راههای «عملی» برای تقویت وبلاگستان

چیزی که در وبلاگستان ما اخیرا آزاردهنده شده است، سکوت خاصی است که در وبلاگها دیده میشود، احساس من این است که وبلاگها ما به مانند جزیرههای جدا از هم شدهاند، دیگر سال به سال هم در وبلاگها مطرحتر ما نمیتوان در متن یک پست، حرف، سخن یا نظری در مورد وبلاگهای دیگر خواند. به عبارتی معدود وبلاگهای که با سختجانی و پشتکار، صاحب مخاطبی شدهاند، چندان تمایل به تعامل با دیگران ندارند.
اگر خوب دقت کنید، دیگر در وبلاگها ما نشانی از بلاگرول یا لینکدونی دیده نمیشود. این مطاب باعث میشود که وبلاگها، بازدیدکننده به سوی یکدیگر راهنمایی نکنند و در نهایت، همین عدم تعامل، باعث تشدید رکود وبلاگستان میشود.
گرچه خیلیها پدیده وبلاگ را تمامشده میدانند و تصور میکنند که دیگر شاهد روزهای طلایی وبلاگستان نخواهیم بود، اما من هنوز امیدوارم. به صورت مختصر، راههای زیر را برای فرار از این رکورد «عملگرایانه» و «ممکن» میدانم:
– احیای لینکدونیها: زحمتی به خودتان بدهید و لینکدونیهاتان را باز برپا کنید. ممکن است، مشکل فنی برای این کار داشته باشید، در آینده نزدیک پستی در مورد این خواهم نوشت.
– هر از چند گاه در مورد وبلاگستان فارسی بنویسید: حتی اگر وبلاگ معتبر و رسمیای دارید که در آن مثلا روی آیتی متمرکز هستید، هر از چند گاه پستی در مورد وبلاگستان بنویسید، با یک بلاگر گفتگو کنید، وبلاگها خوبی را که پیدا کردهاید، معرفی کنید. شما حتی میتوانید در زیر یک پست خودتان به پستهای تکمیلکننده وبلاگهای دیگر لینک بدهید.
– سعی کنید هر سال دو سه نفر را به جمع وبلاگنویسها اضافه کنید: هر کدام از ما در محیط مجازی یا در بین دوستانمان، کسانی را میشناسیم که قابلیتها خوبی برای وبلاگ نوشتن دارند. منتها به سه علت عمده از این کار رویگردان هستند: 1- نداشتن مهارتهای فنی پایه 2-شهامت کم برای نوشتن 3-ترس از پیدا نکردن مخاطب. در هر سه مورد اگر وبلاگنویس نسبتا باتجربه و شناختهشدهای باشید، میتوانید مشکلات را حل کنید.
– هر چند وقت یک بار در مورد اهمیت وبلاگنویسی بنویسید: مثلا بنویسید که وبلاگنویسی چه جایگاهی در دنیای امروز دارد، تحقیق کنید که در رشته تحصیلیتان چه وبلاگهای خوبی پیدا میشود، از وبلاگهای برتر بنویسید و لذت خوب اشتراک افکار را با دیگران به اشتراک بگذارید.
– به استادان، افراد نخبه و تحصیلکرده به آرامی و به تدریج تفهمیم کنید که وبلاگ نوشتن برخلاف نظری که آنها دارند، یک کار تینجیری، اسبابی برای وقتگذارانی یا صرفا یک دفترچه خاطرات نیست. به آنها نشان بدهید که در غرب، افرادی با بالاترین درجههای علمی و مناصب، هر کدام به تناسب، وبلاگی برای خود دارند.
دوستانی که از سیستم وردپرس برای وبلاگ خودشون بهره می گیرن می تونن از افزونه فارسی لینکدونی برای داشتن لینکدونی استفاده کنن:
http://silvercover.me/2009/02/15/mylinksdump
افزونهی خوبیه ولی ظاهرش اصلا قشنگ نیست…
افزونهای مثل مال آقای مجیدی سراغ ندارید؟
چند تا استایل دیگه داخلش هست و از بخش تنظیماتش قابل تنظیم هست. ضمن اینکه استایلش به سادگی قابل تغییره.
