موزه لوور کجاست و چرا اینقدر اهمیت دارد؟ تاریخچه این موزه

‌ لوور که نامش را احتمالا از قلعه‌ای به همین نام برگرفته است، اکنون با مساحت 25 هزار متر مربع یکی از بزرگترین موزه‌های جهان به شمار می‌رود. بنای اولیه این موزه در سال 1200 بعد از میلاد ساخته شد و سپس تحت حکومت فرانسیس اول، در قرن شانزدهم به عنوان قصر شاهی مورد استفاده قرار گرفت و بعد طی قرون مختلف توسعه یافت:

قسمت جنوبی و غربی حیاط به سال 1546 ، بخش شمالی به سال 1624 در دوران سلطنت لویی سیزدهم، مجموعه‌ای از ساختمانهای مختلف در زمان لویی چهاردهم، یک گالری به نام آپولو به سال 1661 ، سردر شرقی به سال 1664 ، سپس کاخ توئیلیر 5 که در غرب لوور واقع بود به وسیله یک راهرو به کاخ لوور متصل شد. در سال 1682 با انتقال قصر شاهی به کاخ ورسای هرگونه گسترش بنا متوقف گردید. در زمان ناپلئون اول، بار دیگر تجدیدبنا و توسعه لوور آغاز شد و تا سلطنت ناپلئون سوم ادامه یافت. در سال 1802 ، ساختمانهای اطراف این کاخ که محل زندگی هنرمندانی چون فراگونار 6 و داوید 7 نیز در آن‌جا قرار داشت، به وسیله ناپلئون به لوور ملحق شد. سپس با تخریب محله‌های اطراف و الحاق آن به قصر، قسمت ریشلیو 8 بنا گردید

این گسترش که در غرب لوور انجام پذیرفت، نام لوور جدید را به خود گرفت و توانست صاحب دالانهای گسترده‌تری شود و قسمت قدیمی لوور را از شمال به کاخ توئیلیر وصل نماید. امّا در سال 1871 -به هنگام قیام کمون پاریس-این بخش در آتش سوخت.

در سال 1793 لوور به صورت موزه‌ای جهت نمایش آثار مجموعهٔ سلطنتی درآمد و مجلس ملی در همین سال این کاخ سلطنتی را به عنوان موزه افتتاح کرد. ایده به نمایش درآوردن آثار موجود در لوور به زمان سلطنت لویی پانزدهم می‌رسد. این مجموعه از سالیان پش چه از طریق خرید آثار هنری و چه جمع کردن هدایا و غنایم تهیه شده بود.

پس از افتتاح لوور به عنوان موزه، برنامه‌ای برای بازدید آثار هنری در نظر گرفته شد: دور روز برای مردم و دو روز جهت کپی از آثار نقاشی توسط نقاشان و سه روز باقی مانده جهت نظافت.

فرانسیس اول در زمان فرمانروایی خود به کارگاه لئونساردو داوینچی رفت و اثری از او را به نام «آندره آدل سارتو»9 خریداری کرد. اثری از رافائل به نام خانواده مقدس توسط لویی دهم-کنت فلورانس-به پادشاه فرانسه هدیه شده بود. لویی سیزدهم، آثار باقی مانده از ریشلیو رامالک شد و لویی چهاردهم، مجموعه سلطنتی را با خرید آثاری از هنرمندان ونیزی افزایش داد.

لویی شانزدهم مسئولی را به نام کنت آنگی ویلر 10 برای لوور انتخاب کرد تا به خرید منظم آثار نقاشان بپردازد. این کنت از دوستداران هنر اروپای شمالی بود و در نتیجهٔ تلاش او، لوور اکنون صاحب مجموعه‌ای چشمگیر از آثار کشورهای اروپای شمالی است.

در زمان امپراتوری فرانسه، لوور توسط کارداران فرهنگی و هنری خود در سایر کشورها در برابر هجوم آثار هنری بیشمار قرار گرفت و بدین طریق توانست انبارهای خود را مملو از آثار هنری کند. پس از سقوط امپراطوری فرانسه، لوور ناگزیر به بازگرداندن آثار هنری شد، اما دولت وقت همواره به بهانه‌های مختلف از جمله از بین رفتن آثار به هنگام پس فرستادن، از اعاده آثار هنری سرباز زد.

در زمان لویی فیلیپ (1850 -1773 ) آثاری از فرهنگهای دیگر به لوور راه یافت: قسمت مصر در سال 3381‌ افتتاح شد و این، هم‌زمان با کشف خط هیروگلیف توسط شامپلیون 11 بود. کاوشهایی در خورساباد 12 موقعیت افتتاح گالری آشور را به لوور داد. کنت مارسلیوس 13 ، ونوس را در میلو 14 کشف کرد و بلافاصله از طریق راه آبی، آن را به فرانسه فرستاد. بخشی از مجموعه لوور نیز مدیون مجموعه‌های شخصی است که به موزه اهدا شده است.

