آیا بین تلفن همراه و سرطان مغز رابطه‌ای وجود دارد؟
رابطه تلفن همراه و سرطان مغز موضوعی است که سال هاست مورد توجه و تحقیق قرار گرفته است. تلفن‌های همراه سطوح پایینی از تشعشعات غیریونیزان را به شکل میدان‌های الکترومغناطیسی فرکانس رادیویی (RF) ساطع می‌کنند. این تشعشع غیریونیزان در نظر گرفته می‌شود، زیرا انرژی لازم برای یونیزه کردن اتم‌ها یا مولکول‌ها را ندارد و به طور مستقیم به DNA آسیب می‌رساند، برخلاف پرتو‌های یونیزان (مانند اشعه ایکس و تشعشعات هسته‌ای)، که به عنوان افزایش خطر ابتلا به سرطان شناخته شده است.
چند نکته کلیدی در رابطه با ارتباط تلفن همراه و سرطان مغز
یافته‌های تحقیق: مطالعات متعددی ارتباط بالقوه بین استفاده از تلفن همراه و سرطان مغز، به ویژه گلیوما (نوعی تومور مغزی) و نوروم آکوستیک (نوعی تومور که بر عصب مسئول شنوایی و تعادل تأثیر می‌گذارد) را بررسی کرده‌اند. از آخرین به روز‌رسانی دانش من در سپتامبر 2021، اجماع علمی کلی این بود که هیچ مدرک قطعی برای ایجاد رابطه علی مستقیم بین استفاده از تلفن همراه و سرطان مغز وجود ندارد.
مطالعات بلندمدت: بسیاری از مطالعات بر روی کاربران طولانی مدت تلفن همراه متمرکز شده‌اند، زیرا این نظریه وجود دارد که اگر یک رابطه علّی وجود داشته باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که در افرادی که سال‌ها در معرض قرار گرفتن در معرض آن قرار دارند، ظاهر شود. برخی از مطالعات افزایش جزئی در خطر تومور‌های مغزی را در میان کاربران سنگین و طولانی مدت تلفن همراه گزارش کرده‌اند، در حالی که برخی دیگر ارتباط قابل توجهی پیدا نکرده‌اند.
طبقه‌بندی IARC: در سال 2011، آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان (IARC)، که بخشی از سازمان بهداشت جهانی (WHO) است، میدان‌های الکترومغناطیسی RF را به عنوان “احتمالا سرطان‌زا برای انسان” طبقه‌بندی کرد (گروه 2B). این طبقه‌بندی بر اساس شواهد محدودی از افزایش احتمالی خطر گلیوما مرتبط با استفاده از تلفن همراه بود. توجه به این نکته مهم است که گروه 2B یک دسته برای عوامل با شواهد محدود است و به پیوند قطعی دلالت نمی‌کند.
تحقیقات در حال تکامل: تحقیقات در مورد این موضوع ادامه دارد و مطالعات جدید همچنان ادامه دارد. این امکان وجود دارد که تحقیقات آینده بینش بیشتری در مورد اثرات بلند مدت استفاده از تلفن همراه ارائه دهد.
اقدامات احتیاطی: در حالی که شواهد بی نتیجه مانده است، بسیاری از سازمان‌های بهداشتی و سازمان‌های نظارتی توصیه می‌کنند اقدامات پیشگیرانه را برای کاهش قرار گرفتن در معرض بالقوه در معرض تابش RF انجام دهند. این اقدامات شامل استفاده از دستگاه‌های هندزفری، دور نگه‌داشتن تلفن‌های همراه از بدن در هنگام عدم استفاده (مانند استفاده از بلندگو یا پیام‌های متنی) و محدود کردن مدت تماس است.
