تاریخچه بیماری آدیسون چیست؟

بیماری آدیسون به افتخار توماس آدیسون، پزشک بریتانیایی که برای اولین بار این بیماری را در کتاب تأثیرات اساسی و محلی بیماری کپسول های فوق کلیه (1855) توصیف کرد، نامگذاری شده است. او در ابتدا آن را به عنوان “ملاسما سوپررنال” توصیف کرد، اما پزشکان بعدی به خاطر کشف ادیسون به آن نام پزشکی “بیماری آدیسون” دادند.

در حالی که شش نفر تحت درمان آدیسون در سال 1855 همگی مبتلا به سل آدرنال بودند، اصطلاح “بیماری آدیسون” به معنای روند بیماری زمینه ای نیست.

این بیماری در ابتدا نوعی کم خونی مرتبط با غدد فوق کلیوی در نظر گرفته شد. از آنجایی که در آن زمان اطلاعات کمی در مورد غدد فوق کلیوی (که در آن زمان “کپسول های فوق کلیوی” نامیده می شد، وجود نداشت)، تک نگاری آدیسون که این وضعیت را توصیف می کند، بینش جداگانه ای بود. همانطور که عملکرد آدرنال بیشتر شناخته شد، تک نگاری آدیسون به عنوان یک کمک پزشکی مهم و یک نمونه کلاسیک از مشاهده دقیق پزشکی شناخته شد. سل یکی از علل اصلی بیماری آدیسون و نارسایی حاد آدرنال در سراسر جهان بود. امروزه یکی از دلایل اصلی در کشورهای در حال توسعه است.

جان اف کندی، رئیس جمهور ایالات متحده، در طول زندگی خود، از جمله در دوران ریاست جمهوری خود، از عوارض بیماری آدیسون رنج می برد که منجر به خستگی و هایپرپیگمانتاسیون صورتش می‌شد.