بسته‌های نانوذراتی به پروبیوتیک‌ها برای مبارزه با بیماری التهابی روده کمک می‌کنند

اگر باکتری های پروبیوتیک از سفر به روده جان سالم به در نبرند، نمی توانند به بهبود سلامت روده کمک کنند. اکنون دانشمندان آنها را خوبی با زره‌های محافظ و به اصطلاح کوله پشتی های مملو از مولکول‌هایی که می‌توانند از از آنها محافظت می‌توانند بکنند، مجهز کرده‌اند تا به سراسر روده برسن و درمان بیماری‌های التهابی روده (IBD) تاثیر بیشتری داشته باشند.

هر یک از ما اکوسیستم وسیعی از باکتری‌ها، ویروس‌ها و سایر میکروب‌ها را در خود جای داده‌ایم که نقش‌های کلیدی در سلامت دستگاه گوارش ما ایفا می‌کنند، اگر این به اصطلاج میکروبیوم از بین برود، می‌تواند به طیف وسیعی از بیماری‌ها از جمله بیماری کرون، کولیت و سایر اشکال IBD منجر شود.

پروبیوتیک‌ها یا باکتری‌های خوب یکی از راه‌های درمان هستند استفاده می‌شوند، اما زمانی که آنها به صورت خوراکی تحویل داده می‌شوند، می‌توانند قبل از رسیدن به روده و شروع به کار، توسط اسید معده تجزیه شوند. بنابراین در یک مطالعه قبلی ، محققان دانشگاه ویسکانسین-مدیسون یک لایه محصور کننده نازک ایجاد کردند که به اندازه کافی از آنها محافظت می کند تا به روده برسند.

برای مطالعه جدید، این تیم بررسی کردند که آیا می توان به این باکتری‌های پروبیوتیک محافظت شده توانایی های جدیدی برای مبارزه با بیماری هایی مانند IBD داد. برای انجام این کار، آنها آنها را با “کوله پشتی” مجهز کردند که حاوی دو نانوذره بود که به طور خاص برای کمک به درمان علائم و مقصران این بیماری انتخاب شده بودند.

اولی اسید هیالورونیک، یک داروی ضد التهابی قوی، و دومی سولفید است که مستقیماً گونه‌های فعال اکسیژن را هدف قرار می‌دهد، مولکولی که می‌تواند در سطوح بالا آسیب‌رسان باشد و در IBD نقش دارد.

این تیم این ایده را روی موش های مبتلا به IBD آزمایش کردند. آنها به موش‌ها یک سویه پروبیوتیک از باکتری ای کولای E. coli را دادند که در یک پوسته محافظ  نانوذرات پوشیده شده بود، دادند و تأثیر آن را بر IBD با استفاده از دو معیار اندازه گیری کردند.

۱- تغییرات وزن ۲- طول روده بزرگ، که هر دو با پیشرفت بیماری کاهش می‌یابند. مطمئناً، محققان دریافتند که موش‌هایی که درمان کامل را دریافت کرده‌اند، نسبت به موش‌هایی که درمان جزئی یا بدون درمان دریافت کرده‌اند، در این معیارها به‌طور قابل‌توجهی بهتر عمل کرده‌اند.

خوراکی و ساده و غیر تهاجمی است. علاوه بر این، می‌توان آن را در هر مرحله از بیماری به جای درمان‌های موجود که هر یک در مرحله خاصی بیشترین تاثیر را دارندِ ارائه کرد.

البته هنوز کارهای زیادی باید انجام شود تا بتواند در انسان استفاده شود. مراحل بعدی شامل آزمایش تکنیک با گونه‌های دیگر باکتری‌های پروبیوتیک و بررسی عوارض جانبی است.

این تحقیق در مجله Science Advances منتشر شده.