افزونه خوبی هست اما مشکلی که وجود داره این است که آدرس خروجی لینک ها زیبا نیست اگر می توانستید mylinksdump را به link تغییر دهید عالی می شد.
متاسفانه لینکدونی خوبی که بتونه اتوماتیک مطالب علمی رو جمع کنه و در سایتهای علمی بذاره ندیدم
دل خوش سیری چند…
سلام آقای مجیدی.
با سپاس از مطلب مفید شما، به نظرم رسید که «لینکدونی» ها شاید برای برخی از افراد یه کم ضایع به نظر بیاد و این شیوهی معرفی یه مقدار نخ نما شده باشه.
جایگزین جالبی که در چند سایت مثل «پسر نابغه» دیدم و خودم هم به تازگی ازش استفاده میکنم، فهرست دوستان با لوگو های کوچک (۴۰ در ۴۰ پیکسل) هست. که به نظرم از «لینکدونی» یه مقدار شیک تر هست.
البته مفید و گزیده بودن اون سایتها خودش معیار مهمی هست که کاربرا رو مشتاق به دیدن دوستانِ اون سایت میکنه.
من برای وبلاگ خودم بخش دوستان رو (در همه ی صفحهها) گذاشتم برای دوستان، و البته یه لینکدونی به سبک سابق هم برای سایر سایتها…
به نظرم اگه وبنویس* ها رعایت کنن و این لوگو ها رو هم مثل لینکدونی نخ نما نکنن، چیز خوبی خواهد بود.
سپاسگزارم!٬
*وبنویس نمیدونم اصطلاح درستیه یا نه. ولی من با این روابط به این رسیدم!
blog = وبنوشت
blogging = وبنوشت نویسی = وبنویسی
منظور من از لینکدونی، لینک به پستهای برتر بود، همون طور که در فوتر وبلاگ من میبینین. لینک خشک و خالی به وبلاگها عملا چندان مناسب نیست.
درسته. آقای مجیدی، من منتظر راهنمایی شما در پست های بعدی برای لینک به پست های برتر هستم. به امید خدا کی اون پست رو می ذارید؟
و اینکه آیا شما برای لینک های خوشمزه از افزونه استفاده میکنید یا چیز دیگر؟
سپاسگزارم.
من از سرویس دیگو استفاده میکنم، در موردش قبلا نوشتم.
یعنی به نظر شما فهرست دوستان (نه به صورت نخ نما) به دردی نمیخوره؟
نظر من اینه که یه جاهایی به درد میخوره.
البته نه اینکه هر کسی رو توی اون فهرست جا بدیم، ولی برای معرفی وبنوشتهای مرتبط و به خصوص تازهکار مفیده. دلیل اینکه تازهکار ها (که وبنوشت خوبی داشته باشن) رو ذکر میکنم اینه که دوستان تازهکار به بلایی که خیلیا مثل من دچارش هستن دچار نشن! (البته اگه بشه به وبنوشت من گفت خوب!)
من با نظر شما جناب دکتر مجیدی موافقم.وبلاگستان هرگز از بین نرفته و نخواهد رفت بنا به دلایل زیر
اولا شرکتهای بزرگ همه شان وبلاگ دارند و این نشان از اهمیت یک وبلاگ است.
طبق آخرین آمار تکنوراتی بیش از 174 میلیون وبلاگ در دنیا وجود دارد و این درحالی است که کل تعداد اعضای فعال توییتر در مقاله کوتاهی که امروز در پراب نوشتم چیزی حدود 140 میلیون نفر است.
