دانستنهای جنسی: کجی مادرزادی آلت و نبود خشنودی جنسی

پرسش شما

با سلام پسری هستم ۲۴ ساله که ۳ سال است ازدواج کرده ام. مشکل من انحراف آلت تناسلی است که باعث می شود فقط در یک موقعیت قادر به نزدیکی باشم که در این وضعیت مقداری درد نیز متحمل می شوم. در سایر وضعیتها همسرم درد فراوانی احساس می کند. ارولوژیستها تنها راهی که که پیش پای من گذاشتند عمل جراحی بود و گفتند که احتمال این هست که تحت عمل اعصاب آلت صدمه دیده و برای همیشه امکان نعوظ را از دست بدهم. از طرفی امکان پرداخت هزینه عمل را ندارم. در ضمن من به سه متخصص اورولوژی مراجعه کردم و از کل دستگاه ادراری- تناسلی هم سونوگرافی انجام شد. هیچ نوع مورد غیرعادی در اندام های داخلی مشاهده نشد و هیچ اثری از پلاک یا بافت سخت که دال بر بیماری پیرونی باشد یافت نشد. من هنگام نعوظ درد ندارم ولی در بعضی پوزیشن ها که آلت به سمت بالا فشار داده می شود درد احساس می کنم و مشکل دارم این انحراف مادرزادی است و من از بچگی متوجه آن بودم ولی فکر می کردم طبیعی است.

حالا سؤال من از شما این است که آیا می توان با استفاده از تکنیک های افزایش طول آلت فقط در سطح زیرین آن این مسئله را درمان کرد؟ آیا این تکنیک ها که شامل تمرین های روزانه و قرص ها و ژل ها و مواد دیگر هستند تأثیر دایمی دارند؟ اگر جواب مثبت است چگونه و با چه هزینه ای می توانم آنها را تهیه کنم؟ این مسئله از نظر روحی بسیار زیادی روی من گذاشته است بنابراین خواهش می کنم نگویید مهم نیست و اهمیت نده.

پاسخ ما:

در مورد درمان کجی آلت باید گفته این به ناکارایی زمینه بستگی دارد. امروزه درمان های دارویی با ارزشی برای درمان بیماری پیرونی وجود دارد. بیماری پیرونی بیماری با سرچشمه ناشناخته است که به گمان از راه دستگاه ایمنی و ساختن برگه های چرمین در سپید لایه به از دست رفتن کشسانی آن و کشیدگی و کج شدن آلت به یک سو می انجامد.

بدبختانه درمان های دارویی کارسازی برای کجی مادرزادی آلت مادر زادی آلت پیشنهاد نشده است (یا حداقل اینکه من خبر ندارم.) اما خبر خوب اینکه روش جراحی خوب و نسبتا بی خطری برای درمان این مسئله وجود دارد که Corporeal Plication نام دارد. در این روش با ایجاد بخیه‌های طولی “چین دار” روی سپید لایه (غشاء پوشاننده آلت) در حالت نعوظ مصنوعی (با تزریق دارو در آلت) سعی می کنند خمیدگی آلت را اصلاح کنند. در این روش با استفاده از نخ نایلون ۲-۰ در قسمت محدب خمیدگی آلت آنقدر فشار می آورند تا خمیدگی به حداقل ممکن برسد. در یک مطالعه در دانشکده دفاع ملی تایوان بر روی ۱۰۶ بیماری که از ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۲ میلادی تحت این عمل قرار گرفتند مشخص شد طی پیگیری ۵ ساله در حدود ۹۰ درصد از مبتلایان انحراف آلت بطور کامل اصلاح شده، و در ۹ درصد بقیه نیز میزان انحراف آلت به کمتر از ۱۵ درجه تخفیف یافته بود. خوشبختانه بجز یک نفر هیچ یک از آنها دچار اختلالات عصبی- عروقی و اختلال نعوظ نشده بود. مهم ترین عارضه فرعی کوچک شدن اندک آلت (۳۸ درصد) و احساس سنتی گره بخیه زیر پوست (۵۱ درصد از موارد) بوده است. تنها کمتر از ۵ درصد موارد از نتیجه عمل ناراضی بوده اند.

در گزارش دیگری  از بررسی دست آوردهای ۱۰ ساله این عمل روی ۷۳ تن از دچار شدگان به بیماری پیرونی، در بیش از ۹۰ درصد کجی آلت بدرستی بهبود یافته بود و بیش از ۷۰ درصد از کارایی نعوظ گلایه ای نداشتند (نعوظ سفت و بدون درد همراه با آمیزش خشنود کننده).

بدین گونه آشکار است که با نگاه به سودمندی عمل در بازسازی کجی آلت و برجای ماندن کارکرد برخاست بهتر است کمتر نگران پیامدهای ناخوشایند عمل بود. بی گمان آزمودگی و کارایی پزشک در انجام عمل در دست آورد خوشایند و پذیرفتنی آن بسیار کارساز است. بنابراین در جستجوی پزشک کارآزموده بهتر است بدون رودربایستی درباره تاریخچه عمل های پیشین با نگاه به شمار و دست آورد عمل ها پرسش کرده و سپس دل به دریا بزنید!