مطالعات متناقض: توجه به این نکته مهم است که در مطالعاتی که رابطه بین استفاده از تلفن همراه و سرطان مغز را بررسی می‌کنند، یافته‌های متناقضی وجود دارد. برخی از مطالعات ارتباط احتمالی را پیشنهاد کرده‌اند، در حالی که برخی دیگر هیچ افزایش قابل توجهی در خطر پیدا نکرده‌اند. این اختلافات را می‌توان به تفاوت در طرح‌های مطالعه، روش‌شناسی و چالش‌های ارزیابی دقیق مواجهه طولانی مدت نسبت داد.
کودکان و نوجوانان: همچنین نگرانی‌هایی در مورد تأثیر بالقوه استفاده از تلفن همراه بر مغز در حال رشد کودکان و نوجوانان مطرح شده است. از آنجایی که مغز آن‌ها هنوز در حال رشد است، برخی از کارشناسان از احتیاط حمایت می‌کنند و توصیه می‌کنند که جوانان استفاده از تلفن همراه خود را محدود کنند یا برای کاهش قرار گرفتن در معرض تشعشع از دستگاه‌های هندزفری استفاده کنند. با این حال، تحقیقات در مورد این جمعیت خاص ادامه دارد.
اقدامات ایمنی تلفن همراه: سازندگان تلفن همراه با طراحی تلفن‌هایی با مقادیر نرخ جذب ویژه (SAR) پایین‌تر، که میزان انرژی RF جذب شده توسط بدن را اندازه‌گیری می‌کند، اقداماتی را برای کاهش خطرات احتمالی انجام داده‌اند. آژانس‌های نظارتی در کشور‌های مختلف برای اطمینان از ایمنی تلفن، محدودیت‌های SAR را تعیین کرده‌اند.
مطالعات اپیدمیولوژیک: مطالعات اپیدمیولوژیک که به بررسی الگو‌ها و علل بیماری‌ها در جمعیت‌ها می‌پردازد، روش اولیه برای بررسی ارتباط بالقوه بین تلفن همراه و سرطان مغز بوده است. این مطالعات معمولاً بر داده‌های خود گزارش شده در مورد استفاده از تلفن همراه تکیه می‌کنند و ایجاد یک رابطه علی مستقیم را چالش برانگیز می‌کند.
مطالعات حیوانی: برخی از تحقیقات شامل مطالعات حیوانی برای ارزیابی اثرات بالقوه تابش RF بر بافت‌های بیولوژیکی است. این مطالعات نتایج متفاوتی را به همراه داشته است که برخی از آن‌ها احتمال آسیب در سطوح قرار گرفتن در معرض بالا را نشان می‌دهد. با این حال، ترجمه یافته‌های حاصل از مطالعات حیوانی به انسان پیچیده است و نیاز به تفسیر دقیق دارد.
نظارت مستمر: سازمان‌های بهداشتی مانند سازمان بهداشت جهانی (WHO) و مؤسسه ملی بهداشت ایالات متحده (NIH) به نظارت بر پیشرفت‌های تحقیقاتی در این زمینه ادامه می‌دهند و با ظهور شواهد جدید، به‌روزرسانی‌ها را ارائه می‌کنند.
به طور خلاصه، در حالی که هیچ مدرک قطعی دال بر ارتباط واضح بین استفاده از تلفن همراه و سرطان مغز وجود ندارد، تحقیقات و نظارت مداوم برای درک هر گونه اثرات بالقوه درازمدت سلامتی مهم است. توصیه می‌شود افراد از احتیاط‌های ایمنی توصیه‌شده، مانند استفاده از دستگاه‌های هندزفری و محدود کردن قرار گرفتن در معرض، به‌ویژه برای کودکان و نوجوانان پیروی کنند، در حالی که جامعه علمی به بررسی این موضوع ادامه می‌دهد. علاوه بر این، اطلاع از به‌روزرسانی‌های سازمان‌های بهداشتی معتبر برای تصمیم‌گیری آگاهانه در مورد استفاده از تلفن همراه ضروری است.
