تاریخچه بیماری آنافیلاکسی چیست؟
آنافیلاکسی از زمان های قدیم شناخته شده است. فرانسوا ماگندی، پزشک فرانسوی، چگونگی کشته شدن خرگوش‌ها با تزریق مکرر آلبومین تخم‌مرغ را در سال 1839 شرح داده بود. با این حال، این پدیده توسط دو فیزیولوژیست فرانسوی، چارلز ریشت و پل پورتیه کشف شد. در سال 1901، آلبرت اول، شاهزاده موناکو، از ریشه و پورتیه درخواست کرد که به او در یک سفر علمی در اطراف سواحل فرانسه اقیانوس اطلس بپیوندند، به ویژه برای مطالعه روی سم تولید شده توسط cnidarians (مانند عروس دریایی و شقایق های دریایی). ریشت و پورتیه برای اکتشاف اقیانوس و ساخت مجموعه ای از حیوانات دریایی، سوار کشتی آلبرت پرنسس آلیس دوم شدند.
ریشت و پورتیه سمی به نام هیپنوتوکسین را از مجموعه چتر دریایی خود استخراج کردند (اما منبع واقعی بعداً به عنوان مرد پرتغالی شناخته شد) و شقایق دریایی (Actinia sulcata). آنها در اولین آزمایش خود روی کشتی، در تلاش برای ایمن سازی سگ، این سم را به سگ تزریق کردند که در عوض واکنش شدیدی (حساسیت بیش از حد) ایجاد کرد. در سال 1902، آنها تزریقات را در آزمایشگاه خود تکرار کردند و دریافتند که سگ ها به طور معمول در اولین تزریق سم را تحمل می کنند، اما در مواجهه مجدد، سه هفته بعد با همان دوز، همیشه شوک کشنده ایجاد می کنند. آنها همچنین دریافتند که این اثر به دوزهای سم استفاده شده مربوط نمی شود، زیرا حتی مقادیر کم در تزریق ثانویه کشنده است. بنابراین، به جای القای تحمل (پیشگیری) که انتظار داشتند، اثرات سم را کشنده کشف کردند.
در سال 1902، ریشت اصطلاح افیلاکسی را برای توصیف وضعیت عدم محافظت معرفی کرد. او بعداً این اصطلاح را به آنافیلاکسی به دلیل خوش‌خویی تغییر داد. این اصطلاح از یونانی ἀνά-، ana- به معنای “در مقابل” و φύλαξις، phylaxis به معنای “حفاظت” است. در 15 فوریه 1902، ریشه و پورتیه به طور مشترک یافته های خود را در مقابل انجمن زیست شناسی در پاریس ارائه کردند. این لحظه به عنوان تولد آلرژی (اصطلاحی که توسط کلمنس فون پیرکه در سال 1906 اختراع شد) مطالعه (آلرژولوژی) در نظر گرفته می شود. ریشت به مطالعه در مورد این پدیده ادامه داد و در نهایت جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را برای کارش در مورد آنافیلاکسی در سال 1913 دریافت کرد.
