چرا برخی از ماها اینقدر خوردن غذاهای چرب را دوست داریم – کشف مسیر جدید روده-مغزی – احتمال پیدا شدن راهی جدید برای کاهش وزن
یک تحقیق جالب که در Nature منتشر شده، یک مسیر جدید روده-مغزی را پیدا کرده که اشتهای ما را برای غذاهای چرب تحریک می‌کند. این تحقیق نشان داد سلول‌های روده ما وجود چربی در غذا را حس می‌کنند و می‌توانند مستقیماً با بخش‌هایی از مغز ما صحبت کنند و به آن سیگنال بدهند تا ما را به خوردن ادامه دهند.
میل عجیب ما انسان‌ها برای غذاهای پرکالری و چرب محصول تکامل است. برای جلوگیری از گرسنگی، بدن ما طوری طراحی شده است که وقتی فرصت خوردن یک وعده غذایی چرب را به دست می‌آوریم، پرخوری کنیم. (یادگارهای از دوره‌های گرسنگی و قطحی‌های باستانی در ظرف هزاران سال!)
هنگامی که ما غذای چرب می‌خوریم، مکانیسم‌های مختلفی فعال می‌شوند، از هورمون‌های روده که سیری را تنظیم می‌کنند تا گیرنده‌های چشایی که باعث ایجاد احساس لذت ناشی از دوپامین می‌شوند.
ولی، در دنیای مدرن ما با دسترسی نامحدود به غذا، این انگیزه‌های حیوانی اغلب منجر به چاقی و بیماری متابولیک می‌شود.
منگتونگ لی، نویسنده ارشد این تحقیق، گفت: «ما در دوران بی‌سابقه‌ای زندگی می‌کنیم که در آن مصرف بیش از حد چربی‌ها و قند‌ها باعث همه‌گیری چاقی و اختلالات متابولیک شده است. اگر بخواهیم میل سیری ناپذیر خود به چربی را کنترل کنیم، علم به ما نشان می‌دهد که مجرای کلیدی این هوس ارتباط بین روده و مغز است.»
دو سال پیش، یک مطالعه مهم مسیر مستقیمی را بین روده و مغز برای افزایش تمایل ما به خوردن غذاهای قندی انجام شده بود.
تحقیق جدید از آن یافته‌های قبلی استفاده کرده تا بررسی کند که آیا مسیر‌های مشابه بین روده و مغز واکنش‌هایی را به غذاهای چرب ارسال می‌کنند یا خیر.
اول برای اینکه سیگنال چشایی زبان به مغز در تحقیق اختلال ایجاد نکند، این مسیر را در موش حذف کردند و بعد محققان روی بخشی از ساقه مغز متمرکز شدند. مشخص شد که در پاسخ به چربی نورون‌ها در ناحیه ساقه مغز به نام هسته دمی دستگاه انفرادی (cNST) فعال می‌شوند.
محققان با پیروی از خطوط ارتباط عصبی، فعالیتی را در عصب واگ که پیام‌هایی را به cNST منتقل می‌کند، شناسایی کردند. از آنجایی که عصب واگ اصلی‌ترین حلقه ارتباطی بین روده و مغز است، این اولین سرنخ بود که روده می‌تواند مستقیماً در مورد چربی با مغز صحبت کند.
گام بعدی این بود که روی روده زوم کنند و بفهمید که چگونه سیگنال‌های مربوط به چربی را به عصب واگ ارسال می‌شود. در اینجا، محققان دو گروه از سلول‌های پوشاننده روده را کشف کردند که به نظر می‌رسید با رسیدن چربی به روده، نورون‌های واگ را تحریک می‌کنند.
یک گروه از سلول‌ها به‌عنوان حسگر کلی مواد مغذی ضروری عمل می‌کنند و نه تنها به چربی، بلکه به قند‌ها و اسید‌های آمینه نیز پاسخ می‌دهند. گروه دیگر فقط به چربی پاسخ می‌دهند و به طور بالقوه به مغز کمک می‌کند چربی‌ها را از سایر مواد موجود در روده تشخیص دهد.
بنابراین مسیر روده به عصب واگ به مغز واقعا وجود دارد، اما چقدر قدرت کنترل اشتهای حیوانات برای چربی را دارد؟
برای آزمایش این، محققان از دارویی برای مسدود کردن سیگنال‌دهی از این سلول‌های روده به عصب واگ استفاده کردند.
هنگامی که مسیر مسدود شد، حیوانات اشتهای بهچربی از دست دادند. محققان با تأیید بیشتر اهمیت این مسیر ارتباطی، ارتباط از عصب واگ به cNST را مسدود کردند و فعالیت نورون را در CNST مسدود کردند. در هر دو آزمایش، حیوانات دوباره هوس خود را برای چربی از دست دادند.
کشف این مسیر جدید روده-مغزی فرصتی برای توسعه درمان‌های ضد چاقی است که این مکانیسم سیگنال هی را مسدود می‌کند. به جای تلاش برای سرکوب هورمون‌های اشتها، یا تغییر نحوه واکنش مغز ما به لذت غذا، به روش جدیدی برای جلوگیری از خوردن بیش از حد غذاهای چرب توسط بدن اشاره می‌کند.
مطالعه جدید در Nature منتشر شده است.
منبع: دانشگاه کلمبیا
