کدام تیپ شخصیتی نمی‌تواند یکی از شهروندان مریخ در کلنی‌های انسانی آینده شود؟!
انسان‌ها مدت هاست رویای مسکونی کردن مریخ را در سر می‌پرورانند. موانع فناورانه بسیار هستند. از ساخت سفینه‌های فضایی که بتوانند سفر را انجام دهند تا راه‌اندازی کمپ و به دست آوردن غذا. بنابراین فرستادن مردم به سیاره سرخ در سطوح مختلف دشوار است. اما خود عامل انسانی را هم باید در نظر گرفت.
بر این اساس مطالعه‌ای که توسط محققان دانشگاه جورج میسون در فیرفکس، ویرجینیا با هدف تعیین تعداد افراد مورد نیاز برای یک کلنی انسانی در مریخ انجام شدو اما آنها انتظار نداشتند یک تیپ شخصیتی پیدا کنند که برای اقامت در مریخ ناسازگار باشد.
محققان چندین شبیه‌سازی برای زمان فرضی 28 ساله انجام دادند تا تعداد ایده‌آل اعضای کلنی را برای بهترین شانس بقا بدست آورند. برخلاف مطالعه قبلی، که در آن به 110 نفر برای یک کلنی خودپایدار نیاز بود، آنها یک جامعه مریخی را تصور کردند که قبلاً ساخته شده بود و انرژی ، غذا، هوا و آب را یا خودش تولید می‌کرد یا در یک چرحه درونی بود.. همچنین در مدل آنها، کلتی منابع منظمی را از زمین دریافت می‌کرد و افراد جدیدی پس از مرگ یکی از اعضا وارد می‌شدند تا همه چیز را به طور کارآمد حفظ کنند.
آنها چهار تیپ شخصیتی را در نظر گرفتند تا ببینند تعامل آنها چگونه جامعه را شکل می‌دهد. «موافقین» رقابت‌پذیری و پرخاشگری کم داشتند. «اجتماعی‌ها»، افراد برون‌گرایی بودند که به تعامل نیاز داشتند. «واکنشی‌ها» کسانی بودند که «جهت‌گیری بین‌فردی رقابتی» داشتند و سختگیر بودند و در نهایت، «نوروتیک‌ها»، کسانی بودند که پرخاشگر و به شدت رقابتی بودند و نمی‌توانستند با کسالت و تغییر کنار بیایند.
در شبیه‌سازی آنها با در نظر گرفتن تصادف‌ها و کمبود منابع کمترین تعداد افراد مورد نیاز برای حفظ یک کلنی 22 نفر بود. اما آن دسته از انسان‌های ساکن مریخ که که دارای روان‌شناسی «عصبی» بودند با نرخ بسیار بالاتری نسبت به سایر روان‌شناسی‌ها جان خود را از دست می‌دهند.
همچنین، هر چه روان رنجور‌ها در کلنی کمتر باشد، عملکرد کلی بهتر می‌شد. نورتوتیک‌ها کمترین تعامل مثبت و بیشترین رفتار مقابله‌ای را داشتند. پس با انتخاب هوشمندانه و برنگزیدن آنها سکونتگاه‌های انسانی پایدارتری ایجاد می‌شود.
