آخرین عکس‌ها
تصور کنید اگر تحت شرایطی وادار می‌شدید که شخصیت و داستان زندگی و ایده‌های خود را با ۱۰ عکس بیان کنید، چه کار دشواری پیش رو داشتید، حالا ببینید کار چقدر دشوارتر می‌شود، وقتی قرار باشد که با ۱۰۰ عکس کره زمین و زندگی انسان‌های روی آن را توصیف کنیم.
به تازگی تحت حمایت سازمانی به نام Creative Time، گروهی به رهبری یک جغرافی‌دان به نام Trevor Paglen عکس‌هایی را انتخاب کرده‌اند و در یک دیسک ضبط کرده‌اند تا در پوششی از طالا هماره یک ماهواره مخابراتی به فضا فرستاده شود.
چنین کاری البته، تازه نیست، در دهه ۱۹۷۰ دانشمندان روی فضاپیماهایی که راهی فضا بودند، دیسک‌های حاوی عکس‌ها و صداهایی از زمین قرار داده بودند، اما واقعا چطور می‌شود تمدن زمینی را خلاصه کرد و چه کسانی باید این انتخاب را انجام بدهند؟
اجازه بدهید به یکی از عکس‌ها مناقشه‌برانگیزی که در سال ۱۹۷۷ همراه وویجر به فضا فرستاده شد و در این مجموعه هم انتخاب شده، نگاه کنیم:
این عکس می‌خواست لذت آشامیدن و خوردن و مزه کردن غذا در انسان‌ها به موجودات فرازمینی نشان بدهد، اما عکسی که در آن واحد این سه را انشان بدهد، در آن زمان پیدا نشد، پس فضانوردان مرکز کورنل خودشان دست به کار شدند و عکسی از خودشان گرفتند!
پروژه فرستادن ۱۰۰ عکس به فضا که به اعتقاد بسیاری بیشتر نمادین است، تا کاری از سر امیدواری برای پیدا شدن این مجموعه توسط موجودات هوشمند فردا. با این همه این پروژه آنقدر بحث‌برانگیز شده است که فیلمساز مشهور آلمانی –ورنز هرزوگ– در پنلی به نام «آخرین عکس‌ها» شرکت کرد که نظر خودش را در این مورد بیان کند.
او به صورت عمقی به معنی و مفهومی که می‌توان از عکس‌ها برداشت کرد، نگاه کرد، مثلا به این عکس نگاه کنید، این عکس قرار است بیان‌کننده شادی باشد. عکس‌هایی که به فضا فرستاده خواهند شد، هیچ توضیحی ندارند. شما اگر بدانید که این عکس در یک اردوگاه اسکان بچه‌های آواره از جنگ یتیم گرفته شده است و لذت بچه‌هایی را که برای اولین بار دریا را تجربه می‌کنند، نشان می‌دهد، در این صورت این عکس برایتان مفهومی ژرف‌تر خواهد داشت.
۱۷ عکس از این ۱۰۰ عکس منتخب را می‌توانید در اینجا ببینید.
بد نیست این پست را هم بخوانید: کارل ساگان و عاشقی‌اش در تابستان ۱۹۷۷ – داستان صفحه طلایی ویجرها
تشکر اقای دکتر بابت مطالب جالبتون .اون دیسک هایی که در سال ۱۹۷۰ فرستاده شد جالبه که به زبان فارسی هم نوشته بودند شعر بنی ادم اعضای یک دیگرند .
خیلی جالب بود.
با دیدن این پست و یادآوری پروژه ووییجر یاد سریال “V” افتادم، اگه یه روز این موجودات هوشمند فرازمینی واقعاً به این اطلاعات دسترسی پیدا کنند چه تضمینی وجود داره که از اون بر علیه ما استفاده نکنند؟!