خود توییتر یک سیستم میکروبلاگ نویسی است و بالطبع باید روی سرویس خودش تمرکز می کرد و اطلاعیه های مربوط به شرکت خودش را روی توییتر انتشار می داد ولی خودش دارای یک وبلاگ است و اخبار توییتر را روی آن منتشر می کند
به نظرم می رسد برای احیای وبلاگستان فارسی باید آنها را به سوی حرفه ای بودن سوق دهیم و سعی کنیم وبلاگ ها درآمد داشته باشند.
لطفا قسمتی را که در ادامه می آید بعد از مطالعه پاک کنید و اگر قابل دانستید جوابش را با ایمیل برای خودم ارسال کنید
من از حدود آخر اسفندماه 90 وبلاگ پراب را ایجاد کرده ام و هدفم احیای وبلاگستان فارسی با سوق دادن وبلاگ ها به سمت حرفه ای بودن استاز شما می خواهم که نظرتان را در مورد پراب برایم بیان کنید.چون من از حدود شاید بیش از یک سال است عضو فیدری وبلاگ یک پزشک هستم و مطالب حوزه فناوری اطلاعات را مطالعه می کنم و برایم مهمه یک وبلاگ نویس موفق ایرانی نظرش را برایم بیان کند.
نکته دوم در مورد نوشتن پست مهمان برای یک پزشک است.آیا من می توان بعضی از پستها را قبل از انتشار در پراب در یک پزشک منتشر نمایم همچنانکه شاید در پراب دیده باشید مباحث ما کلا در مورد وبلاگ نویسی حرفه ای است.
و نکته پایانی این که می خواهم اگر اجازه بدهید یک پزشک را در یک یا چند پست در پراب به عنوان وبلاگ موفق معرفی کنم و شاید در پاره ای موارد به راهنمایی های خودتان نیاز داشته باشم.
و در پایان ببخشید که متن نظر طولانی شد و البته مهمتر از آن اینکه از فرم تماس با ما استفاده نکردم.
ممنونم
Just to add to your last comment, recently the President of the University of Toronto, President David Naylor, started writing his blog:
http://www.president.utoronto.ca/words
سلام
من به دنبال قانع کردن رئیس و اساتید دانشکده ی خودم (رشته ی صنایع) برای راه اندازی شبکه ای از وبلاگ ها (وردپرس مولتی یوزر) هستم
تا اینجا هم موافقت شده و قرار بر راه اندازی هست
در حال حاضر تصمیم به نوشتن نوعی بیزینس پلن و توجیه و ارائه ی دلیل برای این روش/راه/طرح هست. به نظرم اگر اینکار به خوبی انجام بشه در سازمان ها یا دانشگاه های دیگه هم قابل استفاده هست
میتونم روی کمک شما هم حساب کنم؟
امکانش هست به عنوان یه وبلاگ مطرح از دیگر حرفه ای ها هم برای این کار کمک بخواین؟
—
در مورد معرفی وبلاگ های خارجی هم پیشنهاد میکنم بعد از معرفی، لینکی از پست مربوطه رو به همراه خلاصه ای از نظرات/واکنش ها برای اونها بفرستین تا اون ها هم با فرهنگ ما و وبلاگ نویس های ایرانی آشنا بشن
کی گفته تین ایجریه؟ الان دیگه خیلی حرفه ای و سخت شده. تو هر موضوعی بخواهی بری ، چند وبلاگ قَدر تو اون زمینه هستند. ادم دست ودلش به کار نمیره.
سلام دکتر !
من هم یک درد مشترک اما به شکل متفاوتی با شما دارم …
زمانی که در گویا آی تی سعی کردم تا با نوشتن سلسله مطالبی با نام ذره بین ، وبلاگ های مختلف را چه از لحاظ ساختار و چه از لحاظ محتوا نقد کنم فکر می کردم که استقبال خوبی از این مطالب شود اما تنها در یک مورد (یک پزشک دات کام) که در مورد وبلاگ شما بود موفق بود و من ادامه ندادم چون دوستان تصور می کردند که تنها در صورتی از وبلاگ های دیگر باید مطلبی بنویسم که از آنها تعریف و تمجید شود.پس تنها وقتی می توان از وبلاگ ها نوشت که از آنها تعریف کرد!!!!
