هولتر قلب چیست و به چه دردی می‌خورد؟ (ثبت دراز مدت و سیار نوار قلب)
الکتروکاردیوگرافی سیار ambulatory (Holter monitoring) یک روش غیر تهاجمی برای ارزیابی آریتمی‌های قلبی و اختلالات هدایتی در طی یک دوره زمانی طولانی است که به طور گسترده‌ای استفاده می‌شود و ارزش خاصی برای تشخیص اختلالات هدایت الکتریکی دارد که در یک دوره کوتاه یا موقت وجود دارند. با استفاده از این روش اطلاعات ECG دو یا سه اشتقاق قلبی توسط دستگاهی که به کمر بیمار بسته می‌شود به مدت حداقل 48-24 ساعت ثبت می‌شود. این دستگاه‌های ثبات دارای دو نوع سیستم علامت‌گذاری هستند. یکی علامت‌گذاری است که توسط بیمار و در هنگام بروز علائم فعال می‌شود و دیگری علامت‌گذاری است که خود دستگاه زمان وقوع هر اختلالی را ثبت می‌نماید، بنابراین، هر اختلالی می‌تواند با علائم بیمار یا زمان بروز آن در روز ثبت شود. این اطلاعات را می‌توان جهت مرور مجدد به صورت یک نوار ECG استاندارد چپ نمود.
در صورتی که علائم بیمار به صورت منقطع یا نادر ظاهر می‌شوند می‌توان از دستگاه وقایع نگاری که برای چند هفته همراه بیمار خواهد بود برای تشخیص آریتمی‌ها استفاده کرد. ساده‌ترین وسیله یک مانیتور دستی و کوچک است که هنگام بروز علائم به سینه چسبانده می‌شود. این ECG ثبت شده را می‌توان بعداً توسط تلفن به مرکز مراقبت جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات منتقل کرد. در یک سیستم پیچیده‌تر از یک ضبط کننده مچی برای ذخیره پیوسته اطلاعات EKG به مدت 5-4 دقیقه در هر دوره و به وسیله‌ی یک اشتقاق استفاده می‌شود. با فعال شدن سیستم توسط بیمار، اطلاعات EKG قبل از واقعه و 2-1 دقیقه پس از آن ثبت و برای تجزیه و تحلیل بعدی ذخیره می‌شوند. در هر دوی این وسایل توانایی بیمار برای فعال کردن دستگاه جهت ضبط اطلاعات ECG حین واقعه لازم است. گاهی اوقات از دستگاه‌های ثبات کاشتنی (زیرجلدی) برای تشخیص وقایع نادر استفاده می‌شود.