هیپرهوموسیستئینمی چیست؟

اختلال دیگری که با آتروترومبوز همراه است افزایش هوموسیستئین (HCY) خون می‌باشد. سطوح بسیار بالای هوموسیستئین به عنوان نمونه در سندرم‌های نادر مادرزادی همراه هوموسیستینوری و هیپرهومو – سیستئینمی شدید (نظیر کمبود سیستاتیونین بتاسنتاز) با ترومبوآمبولی و آترواسکلروز زودرس شدید همراهی دارد. HCY افزایش یافته سبب القای اختلال عملکرد EC و آپوپتوز شده و مسیرهای انعقادی طبیعی را که برای پاسخ به تخریب EC طراحی شده‌اند، راه‌اندازی می‌کند، اما سبب تنظیم رو به بالای فعالیت ضد انعقادی وابسته به EC همانند پروتئین C فعال شده نخواهد شد.

با این وجود، مطالعات اپیدمیولوژیک تأکید می‌کنند که حتی افزایش متوسط در HCY منجر به بیماری شریانی کرونری، محیطی و مغزی می‌گردد. هوموسیستین موجود در پلاسما را می‌توان پس از روزه‌داری یا پس از دریافت یک‌جای مقادیری متیونین اندازه‌گیری نمود. شواهد موجود حاکی است که هر دو روش فوق در افراد مبتلا به ناهنجاری‌های مختلف متابولیسم هوموسیستین شامل چرخه رمتیلاسیون یا مسیر ترانس – سولفوراسیون حائز اهمیت هستند.

در برخی موارد، سطوح افزایش یافته‌ی HCY تا حدی با شکل حساس به حرارت آنزیم N⁵ و N¹⁰– متیلن تتراهیدروفولات ردوکتاز (MTHFR) همراه است. این پروتئین حاصل پلی‌مرفیسم نقطه‌ی (C677T) در ناحیه کدگذاری امکان اتصال MTHF است. این جهش در ۴۰-۳۰٪ کل جمعیت روی می‌دهد و سبب یک نقطه‌ی آغاز بالاتر برای تنظیم HCY و پیش ماده‌ی MTHFR به ویژه می‌گردد.

در واقع، کمبود هر یک از کوفاکتورهای ویتامینی متابولیسم هوموسیستین (فولات، ویتامین B6 و ویتامین B12) ممکن است منجر به بروز هیپرهوموسیستئینمی خفیف شود. کاهش سطح هوموسیستین توسط تجویز ویتامین B6، ویتامین B12 و سطح هوموسیستین و خطر هم‌زمان آتروترومبوز (صرف نظر از علت هیپرهوموسیستئینمی) است. اما مطالعات تصادفی چندگانه‌ای نشان داده‌اند که مکمل‌ها، صرف نظر از علت هایپرهموسیتئسنیمی و حضور پلی‌مورفیسم MTHFR، خطر آتروترومبوز را کاهش نمی‌دهد.