*** درست 200 سال بعد از ورود مردم به لوور-که دستاورد انقلاب فرانسه بود-امروز همه جای این کاخ سلطنتی به یک موزه عظیم هنری تبدیل شده است.

در سال 1983، لئون مینگ پی 15 -معمار چینی الاصل آمریکایی-طرح جامعی جهت لوور بزرگ ارائه داد.

او ورودی اصلی را به زیرزمین منتقل کرد و در آن‌جا، فضای نمایشگاهی بزرگ به نام هال ناپلئون به‌وجود آورد. در حیاط قصر، هرم شیشه‌ای اعجاب‌انگیز جهت نوررسانی به قسمت زیرزمین تعبیه کرد و به این ترتیب، فضایی به وسعت 000 ,50 متر مربع به‌وجود آورد که از سال 1989 بتدریج آماده بهره‌برداری گردید. در سال 1993 مساحت این فضا به 000 ,112 متر مربع رسید. اتاقهای کوچک و خاک‌گرفتهٔ سابق طی فعالیتی دهساله به فضاهای بزرگ و مدرن موزه‌ای تبدیل شد. اتاقهای کوچک اداری-سه طبقه وزارت دارایی- که تا پیش از این در قسمتی از ساختمان لوور قرار داشت از بین رفت و طبقات بالا و زیر سقف مورد بازسازی قرار گرفت. با این تغییرات و با استفاده از روشنایی طبقه فوقانی، فضای مناسبی برای آثار دوران 15 تا 19 شمال اروپا، آلمان و فلاندر (سرزمینهای شمال کوههای آلپ)، آثار نقاشان هلند، که قبلا در فضاهای تنگ و تاریک قرار داشتند به‌وجود آمد.

در مجموعه اتاقهای ریشلیو،21 اثر از روبنس به‌طور جذاب در چهارچوبهای سبز قرار داده شد که در نوع خود، کاملا بدیع و زیباست.

بازدیدکننده از زیر هرم شیشه‌ای با علامت ریشلیو به فضایی راه می‌یابد که هرگز در گالریها و موزه‌های سنتی، نظیر آن را ندیده است. حیاط داخلی هرکدام به مساحتهای 1800 ،2150 و 520 متر مربع با سقف شیشه‌ای شگفت‌انگیز پوشانده شده است. این حیاطها پیش از این به عنوان محل پارک اتومبیل مورد استفاده قرار می‌گرفت و امروزه مجموعه‌ای از مجسمه‌های دوره کلاسیک در این محل به نمایش درآمده است: در حیاط غربی، که کوچکتر است، سردر ورودی کاخ خورساباد -بین النهرین-که از روی اصل بازسازی شده است و دو گاو بالدار-محافظان کاخ سارگون دوم-قرار دارد. در حیاط داخلی، دالان ریشلیو و در حیاط سوم، مجسمه‌های فرانسوی از قرون وسطی تا آخر قرن نوزدهم گردآوری شده است. در نتیجه، بیشتر آثاری که سابقا به‌طور پراکنده در لوور قرار داشت، اکنون به‌طور متمرکز و منظم در رابطه با دوران تاریخی و فرهنگی مشخص قرار دارد.

این تغییرات عمده در لوور نه تنها هنرهای تجسمی بلکه هنرهای دستی را هم دارای نظم تازه‌ای کرده است.

در طبقه اول، فرشهای دیواری (تاپستری) دوره رنسانس فرانسه در یک محل جمع‌آوری شده و برای نخستین‌بار هنر دوره اسلام و حدودا 1000 قطعه از آثار گرانبهای شرق به طریقی مناسب در معرض دید قرار گرفته است.

در بخش دیگری از زیر هرم شیشه‌ای، می‌توان با مجموعهٔ باارزشی از آثار استادان قدیم آشنا شد. در «گالری بزرگ» آثار هنرمندان فرانسوی متعلق به عصر روشنگری (1800 -1700 ) و همچنین آثار از داوید، تئودور ژریکو 16 و آثار دلاکرووا 7 و از استادان ایتالیایی مثل جوّتو و ورونزه زینت‌بخش موزه است. مونالیزا اثر معروف لئوناردو داوینچی که به سال 1506 به اتمام رسید به همراه آثاری از گویا و آثاری از دوران یونان باستان، متعلق به 200 سال قبل از میلاد مسیح و ونوس ازمیلو در بخشهای پیشین قرار دارند.

با علامت سالی 21 -همچنان در زیر هرم شیشه‌ای-می‌توان به بخشی که در سال 9891‌ افتتاح شد راه یافت. این بخش، قسمیت از دیوار و برج و باروی لوور را که در زمان فیلیپ دوم (1223 -1165 ) پادشاه فرانسه جهت کنترل شهر پاریس ساخته بود، در معرض دید قرار می‌دهد. همین بخش به مجموعه‌ای از آثار مصر و یونان باستان ‌ در طبقه همکف و هنرهای دستی، و نقاشی قدرتمند دلاکرووا بر سقف که در سال 51 -1850 انجام شد متصل می‌شود.