مورد دوم حمایت نشدن وبلاگ های کوچک از طرف وبلاگ های شناخته شده تر است . شما از لینکدونی ها صحبت می کنید و اینکه چقدر در رشد بلاگستان موثر است اما فقط به چند وبلاگ لینک می دهید و این تاثیر لینکدونی را از دست می دهد.اگر همین الان به وبلاگ من سری بزنید می بینید که من هم به لینکدونی ارزش قائلم و سعی می کنم از وبلاگ های مختلف در آن استفاده کنم و نه تنها چند سایت مطرح که اصلا نیازی به اضافه شدن در لینکدونی نیست استفاده نمی کنم چون مخاطب خود را دارد و نیازی به لینکدونی من و شما ندارد.
من شخصا سعی کردم تا به طرق مختلف توجه شما را به وبلاگم جلب کنم و اینکه به شما نشان دهم که وبلاگ های کوچکتر هم مطالب خوبی دارند که باید دیده شوند اما شما …..
شما وقتی از لینکدونی ها و ارزش آن صحبت میکنیدباید شخصا نیز با حمایت وبلاگ های کوچکتر به آن ارزش قائل شده و با دلگرمی وبلاگ های نو به رشد بلاگستان کمک کنید در حالی که در حال حاضر یک نوع انحصار حداقل در وبلاگ های آی تی نویس می بینیم که تبدیل به سایت خبری شده اند و چون تنها سایت های آنها دیده می شود یک نوع رکود و تکرار مکررات با نوشته های موازی می بینیم که نتیجه آن رقابت با یکدیگر می شود و خب طبیعتا از یکدیگر حمایت که نه حتی سعی در نمایش برترین بودن خود هستند.
پس لطفا اول نگاه خود را تغییر دهید تا دیگران هم نگاه ویژه ای به بلاگستان داشته باشند .شاید کمبود وقت ویا سایر دلمشغولی ها را بهانه کنید اما وقتی حرف از رشد بلاگستان می کنید باید و باید وقت گذاشته و دیگران را هم ببینید پس :
به دیگران خرده نگیرید شما هم مقصرید !
نگفتم تا تعریف نباشه خریداری نیست !
شما حتی حاضر نشدید نظرتون رو در مورد کامنت من بدید…
در جواب آقای «امیرلو» باید عرض کنم که آقای «مجیدی» جزو این گروهی که گفتید نیست؛ اگر بود هیچوقت نباید لینکی از وبلاگ کوچک من درج میکرد.
نردیک پنج سال وبلاگ نویسی می کنم و قصد هم داریم ان را ادامه بدهیم چون وبلاگ نوشتن با گودر بازی و فیس بوک تفاوت اساسی داره وبلاگ نوشتن نیاز به مطالعه دارد و حس مسئولیت !!
دقیقا همینطوره.منم دوساله که وبلاگ تخصصی باغبانی دارم و برای نوشتن هر پستی باید مطالعه کنی و اطلاعات درستی بدی.
