درد شروع می‌شود – معمولاً در ناحیه تناسلی، راست روده یا دهان.
سیفلیس از طریق تماس پوست یا غشای مخاطی با این زخم ها از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کند.
پس از عفونت اولیه، باکتری سیفلیس می تواند برای چندین دهه در بدن غیر فعال بماند و دوباره فعال شود. سیفلیس اولیه را می توان درمان کرد.
بدون درمان، سیفلیس به شدت به قلب، مغز یا سایر اندام‌ها آسیب می‌رساند و می تواند تهدید کننده زندگی باشد. سیفلیس همچنین می تواند از مادر به جنین منتقل شود.
حدود 15 تا 30 درصد از افراد مبتلا به سیفلیس که تحت درمان قرار نمی‌گیرند، دچار عوارضی به نام سیفلیس سوم می‌شوند. این بیماری در مراحل پایانی ممکن است به مغز، اعصاب، چشم ها، قلب، عروق خونی، کبد، استخوان‌ها و مفاصل آسیب برساند. این مشکلات ممکن است سال ها پس از عفونت اصلی و درمان نشده رخ دهد.