در قسمتی به نام «حیاط کاره»22 آثار نقاشان قرن هفدهم تا نوزدهم جمع‌آوری شده است. این فضا با آثاری از آنتونیو واتو و تصاویری از دوره روکوکو اثر فراگونار، پرترهٔ داوید و آثاری از کامیل کورو 23 بینندگان را به سوی خود می‌خواند.

معمار معروف ایتالیایی به نام ایتالو روتا 24 با استفاده از نور و یک طاق پست مدرن، فضای مناسبی را برای دوره رنسانس به وجود آورده و این نوع از معماری باعث جلوه‌های بیشتر آثار نقاشی شده است.

ادامه حیاط کاره به سه فضای پی‌درپی ختم می‌شود که آثار پونس 25 را به نمایش می‌گذارد. پوسن نماینده اصلی هنر کلاسیک فرانسه تلقی می‌شود که تأثیر زیادی بر هنرمندان هم‌عصر خود و هنرمندان مدرن داشت. چندان‌که سزان می‌گوید: «می‌خواستم مثل پوسن نقاشی کنم، تنها با این تفاوت که طبیعت حضور داشته باشد.»

در محلی به نام کاروزل 26 هرم دومی بنا گردید که رأس این هرم برخلاف هرم نخست رو به پایین است و هنر ایران-دوره هخامنشی-سده پنجم قبل از میلاد مسیح به عنوان منبع نور و روشنایی زیرزمین لوور محسوب می‌شود. از همین مکان، بازدیدکنندگان به وسیله راه باریکی به فروشگاههای کوچک یادگاری‌فروشی، گالری کوچک تبلیغات، کتابفروشی، صفحه و نوارفروشی و همچنین اتاقهای کامپیوتر راهنمایی می‌شوند.

لوور دارای 500 ,293 قطعه اثر هنری است.

از مجموع آثار لوور،00061‌ تابلوی نقاشی و 6000 اثر هنری دیگر، جزو آثار ثبت شده به نام لوور بوده و باقی آثار از موزه‌های دیگر فرانسه به وام گرفته شده است. لوور دارای 5555 مجسمه است که 3070 قطعهٔ آن را موزه‌های دیگر فرانسه تأمین کرده‌اند. در بخش آثار حکاکی، کنده‌کاری و طراحی،00096‌ قطعه وجود دارد که 13000 آن به طراحی،40000 به کنده‌کاری و 16000 به صفحات مسی اختصاص دارد.

در مجموعهٔ هنرهای مشرق‌زمین و مصر و یونان باستان و روم، تقریبا 190000 اثر هنری و از صنایع دتسی 15000 قطعه در موزه لوور قرار دارد.

با اضافه شدن 240 کارمند برای قسمت ریشلیو، مجموع کارمندان این موزه به 1515 نفر می‌رسد. این عده در چهل شغل مختلف مشغول به کارند. تعداد مراقبین آثار هنری مشتمل بر 580 نفر که از این تعداد 151‌ نفر مسئول معرفی آثار هستند. تمامی این افراد با چند زبان زندهٔ دنیا آشنایی کامل دارند و همه به لباسهای طراحی شده توسط طراح معروف ایو سن لورن ملبس هستند.

بودجه سال 1993 لوور معادل 600 میلیون فرانک فرانسه بوده است که از این رقم 475 میلیون فرانک آن از طرف دولت و 125 میلیون آن از درآمد لوور تأمین شده و در همین سال مبلغ 109 میلیون فرانک فقط از اخذ ورودیه نصیب موزه لوور شده است.

در سال 1992 -تعداد بازدیدکنندگان به 4 /9 میلیون نفر رسید که این تعداد در سال 1981،2 /5 میلیون نفر بود. یک سوم بازدیدکنندگان، فرانسوی و یک سوم از کشورهای بازار مشترک و یک سوم دیگر از سایر کشورهای جهان بوده‌اند.

لوور در روزهای سه‌شنبه تعطیل است و باقی روزهای هفته از ساعت 9 صبح تا 6 بعد از ظهر و چهارشنبه‌ها از 9 صبح تا 10 شب بازدیدکنندگان را می‌پذیرد.

لوور دارای باجهٔ پست، باجهٔ تعویض پول، صندلی چرخدار، کالسکه بچه، شیشه شیر گرم‌کن برای مادرانی که طفل شیرخوار به همراه دارند، نوار کاست اجاره‌ای، راهنمای مخصوص افراد ناشنوا، راهنمای مخصوص مدارس، دوره‌های آموزش نقاشی کودکان و بزرگسالان و یک رستوران و شش کافه‌تریاست.

برگرفته از مجله آرت