سلام ایده خوبی را طرح کرده اید.به نظر من در صورت توجیه شدن افراد نسبت به اهمیت ساخت وبلاگ و درج اطلاعاتی که به درد دیگران بخورد – که گاه ممکن است شخصی دقیقا دنبال مطالبی باشد که در ذهن ماست و هیچ جا مکتوب نشده است – می توان باعث رونقی توسط تازه کارها در این زمینه بود. شاید باورتان نشود که در مورد بعضی نقاط ایران و آداب ورسوم و… حتی یک خط مکتوب هم در اینترنت نیست و این بی تفاوتی ما و شما و دیگران آفتی است که فرهنگ و هویت ما را تهدید کرده و می پوساند. به هر حال سعی باید شود که افراد هدفمند وارد این عرصه شوند
امام خمینی (ره) در جمله ای زیبا میفرمایند: اگر ما در همه نوع نوشتن قصور کنیم، ما مدیون نسلهای آینده خواهیم بود
ما بهزودی یک برنامهای رو برای این مورد شروع میکنیم و کاملا امیدواریم که از طرف کاربرها مورد استقبال قرار بگیره. حداقل شاید کمکی باشه به وبلاگهای کوچکتر
“لینکدونی” راهحل خوبی است که بسیاری از ما فراموش کردهایم. اما از آن بهتر این است که هر از گاهی مطالب مورد علاقهمان را در متن پستهای وبلاگهایمان لینک کنیم؛ چیزی شبیه همین پست لینکهای هفتهی گزارهها …
سلام دکتر مجیدی عزیز
در این مورد من حداقل با توجه به تعداد بازدیدکنندگانم میتونم با اطمینان بگم که بخش عمده مخاطبان وبلاگ من (علیرغم پستهای کم و با فاصله) از سایتهای دیگه (بخصوص شما) راهی وبلاگم میشن… یعنی من قائدتاً بدون حضور وبلاگ نویسای دیگه عملاً مخاطب کمی خواهم داشت… من به نوبه خودم تلاش میکنم که در حرکت شما سهیم باشم و سعی کنم پلی باشم برای ارتباط مخاطبان خودم به سایتها و بلاگرهای دیگه تا این زنجیره ای که بمن رسیده به دیگران هم منتقل بشه
دغدغه شما نسبت به وبلاگستان فارسی حقیقتاً زیبا است… امیدوارم یک موجی هم درست شود برای تقویت غنای محتوایی مطالب منتشر شده که بنظر من خیلی خیلی افت کرده
بازهم ممنون
بسیار عالی. در جهت انجام دادن یک کار عملی، من هم یه سلسله پست رو شروع کردم با عنوان “بلاگنما” تا به معرفی وبلاگهای خوب بپردازم 🙂
http://wp.me/p7PQg-1cK
با ایجاد لینک دونی و اینجور چیزا وبلاگستان فارسی درست نخواهد شد
که اگر این کار شدنی بود مطمئن باشید اونهایی که از ما جلوتر هستند اول اینکارو میکردند باید دید چه کار حرفه ای اونها انجام دادند در همین راستا که واقعا پیشرفت کردند
لینک دونی یک راه کاره موقتی هست و درمان ابدی نیست
نمونه ی سادش هم لینک دادن مرتبط هست این که توی لینک دونی بزارید شاید از هر 10 نفر 2 3 نفر ببینه اما وقتی شما در مطلبتون به یک وبلاگ دیگه ارجاع میدید اون موقع برای وبلاگستان فارسی قدم بزرگی برداشتید
یا حتی وقتی یک اسم ساده میبرید از یک فرد و یا وبسایت دیگه که هم موضوع و هم کار شما هستند
متاسفانه توی کشور ما جا افتاده به کسی لینک نده مگر این که منبع هست اگر هم منبع فارسی هست اسم بگو اگر انگلیسی هم لینک هم بزار
در لینک دادن هممون خسیس هستیم
مطلب خوبی بود
مطلب مفیدی بود
ممنون
ممنون از بابته سسایته خوبی که دارد
سلام
چطوری میشه یک وب سایت رو به وبلاگ های ایرانی متصل کرد تا بخش مورد نظر شما در آنها به اشتراک گذاشته شود؟
ممنون
واقعا وبلاگ نوشتن نیاز به مطالعه داره و مهم تر از همه حس مسئولیت
به نظرم وبلاگهای با مطالب جالب که کاربر پسند باشه نیازی به لینکدونی نداره و افرادی که مایل باشند خودشون به مطلب لینک میدن